برای من شخصاً این دوره بسیار سختی بود، در واقع فکر می‌کنم برای هر کسی که رئیس یه گروه عملیاتی و متعاقباً یه ستاد عملیاتی باشه سخته. به هر حال، اون زمان هیچ کس مشتاق رهبری این گروه نبود. همه فهمیدن که وضعیت ساده نیست: می تونی بلند شی، اما همچنین می تونی به راحتی سقوط کنی.
اون زمان با وزیر رابطه کاری، اما نسبتاً سختی داشتم. گفته بود که اگه نتونم مجرم رو بگیرم اخراجم میکنن و منم این رو میدونستم. به خودم قول داده بودم باید بگیرمش... .

مترجم: مریم و سیتا🤍

گردآوری مستندات: سیتا🤍

باید همدست داشته باشی. آنها به یک همدست نیاز داشتند، آنها به یک باند نیاز داشتند، زیرا وقتی باند وجود دارد، من هنوز عادی و عاقل هستم. و وقتی تنها باشم، احمق شدن برایم راحت تر است. بازپرس ها به طور مشخص به من گفتند: دنبال دومی بگرد. و خود روگوزین می توانست پیش پلیس برود، توبه کند و بگوید که در سال 1989 چه اتفاقی افتاد. من تمام جوانب مثبت و منفی را تجزیه و تحلیل کردم و تصمیم گرفتم خودم نام آن را بگذارم.

مردم اکنون ارزشی برای زندگی قائل نیستند، آنها شروع به بیرون ریختن برخی از طغیان های ناسیونالیستی، شوونیستی و فاشیستی خود در مورد چیزهای کوچک می کنند. و برای اینکه مغزشان را بگذارند، باید خودشان همه این وحشت ها را ببینند: ژنرال ها باید این وحشت ها را ببینند، سیاستمداران، آنگاه فوراً دست از جنگیدن بردارند.. .

در ابتدا، او قاطعانه هرگونه دخالت در قتل ها را انکار کرد و به یک نسخه پایبند بود: اینکه او با دوستانش در یاووریف زندگی می کرد، اغلب به خارج از کشور سفر می کرد و همه چیزهایی که در آپارتمان پیدا شد توسط او خریداری شده بود. اما در طول گفتگوی طولانی او اغلب گیج می‌شد و یک نکته را نیز متذکر می‌شد: هر کجا که به دنیا آمد، کار کرد، بازدید کرد، آنجا بود که قتل‌ها انجام شد.

این هیولا خون 52 قربانی بی گناه از جمله کودکان و حتی نوزادان را بر روی دستان خود دارد و بسیاری از خانواده های قربانیان با خیال راحت این خبر را دریافت کردند، زیرا آنها همچنان می ترسیدند که روزی اونوپرینکو از زندان خارج شود و دوباره شروع به کار کند، به خصوص که او چنین قصدی را ابراز کرده بود. هیچ بخششی برای او وجود ندارد - او بی رحمانه، بی رحمانه، غیرمسلح، خوابیده، ضعیف کشت، و نوعی رضایت سادیستی دریافت کرد. و توبه نکرد. حالا او رفت، خدا را شکر. او به آنچه سزاوارش بود رسید.