Реальний Київ | Украина
Україна Сейчас | УС: новини, політика
Україна Online: Новини | Політика
Труха⚡️Україна
Николаевский Ванёк
Реальна Війна | Україна | Новини
Лачен пише
Nairaland Pulse | News
Анатолий Шарий
Реальний Київ | Украина
Україна Сейчас | УС: новини, політика
Україна Online: Новини | Політика
Труха⚡️Україна
Николаевский Ванёк
Реальна Війна | Україна | Новини
Лачен пише
Nairaland Pulse | News
Анатолий Шарий
Реальний Київ | Украина
Україна Сейчас | УС: новини, політика
Україна Online: Новини | Політика
🌸СОЛИХА АЁЛ🌸
Religion
📝 Аёл киши бола туғаётганида 20 та суяк синишига тенг оғриқни ҳис қилар экан. Сиз учун шунча дардни кўтарган онангизни бир оғиз қаттиқ сўзини кўтаролмайсизми?..
(Б.М.)
Реклама учун @Solixa_Qiz
https://t.me/joinchat/AAAAAEoqxJvob7F63SjCig
(Б.М.)
Реклама учун @Solixa_Qiz
https://t.me/joinchat/AAAAAEoqxJvob7F63SjCig
TGlist rating
0
0
TypePublic
Verification
Not verifiedTrust
Not trustedLocationУзбекістан
LanguageOther
Channel creation dateMay 08, 2025
Added to TGlist
Sep 05, 2024Linked chat
🌺СОЛИХА АЁЛ🌺 Эзгулик Нури
1K
Records
06.09.202404:10
51.9KSubscribers28.02.202523:44
4667Citation index06.09.202423:59
3.7KAverage views per post06.09.202423:59
3.7KAverage views per ad post30.03.202523:43
11.30%ER02.03.202500:30
7.27%ERR
20.05.202500:50
Ассалому алайкум ва роҳматуллоҳи ва барокатуҳ Мен учун Қадри баланд Қадрдонларим!
Барчамизга яна бир тонгдан бахраманд бўлиш насиб этибди,
Алҳамдулиллаҳ!
Ҳаёт такрорланмас.. умр қисқа.. ҳар бир онимиз эса ғанимат..
Зеро шундай экан, доимо бир-биримизга меҳрли, эътиборли бўлайлик..
Ҳар бир отаётган тонгларимизни, ўтаётган кунларимизни шукроналик ила қарши олайлик...
Аллоҳ ушбу тонгда барчамизни муродимизни хосил, мушкулларимизни осон қилсин, қилган яхши ниятларимизни ижобат айлаб, ҳайру - барокатини зиёдаси билан тухфа этсин.
Яқинларимизни Ўзи паноҳида асрасин..!!
Бугунги Сешанба кунингиз файзу барокатли ўтсин!
Хар бир янги кун Аллохнинг бизга хадясидир. Янги кун, янги имкон муборак бўлсин!
🌸 @Solixa_Ayol 🌸
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
👇👇👇 БОСИНГ!
https://t.me/+SirEm-hvsXrdKMKK
Барчамизга яна бир тонгдан бахраманд бўлиш насиб этибди,
Алҳамдулиллаҳ!
Ҳаёт такрорланмас.. умр қисқа.. ҳар бир онимиз эса ғанимат..
Зеро шундай экан, доимо бир-биримизга меҳрли, эътиборли бўлайлик..
Ҳар бир отаётган тонгларимизни, ўтаётган кунларимизни шукроналик ила қарши олайлик...
Аллоҳ ушбу тонгда барчамизни муродимизни хосил, мушкулларимизни осон қилсин, қилган яхши ниятларимизни ижобат айлаб, ҳайру - барокатини зиёдаси билан тухфа этсин.
Яқинларимизни Ўзи паноҳида асрасин..!!
Бугунги Сешанба кунингиз файзу барокатли ўтсин!
