Bobur Elmurodov|she’rlashuv
से पुनः पोस्ट किया:
Бобоки гурунглар (Холиёр Абдиев)
06.04.202507:00
"ДИРЕКТОРНИНГ ОДАМИ"
ёки Бобур Элмуродни ишга олганимиз ҳақида
(Гурунг)
(Давоми. Боши бундан олдинги саҳифада)
Раҳбаримизнинг ўзи ҳам дам-бадам бу болани, шундай яхши ижодкорни ўзи топганидан, бизга ўхшаган "бегоналар" орасида ўзининг командаси шакллана бошлаганидан мамнун эди.
Лекин, кўп ишламади. Боя айтдим-ку, унинг ҳаётида бахтли тасодифлар кўп, деб, тез орада каттароқ жойлардан "харидор"лар чиқиб, Ёзувчилар уюшмасига ишга ўтиб кетди. Уюшмадаги фаолияти ҳақида эса гурунгимизнинг бошида айтганимиз "Ёшлик" журналидаги суҳбатда қисман тўхталган.
Шундай гаплар. Бобур Элмуроднинг роса ижод қиладиган, сара асарлари билан адабиётимизнинг камини тўлдирадиган даври ҳали олдинда.
Омад тилаймиз.
Холиёр Абдиев,
Чирчиқ-Тошкент
06.04.2025
ёки Бобур Элмуродни ишга олганимиз ҳақида
(Гурунг)
(Давоми. Боши бундан олдинги саҳифада)
Раҳбаримизнинг ўзи ҳам дам-бадам бу болани, шундай яхши ижодкорни ўзи топганидан, бизга ўхшаган "бегоналар" орасида ўзининг командаси шакллана бошлаганидан мамнун эди.
Лекин, кўп ишламади. Боя айтдим-ку, унинг ҳаётида бахтли тасодифлар кўп, деб, тез орада каттароқ жойлардан "харидор"лар чиқиб, Ёзувчилар уюшмасига ишга ўтиб кетди. Уюшмадаги фаолияти ҳақида эса гурунгимизнинг бошида айтганимиз "Ёшлик" журналидаги суҳбатда қисман тўхталган.
Шундай гаплар. Бобур Элмуроднинг роса ижод қиладиган, сара асарлари билан адабиётимизнинг камини тўлдирадиган даври ҳали олдинда.
Омад тилаймиз.
Холиёр Абдиев,
Чирчиқ-Тошкент
06.04.2025
17.02.202504:22
BOLALIK
Qor jilgʻaga aylanib,
ketdi hayot soyiga:
ketaverdi loylanib
tanimagan joyiga.
Qorligidan asar yoʻq;
qayga yetdi, aytmaydi...
...u qor boʻlib yashagan
choʻqqisiga qaytmaydi...
© Mansur Jumayev
Qor jilgʻaga aylanib,
ketdi hayot soyiga:
ketaverdi loylanib
tanimagan joyiga.
Qorligidan asar yoʻq;
qayga yetdi, aytmaydi...
...u qor boʻlib yashagan
choʻqqisiga qaytmaydi...
© Mansur Jumayev
से पुनः पोस्ट किया:Бобоки гурунглар (Холиёр Абдиев)
06.04.202507:00
"ДИРЕКТОРНИНГ ОДАМИ"
ёки Бобур Элмуродни ишга олганимиз ҳақида
(Гурунг)
Ўзи сарлавҳани ҳийлаи шаръий десак ҳам бўларди-ю сал камтарроқ бўлаверайлик, дедим. Устозимиз, ўз даврининг ардоқли сиёсий шарҳловчиси Талъат Солиев раҳматли ҳар икки гапнинг бирида ҳазил аралаш "камтарроқ бўлаверинглар", деб қўярди. Устознинг шу олтинга тенг ундовига бир мартагина риоя қилгим келди. Нега ҳийлаи шаръий, дейсизми? Кичкинагина, фикримизча шариатга хилоф келмайдиган ҳийлача ишлатгандик бир маҳаллар.
