حباب؛ نوشته/گفته‌های یاسر میردامادی
«عالم چو حباب است ولیکن چه حباب ...»
نوشته/گفته‌های یاسر میردامادی در باب فلسفه، دین‌‌پژوهی و سیاست. دکترای مطالعات اسلام از دانشگاه ادینبرا، اسکاتلند. مترجم، مدرّس و پژوهشگر اخلاق زیستی-پزشکی در مؤسسه‌ی مطالعات اسماعیلی، لندن.
YMirdamadi@iis.ac.uk
نوشته/گفته‌های یاسر میردامادی در باب فلسفه، دین‌‌پژوهی و سیاست. دکترای مطالعات اسلام از دانشگاه ادینبرا، اسکاتلند. مترجم، مدرّس و پژوهشگر اخلاق زیستی-پزشکی در مؤسسه‌ی مطالعات اسماعیلی، لندن.
YMirdamadi@iis.ac.uk
TGlist rating
0
0
TypePublic
Verification
Not verifiedTrust
Not trustedLocation
LanguageOther
Channel creation dateNov 15, 2020
Added to TGlist
Mar 23, 2025Linked chat
گپِ حباب، نوشته‌های یاسر میردامادی
111
Records
12.05.202510:07
5.2KSubscribers28.02.202516:40
400Citation index09.05.202506:18
967Average views per post10.05.202506:18
967Average views per ad post25.03.202523:59
20.51%ER09.05.202514:58
18.60%ERRReposted from:
بیکرانگی | وحید سهرابی فر
03.05.202507:20
اخیرا ترجمه فارسی کتاب «علی راز سر به مهر (سیمای نخستین امام در معنویت شیعی)»
از محمدعلی امیرمعزی، استاد شیعه شناسی دانشگاه سوربن و نماینده برجسته تفکر باطنی‌گرایانه شیعه منتشر شده است. به ضمیمه متن انگلیسی کتاب به همراه پادکست کوتاهی به زبان فارسی (برگرفته از هوش مصنوعی) در مورد کتاب دستیاب است.
📌 @Sohrabifar_Vahid
از محمدعلی امیرمعزی، استاد شیعه شناسی دانشگاه سوربن و نماینده برجسته تفکر باطنی‌گرایانه شیعه منتشر شده است. به ضمیمه متن انگلیسی کتاب به همراه پادکست کوتاهی به زبان فارسی (برگرفته از هوش مصنوعی) در مورد کتاب دستیاب است.
📌 @Sohrabifar_Vahid
Reposted from:
عقل آبی | صدّیق قطبی
07.05.202502:51
دگرگشت ایمانی ویلیام آلستون
«ویلیام آلستون (۲۰۰۹-۱۹۲۱ میلادی) فیلسوف زبان، معرفت‌شناس و فیلسوف دین برجسته‌ی امریکایی است. من در این نوشته صرفاً بر یک نوشته‌ی کوتاه از آلستون، که هومن پناهنده آن را با عنوان «راه رجعت یک فیلسوف به ایمان» سال‌ها پیش به شیوه‌ای درخشان به فارسی برگرداند، متمرکز خواهم شد[...] بگذارید ابتدا روایت کوتاهی به دست دهم از آن‌چه بر سر ایمان آلستون، به روایت خودش آمد.
