روز استاد را بهانه کرده‌ایم؛
برای ایستادن و نگاهی دوباره انداختن به آنچه از هم آموختیم!
برای بودن و برای گفتگویی ساده و به‌دور از نمره و نمودار!
برای جمع‌شدن در کنار کسانی که فکرکردن را به ما آموختند؛
برای تقدیر از شما اساتیدی که بی‌نیاز از توصیف‌های آراسته، خود معنای همراهی بوده‌اید و همدلی!
دعوتتان می‌کنیم به جشنی ساده، اما صمیمی؛ امید است با حضور خود بر این صمیمیت بیفزایید.

بدو داد جان و دل افراسیاب
همی بی سیاوش نیامدش خواب

سپهبد چه شاد و چه بودی دژم
به جز با سیاوش نبودی به هم

بنی‌آدم اعضای یک دیگرند
که در آفرینش ز یک گوهرند
چو عضوی به درد آورد روزگار
دگر عضوها را نماند قرار!