یه حس مبهمی تو دلم خونه کرده ، مثل یه سایه که دنباله داره...⁄ㅤ🤎 ⃝ ִ ໋.ˑ ִ ㅤㅤ۪ ㅤ
میترسم از گذر زمان، از اینکه اون شعله‌ی عشقی که یه روز روشن بود...خاموش شده باشه. ته دلم یه سوال مثل یه راز سربه‌مهر، مدام تکرار میشه: "اگه الان منو ببینی، با این همه شک و تردید، با این همه دلتنگی که تو نگاهم جا مونده، دوباره عاشقم میشی؟"
این فقط یه خواهش ساده نیست...یه التماسِ دل شکسته است برای دوباره زنده شدن، برای رهایی از این حسِ درهم‌تنیده.
شاید این یه جور دیوانگی باشه... گیر افتادن تو گذشته مثل یه پرنده که تو قفس خاطرات بال میزنه.
ولی خب، قلب که منطق سرش نمیشه. هنوزم وقتی به تو فکر میکنم، یه لبخند محو میاد رو لبم، مثل یه باریکه نور تو تاریکی...
دلم میخواد بدونم، حتی اگه جوابش نه باشه، حداقل بدونم که یه روز، این سوالو با تمام وجودم پرسیدم. یه سوال که کلیدی برای باز کردن درهای قلبمه، دوباره عاشقم میشی؟