آلستون در خانواده‌ای متدیست (شاخه‌ای از مسیحیت پروتستانی) در امریکا به دنیا آمد و پرورش یافت. آن‌چه او از این فضا به یاد می‌آورد «رفتاری باری به هر جهت و نبود حال و حرارت در امر دین» (ص ۳۷) است. او، به قول خودش، وقتی به «سن عقل و تمیز» می‌رسد، «کشتی شکسته‌ی ایمان» را ترک می‌کند. با این حال، پس از پایان تحصیل دانشگاهی (اوایل ۱۹۵۰ میلادی) در خود حس بازگشت به مسیح می‌یابد، گرچه او توضیح می‌دهد که بازگشت او به مسیح به این خاطر نبوده است که از رهگذر استدلال‌های فلسفی و الاهیاتی نسبت به حقانیت مسیح قانع شده باشد، بلکه می‌خواسته ایمان را امتحان کند و یا، به تعبیر خودش «تلاشی به خرج می‌دهم ببینم چه می‌شود». اما او خیلی زود دوباره از کشتی بیرون می‌جهد. چهل سال پس از آن حادثه وقتی به بیرون جستن دوباره‌اش از کشتی ایمان در آن مقطع نگاه می‌کند، آن را کاری درست می‌یابد: «من با خداوند ارتباطی راستین نداشتم. برای اعتقاد به خدا هیچ دلیل حسابی در چنته‌ام نبود، چه جای اینکه به چیزی، به طور مشخص، مسیحی اعتقاد پیدا کنم» (ص ۳۸). به نظر او گاهی برای یافتن و درک ایمان باید از آن فاصله گرفت، یعنی آن را ترک کرد و او از ایمان فاصله گرفته بود.
او ۱۵ سالِ بعدی عمرش را به دور از ایمان به سر می‌برد. گرچه او بعدها درمی‌یابد در این ۱۵ سال در لایه‌ی زیرین وجودش انگاری خبرهایی بوده است که او در آن موقع از آن بی اطلاع بوده است. او این ۱۵ سال از عمرش، یا به تعبیر خودش «سال‌های تبعید از ایمان» را این‌چنین توصیف می‌کند: «من در تلاش برای زیستنی خالی از خدا هرگز کاملا آسوده خاطر نبودم. هرگز ملحدی مشتاق و دوآتشه نبودم. تا بیش از اواسط دهه هفتاد در من این احساس در حال شکل گرفتن بود: دارم چیزی را نادیده می‌گیرم، چیزی که از اهمیتی بنیادین برخوردار است» (ص ۳۸). با این حال، او از سال‌های تبعیدش از ایمان شرم‌سار نیست، بلکه آن را نوعی آمادگی روحی برای دریافت پیام خداوند می‌بیند: «خداوند باید صبر می‌کرد من تجارب گوناگون زندگی را از سر بگذرانم […] تا آن‌گاه پیامش را به من برساند». (ص ۳۸).
پس از ۱۵ سال، او برای فرصتی مطالعاتی به آکسفورد می‌آید. و در آکسفورد آن‌چه به نظر خودش در طول این سال‌ها در لایه‌ی زیرین وجودش پنهانی در جریان بوده است، در نهایت بالا می‌آید، سر باز می‌کند و خود را آشکار می‌کند. او تا آخر عمر خود به این چرخش ایمانی وفادار باقی ماند.
[....]
... آلستون نمی‌گوید که او از آن رو به خدا ایمان نیاورده بود که در آن موقع دلایلی برای وجود خدا نیافته بود (دست‌کم بار دومی که او از کشتی ایمان بیرون جست مشکل او فقدان دلیل نبود) بلکه در آن موقع او در واقع می‌گفت کاش خدایی نباشد و اگر هم به فرض خدایی وجود داشته باشد ایمان آوردن به او دون شأن انسان بالغِ خودبنیاد خودآیین (autonomous) است؛ به تعبیر دیگر معقولیت یا عدم معقولیت باورهای دینی دیگر مسأله‌ی او نبود، شایستگی یا عدم شایستگی باور آوردن به خدا مسأله‌ی اصلی او بود: «این احساس به من دست داد که اگر خدا را در عیسی بجویم و در پی آن باشم که خود را به نحوی از انحا به مبدأ و ناظم غایی امور وصل کنم، چنین کاری ناشی از احساس ترس و در حکم خیانتی است به شأن بلوغ و بزرگسالی‌ام.» (ص ۳۸) این کافرانه‌ترین نوع کفر است و چه بسا کفر تنها همین باشد. به قول میگل د. اونامونو (۱۹۳۶-۱۸۶۴ میلادی) فیلسوف، الاهی‌دان و ادیب اسپانیایی، کافر آن نیست که می‌گوید خدایی نیست، کافر آن است که می‌گوید کاش خدایی نباشد.