"Ёшлик" журналининг 2025 йилги 1-сонида ажойиб ижодкор, яхши шоир, тирик фикрли журналист укамиз Бобур Элмурод билан суҳбат эълон қилинибди. Бобур айтган кўп оригинал гаплар, тўғриси, ҳайратимни оширди. У олдиндан шундай, шеърда ҳам, мақолада ҳам теша тегмаган гапларни, ҳеч кимнинг хаёлига келмаган фикрларни айтади. Сарлавҳаси ҳам оригинал: "Олтин чиқмаса - тупроқ бир пул". Нега? Сарлавҳани ўқиб, тупроғимизнинг ўзи олтин-ку, деган эътироз бутун вужудингизни қамраб олиши мумкин. Шошилманг, суҳбатни тўлиқ ўқигач, тўғри, деб ич-ичингиздан иқрор бўласиз, ўхшатишига қойил қоласиз.
Шоир укамиз бадиий ижодни кончиларнинг меҳнатига ўхшатган. Тирноқдек тилла ажратиб олиш учун тоғ-тоғ тупроқ кавланади-ку. Тилла чиқмаса, қанча тупроқ чиқарсангиз ҳам бир пул, деган у. Ижод ҳам шундай-да, ёзганингизнинг ҳаммаси ҳам дурдона асар бўлавермайди, гарчи минг истеъдод соҳиби бўлсангиз ҳам. Суҳбатда бундан ҳам зўр гаплар бор. Менга айниқса контракт пулини тўлайолмай талабалар сафидан чиқарилган пайтда бир тасодиф билан фалсафа факультети деканига дуч келгани-ю у кишининг ёрдами билан яна талабалар сафига қайтиши бошқача таъсир қилди. Худо яхши кўрган бандасига шундай тасодифлар юбораверар эканда. Бундай қарасангиз, Бобурнинг ҳаётида бунга ўхшаш омадли тасодифлар кўп.
Энди гапнинг индаллосига ўтсак, биз Бобур билан 2011 йилми, 2012 ми, бироз муддат бирга ишлаганмиз. Суҳбатни ўқиш давомида хаёлим ўша йилларга кетиб қолаверди. Ҳозир шунинг гурунгини бермоқчиман.
Ўшанда "Садо" газетасига янги раҳбарлар келган эди, олдин"Садо" МЧЖ директори ва "Садо" газетаси бош муҳаррири лавозимларида Орифжон Муҳаммаджоновнинг бир ўзи ишлаган бўлса, энди уларнинг ҳар қайсисида алоҳида бошлиқ бор, денг. Ҳамма нарса ўзгаряпти. Янги бошлиқлар биз - эскидан ишлаб келаётганларга ўгай кўз билан қарашаётган пайтлар эди.
Шундай кунларда марказий газеталардан бирида ишловчи эски қадрдонимиз телефон қилди. Салом-алик, ҳорма-бор бўлдан кейин бир яхши йигит бор, қалами зўр, ўзи эсли-ҳушли, мўмин-қобил бола, ишга олмайсизларми, деб қолди. Оллоҳга таваккал қилиб, келсин-чи, деб юбордим. Ҳаялламай ўша йигит келди. Республика радиоси ҳовлисидан ташқарида бироз гаплашдик. Мақолаларидан олиб келган экан, айримларига кўз югиртирсам, балодай. Қалам дегани нақ хўрознинг пихи, дейсиз.
Ҳозир мен буни директорнинг олдига олиб кирсам, янги раҳбар қандай қабул қилади, худди бизга ўхшаб бунга ҳам ўгай кўз билан қарамаслигига ким кафолат беради? Шу пайт калламга бир фикр келди, Бобурга тўғри тушунтирдим, радио остонасида ички телефон бор, шундан бошлиғимизга телефон қиласиз, шундай-шундай, ишга кирмоқчиман, дейсиз. Қолганини кейин гаплашамиз, деб директорнинг ички рақамини бериб, деворга осиғлиқ турган телефонни кўрсатиб, ўзим ичкарига кириб кетдим.
