Мир сегодня с "Юрий Подоляка"

Труха⚡️Україна

View

Николаевский Ванёк

View

Мир сегодня с "Юрий Подоляка"

View

Труха⚡️Україна

View

Николаевский Ванёк

View

راد

If you’re looking for answers regarding immigration, here’s not the place.
Rad’s Answers: @radanswers
https://www.instagram.com/p/DGYdm-uPuFm/?igsh=MWwwbDYxZnpmYzBqcg==

@Radbhd_bot
https://t.me/BluChtBot?start=67a3ad09bad5a8898c49

TGlist rating

TypePublic

Verification

Not verified

Trust

Not trusted

Location

LanguageOther

Channel creation dateApr 24, 2020

Added to TGlist

Mar 21, 2025

I own this channel

History of changes

Statistic of Telegram Channel راد

More details

Subscribers

9 450

24 hours

27-0.3%Week

65-0.7%Month

590.6%

Citation index

0

Mentions0Shares on channels0Mentions on channels0

Average views per post

605

12 hours404

36.7%24 hours605

25.2%48 hours8090%

Engagement rate (ER)

0.25%

Reposts6Comments0Reactions0

Engagement rate by reach (ERR)

8.54%

24 hours0%Week

1.48%Month

2.18%

Average views per ad post

555

1 hour555100%1 – 4 hours00%4 - 24 hours1 052189.55%

More details

Connect our bot to the channel to find out the gender distribution of this channel's audience.

Total posts in 24 hours

2

Dynamic

Latest posts in group "راد"

All posts

22.04.202518:34

I hate long nails!

22.04.202504:07

امروز یه راست از بنف رفتم سرکار تا ساعت ۷. فردا هم ساعت ۶ باید پاشم که ۷ صبح training ام شروع می‌شه. واقعن این پهناوری کانادا هم کار دست آدم داده، شرق تا غرب دو ساعت تفاوت زمانی داریم.

21.04.202517:54

21.04.202517:40

21.04.202502:54

And over!

20.04.202518:32

Hoof

20.04.202517:59

20.04.202503:31

اینم از شانس ما. چرا برفی حالا؟!

17.04.202520:52

یکی از مهم‌ترین مسائل بیزنس، موقعیت جغرافیایی دفتر اون کار هستش. اون موقع که خواهرم کار معماریش رو شروع کرد و رفت چالوس دفتر زد، نمی‌فهمیدم چرا. اما الان می‌فهمم که demographic analysis برای هر بیزنسی چقدر مهمه.

17.04.202520:51

من بتونم مخ این پسره رو بزنم که یه افیس نزدیک کار من بگیره که نزدیک زندان هم هستش، دیگه چیزی نمی‌خوام؛ ولی خب گوش نمی‌ده دیگه، گوش نمی‌ده.

Reposted from:

Books in her infinite backpack

17.04.202520:48

دوستان دیباچه رو داشته باشید تا کتاب‌های خفنِ آینده رو از دست ندید.

Reposted from:

کتاب‌فروشیِ دیباچه

17.04.202520:48

این‌رو هم صرفا این‌جا آپلود می‌کنم وگرنه پیش از آپلود فروش رفت =)

17.04.202518:17

Yup, dementia is around the corner.

15.04.202519:40

15.04.202518:54

Someone is happy and all crumpled today!

All posts

Nothing found 😢

More details

Records

07.04.202518:50

9.5KSubscribers

13.02.202523:59

0Citation index

24.03.202523:59

2.2KAverage views per post

27.03.202515:24

1.6KAverage views per ad post

26.03.202515:24

10.39%ER

24.03.202523:59

23.46%ERR

Growth

More details

Subscribers

Citation index

Avg views per post

Avg views per ad post

ERR

More details

Popular posts راد

All posts

30.03.202504:09

حالا چجوری از این slump دربیایم؟
برای من این ۷ کار زیر خیلی جواب داده و جواب می‌ده.

