به میان کاج‌ها می‌روم
جایی که آخرین بار او را دیدم
اما غروب می‌پوشاند با یک دستمال روی زمین را
و روی جاده‌هایی که به حاشیۀ جنگل می‌رسند
و جنگل، سیاه و تهی بر جا می‌ماند
وای بر من، وای، و پرندگان دیگر نمی‌خوانند
بدون تو من نمی‌توانم باشم
بدون تو
من با تو هم تنها هستم
بدون تو
بدون تو ساعت‌های بدون تو را می‌شمارم
ثانیه‌هایی که با تو از حرکت می‌ایستند ارزشی ندارند
شاخه‌های خمیده روی نهرها
اکنون خاموش و فاقد حیات‌اند
و نفسم بر من چه سنگینی می‌کند
وای بر من، وای
و پرندگان دیگر نمی‌خوانند
بدون تو من نمی‌توانم باشم
من با تو هم تنها هستم
بدون تو
بدون تو ساعت‌های بدون تو را می‌شمارم
ثانیه‌هایی که با تو از حرکت می‌ایستند ارزشی ندارند
بدون تو

(صرفا این چالش برای اینه که بمونه تو چنلتون)

یک تیتراژ رمضانی بهتون تقدیم کنم.

علی حاتمی ؛ کمال الملک