Зинадан учинчи қаватга кўтарилаётганимда олдимдан биз билан бирга ишлайдиган, газетанинг югир-югир ишларини қилиб юрадиган ҳамкасбимиз чиқиб қолди. Ҳа, десам, директорнинг олдига бир бола келибди, шуни олиб чиқаман, деди. Яхши, деб жимгина хонамизга кириб кетдим. Орадан бирор ўн беш-йигирма дақиқалар ўтгач мени директоримиз чақирди. Хуллас, бу ёғи мен ўйлагандек кетаётган эди.
Директор менга Бобурни яхшилаб "таништирди", кўринглар, ёмон болага ўхшамайди, деди охирида. Шу билан иши осон кўчиб, дарров ишга олинди, ҳар сонда қўша-қўша мақолалари чиқади, директоримизнинг тилидан "Бобур" тушмайди. Шу тариқа укамизни жамоада ҳамма орқаворотдан "Директорнинг одами", дейдиган бўлди.
(Давоми кейинги саҳафада)
Холиёр Абдиев,
Чирчиқ-Тошкент
06.04.2025
ёки Бобур Элмуродни ишга олганимиз ҳақида
(Гурунг)
Ўзи сарлавҳани ҳийлаи шаръий десак ҳам бўларди-ю сал камтарроқ бўлаверайлик, дедим. Устозимиз, ўз даврининг ардоқли сиёсий шарҳловчиси Талъат Солиев раҳматли ҳар икки гапнинг бирида ҳазил аралаш "камтарроқ бўлаверинглар", деб қўярди. Устознинг шу олтинга тенг ундовига бир мартагина риоя қилгим келди. Нега ҳийлаи шаръий, дейсизми? Кичкинагина, фикримизча шариатга хилоф келмайдиган ҳийлача ишлатгандик бир маҳаллар.
"Ёшлик" журналининг 2025 йилги 1-сонида ажойиб ижодкор, яхши шоир, тирик фикрли журналист укамиз Бобур Элмурод билан суҳбат эълон қилинибди. Бобур айтган кўп оригинал гаплар, тўғриси, ҳайратимни оширди. У олдиндан шундай, шеърда ҳам, мақолада ҳам теша тегмаган гапларни, ҳеч кимнинг хаёлига келмаган фикрларни айтади. Сарлавҳаси ҳам оригинал: "Олтин чиқмаса - тупроқ бир пул". Нега? Сарлавҳани ўқиб, тупроғимизнинг ўзи олтин-ку, деган эътироз бутун вужудингизни қамраб олиши мумкин. Шошилманг, суҳбатни тўлиқ ўқигач, тўғри, деб ич-ичингиздан иқрор бўласиз, ўхшатишига қойил қоласиз.
Шоир укамиз бадиий ижодни кончиларнинг меҳнатига ўхшатган. Тирноқдек тилла ажратиб олиш учун тоғ-тоғ тупроқ кавланади-ку. Тилла чиқмаса, қанча тупроқ чиқарсангиз ҳам бир пул, деган у. Ижод ҳам шундай-да, ёзганингизнинг ҳаммаси ҳам дурдона асар бўлавермайди, гарчи минг истеъдод соҳиби бўлсангиз ҳам. Суҳбатда бундан ҳам зўр гаплар бор. Менга айниқса контракт пулини тўлайолмай талабалар сафидан чиқарилган пайтда бир тасодиф билан фалсафа факультети деканига дуч келгани-ю у кишининг ёрдами билан яна талабалар сафига қайтиши бошқача таъсир қилди. Худо яхши кўрган бандасига шундай тасодифлар юбораверар эканда. Бундай қарасангиз, Бобурнинг ҳаётида бунга ўхшаш омадли тасодифлар кўп.
Энди гапнинг индаллосига ўтсак, биз Бобур билан 2011 йилми, 2012 ми, бироз муддат бирга ишлаганмиз. Суҳбатни ўқиш давомида хаёлим ўша йилларга кетиб қолаверди. Ҳозир шунинг гурунгини бермоқчиман.
