مولانا می‌گه هر هیجانی در ما نیروی محرکه‌ایه که ما رو به‌سمتِ جلو می‌رونه و موجب اصلاحِ جهانِ اجسام و جهانِ معنا می‌شه.
هیجانِ ترس یکی از قوی‌ترین و عمده‌ترین هیجاناتِ ماست و مولانا می‌گه این نیرویِ محرکۀ قدرت‌مند ما را به حرکت و پویایی و پیدا کردن راهِ خلاصی از رنج‌ها و نقص‌هامون وادار می‌کنه.
دیدگاه شگفت‌انگیزِ مولانا رو دربارۀ ترس با هم می‌شنویم:

مولانا راهِ خلاصی از ترس‌هایِ روانی رو این‌طور مطرح می‌کنه: اگر نیروی محرکۀ قویِ ترس رو متمرکز کنیم بر ترسِ دور از حقیقتِ این لحظه بودن، تمام ترس‌های موهومیِ ما از بین می‌رَن. ابیاتی در همین زمینه را با هم می‌شنویم:

خَراس: آسیایی که با نیرویِ خر یا چارپایانِ دیگر می‌گردد و کار می‌کند.
مَناص: خلاص؛ رهایی؛ گریز.
وَجَع: درد؛ رنج.
تَبَع: دنبال؛ نتیجه.
مَکمَن: کمین‌گاه؛ محلِ پنهان شدن.
وَقیح: بی‌شرم؛ بی‌حیا.
خایف: ترسان؛ ترسنده.
موَکَّل: مأمور؛ گماشته.
ضال: گم‌راه.
مِنهاج: رَوش؛ راه آشکار و گشاده.
رَشَد: هدایت؛ راستی.

آب حِلم و آتشِ خشم ای پسر
هم ز حق بینی چو بگْشایی بصر

مولوی
خوانش: شهرام شریف‌زاده