novocaine

#heeki

هیسونگ با دیدن عکسی از خودش دقیقا کنار دستش تعجب کرد و خاطرات اون عکس رو مرور کرد، اون دقیقا همون عکسی بود که هیسونگ بار ها به ریکی گفته بود که داخلش زشت افتاده اما ریکی عاشقش بود و هر بار که هیسونگ به خودش می‌گفت "زشت"، ریکی انقدر ‌می‌بوسیدش تا به فرشته کوچولوش حرف بدی نزنه.
هیسونگ از جاش بلند شد و عکس رو داخل دستش گرفت و آروم سمت اتاق ریکی قدم برداشت. توی ذهن هیسونگ الان ریکی دو حالت داشت، یا از استاک کردن هیسونگ لذت می‌برد یا مثل هیسونگ هنوز عاشقش بود.
همونطور که ریکی تقریبا روی هر قسمت از اتاقش پریده بود و به هوا مشت می‌زد و با دیدن عکسی که همین الان به زور از هیسونگ گرفته بود لبخند میزد و پشت هم صفحه گوشیش رو ‌می‌بوسید، با صدای باز شدن در اتاقش سر جاش خشکش زد.
گوشی رو به سرعت روی تختش پرت کرد و با جدیت به هیسونگ خیره شد.
- ببخشید طول کشید الان میومدم پیشت.
هیسونگ نیشخندی زد و بدنت رو جلو کشید.
+ اوه، واقعا؟
ریکی برای چند لحظه لرزید و با برخورد چشم هاش به عکس داخل دست هیسونگ، چند بار زیر لب به خودش لعنت فرستاد و خودش رو سرزنش کرد.
"اگه هیسونگ با دیدن اون عکسش ازم متنفر شده باشه چی؟ خاک به سرت نیشیمورا ریکی که همیشه گند میزنی."
- صبر کن هیسونگ برات توضیح میدم.
دست هاش رو جلو آورد و همونطور که هیسونگ به ریکی نزدیک تر می‌شد چشمش به عکسی که همین الان از هیسونگ گرفته بود خیره شد.
+ اون یکی رو چجوری توضیح میدی ریکی؟
پسر کوچکتر چند بار مِن مِن کرد و لب هاش رو تکون دادن تا حرفی از بین لب هاش خارج بشن اما در ثانیه ای ذهنش خالی شد و حالا این لب های هیسونگ بود که روی لب های ریکی کشیده می‌شد.

هوانگ، چیزی که به چشم من اومده ظاهر تو نیست؛ صدای خنده‌هاته، نگاه های خیره‌ت، موهای نسبتا بلند و مشکیت، ذوق و برقِ توی نگاهت، و احساساتی که کلماتت حمل میکننِ.

یانگ میدونی منم فقط خیره به چهره‌ی گیرات نیستم، دلم برای لبخندت، برق چشم‌های کشیدت، گونه‌های سُرخ‌ت، چتری‌هات، و گوشه‌ی لبت رفته.