Ўшанда "Садо" газетасига янги раҳбарлар келган эди, олдин"Садо" МЧЖ директори ва "Садо" газетаси бош муҳаррири лавозимларида Орифжон Муҳаммаджоновнинг бир ўзи ишлаган бўлса, энди уларнинг ҳар қайсисида алоҳида бошлиқ бор, денг. Ҳамма нарса ўзгаряпти. Янги бошлиқлар биз - эскидан ишлаб келаётганларга ўгай кўз билан қарашаётган пайтлар эди.
Шундай кунларда марказий газеталардан бирида ишловчи эски қадрдонимиз телефон қилди. Салом-алик, ҳорма-бор бўлдан кейин бир яхши йигит бор, қалами зўр, ўзи эсли-ҳушли, мўмин-қобил бола, ишга олмайсизларми, деб қолди. Оллоҳга таваккал қилиб, келсин-чи, деб юбордим. Ҳаялламай ўша йигит келди. Республика радиоси ҳовлисидан ташқарида бироз гаплашдик. Мақолаларидан олиб келган экан, айримларига кўз югиртирсам, балодай. Қалам дегани нақ хўрознинг пихи, дейсиз.
Ҳозир мен буни директорнинг олдига олиб кирсам, янги раҳбар қандай қабул қилади, худди бизга ўхшаб бунга ҳам ўгай кўз билан қарамаслигига ким кафолат беради? Шу пайт калламга бир фикр келди, Бобурга тўғри тушунтирдим, радио остонасида ички телефон бор, шундан бошлиғимизга телефон қиласиз, шундай-шундай, ишга кирмоқчиман, дейсиз. Қолганини кейин гаплашамиз, деб директорнинг ички рақамини бериб, деворга осиғлиқ турган телефонни кўрсатиб, ўзим ичкарига кириб кетдим.
Зинадан учинчи қаватга кўтарилаётганимда олдимдан биз билан бирга ишлайдиган, газетанинг югир-югир ишларини қилиб юрадиган ҳамкасбимиз чиқиб қолди. Ҳа, десам, директорнинг олдига бир бола келибди, шуни олиб чиқаман, деди. Яхши, деб жимгина хонамизга кириб кетдим. Орадан бирор ўн беш-йигирма дақиқалар ўтгач мени директоримиз чақирди. Хуллас, бу ёғи мен ўйлагандек кетаётган эди.
Директор менга Бобурни яхшилаб "таништирди", кўринглар, ёмон болага ўхшамайди, деди охирида. Шу билан иши осон кўчиб, дарров ишга олинди, ҳар сонда қўша-қўша мақолалари чиқади, директоримизнинг тилидан "Бобур" тушмайди. Шу тариқа укамизни жамоада ҳамма орқаворотдан "Директорнинг одами", дейдиган бўлди.
(Давоми кейинги саҳафада)
Холиёр Абдиев,
Чирчиқ-Тошкент
06.04.2025
से पुनः पोस्ट किया:
Farrux Jabborbek
28.03.202517:21
Oxirgi postimga juda ko‘p munosabat bildirildi, qarab turmaymiz, yordam berishga shaymiz, degan izohlar yozildi. Elning daldasi umid bag‘ishlab, ulug‘ ayyom kunlari yana bir post qo‘yishga qaror qildim.
Yo‘ldosh Eshbek xalqimizni milliy ozodlikka boshlagan shoirlardan biri. Shunday shaxsning xor-u zorlikda yashashiga tomoshabinlik qilish bizga yarashmaydi. Eng yomoni, bu ahvol surunkali ravishda davom etmoqda. Shoir sovet davridayoq ta’qibga uchragan bo‘lsa, mustaqillik yillarida ham ro‘shnolik ko‘rmagan, 10-15 yilcha uy qamog‘ida saqlangan. Bu, tabiiyki, oilani uch-quyruqsiz muammolar zanjiriga giriftor qilgan. Ko‘pchilik ziyolilar vaziyatni oldindan yaxshi biladi (sabablarini ham), imkon qadar ko‘mak berib keladi.
