Мир сегодня с "Юрий Подоляка"

Труха⚡️Україна

Қарау

Николаевский Ванёк

Қарау

Мир сегодня с "Юрий Подоляка"

Қарау

Труха⚡️Україна

Қарау

Николаевский Ванёк

Қарау

( پرانتز )

زن . زندگی . آزادی
[ ما رقصیده‌ایم، ما تا مرزهای خستگی رقصیده‌ایم. ]
----
http://t.me/HidenChat_Bot?start=1245994921

TGlist рейтингі

ТүріҚоғамдық

Растау

Расталмаған

Сенімділік

Сенімсіз

Орналасқан жері

ТілБасқа

Канал құрылған күніГруд 07, 2020

TGlist-ке қосылған күні

Квіт 17, 2025

Мен каналдың иесімін

Өзгерістер тарихы

Telegram арнасы ( پرانتز ) статистикасы

Толығырақ

Жазылушылар

5 484

24 сағат

5-0.1%Апта

4-0.1%Ай

4-0.1%

Дәйексөз индексі

0

Ескертулер0Каналдарда қайта жазылу0Каналдарда ескерту0

1 жазбаның орташа қамтуы

401

12 сағат4120%24 сағат401

37.9%48 сағат6450%

Қатысу деңгейі (ER)

1.55%

Қайта жазылды6Пікірлер0Реакциялар0

Қамту бойынша қатысу деңгейі (ERR)

11.75%

24 сағат0%Апта0%Ай0%

1 жарнамалық жазбаның қамтуы

379

1 сағат00%1 – 4 сағат00%4 - 24 сағат8823.22%

Толығырақ

Каналға біздің ботымызды қосып, осы каналдың аудиториясын біліңіз.

24 сағаттағы жазбалар саны

1

Динамика

"( پرانتز )" тобындағы соңғы жазбалар

Барлық жазбалар

19.04.202506:39

کاش برمی‌گشت. تا دیر نشده‌. تا همه‌چیز از دست نرفته. هنوز می‌توانست خواب‌های خوش ببیند و به رؤیای دیدن او آویزان شود. اگر این رؤیا هم بر باد می‌رفت؟

- صفحهٔ ۱۴۹ -

17.04.202518:08

@jalicm

17.04.202518:07

17.04.202518:03

«می‌ترسم. فقط همین.»
حوری رفت توی فکر. «از چی می‌ترسی؟»
«از شنیدن حقیقت. می‌فهمی؟ تا وقتی امیررضا حرفی نزده، می‌شه ادامه داد. انگار هیچ اتفاقی نیفتاده. حرف که زدی، دیگه همه‌چی تموم می‌شه. راه برگشت نیست.»

- صفحهٔ ۱۲۳ -

17.04.202518:03

حس می‌کرد جوان شده، سرشار از نیرو و میل به تحرکات. زندگی‌اش معنا داشت و نگاهش به سوی آینده می‌دوید. آینده‌ای که آن‌سوی دیوارهای خانه گسترده بود. به همین نزدیکی. می‌شد دوید و به لبه‌اش آویزان شد.

- صفحهٔ ۱۱۴ -

17.04.202518:03

از زیرزمین صدای موسیقی تند می‌آمد. ماه‌سیما با خودش گفت: «این پسر، با همه‌ی دیوونگی‌هاش، زنده‌ست. درد داره. داد می‌کشه. لگد می‌زنه. یه دنیای بهتر می‌خواد. یه دنیای متفاوت.»

- صفحهٔ ۱۰۸ -

17.04.202518:03

گفت: «ای خانوم، تو خواب می‌بینی. منو می‌شناسی؟ امیررضا رو می‌شناسی؟ این مردمو می‌شناسی؟ خودت چی، خودتو می‌شناسی؟ من که هر روز توی آینه به خودم سلام نظامی می‌دم. می‌پرسم، جناب‌عالی کی باشن؟»

- صفحهٔ ۱۰۸ -

17.04.202517:30

«برو بیرون بگرد. ببین این شهر همون شهره؟ به من نگاه کن. من همون آدمم؟ حوری به من می‌گفت تو آب‌نباتِ گوشه‌ی لپِ منی. خب، چی شد؟ آب‌نبات رفت زیر دندون، خردوخاکشیر شد. درستش هم همینه. عشق هم مثل بنده و شما به اتفاق موقتیه.»

- صفحهٔ ۹۱ -

Жойылды18.04.202513:04

17.04.202515:24

مامان حوصله‌م سررفته.

- صفحه ۹۶ -

17.04.202513:12

ناگهان، شروع کرده بود به حرف زدن و تنها با حرف زدن بود که هراسش را از مرگ مهار می‌کرد. کلمه‌ها سپر بلایش بودند. انگار اگر یک آن سکوت می‌کرد، سقف خانه فرو می‌ریخت یا تیری از غیب به قلبش می‌خورد.

