بابونـہ‌ ‌

خورشید مثـل تکہ‌های کهربـا از بین برگ‌ها می‌چکد و کف دستانت را گرم می‌کند. صدای خنده‌هایت با صدای باد آمیخته می‌شود، بی‌وزن و بی‌انتهـا. می‌خواهم دنیا همیشه همین‌طور بماند؛ خیابـان‌های خالی، شیشه‌های عرق‌کرده‌ی شربت و رد قرمز گیلاس‌ها بر روی تی‌شرت سفیدت. اسمش را بگـذار خوشبختی، یا هرچہ‌ دلت می‌خـواهد. فقط می‌دانم در این زندگی، هر بار که بہ‌ تو فکـر می‌کنم، عطر لیمو در هوا می‌پیچد و در زندگی بعدی، درست قبل از این‌کہ‌ خورشید در پشت بام‌ها غروب کند، دوباره همدیگر را پیدا می‌کنیم.