Yo‘ldosh Eshbek “Yig‘layotgan qiz” timsolida butun dunyodagi barcha ezilgan mazlumlarga, hayotda ko‘p aldangan soddadillarga hamdard, hasratdosh bo‘ldi. Ne tongki, o‘zining ham qismati “yig‘layotgan qiz”ga aylanib ketdi.
Bu dunyo aslida aldoqchilardir!
Bu dunyo aslida yig‘layotgan qiz!
Biror yillar ilgari borganimda Yo‘ldosh Eshbek sobiq yotoqxonaning bir bo‘lmasida yashardi, har holda. Keyin oshxonaga ko‘chib chiqibdi. Oilaviy sharoit shuni taqozo qilgan. Kamida besh jon tiqilib kun kechirmoqda: ota, ona, o‘g‘il, qiz, nabira… Ustiga ustak, shoirni xastaliklar qiynayapti: qand kasali bor, ko‘z ko‘rmay qolgan, o‘t azob beradi… Shu holida ham ijoddan to‘xtagani yo‘q. Og‘riqlar orasida she’rlar bitadi, ulug‘ ulamolarimizdan tarjimalar qiladi (aytib turib yozdirsa kerak).
Avvalgi postim ijtimoy tarmoqda keng tarqalib, yaxshi odamlar amaliy yordam taklifi bilan chiqdi, manzilini surishtirgan ham ko‘p bo‘ldi. Menimcha, hamma uyiga borib, bezovta qilmagani durust. Xijolatli... Do‘stlar bilan kengashib, eng to‘g‘ri yo‘l plastik kartaga ko‘mak yig‘ish deb o‘yladik. Shoirning o‘zi bu haqda eshitishni ham istamadi. Shuning uchun shaxsiy karta ma’lumotlarimni e’lon qilyapman.
👉 UZCARD 5614681908452158 (Djabbarov Farrukh)
👉 HUMO 9860060102409871 (Farrukh Djabbarov)
👉 VISA 4195250040623413 (Farrukh Djabbarov)
Olganing – birovniki, berganing – o‘zingniki, deganlar. Katta elmiz, bir g‘ishtdan qo‘yib, osmono‘par minorlar tiklaganmiz. Millatim deb yashagan shoirini millatimiz yolg‘iz qo‘ymasligiga ishonaman. Imkoningiz boricha yordam qilsangiz quvonaman, imkoningiz bo‘lmasa tushunaman. Postning ko‘proq odamga yetib borishiga hissa qo‘shing 🙏
🗄Farrux Jabborbek
Yo‘ldosh Eshbek xalqimizni milliy ozodlikka boshlagan shoirlardan biri. Shunday shaxsning xor-u zorlikda yashashiga tomoshabinlik qilish bizga yarashmaydi. Eng yomoni, bu ahvol surunkali ravishda davom etmoqda. Shoir sovet davridayoq ta’qibga uchragan bo‘lsa, mustaqillik yillarida ham ro‘shnolik ko‘rmagan, 10-15 yilcha uy qamog‘ida saqlangan. Bu, tabiiyki, oilani uch-quyruqsiz muammolar zanjiriga giriftor qilgan. Ko‘pchilik ziyolilar vaziyatni oldindan yaxshi biladi (sabablarini ham), imkon qadar ko‘mak berib keladi.
Yo‘ldosh Eshbek “Yig‘layotgan qiz” timsolida butun dunyodagi barcha ezilgan mazlumlarga, hayotda ko‘p aldangan soddadillarga hamdard, hasratdosh bo‘ldi. Ne tongki, o‘zining ham qismati “yig‘layotgan qiz”ga aylanib ketdi.
Bu dunyo aslida aldoqchilardir!
Bu dunyo aslida yig‘layotgan qiz!