Хар бир янги кун Аллохнинг бизга хадясидир. Янги кун, янги имкон муборак бўлсин!
🌸 @Solixa_Ayol 🌸
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
👇👇👇 БОСИНГ!
https://t.me/+SirEm-hvsXrdKMKK
18.05.202503:01
🌹 Ассалому алейкум 🌹
⚜Ажойиб кун, тароватли якшанба тонги барчангизга муборак бўлсин
⚜Яна бир ушбу табаррук тонгда сизни қутлаш бахтидан бенасиб қилмагани учун Яратганга беҳисоб
шукрлар айтамиз
🌺Агар кунни яхши ният билан «Бугун албатта яхши кун бўлади» деб бошласангиз албатта, шундай бўлади ИНША АЛЛОХ...!
🌸 @Solixa_Ayol 🌸
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
👇👇👇
https://t.me/joinchat/AAAAAEoqxJvob7F63SjCig
⚜Ажойиб кун, тароватли якшанба тонги барчангизга муборак бўлсин
⚜Яна бир ушбу табаррук тонгда сизни қутлаш бахтидан бенасиб қилмагани учун Яратганга беҳисоб
шукрлар айтамиз
🌺Агар кунни яхши ният билан «Бугун албатта яхши кун бўлади» деб бошласангиз албатта, шундай бўлади ИНША АЛЛОХ...!
🌸 @Solixa_Ayol 🌸
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
👇👇👇
https://t.me/joinchat/AAAAAEoqxJvob7F63SjCig
09.05.202503:59
Йўлдошали кечаси қайтди. У ширакайф эди. Иқболхон яна индамади. Ўшанда шу уч хоналик уйни олишганига ҳеч қанча бўлмаган эди. Иқболхон интернатда ўсган, ҳеч кими йўқ. Йўлдошали эса Сурхондарёнинг бир қишлоғидан бўлиб, Тошкентга ўқишга келган, уйланиб, шу ерда қолиб кетган эди. Иккаласининг ҳам борадиган жойи йўқ.
Иқболхон қарорини ўзгартиролмади. Эрталаб иккалаларидан бири уй топиб чиқиб кетишлари кераклигини айтди. Иўлдошалининг ранги оқариб кетди. Лекин индамади.
— Сиз бола билан қийналманг бўлмаса. Мен, ҳар қалай, эркак киши... Ҳеч бўлмаса, Тўлқинни ўйласангиз бўлар эди.
— Сизнинг бор-йўқлигингиздан нима фойда унга?
— Наҳотки... Енгилтаклик қиляпсиз, Иқболхон.
Иқболхон юраги торлик қилиб чимирилди:
— Биласиз-ку, биз ёш болалар эмасмиз. Енгилтак бўлсам ҳам ҳар қалай, ўйлаётгандирман.
— Шунақами?
— Ҳа, шунақа.
У чиқиб кетди. Иқболхоннинг юраги жизилламади. Эрининг кафедрада ётиб юрганини эшитди, дўстлар ўртага тушишди, лекин кўнмади. Унинг ҳаёли энди док-торлик диссертацияси билан банд эди.
Доктор ҳам бўлди, пул ҳам, обрў ҳам топди. Ўғли ҳам ўсиб, катта йигит бўлиб қолди. Лекин йиллар ўтган сайин нимадир юрагини эзар, бу ёлғизлик, яккалик эка-нини тан олишга қўрқарди. Йўлдошали уйланиб, бола-чақалик бўлиб кетди. Иқболхон кирини бировга ювдирди, уйини бировга тозалатди.
