نوروز ۱۴۰۴، عیدی در سایهی محبت مولا
نوروز که میرسد، دلها دوباره یاد میگیرند که هیچ زمستانی ماندنی نیست. زمین لباس سبز میپوشد، بادها بوی شکوفه میآورند، و آفتاب، مهربانتر از همیشه، بر خانه و جان ما میتابد. اما امسال، نوروزمان رنگ و بوی دیگری دارد، چرا که در سایهی نام امیرالمؤمنین (ع)، با غمی آمیخته از عشق و ارادت، به استقبال بهار میرویم. بهاری که در کنار نو شدن، ما را به یاد آن مردی میاندازد که تمام زندگیش، جاری شدن نور بود در شبهای تاریک آدمیان.
سال ۱۴۰۳ هم گذشت، با روزهای سخت و آسانش، با لبخندها و اشکهایش. اما آرزو دارم سال پیش رو، فقط گذران عمر نباشد، که پر از زندگی باشد؛ پر از لحظاتی که در آن، دل آرام بگیرد، امید جوانه بزند و مهر و محبت میان آدمها جاری شود.
در این نوروز خجسته، از صمیم قلب برایتان دعا میکنم:
✨ گرههای زندگیتان به دست مهربانی خداوند باز شود و هیچ دلی بیپناه و بیقرار نماند.
✨ دلهایتان در سایهی معرفت و عشق مولا علی (ع) آرام گیرد و از دوستی و رفاقت با حضرت دوست لبریز شود.
✨ سالی سرشار از لبخندهای از ته دل، آرامش خاطر و لحظاتی ناب برایتان رقم بخورد.
✨ چراغ امید در دلها خاموش نشود و دستهای نیازمند، به یاری و محبت یکدیگر برسند.
✨ همه بیماران، شفا بگیرند و هیچ خانهای در غم بیماری و درد، بیتابی نکند.
✨ دلتنگیهای عاشقان به ظهور حضرت حجت (عج) پایان یابد، و جهان رنگ و بوی عدالت، آرامش و مهر بگیرد.
✨ و در نهایت، سالی باشد که در آن، نه فقط روزها را بشماریم، بلکه لحظهلحظهاش را زندگی کنیم و حقیقتاً خوشبخت باشیم.
نوروزتان مبارک،
دلهایتان آرام،
روزگارتان پر از نور و برکت.
@Cermetjournal