Biror yillar ilgari borganimda Yo‘ldosh Eshbek sobiq yotoqxonaning bir bo‘lmasida yashardi, har holda. Keyin oshxonaga ko‘chib chiqibdi. Oilaviy sharoit shuni taqozo qilgan. Kamida besh jon tiqilib kun kechirmoqda: ota, ona, o‘g‘il, qiz, nabira… Ustiga ustak, shoirni xastaliklar qiynayapti: qand kasali bor, ko‘z ko‘rmay qolgan, o‘t azob beradi… Shu holida ham ijoddan to‘xtagani yo‘q. Og‘riqlar orasida she’rlar bitadi, ulug‘ ulamolarimizdan tarjimalar qiladi (aytib turib yozdirsa kerak).
Avvalgi postim ijtimoy tarmoqda keng tarqalib, yaxshi odamlar amaliy yordam taklifi bilan chiqdi, manzilini surishtirgan ham ko‘p bo‘ldi. Menimcha, hamma uyiga borib, bezovta qilmagani durust. Xijolatli... Do‘stlar bilan kengashib, eng to‘g‘ri yo‘l plastik kartaga ko‘mak yig‘ish deb o‘yladik. Shoirning o‘zi bu haqda eshitishni ham istamadi. Shuning uchun shaxsiy karta ma’lumotlarimni e’lon qilyapman.
👉 UZCARD 5614681908452158 (Djabbarov Farrukh)
👉 HUMO 9860060102409871 (Farrukh Djabbarov)
👉 VISA 4195250040623413 (Farrukh Djabbarov)
Olganing – birovniki, berganing – o‘zingniki, deganlar. Katta elmiz, bir g‘ishtdan qo‘yib, osmono‘par minorlar tiklaganmiz. Millatim deb yashagan shoirini millatimiz yolg‘iz qo‘ymasligiga ishonaman. Imkoningiz boricha yordam qilsangiz quvonaman, imkoningiz bo‘lmasa tushunaman. Postning ko‘proq odamga yetib borishiga hissa qo‘shing 🙏
🗄Farrux Jabborbek
से पुनः पोस्ट किया:
Bobur Elmurodov|she’rlashuv
21.03.202504:09
21-mart – ham NAVROʻZ, ham ulkan shoir Abdulla Oripov tugʻilgan kun!
Taqdir taqozosi bilan 2012-yilda Yozuvchilar uyushmasi Yoshlar boʻlimida ishlay boshladim. Oʻshanda rais oʻrinbosari – Oʻzbekiston xalq shoiri Iqbol Mirzo boshchiligida “Birinchi kitobim” loyihasida oʻnlab buloqlar koʻz ochdi, “Doʻrmon ilhomlari”, Zomin seminari yoshlar orasida yanada ommalashib ketdi. Ayniqsa, ahyon-ahyonda Abdulla Oripovning uyushmadagi kabenitiga kelib turishi shoirni koʻraman deb yoʻl bosib kelgan shinavanda muxlislar bilan toʻlgʻin boʻlardi.
Odatdagi kunlarining birida xonadagi ish telefoni jiringladi. Koʻtarsam: “Alo, Abdulla akaning xonalariga tushib keting”, deyishdi. Tezda quyiladim. Qiya ochilgan eshik ichkarisida koʻzoynak taqqan xalq shoiri bosh koʻtarmasdan nimalarnidir yozib oʻtirardi.
Eshikni ohista chertdim. Qahramon shoir menga birrov koʻz tashladi-yu, barmoqlari bilan “kiraver” qabilida imladi. Oʻshanda xalq shoirini juda yaqindan, tagʻin ommadan xoli koʻrib turar edim. Ustoz hali siyohi qurimagan yangi sheʼrini menga uzatarkan, “shuni mashinkangda terib, ikki nusxada oq qogʻozga chiqarib kel. Faqat xatosiz boʻlsin!”, deya uqtirdilar. Oyogʻimni qoʻlga olib, xonaga yugurdim. Ancha boʻyalib, tahrir qilingan sheʼrning nomi “Sayyoh” edi. Printerdan chiqarib, tezda pastga tushdim. Shoir sheʼrni hijjalab oʻqidi, keyin “xayriyat, toʻgʻri koʻchiribsan”, deya jilmayib qoʻydilar. Hayajonli suhbat boshlandi.
