۲۹ اسفند ۱۳۲۹ تاریخ یکی از خاطره‌انگیزترین پیروزی‌های ایران است. ایران با ملی شدن صنعت نفت از قراردادهای مضحکی مثل دارسی و ۱۹۳۳ رهایی یافت.
برخی از روشنفکران ایرانی آرزو داشتند که ایران هیچ‌وقت نفت نمی‌داشت چراکه تا قبل از این تاریخ، مردم ایران از این نعمت صرفا ظلم و قحطی‌‌‌ای را به دست می‌آوردند که انگلستان بر آنها تحمیل می‌کرد.
دکتر محمد مصدق که معمار ملی شدن صنعت نفت بود، بر سر طرح ملی شدن نفت تنش جدی‌ای با دولت وقت، دولت سپهبد رزم آرا داشت. یک نقل قول معروف از رزم‌آرا وجود دارد که می‌گوید : ایرانی جماعت قادر به اداره یک کارخانه سیمان نیست چه برسد به صنعت نفت!
رزم‌آرا با حمایت دربار مصمم بود که از تصویب طرح ملی شدن صنعت نفت جلوگیری کند. وی با فشار بر مطبوعات و دستگیری روزنامه‌نگارانی مثل دکتر فاطمی سعی در خواباندن قائله داشت.
اما روز ۱۶ اسفند روز مهمی در تاریخ معاصر ایران بود. تنها روزی که شاید هدف وسیله را توجیه کرد. شاید هم نکرد! در این روز خلیل طهماسبی عضو ارشد فداییان اسلام سپهبد رزم‌آرا را در مسجد سلطانی ترور کرد. با این ترور مانع اصلی ملی شدن صنعت نفت از میان برداشته شد اما هیچ‌جوره نمی‌توان چنین جنایتی را توجیه کرد. اینکه جمهوری اسلامی هنوز هم از خلیل طهماسبی،نواب صفوی و فداییان اسلام به‌نیکی یاد میکند، از ارزشهای انسانی به‌دور است.
فردای قتل رزم‌آرا، روز ۱۷ اسفند ۱۳۲۹ کمیسیون نفت پیشنهاد ملی کردن صنعت نفت را تصویب و اعلام کرد. در ۲۴ اسفند ۱۳۲۹ در مجلس شورای ملی تصویب گردید. مجلس سنا نیز این پیشنهاد را در ۲۹ اسفند ۱۳۲۹ تصویب کرد و رسما نفت ملی شد.
انگلستان بعد از خلع ید شدن از نفت ایران بیکار ننشست و به دادگاه لاهه و شورای امنیت سازمان ملل شکایت کرد که در هر دو پرونده به دکتر مصدق باخت تا دیگر به تصاحب نفت ایران امیدی نداشته باشد.