نکته‌‌ی اصلی بحث این‌جاست که همین «کافرانه‌ترین کفر» هم می‌تواند راهی به ایمان باشد و چنان‌چه دیدیم در مورد آلستون، به روایت خودش، در عمل چنین بوده است. جمله‌ی کلیدی آلستون که بی ایمانی را زمینه‌ساز ایمان می‌داند همان‌جایی است که می‌گوید خدا باید صبر می‌کرد تا من تجارب مختلف را از سر بگذارنم تا پیام‌اش را به من برساند. این یعنی از نظر آلستون بی ایمانی او، در نهایت، قدمی به سوی ایمان او بود و نه مسیری در مقابل ایمان. درست از این رو است که آلستون، به عنوان یک مؤمن، از بی ایمانی سابق‌اش شرم‌سار نیست، بلکه آن‌را راهی به ایمان دوباره‌اش می‌داند.»
📌[بخشی از مقاله‌ی «آیا بی‌ایمانی ممکن است راهی به ایمان باشد؟»، نوشته‌ی یاسر میردامادی]
@sedigh_63
«ویلیام آلستون (۲۰۰۹-۱۹۲۱ میلادی) فیلسوف زبان، معرفت‌شناس و فیلسوف دین برجسته‌ی امریکایی است. من در این نوشته صرفاً بر یک نوشته‌ی کوتاه از آلستون، که هومن پناهنده آن را با عنوان «راه رجعت یک فیلسوف به ایمان» سال‌ها پیش به شیوه‌ای درخشان به فارسی برگرداند، متمرکز خواهم شد[...] بگذارید ابتدا روایت کوتاهی به دست دهم از آن‌چه بر سر ایمان آلستون، به روایت خودش آمد.
آلستون در خانواده‌ای متدیست (شاخه‌ای از مسیحیت پروتستانی) در امریکا به دنیا آمد و پرورش یافت. آن‌چه او از این فضا به یاد می‌آورد «رفتاری باری به هر جهت و نبود حال و حرارت در امر دین» (ص ۳۷) است. او، به قول خودش، وقتی به «سن عقل و تمیز» می‌رسد، «کشتی شکسته‌ی ایمان» را ترک می‌کند. با این حال، پس از پایان تحصیل دانشگاهی (اوایل ۱۹۵۰ میلادی) در خود حس بازگشت به مسیح می‌یابد، گرچه او توضیح می‌دهد که بازگشت او به مسیح به این خاطر نبوده است که از رهگذر استدلال‌های فلسفی و الاهیاتی نسبت به حقانیت مسیح قانع شده باشد، بلکه می‌خواسته ایمان را امتحان کند و یا، به تعبیر خودش «تلاشی به خرج می‌دهم ببینم چه می‌شود». اما او خیلی زود دوباره از کشتی بیرون می‌جهد. چهل سال پس از آن حادثه وقتی به بیرون جستن دوباره‌اش از کشتی ایمان در آن مقطع نگاه می‌کند، آن را کاری درست می‌یابد: «من با خداوند ارتباطی راستین نداشتم. برای اعتقاد به خدا هیچ دلیل حسابی در چنته‌ام نبود، چه جای اینکه به چیزی، به طور مشخص، مسیحی اعتقاد پیدا کنم» (ص ۳۸). به نظر او گاهی برای یافتن و درک ایمان باید از آن فاصله گرفت، یعنی آن را ترک کرد و او از ایمان فاصله گرفته بود.