- صفحهٔ ۸۹ -

17.04.202512:02

هر روز همین بساط بود. بگومگوی تمام‌نشدنی. لذت بردن از زخم زدن به همدیگر. یک‌جور بیان عشق بود، پادزهر بی‌تفاوتی.

- صفحهٔ ۸۸ -

17.04.202512:02

شب‌ها دیر می‌خوابید و صبح‌ها دیر بلند می‌شد. یک استکان چای می‌نوشید و دوباره برمی‌گشت به رخت‌خوابش و کتاب می‌خواند. دور تختش، روی زمین، پُر از کتاب و روزنامه و یادداشت‌هایش بود. همین‌طور روی تخت و زیر لحافش. دوست نداشت اتاقش را جمع‌وجور کنند یا دست به کاغذهایش بزنند. بی‌نظمی برایش نوعی نظم بود. مثل خود آشفته و حس‌های ضد و نقیضش، دوست داشت اشیاءِ دور و برش آزاد باشند، بیفتند زمین، بیفتند پشت تخت، بیفتند زیر میز. به‌میل خودشان. بدون هدفی خاص. مثل انقلابیون هرج‌ومرج‌طلب. نمی‌فهمید چرا باید کتاب‌ها مثل اسرای جنگی، به ردیف کنار هم، در طبقه‌های کتابخانه محبوس باشند. آن هم کتاب‌هایی که حیات درونی‌شان لبریز از دقایق مرگ و تولد بود، پُر از عشق و حادثه‌های خطر.

- صفحهٔ ۸۷ -

17.04.202512:00

پرویز گفت: «ببین عزیزم، ما هر روز یه حرفی می‌زنیم. خودمون هم نمی‌دونیم چی می‌گیم یا چی می‌خواهیم. یه روز امیدواریم، یه روز ناامید. یه روز به فکر مهاجرتیم، یه روز به فکر موندن. می‌شنویم گاوا مریضن، گیاه‌خوار می‌شیم. می‌گن سبزیا رو با فاضلاب آبیاری می‌کنن، نخود لوبیا می‌خوریم. می‌گن هوا آلوده‌ست، نفس نمی‌کشیم، می‌گن زردچوبه علاج سرطانه، قاشق قاشق زردچوبه می‌خوریم. از بس شیرخشک و خاکشیر و سیاه‌دونه خوردیم، مدام شکم‌روش داریم. چی برات بگم؟ نمی‌دونیم چرا این‌قدر به فکر سلامتی و طول عمر هستیم، در حالی‌که از مرگ و وحشت داریم، هر کی جای ما بود، تا به‌حال ده بار خودکشی کرده بود.»

- صفحهٔ ۸۲ -

14.04.202519:52

@jalicm

14.04.202519:50

Барлық жазбалар

Ештеңе табылмады 😢

Толығырақ

Рекордтар

17.04.202515:40

5.5KЖазылушылар

25.02.202523:59

0Дәйексөз индексі

17.04.202513:27

6451 жазбаның қамтуы

17.03.202512:43

405Жарнамалық жазбаның қамтуы

16.04.202515:41

3.29%ER

18.04.202513:43

11.75%ERR

Өсу

Толығырақ

Жазылушылар

Цитата индексі

1 хабарламаның қаралымы

Жарнамалық хабарлама қаралымы

ERR

Толығырақ

( پرانتز ) танымал жазбалары

Барлық жазбалар

17.04.202517:30

14.04.202518:11

با خودش گفت: «کاش می‌دونستم چی می‌خوام. کاش خودمو پیدا می‌کردم. خودمو می‌شناختم.»

- صفحهٔ ۶۷ -

Жойылды18.04.202513:04

17.04.202515:24

مامان حوصله‌م سررفته.

- صفحه ۹۶ -

19.04.202506:39

14.04.202519:52

@jalicm

14.04.202515:17

«خل شدی؟ کجا می‌خوای زندگی کنی؟»
«همه‌جا و هیچ‌جا. یعنی دنیای به این بزرگی برای من جا نداره؟»

- صفحهٔ ۶۲ -

17.04.202518:08

@jalicm

14.04.202517:41

«بذار زندگیشو بکنه. چه بهتر که عاشق شده. زندگی بی‌عشق و عاشقی معنی نداره.»

- صفحهٔ ۶۳ -

17.04.202512:00

08.04.202509:48

| فیض کاشانی |

17.04.202512:02

17.04.202513:12

14.04.202515:17

او رفت و ماه‌سیما نمی‌دانست با نبودن او چطور به زندگی‌اش ادامه بدهد.

- صفحهٔ ۵۳ -

14.04.202519:50

Көбірек мүмкіндіктерді ашу үшін кіріңіз.