بوفِ کور

-فردین نظری

دستتو دورم نگه دار من یه شمع رو به بادم...
من مثل زیبایی تو از سر دنیا زیادم...!
هم خودم مردم عزیزم هم عزیز از دست دادم..(:

تو همین الانشم باید قایقتو به سمت دنیای زیرین انداخته باشی تو آب،
درواقع فکر میکنم این تو باشی که مرگو کنترل میکنی!
میدونی؛
بحث مرگ که باشه همه میدونیم تنها چیز حقیقی زندگیه و قسمت همه میشه؛
درسته؛ مرگ به سراغ تو هم میاد مثل همه‌ی آدمای دیگه،
اما مرگ با ترس باید سمت تو بیاد، چون تو بارها و بارها خودتو برا رد شدن از خمیده جهنمِ زندگی کُشتی!
پس دو راه بیشتر برام بدیهی نبود، یا تو میری سراغ مرگ و یه شب که رزای خشک شده رو لای دفتر خاطراتت میذاری گازو باز میذاری و میخوابی، یا مرگه که میاد سراغ تو و رز های قرمز رو بر تابوتت میذاره...