Ik voel me vandaag weeral supergoed in mijn vel.
Wat ben ik toch een gezegend mens. Terwijl anderen zich vastklampen aan desinfectiemiddelen, paniekreacties en hun adem inhouden bij elk kuchje, wandel ik glimlachend door het leven. Waarom? Simpel. Ik geloof niet in virussen. En dat verandert alles. Geen besmetting, geen angst, en al helemaal geen verstoring van mijn innerlijke balans. Terwijl de wereld zich verliest in onzekerheden, voel ik me vrij en licht. Het leven is toch prachtig als je niet gelooft in virussen.
Oh, wat een fantastisch geschenk, hè? Terwijl de wereld zich druk maakt over onzichtbare indringers die overal zouden rondzwerven, loop ik als een ware zen-meester tussen hen door, onaantastbaar en compleet stressvrij. Want hé, hoe kan een virus mij raken als het niet eens een uitnodiging naar mijn feestje heeft gekregen? Geen toegang zonder bewijs van bestaan, toch? En dat bewijs, ja waar is het?
Terwijl anderen liters desinfectiemiddel op hun handen smeren alsof ze net in een bak vol gemarineerde knoflook hebben gezeten, geniet ik van mijn dag met handen die alleen de frisheid van de natuur voelen. Geen angst om iets ‘op te lopen’, want de enige marathon die ik ren, is die richting mijn innerlijke rust en balans.
Waar anderen beven bij het horen van een niezende collega, hoor jij enkel een kans om je immuunsysteem — excuseer, mijn interne recycling- en ontgiftingssysteem — verder te versterken. Elke dag is een cadeau, verpakt in zelfliefde, positieve gedachten, en ja, vooral een gebrek aan angst. Want angst? Die heeft geen enkel biologisch nut voor iemand die leeft vanuit een stralend innerlijk vertrouwen.
Ik geloof niet in virussen. Wat betekent dat ik ook geen slachtoffer kan worden van het collectieve drama dat vaak gepaard gaat met angst, doemdenken en overreactie. Geen paniek, geen koortsig googelen naar symptomen, geen slapeloze nachten over ‘wat als.’ Jouw slaap blijft net zo diep en vredig als een ochtendsessie yoga met de vogels als achtergrondmuziek.
Terwijl de wereld zich koortsig stort op apothekersrecepten, injecties en media-angst, giet ik gewoon nog een kopje kruidenthee in, leun ik achterover, en denk ik: “Jongens, jullie kunnen leren van mijn meesterlijke levenshouding.”
Wat ben ik een gezegend mens. Ik danst met microben zoals anderen dansen met schaduwen: zonder angst. Ik weet dat mijn microbioom een ecosysteem is dat werkt als een goed draaiende familie — eentje waar ruzie opgelost wordt met een goed gesprek, niet met chemische interventies. Bacteriën? Mijn kleine schoonmaakvriendjes. Schimmels? De schoonmakers, Mr. Propre van de natuur. Virussen? Ach, dat zijn gewoon de gasten die nooit zijn uitgenodigd omdat ze zich niet kunnen legitimeren als levend organisme.
Dus ja, mijn leven is inderdaad prachtig. Geen stress, geen paniek, alleen vertrouwen in het meesterwerk van mijn lichaam dat precies weet wat het doet. En terwijl anderen zich afvragen hoe ze ooit zonder angst kunnen leven, kijk ik naar mezelf in de spiegel en weet ik: "Ik ben het levende bewijs dat het kan."
Mijn grote geheim? Niet geloven in virussen is eigenlijk gewoon geloven in jezelf. Warme groet Daniël