او ۱۵ سالِ بعدی عمرش را به دور از ایمان به سر می‌برد. گرچه او بعدها درمی‌یابد در این ۱۵ سال در لایه‌ی زیرین وجودش انگاری خبرهایی بوده است که او در آن موقع از آن بی اطلاع بوده است. او این ۱۵ سال از عمرش، یا به تعبیر خودش «سال‌های تبعید از ایمان» را این‌چنین توصیف می‌کند: «من در تلاش برای زیستنی خالی از خدا هرگز کاملا آسوده خاطر نبودم. هرگز ملحدی مشتاق و دوآتشه نبودم. تا بیش از اواسط دهه هفتاد در من این احساس در حال شکل گرفتن بود: دارم چیزی را نادیده می‌گیرم، چیزی که از اهمیتی بنیادین برخوردار است» (ص ۳۸). با این حال، او از سال‌های تبعیدش از ایمان شرم‌سار نیست، بلکه آن را نوعی آمادگی روحی برای دریافت پیام خداوند می‌بیند: «خداوند باید صبر می‌کرد من تجارب گوناگون زندگی را از سر بگذرانم […] تا آن‌گاه پیامش را به من برساند». (ص ۳۸).
پس از ۱۵ سال، او برای فرصتی مطالعاتی به آکسفورد می‌آید. و در آکسفورد آن‌چه به نظر خودش در طول این سال‌ها در لایه‌ی زیرین وجودش پنهانی در جریان بوده است، در نهایت بالا می‌آید، سر باز می‌کند و خود را آشکار می‌کند. او تا آخر عمر خود به این چرخش ایمانی وفادار باقی ماند.
[....]
... آلستون نمی‌گوید که او از آن رو به خدا ایمان نیاورده بود که در آن موقع دلایلی برای وجود خدا نیافته بود (دست‌کم بار دومی که او از کشتی ایمان بیرون جست مشکل او فقدان دلیل نبود) بلکه در آن موقع او در واقع می‌گفت کاش خدایی نباشد و اگر هم به فرض خدایی وجود داشته باشد ایمان آوردن به او دون شأن انسان بالغِ خودبنیاد خودآیین (autonomous) است؛ به تعبیر دیگر معقولیت یا عدم معقولیت باورهای دینی دیگر مسأله‌ی او نبود، شایستگی یا عدم شایستگی باور آوردن به خدا مسأله‌ی اصلی او بود: «این احساس به من دست داد که اگر خدا را در عیسی بجویم و در پی آن باشم که خود را به نحوی از انحا به مبدأ و ناظم غایی امور وصل کنم، چنین کاری ناشی از احساس ترس و در حکم خیانتی است به شأن بلوغ و بزرگسالی‌ام.» (ص ۳۸) این کافرانه‌ترین نوع کفر است و چه بسا کفر تنها همین باشد. به قول میگل د. اونامونو (۱۹۳۶-۱۸۶۴ میلادی) فیلسوف، الاهی‌دان و ادیب اسپانیایی، کافر آن نیست که می‌گوید خدایی نیست، کافر آن است که می‌گوید کاش خدایی نباشد.
نکته‌‌ی اصلی بحث این‌جاست که همین «کافرانه‌ترین کفر» هم می‌تواند راهی به ایمان باشد و چنان‌چه دیدیم در مورد آلستون، به روایت خودش، در عمل چنین بوده است. جمله‌ی کلیدی آلستون که بی ایمانی را زمینه‌ساز ایمان می‌داند همان‌جایی است که می‌گوید خدا باید صبر می‌کرد تا من تجارب مختلف را از سر بگذارنم تا پیام‌اش را به من برساند. این یعنی از نظر آلستون بی ایمانی او، در نهایت، قدمی به سوی ایمان او بود و نه مسیری در مقابل ایمان. درست از این رو است که آلستون، به عنوان یک مؤمن، از بی ایمانی سابق‌اش شرم‌سار نیست، بلکه آن‌را راهی به ایمان دوباره‌اش می‌داند.»