— Sheʼr yozasanmi?
— Ha... hozir jurnalistikaning magistraturasida oʻqiyman.
— Qani, birorta sheʼringni ber-chi? (Negadir “aytib ber” demadilar).
— Hozir, tezda olib kelaman...
Xonaga gʻizillab yugurdim. 5-6 ta sheʼrimni olgan xalq shoiri ularni portfeliga joylab qoʻydi. Keyin hozirgina yozib tugatgan “Sayyoh” sheʼrining qoralama nusxasiga dastxat qoʻyarkan, qoʻshib qoʻydilar:
— Xatosiz koʻchirganing uchun senga sovgʻa!
(Ushbu sheʼr nusxasini hanuz saqlab kelaman). Katta mukofot olganday ichimga sigʻmasdim.
Ertasiga qandaydir tadbirlar bilan yurgan chogʻim, kotiba qiz: “Tezda Abdulla akaning xonalariga tushing, tezroq” deya shoshiltirib qoʻydi. Borsam, ustozning qoʻlida mening 3-4 sheʼrim va bir qoralama qogʻoz.
– Durust ekansan-ku, yoshing nechchida?
Suhbat boshlandi.
Keyin ikki buklangan qogʻozni ochib, menga atalgan “Oq yoʻl”ni oʻqiy boshladilar.
Oʻshanda oyoq-qoʻlim qaltirab, yutinib-yutinib, katta shoirning eʼtirofini bor vujudim bilan tinglaganim hech esimdan chiqmaydi. Ustoz qoʻllarimni siqib, bir-ikki nasihatomuz tanbeh berdilar (ular oʻta jiddiy va men buni keltirmaslikni lozim topdim). Keyin bloknotlariga telefon raqamimni yozib qoʻyishimni soʻradilar. Biroz tahrirlangan sheʼrlarim va “Oq yoʻl”ni qoʻlimga tutqazarkan, “Buni “Yoshlik”ka eltib ber, telefon qilib qoʻydim” dedilar va biz xayrlashdik.
Nihoyat, “Yoshlik”ning 2012-yil 9-sonida “Ijod masʼuliyati” sarlavhasi ostida qahramon shoirning “Oq yoʻl”i bilan turkum sheʼrlarim chop etildi.
Ustoz telefon raqamimni yozishni bejiz soʻramagan ekanlar. Oʻshandan beri Abdulla Oripov bilan madhiyamiz sadolari ostida katta-katta davralarning toʻrigacha kirib borish nasib etdi. Ustozning saxovati va turtkisi sabab oʻquv yurtlari, kollej va maktablardagi ijodiy uchrashuvlarda birga qatnashish, bir davrada sheʼr oʻqish nasib qildi.
Bugun, bahor havosi kezib yurgan yomgʻirli pallalarda oʻsha voqealar xayolimdan oʻtdi...
Taqdir taqozosi bilan 2012-yilda Yozuvchilar uyushmasi Yoshlar boʻlimida ishlay boshladim. Oʻshanda rais oʻrinbosari – Oʻzbekiston xalq shoiri Iqbol Mirzo boshchiligida “Birinchi kitobim” loyihasida oʻnlab buloqlar koʻz ochdi, “Doʻrmon ilhomlari”, Zomin seminari yoshlar orasida yanada ommalashib ketdi. Ayniqsa, ahyon-ahyonda Abdulla Oripovning uyushmadagi kabenitiga kelib turishi shoirni koʻraman deb yoʻl bosib kelgan shinavanda muxlislar bilan toʻlgʻin boʻlardi.
Odatdagi kunlarining birida xonadagi ish telefoni jiringladi. Koʻtarsam: “Alo, Abdulla akaning xonalariga tushib keting”, deyishdi. Tezda quyiladim. Qiya ochilgan eshik ichkarisida koʻzoynak taqqan xalq shoiri bosh koʻtarmasdan nimalarnidir yozib oʻtirardi.
