“Bir ayol boshqa bir ayolning baxtini kechira olmaydi”, deyishadi… Men bu haqiqatni darhol tushunmaganman.
Yillar o‘tib, shuni angladimki, ayollar bir-birining baxtiga chin dildan quvonishni juda kam bilishadi. Ko‘proq — solishtirishadi, baho berishadi, tanqid qilishadi. Bu esa, ichdagi og‘riq va norozilikdan kelib chiqadi.
Agar ayol o‘ziga erkin bo‘lishga, his qilishga, xohlaganini orzu qilishga ruxsat bermasa, u erkin yashayotgan ayolga qarash unga og‘riqli bo‘ladi. Go‘yoki, boshqa birovning erkinligi uning ichki kamchiligini yana bir bor yuzaga chiqaradi.
Shunda ayol uni pastga tushirishni, kamchilik izlashni, tanqid qilishni boshlaydi — faqat o‘zini ich-ichidan kemirayotgan hasadni his qilmaslik uchun. Osonroq yo‘l — boshqa ayolni qoralayverish, ammo aslida muammo unda emas, balki o‘zining noroziligi va to‘la yashay olmayotgan hayotidadir.
Men ham bunday holatni boshimdan o‘tkazganman. Boshqalarni tanqid qilganman, solishtirganman, ularning hayotiga baho berganman… Chunki o‘zimga ishonmaganman, aslida nimani xohlayotganimni tushunmaganman.
Endi barchasi boshqacha. Ich-ichimdan xotirjamlikni topdim. Eng muhimi — endi men boshqalarning hayotini o‘z mezonim bilan o‘lchamayman. Hech kimni cheklamayman, hech narsani majburlamayman. Chunki har birimiz o‘z yo‘limizdan ketamiz — xatolarimiz, qo‘rquvlarimiz, qarorlarimiz va mumkin va mumkin emas degan tushunchalarimiz bilan. Va bu normal holat.
Bilasizmi, nimani tushundim? Baxtli ayol — boshqa birovni tanqid qilmaydi. Chunki bunga ehtiyoji ham, ishtiyoqi ham bo‘lmaydi bunday qilishga. U o‘z hayotini yashaydi, birovning emas.
Hammamizda bitta hayot bor. Ammo ko‘pincha biz bu hayotni boshqalarga yoqish uchun, ularni ranjitmaslik uchun, “to‘g‘ri” bo‘lish uchun sarflaymiz. Bizga yot bo‘lgan mezonlar ichida yashaymiz. Va bir lahza keladi — biz qo‘rqamiz. Boshqalar nima deydi, deganidan emas — balki o‘zimizni anglab yetganimizdan: biz bu hayotni chinakam yashashga ulgura olmasligimiz mumkin.
Va aslida — bizdan boshqa hech kim bilmaydi, qanday yashash bizga to‘g‘ri. Bizdan boshqa hech kim, orzularimizni amalga oshmaganining og‘irligini, yurakdagi “xohlayman” degan istaklarimizni yutib yashash og‘rig‘ini ko‘tarolmaydi.
Ayollar bir-birini qo‘llashi kerak.
Sizning fikringizni post tagida kutib qolaman