📌[بخشی از مقاله‌ی «آیا بی‌ایمانی ممکن است راهی به ایمان باشد؟»، نوشته‌ی یاسر میردامادی]
@sedigh_63
Reposted from:
چهرداد - مسعود طاهری
26.04.202513:42
پس از مدتهای طولانی انتظار وعلی رغم آماده بودن کتاب سرانجام کتاب علی، راز سر به مهر اثر محمدعلی امیرمعزی منتشر شد
کتاب به ترجمه محسن امینی و به همت نشر نگاه معاصر منتشر شده است.
این کتاب سومین کتاب محمدعلی امیرمعزی شیعه پژوه ایرانی الاصل ساکن پاریس است که بامجوز ارشاد در ایران منتشر می شود.
کتاب به قیمت 576000 تومان چاپ رسیده است
کتاب به ترجمه محسن امینی و به همت نشر نگاه معاصر منتشر شده است.
این کتاب سومین کتاب محمدعلی امیرمعزی شیعه پژوه ایرانی الاصل ساکن پاریس است که بامجوز ارشاد در ایران منتشر می شود.
کتاب به قیمت 576000 تومان چاپ رسیده است
Reposted from:
الهیات سیاسی ( والتر بنیامین ، کارل اشمیت ، لوویت ، بلومنبرگ ، صالح نجفی ، زانیار ابراهیمی ، اسلاوی ژیژک، آلن بدیو ، وگلین )
28.04.202509:45
الهیات سیاسی اسلامی(مجموعه مقالات)
به کوشش ماسیمو کامپانینی و مارکو دی دوناتو
رومن و لیتلفیلد، 2021 میلادی
اشاره: آیا می توان تأیید کرد که در اسلام الهیات سیاسی وجود دارد؟ این سوال به ظاهر ساده هسته اصلی مجموعه مقالات ویرایش شده ماسیمو کامپانینی و مارکو دی دوناتو است. با توجه به گستردگی معانی الهیات سیاسی، این کتاب مشتمل بر مقالاتی است که توسط نویسندگان مختلف با دیدگاه شخصی، ویژه و اختصاصی در موضوعات مختلف از اندیشه سیاسی شیعه و سنی تا فلسفه کلاسیک اسلامی و فلاسفه تا رسیدن به متفکران مسلمان معاصر نوشته شده است.
به کوشش ماسیمو کامپانینی و مارکو دی دوناتو
رومن و لیتلفیلد، 2021 میلادی
اشاره: آیا می توان تأیید کرد که در اسلام الهیات سیاسی وجود دارد؟ این سوال به ظاهر ساده هسته اصلی مجموعه مقالات ویرایش شده ماسیمو کامپانینی و مارکو دی دوناتو است. با توجه به گستردگی معانی الهیات سیاسی، این کتاب مشتمل بر مقالاتی است که توسط نویسندگان مختلف با دیدگاه شخصی، ویژه و اختصاصی در موضوعات مختلف از اندیشه سیاسی شیعه و سنی تا فلسفه کلاسیک اسلامی و فلاسفه تا رسیدن به متفکران مسلمان معاصر نوشته شده است.
14.05.202510:49
📌میراثِ متضادّ تُرکِ ایران‌سَرا: روایتی از «چهار خوانش از طباطبایی» بخش اول 🖌یاسر میردامادی 🔻شهرام اتفاق (م. ۱۳۴۴) پژوهشگر اقتصاد سیاسی در این اثر روایتی انتقادی از آثار سید جواد طباطبایی به دست می‌دهد. او چهار خوانش متفاوت از آثار طباطبایی را شناسایی می‌کند و به نقد آن‌ها می‌پردازد: ۱. خوانش محافظه‌کار ۲. خوانش لیبرال-محافظه‌کار، ۳. خوانش مشروطه‌طلبانه، و ۴. خوانش ناسیونالیست افراطی. کدام خوانش از طباطبایی درست است؟ نویسنده به صراحت نمی‌گوید اما آرزوی او این است که طباطبایی لیبرال طباطبایی «راستین» باشد. اما میراث متضاد طباطبایی، اتفاق را به این داوری آرزواندیشانه می‌کشاند که بر اساس کلیشه‌ی «خودش خوب - دوروبری‌هاش بد» طباطبایی را از شاگران و مروجان دیگری‌ستیز او جدا کند. 👇🏿
Reposted from:
اطلاع‌رسانی حسین کامکار
21.04.202500:53
ویدیو درباره‌ی علم پیشین الهی
پیش از این وعده داده بودم که به مسأله‌ی «علم پیشین الهی» بپردازم.