اولین کار، تغییرات توی محلیه که درس می‌خونم. مثلن یه تغییر دکور ساده تو میزم، یا یه چراغ مطالعه‌ی کوچولو اضافه کردن. و یا حتی خیلی وقتا پنجره رو باز گذاشتن و هوای‌ تازه به سرم خوردن.
خیلی وقت‌ها تغییر کلی محیط بهتون یه و حال و هوای جدید می‌ده. مثلن یکی دو روز برید کتابخونه. یا من خودم پشت بوم رو دوست داشتم چون هوا آزاد بود و گاهی هم سرد، که باعث می‌شد مغزم بهتر کار کنه.

شروع یه کار سخت‌ترین بخششه. باید مغز رو گول زد ولی فشار زیادی روش نگذاشت. خیلی وقتا من به خودم می‌گفتم که «تو فقط باید پنج دقیقه درس بخونی، پنج دقیقه که چیزی نیست و اصلن هم لازم نیست هیچی رو حفظ کنی، فقط می‌خونی.» همین فشار نذاشتن روی خودم و کم بودن پنج دقیقه بهم کمک می‌کرد که از شر ترسناکی شروع درس خوندن خلاص شم.

قضیه‌ی جایزه رو هم که چندین بار گفتم. اون اوایلی که شروع کرده بودم برای تافل می‌خوندم خیلی برام سخت بود که اصلن درس بخونم، چه برسه به زبانی که چندین سال بود کنار گذاشته بودم. بلاک‌های مطالعه‌ رو کوتاه‌تر می‌کردم و بین هر بلاک، وقتی می‌خواستم استراحت کنم، به خودم دیدن سریال جایزه می‌دادم. اوایل از یه قسمت سریال (یک ساعت استراحت!!!) به خودم جایزه می‌دادم به ازای فقط ۲۰ دقیقه درس خوندن. برام خیلی خیلی سخت بود شروعش و مجبور بودم یه جوری فقط بیفتم توش تا به این سبک عادت کنم. اینم اضافه کنم که تمام وقت کار هم می‌کردم و دانشجو هم بودم.

روش درس خوندن رو عوض کنید. مثلن اگه همیشه از جزوه‌ها شروع می‌کنید، این بار به جاش از ویدیوهای یوتوب شروع کنید، بعد سوال حل کنید، بعد برید سراغ جزوه. نمی‌گم این بهترین روش درس خوندن برای دانشجوهاستا، ولی از این رخوت دراومدن نیاز به تنوع داره.

حتمن از تکنیک پومودورو استفاده کنید. ۲۵ دقیقه درس خوندن، ۵ دقیقه استراحت کردن، و بعد از یک ساعت درس خوندن، یه استراحت ۱۵ دقیقه‌ای.

نمی‌خواد عالی و پرفکت باشید. فقط باید جلو برید و انجامش بدید.

و از همه و همه مهم‌تر، بدونید و یادتون بمونه که این درس خوندن رو برای چی دارید تحمل می‌کنید و انجامش می‌دید. اهدافتون رو بنویسید، manifest کنید. یه چیزی درباره‌ی هدفتون که بهتون انگیزه می‌ده رو بزنید جلوی چشمتون و وقتی مغزتون خواست بهونه بگیره، خودتون رو توی موقعیت تصور کنید.

یادت نره، هر چیزی که هدفت هست، اولن تو لیاقتش رو داری، دومن تو توانایی رسیدن بهش رو داری. نذار کس دیگه خلاف این رو بهت بگه و بخواد هدف و مسیرت رو کوچیک کنه. تو از پسش برمیای. /اتمام

#studyslump

30.03.202503:26

وقتی حرف از درس خوندن می‌شه، ذهنم می‌ره سراغ همه‌ی اشتباهاتی که توی چهار سال کارشناسیم کردم و تنها تلاشم می‌شه تکرار نکردن دوباره‌ی اونا. خیلی وقتا می‌دونستم که باید درس بخونم و ازش لذتم می‌بردما ولی تنبلی می‌کردم و پشت گوش می‌انداختمش؛ درباره‌ی این به تعویق انداختنه قبلن نوشتم (#procrastination). یه وقتایی هم هر چقدر تلاش می‌کردم نمی‌تونستم پای درس بشینم. یا می‌نشستم و به قول معروف توی باغ همسایه سیر می‌کردم به جای فوکس کردن و فهمیدن مطالب. حل یه بخشی از این مشکل رو مدیون قرص‌های ADHD هستم ولی خب باید بدونید که قرص معجزه نمی‌کنه و نکرده. امروز می‌خوام درباره‌ی بخش دوم که تمرین و تکرار یه سری تکنیک‌ها هست و به نظرم برای خیلی از آدم‌ها مفید خواهد بود صحبت کنم.

