لبـانش، آࢪے لـبانـش، طعـم و عطـࢪِ سیگـاࢪ ࢪا بـہ خـود گـࢪفتـہ بـودند، جـوࢪے بـہ آن لـعنتے وابـستـہ شـده بـود ڪـہ بـدون معطلـے یڪے پـس از دیـگࢪے ࢪا بیـن لـب‌هاے خـودش مےگذاشـت.
آسمـان غـم داشـت، اَبࢪے بـود و ممڪن بـود هـࢪ لحظـہ قطـࢪات بـاࢪان از چشـم‌هاے غـم‌دیده‌ے آسـمان ࢪاه خـود ࢪا پیـدا ڪند و پخـشِ زمیـن شـود؛ دࢪسـت مثـلِ آسمـانِ قلـبِ ڪیم.
طعـمِ بوسـہ‌هایـشان، گࢪمـاے بدنشـان، صـداے قہـقـہ‌هاے از تـہ‌دلشـان، همـہ و همـہ ࢪا از یـاد بـࢪده بـود.
گویـے افسـࢪده‌تࢪیـن شخـصِ آن شہـر بـود، جانـش بـہ بنـد بنـدِ جـانِ معشـوقش بسـتـہ بـود و معشـوقش جانـش بـہ بنـد بنـدِ جـانِ دختـࢪے!
پاڪت سیگـاࢪ دࢪون مشتـش مچـالـہ شـد و دࢪ سڪوت بـہ ࢪوے زمیـن فـࢪود آمـد.
پـࢪتو خـوࢪشیـد دیگـࢪ آن پـࢪتو پـࢪ نـوࢪ و شـادے اَفڪن نبـود، بـہ دیدگـاهِ ڪیم شـࢪوعـے دوبـاࢪه بـدونِ اࢪغوانـش بـود.
بـا طلـو؏ِ خـوࢪشیـد مےبایـست قہـوه‌ها، سیـگاࢪها، دࢪ سڪوت نشـستن‌ها، قـدم‌ بـࢪداشـتن‌ها و همـہ و همـہ ࢪا بـدونِ او انجـام دهـد.
حـال "نبـودِ او" تنہـا موضـو؏ِ مہـمِ ذهـن و قلـبِ ڪیم بـود.