Бутун вақтини, умрини илмий ишга берди. Узоқ йилларгача ўзининг ҳатти ҳаракатини ўзи маъқуллаб юрди. Лекин энди-чи? Энди ҳамма-сини тушунди-ю, бефойда, умр ўтди. У уй, оила ташви-шига чидамаганлигини ҳам, Йўлдошалининг ёмон одам эмаслигини ҳам энди тушунарди. Лекин қалбида кечган ҳисларни ўғлидан яширар, онасини шунчалик муҳокама қилишга ақли етиб қолганлигини билмасди. Тўлқин ўзи камгап бўлиб ўсди. Буни Иқболхон гоҳ отасига тортди деса, гоҳ ёлғизлигидан деб билар, баъзан Йўлдошалиникига бориб турганлигидан кўрар, ҳар қалай, ўғил бола-да, отаси билан бўлгиси келади, балки бошқа болаларидан рашк қилармикин, деб ўйларди.
«... Болангизнинг ўйинчоғини йиғиштирмасангиз, эрингизнинг ивирсиғини
тозаламасангиз...» Иқболхоннинг юрагига бир нарса санчилгандек бўлди. Бу гап унинг қалбида ўзи сезмай ётган дардларини ҳам юзага олиб чиққанди. У хўрсиниб, ўрнидан турди. Пиёладаги чой аллақачон совиб қолган эди. Ҳозир у ўша папирос эзғиланиб ётган кулдонни ҳам, жонига теккан вақтини олган ўша рўзғор ташвишларини ҳам жуда-жуда қўмсарди. Унинг юрагидаги 6у эҳтиёж кўз ёшларига айланиб, юзидан оқди. Бу иродали аёлнинг умрида биринчи ўкиниб
йиғлаши эди. Ана шу эҳтиёж — бекалик машакқати, бекалик бахти қиз бўлиб туғилганида у билан бирга туғилганлигини энди яхши биларди.У бир томонлама бахт топди. Мукаммал бахт учун эса оила ва бир-бирининг ташвиши бўлиши керак эди. Эшик очилди. Тўлқин энгашганича туфлисининг ипини бўшатарди.
— Киравер, кираверсанг-чи, ўғлим!
— Ҳозир, ойижон! — онасини ҳамма вақт иш устида, жиддий кўришга ўрганиб қолган Тўлқин унинг йиғлаётганини кўриб, қўрқиб кетди.
— Нима бўлди? Биров хафа қилдими?
Иқболхоннинг баттар хўрлиги келди. Ўғлини бағрига босди.
— Ҳеч ким хафа қилгани йўқ. Ўзим. Сени соғиндим. Уйлан, ўғлим, болаларингни боқаман. Бошимга қўйиб, жон деб боқаман, онангни жуда бағритош дема, қўрқма, ўғлим. Ўйинчоқлар олиб келаман, ширин-ширин овқатлар пишириб бераман, боғчага, музика мактабига олиб бораман болангни. Уйлан, жон ўғлим.
Тўлқин бу аҳволдан жуда довдираб қолган эди. Ўзининг гапи онасига оғир ботганлигини ўйлаб, афсусланар, юзларига тегаётган, тагидан оқи кўриниб турган сийрак, қизғиш сочларини силар, ҳадеб:
— Ойижон, хўп, фақат йиғламанг, — деярди. Иқболхон юрагидаги бўшлиқни, бутун умридаги бўшлиқни тўлдириб турган яккаю ягона бахтига суяниб, ана шу вужуднинг нафасидан ўзининг йўқотган аёллик, оналик машаққатини қидирарди.
тамом
САИДА ЗУННУНОВА.
🌸 @Solixa_Ayol 🌸
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
👇👇👇 БОСИНГ!
https://t.me/+SirEm-hvsXrdKMKK
Иқболхон қарорини ўзгартиролмади. Эрталаб иккалаларидан бири уй топиб чиқиб кетишлари кераклигини айтди. Иўлдошалининг ранги оқариб кетди. Лекин индамади.
— Сиз бола билан қийналманг бўлмаса. Мен, ҳар қалай, эркак киши... Ҳеч бўлмаса, Тўлқинни ўйласангиз бўлар эди.
