در سوگ استاد ادب دکتر سیدجعفر حمیدی
سارای مویدی
(سی بوشر هیچکه دلش مث مو غمگین نبیده
دل هیچکی مث مو یه کاسه خین نبیده)
در شهر من در شهر کوچک من، نام آوران بزرگی می زیسته اند و می زیند که چون دریا؛ آبی و بزرگ و پربار اند.
در جغرافیای کوچک اما بزرگ شهر من بوشهر، چه بسیار اندیشمندان و نویسندگانی به نام وجود داشته اند که فراتر از جغرافیای خود سکان ادبیات ایران زمین را به دست گرفته اند. و زورق اندیشه های زیبایشان را در این دریای پرتلاطم به مقصد رسانده اند.
دکتر سیدجعفر حمیدی استاد مهربان ادبیات ایران و بوشهر یکی از برجسته ترین ادیبان این دیار بود که سالها پیش وقتی انجمن اهل قلم بوشهر دوران طلایی خود را سپری می کرد در محضر استاد درس گرفتم.
وی بسیار نکته دان و نکته سنج بودند و از جمله شب زنده داران و شیفتگان محض ادب و شعر فارسی. وی آنچنان در شعر و ادبیات غرق بود که جز لفظ و معانی و کلام و سروده و نغز از زبان ایشان چیزی نمی شنیدی. وی شیفته شعر و سخن و ادب بود بی هیچ شبه.
و من در ستایش ایشان زبانم قاصر است. زیرا وی از نسلی بودند که با جان و دل همه زندگیشان را وقف ادبیات این مرز و بوم کرده و مسیر زندگی خود را آگاهانه و با عشق دنبال می کردند.
در همان دوره نیز اولین مجموعه شعر مرا ایشان ویرایش کردند که نسخه ویرایشی آن نیز به قلم ایشان موجود است و به زودی به چاپ خواهم رسانید.
اما در سال ۱۳۹۷ مجالی ناب دست داد که ایشان را برای ساخت فیلم کوتاه «طاق خونی » در مدرسه سعادت بوشهر دعوت کردیم تا بتوانیم خاطرات و تاریخچه رویدادهایی از تاریخ بوشهر را برایمان به ثبت برسانند.
و امروز من دانش آموخته محضر ایشان یاد استاد دکتر سیدجعفر حمیدی؛ بزرگ ادبیات استان را گرامی می دارم و در سوگ ایشان جز درود و دریغ نمی توانم چیزی بگویم.
اما خوشحالم که لحظاتی در فیلم کوتاه طاق خونی حضور وی را به تاریخ ادبی و هنری شهر عزیزم بوشهر تقدیم کردم.
بی شبه نام و جایگاه دکتر سیدجعفر حمیدی در خاطره ادبی شهرم بوشهر همواره خواهد بود و خواهد ماند.
#سارای_مویدی
پایان فروردین ۱۴۰۴
پرنیان؛ سرویس ادبی هفته نامه بیرمی
@parnianBairami2
