عقل سپید | علیرضا سمیعی‌نیا
31.03.202512:50
شاید گل‌ها پلی میان ما و آسمان باشند؛ پیام‌رسانانی که ما را به یاد عشق بی‌پایان خداوند می‌اندازند. شاید هر بار که گل‌ها را می‌بینیم، باید پاسخی به این مِهرهای بی‌‌کرانه دهیم؛ پاسخی از جنس مهربانی و آغشته به شکرگزاری.
رابیندرانات تاگور، این احساس را با شکوهی شاعرانه بیان کرده است: « خدا نه برای خورشید...نه برای زمین... بلکه برای گل‌هایی که آفریده است؛ چشم به راه پاسخ است.»
گل‌ها با هر رنگ و عطری، به ما یادآوری می‌کنند که زندگی سرشار از زیبایی ست. و شاید راز شادی در همین باشد: دیدن گل‌ها، بوییدنشان، و شنیدن زمزمه‌های خاموشی که در دلشان نهفته است. زمزمه‌هایی که تنها با گوش جان می‌توان شنید.
✍️علیرضاسمیعی‌نیا
.
رابیندرانات تاگور، این احساس را با شکوهی شاعرانه بیان کرده است: « خدا نه برای خورشید...نه برای زمین... بلکه برای گل‌هایی که آفریده است؛ چشم به راه پاسخ است.»
گل‌ها با هر رنگ و عطری، به ما یادآوری می‌کنند که زندگی سرشار از زیبایی ست. و شاید راز شادی در همین باشد: دیدن گل‌ها، بوییدنشان، و شنیدن زمزمه‌های خاموشی که در دلشان نهفته است. زمزمه‌هایی که تنها با گوش جان می‌توان شنید.
✍️علیرضاسمیعی‌نیا
.
29.03.202505:54
پختگی، هنرِ دیدنِ خاکستری‌هاست.
پختگی، آن لحظه‌ای است که می‌فهمی هیچ سفیدیِ مطلق و هیچ سیاهیِ محضی وجود ندارد؛ و همه چیز در سایه‌روشنِ "شاید" و "اما" نفس می‌کشد.
خورشید هم سایه دارد و ماه هم گاهی در ابرهای تردید محو می‌شود.
انسانِ فرزانه می‌داند که حتی شیرین‌ترین پیروزی‌ها، طعمی از تلخی در خود دارد و ژرف‌ترین اندوه‌ها، بذری برای زایش آینده‌ای روشن است.
هیچ برگِ زندگی یک‌روزه زرد نمی‌شود و هیچ بهارِ ناگهانی سر بر نمی‌آورد.
پختگی یعنی باور کنی که:
عشق، گاهی با ترس می‌آمیزد،
آزادی، گاهی با تنهایی همراه می‌شود،
و آرامش، گاه در طوفانِ گذرا معنا می‌یابد.
فرزانگی آن است که بدانی:
سختی‌ها مطلق نیستند، همان‌گونه که آسایش نیز پایدار نمی‌ماند؛ و زیباییِ زندگی در همین ناپایداریِ رنگارنگ آن است.
پس زندگی را در تمامیِ ابعادش بپذیر:
همین امروزِ خاکستری،
همین لحظه‌ی میانِ بیم و امید،
همین "حال"ی که نه کاملاً شیرین است و نه تماماً تلخ…
چرا که حقیقت، همیشه در میانه‌هاست.
✍️ علیرضاسمیعی‌نیا
.
پختگی، آن لحظه‌ای است که می‌فهمی هیچ سفیدیِ مطلق و هیچ سیاهیِ محضی وجود ندارد؛ و همه چیز در سایه‌روشنِ "شاید" و "اما" نفس می‌کشد.
خورشید هم سایه دارد و ماه هم گاهی در ابرهای تردید محو می‌شود.
انسانِ فرزانه می‌داند که حتی شیرین‌ترین پیروزی‌ها، طعمی از تلخی در خود دارد و ژرف‌ترین اندوه‌ها، بذری برای زایش آینده‌ای روشن است.
هیچ برگِ زندگی یک‌روزه زرد نمی‌شود و هیچ بهارِ ناگهانی سر بر نمی‌آورد.
پختگی یعنی باور کنی که:
عشق، گاهی با ترس می‌آمیزد،
آزادی، گاهی با تنهایی همراه می‌شود،
و آرامش، گاه در طوفانِ گذرا معنا می‌یابد.
فرزانگی آن است که بدانی:
سختی‌ها مطلق نیستند، همان‌گونه که آسایش نیز پایدار نمی‌ماند؛ و زیباییِ زندگی در همین ناپایداریِ رنگارنگ آن است.
پس زندگی را در تمامیِ ابعادش بپذیر:
همین امروزِ خاکستری،
همین لحظه‌ی میانِ بیم و امید،
همین "حال"ی که نه کاملاً شیرین است و نه تماماً تلخ…
چرا که حقیقت، همیشه در میانه‌هاست.
✍️ علیرضاسمیعی‌نیا
.
26.03.202520:24
( تکه‌ای از فیلم ایثار
آندِرِی تارکوفسکی )
🤍🕊🍃
زمین صبورانه
بار آرزوهایت را بر دوش می‌کشد،
و آسمان بی‌وقفه،
رویاهایت را به اوج می‌بَرد.
دانه‌هایت را به دست زمان بسپار؛
که هر دانه فصلِ شکفتن خود دارد.
#علیرضا_سمیعی‌نیا
.
آندِرِی تارکوفسکی )
🤍🕊🍃
زمین صبورانه
بار آرزوهایت را بر دوش می‌کشد،
و آسمان بی‌وقفه،
رویاهایت را به اوج می‌بَرد.
دانه‌هایت را به دست زمان بسپار؛
که هر دانه فصلِ شکفتن خود دارد.
#علیرضا_سمیعی‌نیا
.
दिखाया गया 1 - 3 का 3
अधिक कार्यक्षमता अनलॉक करने के लिए लॉगिन करें।