در ویدیوی زیر پاسخ به برخی پرسش‌ها و اشکالات را مطرح کرده‌ام و چشم‌اندازی از منظر «الهیات گشوده» (Open theism) [البته نه الزاماً به معنای مصطلحِ آن در غرب] بر اساسِ آیاتِ قرآنِ کریم مطرح کرده‌ام. در این ویدیو به چند مطلب پرداخته‌ام:
🔷 مدعای من در الهیات گشوده،
🔷 دانابودنِ خداوند به همه‌چیز،
🔷 الواح و کتاب‌هایی که وقایع آینده در آن‌ها ثبت است،
🔷 علم به آینده از طریق قضا و قدر،
🔷 فرازمانی بودن خداوند،
🔷 علم ذاتی و علم فعلی.
🎞 لینک ویدیو در یوتیوب
🎞 لینک ویدیو در آپارات
برای تکمیلِ مباحث به زودی یک دوره‌ی شش جلسه‌ای در باب الهیات گشوده با همکاری مدرسه‌ی هویت و خانه‌ی اندیشورزان برگزار خواهم کرد که اطلاعیه‌ی آن به زودی در کانال قرار خواهد گرفت.
طبیعتاً پرسش‌های جدیدی می‌توانند درباره‌ی این ویدیو مطرح بشوند. به امیدِ خدا در ویدیوهای بعد و یا در دوره‌ی الهیات گشوده، در حد وسع ناچیز دانشم، پاسخ‌گوی پرسش‌ها و اشکالاتِ بعدی خواهم بود.
با سپاس، حسین کامکار،
۲۴ فروردین ۱۴۰۴
🌐https://t.me/Kamkar_Hosein
پیش از این وعده داده بودم که به مسأله‌ی «علم پیشین الهی» بپردازم.
در ویدیوی زیر پاسخ به برخی پرسش‌ها و اشکالات را مطرح کرده‌ام و چشم‌اندازی از منظر «الهیات گشوده» (Open theism) [البته نه الزاماً به معنای مصطلحِ آن در غرب] بر اساسِ آیاتِ قرآنِ کریم مطرح کرده‌ام. در این ویدیو به چند مطلب پرداخته‌ام:
🔷 مدعای من در الهیات گشوده،
🔷 دانابودنِ خداوند به همه‌چیز،
🔷 الواح و کتاب‌هایی که وقایع آینده در آن‌ها ثبت است،
🔷 علم به آینده از طریق قضا و قدر،
🔷 فرازمانی بودن خداوند،
🔷 علم ذاتی و علم فعلی.
🎞 لینک ویدیو در یوتیوب
🎞 لینک ویدیو در آپارات
برای تکمیلِ مباحث به زودی یک دوره‌ی شش جلسه‌ای در باب الهیات گشوده با همکاری مدرسه‌ی هویت و خانه‌ی اندیشورزان برگزار خواهم کرد که اطلاعیه‌ی آن به زودی در کانال قرار خواهد گرفت.
طبیعتاً پرسش‌های جدیدی می‌توانند درباره‌ی این ویدیو مطرح بشوند. به امیدِ خدا در ویدیوهای بعد و یا در دوره‌ی الهیات گشوده، در حد وسع ناچیز دانشم، پاسخ‌گوی پرسش‌ها و اشکالاتِ بعدی خواهم بود.
با سپاس، حسین کامکار،
۲۴ فروردین ۱۴۰۴
🌐https://t.me/Kamkar_Hosein
Log in to unlock more functionality.