— Сизнинг бор-йўқлигингиздан нима фойда унга?
— Наҳотки... Енгилтаклик қиляпсиз, Иқболхон.
Иқболхон юраги торлик қилиб чимирилди:
— Биласиз-ку, биз ёш болалар эмасмиз. Енгилтак бўлсам ҳам ҳар қалай, ўйлаётгандирман.
— Шунақами?
— Ҳа, шунақа.
У чиқиб кетди. Иқболхоннинг юраги жизилламади. Эрининг кафедрада ётиб юрганини эшитди, дўстлар ўртага тушишди, лекин кўнмади. Унинг ҳаёли энди док-торлик диссертацияси билан банд эди.
Доктор ҳам бўлди, пул ҳам, обрў ҳам топди. Ўғли ҳам ўсиб, катта йигит бўлиб қолди. Лекин йиллар ўтган сайин нимадир юрагини эзар, бу ёлғизлик, яккалик эка-нини тан олишга қўрқарди. Йўлдошали уйланиб, бола-чақалик бўлиб кетди. Иқболхон кирини бировга ювдирди, уйини бировга тозалатди.
Бутун вақтини, умрини илмий ишга берди. Узоқ йилларгача ўзининг ҳатти ҳаракатини ўзи маъқуллаб юрди. Лекин энди-чи? Энди ҳамма-сини тушунди-ю, бефойда, умр ўтди. У уй, оила ташви-шига чидамаганлигини ҳам, Йўлдошалининг ёмон одам эмаслигини ҳам энди тушунарди. Лекин қалбида кечган ҳисларни ўғлидан яширар, онасини шунчалик муҳокама қилишга ақли етиб қолганлигини билмасди. Тўлқин ўзи камгап бўлиб ўсди. Буни Иқболхон гоҳ отасига тортди деса, гоҳ ёлғизлигидан деб билар, баъзан Йўлдошалиникига бориб турганлигидан кўрар, ҳар қалай, ўғил бола-да, отаси билан бўлгиси келади, балки бошқа болаларидан рашк қилармикин, деб ўйларди.
«... Болангизнинг ўйинчоғини йиғиштирмасангиз, эрингизнинг ивирсиғини
тозаламасангиз...» Иқболхоннинг юрагига бир нарса санчилгандек бўлди. Бу гап унинг қалбида ўзи сезмай ётган дардларини ҳам юзага олиб чиққанди. У хўрсиниб, ўрнидан турди. Пиёладаги чой аллақачон совиб қолган эди. Ҳозир у ўша папирос эзғиланиб ётган кулдонни ҳам, жонига теккан вақтини олган ўша рўзғор ташвишларини ҳам жуда-жуда қўмсарди. Унинг юрагидаги 6у эҳтиёж кўз ёшларига айланиб, юзидан оқди. Бу иродали аёлнинг умрида биринчи ўкиниб
йиғлаши эди. Ана шу эҳтиёж — бекалик машакқати, бекалик бахти қиз бўлиб туғилганида у билан бирга туғилганлигини энди яхши биларди.У бир томонлама бахт топди. Мукаммал бахт учун эса оила ва бир-бирининг ташвиши бўлиши керак эди. Эшик очилди. Тўлқин энгашганича туфлисининг ипини бўшатарди.
— Киравер, кираверсанг-чи, ўғлим!
— Ҳозир, ойижон! — онасини ҳамма вақт иш устида, жиддий кўришга ўрганиб қолган Тўлқин унинг йиғлаётганини кўриб, қўрқиб кетди.
— Нима бўлди? Биров хафа қилдими?
Иқболхоннинг баттар хўрлиги келди. Ўғлини бағрига босди.
— Ҳеч ким хафа қилгани йўқ. Ўзим. Сени соғиндим. Уйлан, ўғлим, болаларингни боқаман. Бошимга қўйиб, жон деб боқаман, онангни жуда бағритош дема, қўрқма, ўғлим. Ўйинчоқлар олиб келаман, ширин-ширин овқатлар пишириб бераман, боғчага, музика мактабига олиб бораман болангни. Уйлан, жон ўғлим.
