میراث سیاه|Dark Legacy

جنایات ترکان صفوی علیه ایرانیان زرتشتی

🔷در بین نامه های متبادله بین پارسیان هند و زرتشتیان کرمان | و یزد که با قاصد و چاپار رد و بدل شده مراتبی دیده میشود چنانچه در نامه های ۱۰۰۵ یزدگردی برابر ۱۰۴۵ هـ. از سال ۹۹۷) ی ۸ سال پیش از ارسال نامه چنین آمده از سال ۹۹۷ زمان پادشاهی شاه عباس صحبت میدارد که مسلمانان به زرتشتیان سخت گرفته و دو نفر از موبدان مقتول و کتب مذهبی و جاماسب نامه و بسیاری از نسخ خطی زند و اوستای آنان را تباه ساخته و یا به غارت برده اند. در نامه ۱۰۱۹ ی ضمن بر شمردن موارد دیگر باز اشاره می نماید در زمان شاه جنت مقام شاه عباس آنقدر آزار و جفا و زیان به دستوران ایران رسید که دو نفر از آنان کشته شدند

❎استاد ذبیح بهروز درباره ستم وارده به زرتشتیان در زمان شاه عباس چنین می نویسد: ترویج افکار حکمت شرقی باعث تشویش شاه عباس گردید و او عده زیادی از صاحبدلان و زرتشتیان را بکشت و به روایتی در زمان سلطان حسین صفوی ۲۰ هزار زرتشتی در یک شب قتل عام شدند جمعیت زرتشتیان قبل از صفویه و غلبه افغان حدود ۳ تا ۵ میلیون تخمین زده میشد شاه عباس در حدود سال ۹۹۴ ی جمعی کثیر از زرتشتیان را از اطراف ایران کوچانیده در قریه جدید الاحداث به نام گبرآباد (حسین آباد) وصل به جلفای اصفهان منزل داد. حتی بسیاری از فضلا و دانایان و کشاورزان قوم را که در یزد و کرمان با خویشاوندان خود به آرامش میزیستند به اجبار در اصفهان ساکن ساخت قزوین نیز در آن موقع زرتشتی نشین و عده ای به اصفهان کوچانده شدند که در آخر صفویه برخی به کرمان آمدند.

✅نظر جهانگردان - پیترو دو لاواله در نامه ۸ دسامبر ۱۶۱۷ درباره وضع زرتشتیان می نویسد: «بینوایان اسلام نسبت به آنها توانگر محسوب می شوند.

🔶مادام منانت فرانسوی از قول م دالبر در سال ۱۶۶۵ که به ایران سفر کرده راجع به گبرآباد می نویسد: زرتشتیان بسیاری از نقاط ایران نابود گردیدند قبل از اینکه در گیرآباد پناه یابند.»


🔻ژان شاردن جهانگرد (۱۷۱۳) - (۱۶۴۳) درباره گیرآباد و زرتشتیان می نویسد شماره اندکی از پارسیان باقی هستند و ... به واسطه تعصب نابود گشته و دهات بیشماری | در جنوب اصفهان در جنگ داخلی ویران و عده کمی به اطراف یزد و کرمان پناه بردند. این جماعت به قدری بینوا میباشند که در روز تاجگذاری سلیمان سوم نتوانستند هدایایی تقدیم نمایند و پوزش خواستند و معاف شدند

🔷️ اصطخری (۱۰ م) خاطرنشان میکند که بلوچ‌ها مردمی صحرانشین و ساکن در "کرمان"  بودند، کسانی که تا قبل از اسلام راهزن و دزد بودند و پس از اسلام هم بعد از تنبیه شدن توسط یعقوب لیث صفاری، ، دست از راهزنی کشیدند.

🔷️ استخری (10 عیسوی) لکھتے ہیں کہ بلوچ کرمان میں رہنے والے ایک خانہ بدوش لوگ تھے، جو اسلام سے پہلے ڈاکو اور چور تھے، اور اسلام کے بعد انہوں نے بادشاہ یعقوب لیتھ صفری کی طرف سے سزا ملنے کے بعد ڈکیتی روک دی۔

اس عبارت سے یہ نتیجہ اخذ کیا جا سکتا ہے کہ نہ تو صفاریوں اور نہ ہی بلوچوں کو پاکستان اور ایران کے جنوب مشرقی علاقوں کے علاقوں پر دعویٰ کرنے کا حق حاصل ہے۔

مرجع سریع:
یک سلسه از تبار ترک، افشاریان بین سال‌های ۱۷۳۶ تا ۱۷۹۶ بر ایران حکومت کردند. در اوج خود، این سلسله از عراق تا شمال هند گسترش یافت. نادر شاه افشار (حکومت: ۱۷۳۶–۱۷۴۷)، بنیان‌گذار سلسله، با حمایت ارتشی عمدتاً متشکل از افغان‌های سنی‌مذهب، ارتش‌های شیعه صفوی را شکست داد. نادر شاه که به طور اسمی شیعه بود، به‌منظور مشروعیت بخشیدن به ادعاهای خود در مورد هند مغول و عراق عثمانی، میان رهبران مذهبی شیعه و سنی مصالحه‌هایی برقرار کرد. علمای شیعه پذیرفتند که اعمال آشکاراً ضد سنی را کنار بگذارند و علمای سنی نیز پذیرفتند که برخی اصول فقه شیعه را به رسمیت بشناسند. تلاش‌های سیاسی و مذهبی نادر شاه برای ریشه‌کن کردن سنت شیعی صفوی در نهایت ناکام ماند.

نصرالله زرتشتی، معروف به کابوس لُرها و  یا کور سلطان، از فرماندهان برجسته زرتشتی و از یاران نزدیک محمود افغان بود. او که اهل کرمان بود، با وجود داشتن بینایی کامل، اغلب یک چشم خود را می‌بست. با نیرویی اندک از افغان‌ها، توانست سپاه ده‌هزار نفری لرها و بختیاری‌ها را درهم بشکند و به پیروزی بزرگی دست یابد.

جنایات ترکان صفوی علیه ایرانیان زرتشتی