ترک شیرازی
رفت حاجی به طواف حرم و باز آمد
ما به قربان تو رفتیم و همانجا ماندیم!
یک سینه سخن داریم از این ذائقه و لطافت نوجوان تاجیکستانی که به خواهش، خواندن غزل حافظ را از خواننده محبوب خود خواسته و شوق نهفته در التماس او دل ما را می‌برد!
یک جهان دوا داریم در این قند شیرین پارسی که به بنگاله میرود درون عطاری حکمت ایرانی و عالم‌گیریِ شاه غزل سرایان، خواجه‌ی شهر رندان، شهر آشوب دیار عیاران، حضرت خواجه حافظ شیرازی!
یک جهان دعوا داریم با متصدیان فرهنگ و موسیقی مملکت که ریخت شناسی آموزشی و هنر تربیتی‌شان، آنقدر به مرگ بر این و آن گذشت تا به مرگ بر خودشان تبدیل شد!
یک دنیا افسوس بر نظامی که ترویج موسیقی جزو اهداف آن نیست و صد البته آنکه از حکمت متعالی موسیقی در طبیعت و خلقت بهره‌ای نبرده را چه به فهم حکم الهی؟
یک آسمان شوق که هنوز در وانفسای استاتيک معنی و در کنار نقد شکستنِ (ناخواسته) گلدانها و گذاشتن پا روی گُل‌ها، باز اما این مزار حافظ و سعدی و فردوسی است که چون کشتی نوح، میان تلاطمات روحی کشور ما، در ژنوم فرهنگی جامعه ثبت شده و محل آسایش روانی، پناهگاه نوروز و شگون سال نوی مردمان ما است!
@yaser_arab57