Тўлқин бу аҳволдан жуда довдираб қолган эди. Ўзининг гапи онасига оғир ботганлигини ўйлаб, афсусланар, юзларига тегаётган, тагидан оқи кўриниб турган сийрак, қизғиш сочларини силар, ҳадеб:
— Ойижон, хўп, фақат йиғламанг, — деярди. Иқболхон юрагидаги бўшлиқни, бутун умридаги бўшлиқни тўлдириб турган яккаю ягона бахтига суяниб, ана шу вужуднинг нафасидан ўзининг йўқотган аёллик, оналик машаққатини қидирарди.
тамом
САИДА ЗУННУНОВА.
🌸 @Solixa_Ayol 🌸
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
👇👇👇 БОСИНГ!
https://t.me/+SirEm-hvsXrdKMKK
16.05.202515:24
📝Укинг факат йигламанг!!!!
Панжара ортида айтилган ҳақиқат
Ёхуд бир 15 ёшли болакайни изтироблари...
Жавобгарлар жавобгарликка тортилмади...
Бир неча йил аввал хизмат тақозоси билан жиноят ишлари бўйича суд мажлисида иштирок этгандим. Айбланувчи – тўққизинчи синф битирувчиси темир панжара ичида ҳовучдеккина бўлиб, тўкилай-тўкилай деб турар, икки кўзи залда ранги докадек оқариб кетган, униққан рўмолининг учини лабига босиб унсиз йиғлаётган онасида эди. Судда воқеа учун жавобгар барча масъуллар – мактаб директори, синф раҳбари, маҳалла раиси, ҳуқуқни муҳофаза қилувчи идораларнинг туман бўлимлари, вояга етмаганлар билан ишлаш комиссияси вакиллари жам эди.
Маълум бўлишича, ўспириннинг отаси ичкиликка муккасидан кетган, эрталаб уйдан чиқиб кетиб, ишлаб топган пулига (пойабзал таъмирлайди) бўккунча ичиб келар ва ароқнинг кучини хотинини калтаклашга сарфлар экан. Бу ҳолат мудом такрорлангани боис кун ботаверса, аёлга қўшилиб бир ўғил ва икки қизи ҳам қалтирашга тушар, рўшнолик нелигини билмаган беайб онанинг ота томонидан баттар хўрланишини кўриб, тишини тишига босишарди.
Ана шундай кунларнинг бирида, улар қуруқ помидордан иборат кечки овқатни еб ўтиришганида дарвозанинг қаттиқ тарақлашидан сергак тортишади: демак, у яна ичган, ҳозир ҳаммани бўралаб сўкади, “текинхўр”, “текинтомоқ” дейди, сўнг аёлига яқинлашиб, уни масхаралаб жиғига тегади, акс садо қайтмагач: “Ақалли гап қайтаришниям билмайсан, борингдан йўғинг яхши”, дея дўппослайди. Бундай пайтда болакайлар онанинг тиззасига ёпишиш ёки атрофини ўраб ҳимоялаш, отага йиғлаб ёлворишларидан фойда йўқ, акс ҳолда, “Болаларингниям менга қарши тарбиялаяпсан”, дея ярим тунгача онаизорга кун бермайди. Ана шуларни ўйлаб муштдеккина болалар ичида йиғлашади (овоз чиқариб йиғлашларига ҳам рухсат йўқ!).