من منکر تاثیر قرص نمی‌شما، ولی قبل از مصرف قرص، من تا حدی مشکلم رو حل کرده بودم و هنوزم که هنوزه، با وجود مصرف دارو، گاهی دچار Study Slump می‌شم. و اینجور مواقع برای برطرف کردنش از این روش‌ها استفاده می‌کنم.

اول از همه باید Study Slump رو به فارسی ترجمه کنیم که فکر می‌کنم نزدیک‌ترین عبارت معادلش «رخوت در مطالعه» باشه. تعریفش چی هست حالا؟

رخوت در مطالعه یه موقعیت خیلی خیلی پیشرفته از به تعویق انداختن درس خوندنه که مغز آدم قبول داره و می‌دونه که باید درس بخونه ولی بدن آدم، به طور فیزیکی، ناتوان از باز کردن کتاب و تمرکزه. توی این شرایط، بدن دست به هر کاری مثل مهاجرت از اینستاگرام به تلگرام، بعد به واتسپ و تیک‌تاک، و یا مرتب کردن میز و تخت و اتاق می‌زنه که مبادا بره سراغ کار اصلی! علائمش چیه؟

این که یهو آدم می‌شینه و جوری زل می‌زنه به نت‌هاش، که انگار به زبان رومی باستان نوشته شدن. مغز و بدن دستور خستگی می‌دن ولی انقد انرژی دارن که ۶ ساعت به طور افراطی سریال نگاه کنن و یا زمانشون رو توی اینستاگرام تلف کنن. افتادن روی تخت و ساعت‌ها زل زدن به سقف و وجود خود رو زیر سوال بردن! /۱

#studyslump

01.04.202505:13

تلخ‌ترین حقیقت زندگی اینه که خونواده‌ی آدم بهترین آدم‌های دنیا ولی بدترین همخونه‌هاش هستن.

30.03.202519:06

من خیلی باور دارم که خدا آدم‌ها رو به یه دلیلی سر راه همدیگه قرار می‌ده. گاهی اون دلیل درس گرفتنه، و گاهی هم همراهی کردن و همدلی کردن توی روزای سخت.

08.04.202506:36

سارا خانم، مادر بنده، همیشه یه ضرب‌المثل ترکی می‌زد توی این موقع‌ها که ترکیش این بود: «باغدا اریک واریدی، سلام‌ علیک واریدی. باغدا اریک قوتاردی، سلام علیک قوتاردی.» ترجمه‌ی لفظیش می‌شه تا وقتی که باغت زردآلو داشت، سلام علیک هم وجود داشت. زردآلوهای باغ تموم شد، سلام علیک‌ها هم تموم شد!
بهترین مثال برای مفهومش هم ضرب‌المثل معروف «این دغل دوستان که می‌بینی، مگسانند گرد شیرینی» عه. هی. عجب زن فهمیده‌ایه.

30.03.202519:42

خب راستش رو بخوای، من خیلی وقت‌ها دیدم که دانش‌آموزا فقط دنبال نمره هستن، انگار عددی که روی برگه نوشته شده قراره ارزششون رو تعیین کنه. خودم هم این حس رو تجربه کردم. من توی مدرسه وقتی به جای ۲۰، ۱۹.۷۵ می‌گرفتم تا دو هفته عزاداری می‌کردم بابتش!! اون فشار برای گرفتن نمره‌ی بالا، فقط برای اینکه حس کنی “کافی” هستی، واقعن سنگینه. ولی یه چیزی رو با تمام وجود فهمیدم: نمره‌ها هدف نیستن. یادگیری واقعی هدفه. چون وقتی امتحان تموم می‌شه، نمره فراموش می‌شه، ولی دانشی که یاد گرفتی می‌مونه؛ و این همون چیزیه که باعث رشد و اعتمادبه‌نفس می‌شه.

