مـن و تـو، عزیزِ من؛ مـا اما همـان دو تنِ دیوانــہ خـواهیم مـاند، همـان دو عـاشق غم‌زده! و روزݷ دࢪ هـمین غمگـین روزهـا، خواهـیم مـࢪد. قلـب‌هـاݷ سـࢪدمان با تــہ مانـدهٔ غم و عشق، خواهـد مـࢪد؛ و نـفس هـاݷ سنـگینمان کـہ بـوݷ سـیگاࢪهایـٺ ࢪا مـې‌دهند، بـࢪاݷ همیـشـہ حبس خـواهند شد.
کـاش همین روزهـاݷ سـࢪد، زیـࢪ باࢪان و دࢪ لحظهٔ هـم آغـوشݷ بـࢪویم!
دسـت‌هایـت ࢪا مـݷ‌گیـࢪم و با جانِ خستــہ‌ام، در آخـࢪین نفـس، آخـࢪین دوستت داࢪم ࢪا خـیࢪه دࢪ چشـمان غمگیـنت مـݷ‌گویم.

‌‌  🤩 ‌ ‌   "  ‌جوین بودنتون چک میشه " 🤩

مـن دلتنـگم؛ بـراݷ صدایـت کہ بہ ڪمانچہ‌ݷ ڪلـہر مـݷ‌ماند، نـگاهت‌ کہ نـقوش فـࢪشچیـان در آن نــہفتہ، زلفـٺ کہ فـࢪش دسـت بافتِ ایـࢪان اسـت و دلـتنگم بـࢪاݷ تنـت کہ اࢪتفـاعات کـࢪدستان پیـشِ خـمش ڪم مـݷ‌آورند... مـن دࢪمـانده‌ام، در دلتنـگݷ وجـودت دࢪمـانده‌ام و دࢪمـانݷ براݷ دࢪدم نـیست. من بـہ‌سانِ شــہنشاهݷ جدا مـانده از وطـن، دلتنـگم؛ دلتـنگ بـࢪاݷ وطـن؛ و تـن تـو، هـمان وطـن است.

🥟| ࢪوزنـامـہ‌شـࢪقـݷ‌