Бу галги зарбалар ҳар доимгидан ошиб тушди, тилсиз ожиза тепкилардан ичини ушлаб типирчилаб қолди, оғзи-бурни қонга тўлди, шунда ҳам нуридийдалар онани эмас, тескари томондаги уч устунни маҳкам қучоқлаб олишган, нозиккина елкалари тез-тез силкинарди, холос. Ўз ёшига яраша таъсирчанлиги, куюнчаклиги янада ошган тўнғич фарзанд – ўғилнинг сабр косаси тўлди. Тўлдики, энди чидаб туролмади, кучли таъсирда ғўр ақлида тўсатдан келган фикрни амалга оширгиси, яъни отани сергак торттириб қўйгиси келди гўё ва тўғри ошхонага кириб, пичоқ олиб чиқди. Бу вақтда ароқхўр уйга кириш учун пастқам зиналарнинг иккитасидан кўтарилган эди. Йигитча ундан битта қуйига тушди-да, совуқ қуролни кўрсатиб деди:
– Энди мен катта бўлдим, бундай қараб туролмайман. Урсангиз мени уринг, фақат онамга тегманг!
– Ие? – кўзлари ола-кула бўлиб ортига бурилди муштумзўр ва оғзидан тупук сачратди. – Сен тирранча ҳали менга ақл ўргатяпсанми?
– Бечора онамнинг айби нима? Айтинг?
– Мана бунингга сен ўргатгансан шундай қилишини! – ҳалиям ўзига келолмай питирлаётган аёлига кўрсаткич бармоғини ўқталди у. – Ҳозир кўрсатиб қўяман сенга!
У шундай дея пастга қадам ташлаётиб, ўғлининг ўнг қўлида юқорироққа кўтарилган тиғга рўбарў бўлди... Пичоқ нақ юракка қадалган эди! Тез ёрдам машинаси келгунича, унинг жони узилиб бўлган эди...
Хуллас, эҳтиётсизлик орқасидан жиноят содир этилган, таомилга кўра, жиноятчига жазо тайинланиши керак. Шундай ҳам бўлди, ҳукм ўқилди: ўспирин 10 йил муддатга озодликдан мустаҳиқ қилинди! Жазони тегишли колонияларда ўташ белгиланди (бу ҳукмдан онанинг қулоқлари кар бўлиб қолгани аниқ, юрагининг қолганиям узилди).
Суд тартибига биноан айбланувчига сўнгги сўз берилди. Унинг жавобидан нафақат яқинларининг, барча тўпланганнинг юраги пораланди: “Қани эди, бугунгидек ҳамманинг эътибори менда бўлганида эди, менинг сўзларим аввалдан ҳам аҳамиятли бўлганида эди? Қанийди, сенинг дардинг нима, нимани истайсан, деб мендан олдинроқ бирор марта сўрашганида эди – мен бугун бу ерда ўтирмаган, онажоним отам ва мендан айрилмаган бўларди... Мен бугунгидек кунни 15 йилдан бери кутдим!”
Бутун залга сукунат чўмди, пашша учса эшитиладиган.
У эса имкониятни бой бергиси келмагандек, бундай фурсат бошқа келмайдигандек, падарининг руҳидан ва юз берган фожеада ўзини айблаб, шундоғам қовурилиб ётган онасидан кечирим сўрагандек, я
Панжара ортида айтилган ҳақиқат
Ёхуд бир 15 ёшли болакайни изтироблари...
Жавобгарлар жавобгарликка тортилмади...
Бир неча йил аввал хизмат тақозоси билан жиноят ишлари бўйича суд мажлисида иштирок этгандим. Айбланувчи – тўққизинчи синф битирувчиси темир панжара ичида ҳовучдеккина бўлиб, тўкилай-тўкилай деб турар, икки кўзи залда ранги докадек оқариб кетган, униққан рўмолининг учини лабига босиб унсиз йиғлаётган онасида эди. Судда воқеа учун жавобгар барча масъуллар – мактаб директори, синф раҳбари, маҳалла раиси, ҳуқуқни муҳофаза қилувчи идораларнинг туман бўлимлари, вояга етмаганлар билан ишлаш комиссияси вакиллари жам эди.