Eshikni ohista chertdim. Qahramon shoir menga birrov koʻz tashladi-yu, barmoqlari bilan “kiraver” qabilida imladi. Oʻshanda xalq shoirini juda yaqindan, tagʻin ommadan xoli koʻrib turar edim. Ustoz hali siyohi qurimagan yangi sheʼrini menga uzatarkan, “shuni mashinkangda terib, ikki nusxada oq qogʻozga chiqarib kel. Faqat xatosiz boʻlsin!”, deya uqtirdilar. Oyogʻimni qoʻlga olib, xonaga yugurdim. Ancha boʻyalib, tahrir qilingan sheʼrning nomi “Sayyoh” edi. Printerdan chiqarib, tezda pastga tushdim. Shoir sheʼrni hijjalab oʻqidi, keyin “xayriyat, toʻgʻri koʻchiribsan”, deya jilmayib qoʻydilar. Hayajonli suhbat boshlandi.
— Sheʼr yozasanmi?
— Ha... hozir jurnalistikaning magistraturasida oʻqiyman.
— Qani, birorta sheʼringni ber-chi? (Negadir “aytib ber” demadilar).
— Hozir, tezda olib kelaman...
Xonaga gʻizillab yugurdim. 5-6 ta sheʼrimni olgan xalq shoiri ularni portfeliga joylab qoʻydi. Keyin hozirgina yozib tugatgan “Sayyoh” sheʼrining qoralama nusxasiga dastxat qoʻyarkan, qoʻshib qoʻydilar:
— Xatosiz koʻchirganing uchun senga sovgʻa!
(Ushbu sheʼr nusxasini hanuz saqlab kelaman). Katta mukofot olganday ichimga sigʻmasdim.
Ertasiga qandaydir tadbirlar bilan yurgan chogʻim, kotiba qiz: “Tezda Abdulla akaning xonalariga tushing, tezroq” deya shoshiltirib qoʻydi. Borsam, ustozning qoʻlida mening 3-4 sheʼrim va bir qoralama qogʻoz.
– Durust ekansan-ku, yoshing nechchida?
Suhbat boshlandi.
Keyin ikki buklangan qogʻozni ochib, menga atalgan “Oq yoʻl”ni oʻqiy boshladilar.
Oʻshanda oyoq-qoʻlim qaltirab, yutinib-yutinib, katta shoirning eʼtirofini bor vujudim bilan tinglaganim hech esimdan chiqmaydi. Ustoz qoʻllarimni siqib, bir-ikki nasihatomuz tanbeh berdilar (ular oʻta jiddiy va men buni keltirmaslikni lozim topdim). Keyin bloknotlariga telefon raqamimni yozib qoʻyishimni soʻradilar. Biroz tahrirlangan sheʼrlarim va “Oq yoʻl”ni qoʻlimga tutqazarkan, “Buni “Yoshlik”ka eltib ber, telefon qilib qoʻydim” dedilar va biz xayrlashdik.
Nihoyat, “Yoshlik”ning 2012-yil 9-sonida “Ijod masʼuliyati” sarlavhasi ostida qahramon shoirning “Oq yoʻl”i bilan turkum sheʼrlarim chop etildi.
Ustoz telefon raqamimni yozishni bejiz soʻramagan ekanlar. Oʻshandan beri Abdulla Oripov bilan madhiyamiz sadolari ostida katta-katta davralarning toʻrigacha kirib borish nasib etdi. Ustozning saxovati va turtkisi sabab oʻquv yurtlari, kollej va maktablardagi ijodiy uchrashuvlarda birga qatnashish, bir davrada sheʼr oʻqish nasib qildi.
Bugun, bahor havosi kezib yurgan yomgʻirli pallalarda oʻsha voqealar xayolimdan oʻtdi...
दिखाया गया 1 - 5 का 5
अधिक कार्यक्षमता अनलॉक करने के लिए लॉगिन करें।