حفظ کردن مطالب فقط برای اینکه امتحان رو پاس کنی، مثل اینه که بدون تمرین بخوای توی یه مسابقه شرکت کنی. شاید به خط پایان برسی، ولی نه می‌فهمی چطور رسیدی، نه چیزی ازش یادت می‌مونه. وقتی تمرکزت رو بذاری روی فهمیدن مطالب، فهمیدن واقعی، اون وقته که همه چیز تغییر می‌کنه. شروع می‌کنی به سوال پرسیدن، به عمیق‌تر نگاه کردن، و می‌بینی که این اطلاعات چطور به هم وصل می‌شن. اونجاست که یادگیری عمیق اتفاق می‌افته و لذت‌بخش هم می‌شه تازه.

و نکته‌ی جالب اینه که وقتی به‌جای نمره، روی یادگیری تمرکز می‌کنی، نمره‌هات خود‌به‌خود بهتر می‌شن. چون ذهنت فقط دنبال حفظ کردن نیست، واقعن موضوع رو درک می‌کنی. کم‌کم به فرایند یادگیری علاقه‌مند می‌شی، و این علاقه باعث می‌شه پیوسته‌تر و با انگیزه‌تر درس بخونی. اون استمرار، نتیجه‌اش می‌شه رشد واقعی؛ و نمره‌های بهتر هم دنبالش میان.

پس نه، نمره‌ها همه چیز نیستن. ولی اگه تمرکزت رو بذاری روی یاد گرفتن، رشد کردن، و کنجکاو بودن، نمره‌ها خودشون درست می‌شن. عمق رو انتخاب کن، نه سطح. موفقیت واقعی از دل یادگیری میاد، نه اضطراب شب امتحان. این مسیر رو برای ساختن خودت برو، نه فقط برای تاثیر گذاشتن روی بقیه.

#grades

09.04.202516:13

می‌دونی مشکل من با آدما چیه؟ اینکه خیلی وقتا وقتی یکی ازت بدش میاد، اصلش اصلن ربطی به تو نداره. موضوع خودشه… اون بخش‌هایی از وجودش که نتونسته باهاش کنار بیاد: سایه‌هاش. تو فقط مثل یه آینه‌ای که اون بخش تاریک رو بهش نشون می‌دی.

خیلی وقتا پیش اومده که حرف‌هامو برداشت غلط کردن، نیتم رو اشتباه فهمیدن، یا حتی بهم انگ‌هایی زدن که اصلن در شان من نبود. یه مدت واقعن اذیت می‌شدم و فکر می‌کردم مشکل از منه. ولی یه روز فهمیدم: اونا دارن به نسخه‌ای از خودشون که توی من می‌بینن واکنش نشون می‌دن. یعنی اون فکری که به من نسبت می‌دن، بیشتر از اینکه از من بیاد، از ذهن خودشونه. چون خودشون اگه جای من بودن اون‌طوری فکر می‌کردن یا اون کار رو می‌کردن.

آدما خیلی زیاد «پروجکت» می‌کنن. یعنی اون چیزی که توی خودشونه رو می‌ندازن گردن بقیه. مخصوصن وقتی با سایه‌هاشون روبه‌رو نشدن یا هنوز تو مسیر رشدشون گیر کردن. وقتی یکی رو می‌بینن که خودآگاهه، آرامه، یا صرفن تو فاز خودش داره زندگی می‌کنه و تحت تاثیر هیچی نیست، براشون آزاردهنده‌ست. نه چون تو کار اشتباهی کردی، بلکه چون تو آزادی به شیوه‌ای که اونا هنوز یاد نگرفتن باشن.

الان دیگه وقتی یه حس منفی یا قضاوت بی‌جا از کسی می‌بینم، دیگه با خودم نمی‌برمش. می‌فهمم این بیشتر بازتاب درد و جنگ درونیه که خودش باهاش درگیره، نه من.

01.04.202502:52

یا می‌شه یا نمی‌شه دیگه؛ هر چی خیره اصلن.

04.04.202506:01

واقعن خونواده‌هامون چی پیش خودشون فکر می‌‌کردن که یه مسافرت مجردی با دوستامون رو ازمون دریغ کردن؟

14.04.202516:06

تو وقتی حرکت می‌کنی که دلیلی برای حرکت داشته باشی.

31.03.202520:22

یک نفر از من خواسته بود تا درباره‌ی‌ کنترل خشم و استرس صحبت کنم ولی هر چقدر خواستم بنویسم نتونستم. توی این زمینه هیچکسی جز تراپیست نمی‌تونه کمکتون کنه. من خودم از سن و سالی که به خودم اومدم و فهمیدم زندگی چیه، شاید حوالی ۹-۱۰ سالگی، از همه عقده به دل داشتم. از مادر و پدرم به خاطر اینکه من رو توی سن بالایی به دنیا اورده بودن، از خواهرام و برادرم که درکم نمی‌کردن باز هم به دلیل اختلاف سنی، از هر کسی که می‌دیدم چیزایی رو داره که برای من آرزو بود، تا وقتی که رفتم دبیرستان و اختلافات طبقاتی رو بیشتر و بیشتر مشاهده کردم، همه و همه باعث شده بودن من تک تک آدم‌های اطرافم رو resent کنم. خشمی که نسبت به همه داشتم، از تو خودم رو خورده بود و هر حرف کوچیکی برای من trigger بود و باعث می‌شد من به بقیه حمله کنم. و همین دعواهای بیش از حد با همه، بهم استرس خیلی خیلی بیشتری می‌داد. تنها چیزی که کمکم کرد، همون تراپی و جدی گرفتن درمان این مشکل بود. جایی که دکتر لازم دید من دارو مصرف کنم، این کار رو انجام دادم. از محیط خونه خودم رو دور کردم تا بتونم با خودم و احساساتم و تغییرات درونیم و تفاوت‌هام با آدمای اطرافم کنار بیام. تکنیک‌هایی مثل نفس عمیق (چهار ثانیه دم، چهار ثانیه نگه‌ داشتن، و شش ثانیه بازدم) رو رعایت کردم. بیشتر و بیشتر از احساساتم نوشتم. و در نهایت وقتی یه چیزی من رو برانگیخته می‌کرد، از محیط خودم رو دور می‌کردم. مدیریت استرس و اضطراب و‌ خشم، که به نظر من مرز خیلی خیلی باریکی با هم دارن، بسیار سخته و شما نمی‌تونید از کسی که تمام الگوهای رفتاری رو مطالعه نکرده، کمک بخواید. برید سراغ متخصصش؛ اگر دائمن، درونی و بیرونی، توی یه جنگ هستید، حتمن از یه تراپیست، مشاوره، روانشناس، و یا روانپزشک کمک بگیرید. مطمئن باشید بهتر می‌شه شرایط.

04.04.202517:48

یه چیزی که جا نیفتاده بین آدم‌ها، معنی کلمه‌ی «تفاوت» هستش. تفاوت به معنی «خوب بودن یکی و بد بودن اون یکی» نیست. تفاوت فقط یعنی نداشتن هیچ چیز مشترکی توی یه بازه‌ی مشخص. دغدغه‌های خیلی متفاوت، دردهای غیرمشترک، و اولویت‌هایی که هیچ‌ جایی به هم نمی‌رسن. و همه‌ی این‌ها، زمینه‌ساز دور شدن دو تا آدم از هم دیگه هستش.

04.04.202517:41

هر روز که می‌گذره، بیشتر به این نتیجه می‌رسم که با خیلی‌ها هیچ نقطه‌ی مشترکی ندارم. اون‌قدر تفاوت داریم که حتی برای فرستادن یه پیام ساده، یا جواب دادن به یکی، باید بیست دقیقه فکر کنم که چی بگم و یا چطور بگم. این دیگه اسمش رابطه یا دوستی نیست… این فقط یه انرژی‌بر بی‌پایانه.

Reposted from:

مَرد سان‌فرانسیسکویی

04.04.202514:59

اونی که توی شلوغی همچنان تورو انتخاب می‌کنه آدم زندگی‌ته. الباقی همشون موقتی‌ان، استثنا هم نداره.

13.04.202506:40

چشم که باز می‌کنم سختیا شروع می‌شن جوری که انگار زیر آبم؛ زیر آب نفس می‌کشم، زیر آب راه می‌رم، و زیر آب گریه می‌کنم.

راد