Маълум бўлишича, ўспириннинг отаси ичкиликка муккасидан кетган, эрталаб уйдан чиқиб кетиб, ишлаб топган пулига (пойабзал таъмирлайди) бўккунча ичиб келар ва ароқнинг кучини хотинини калтаклашга сарфлар экан. Бу ҳолат мудом такрорлангани боис кун ботаверса, аёлга қўшилиб бир ўғил ва икки қизи ҳам қалтирашга тушар, рўшнолик нелигини билмаган беайб онанинг ота томонидан баттар хўрланишини кўриб, тишини тишига босишарди.
Ана шундай кунларнинг бирида, улар қуруқ помидордан иборат кечки овқатни еб ўтиришганида дарвозанинг қаттиқ тарақлашидан сергак тортишади: демак, у яна ичган, ҳозир ҳаммани бўралаб сўкади, “текинхўр”, “текинтомоқ” дейди, сўнг аёлига яқинлашиб, уни масхаралаб жиғига тегади, акс садо қайтмагач: “Ақалли гап қайтаришниям билмайсан, борингдан йўғинг яхши”, дея дўппослайди. Бундай пайтда болакайлар онанинг тиззасига ёпишиш ёки атрофини ўраб ҳимоялаш, отага йиғлаб ёлворишларидан фойда йўқ, акс ҳолда, “Болаларингниям менга қарши тарбиялаяпсан”, дея ярим тунгача онаизорга кун бермайди. Ана шуларни ўйлаб муштдеккина болалар ичида йиғлашади (овоз чиқариб йиғлашларига ҳам рухсат йўқ!).
Бу галги зарбалар ҳар доимгидан ошиб тушди, тилсиз ожиза тепкилардан ичини ушлаб типирчилаб қолди, оғзи-бурни қонга тўлди, шунда ҳам нуридийдалар онани эмас, тескари томондаги уч устунни маҳкам қучоқлаб олишган, нозиккина елкалари тез-тез силкинарди, холос. Ўз ёшига яраша таъсирчанлиги, куюнчаклиги янада ошган тўнғич фарзанд – ўғилнинг сабр косаси тўлди. Тўлдики, энди чидаб туролмади, кучли таъсирда ғўр ақлида тўсатдан келган фикрни амалга оширгиси, яъни отани сергак торттириб қўйгиси келди гўё ва тўғри ошхонага кириб, пичоқ олиб чиқди. Бу вақтда ароқхўр уйга кириш учун пастқам зиналарнинг иккитасидан кўтарилган эди. Йигитча ундан битта қуйига тушди-да, совуқ қуролни кўрсатиб деди:
– Энди мен катта бўлдим, бундай қараб туролмайман. Урсангиз мени уринг, фақат онамга тегманг!
– Ие? – кўзлари ола-кула бўлиб ортига бурилди муштумзўр ва оғзидан тупук сачратди. – Сен тирранча ҳали менга ақл ўргатяпсанми?
– Бечора онамнинг айби нима? Айтинг?
– Мана бунингга сен ўргатгансан шундай қилишини! – ҳалиям ўзига келолмай питирлаётган аёлига кўрсаткич бармоғини ўқталди у. – Ҳозир кўрсатиб қўяман сенга!
У шундай дея пастга қадам ташлаётиб, ўғлининг ўнг қўлида юқорироққа кўтарилган тиғга рўбарў бўлди... Пичоқ нақ юракка қадалган эди! Тез ёрдам машинаси келгунича, унинг жони узилиб бўлган эди...
Хуллас, эҳтиётсизлик орқасидан жиноят содир этилган, таомилга кўра, жиноятчига жазо тайинланиши керак. Шундай ҳам бўлди, ҳукм ўқилди: ўспирин 10 йил муддатга озодликдан мустаҳиқ қилинди! Жазони тегишли колонияларда ўташ белгиланди (бу ҳукмдан онанинг қулоқлари кар бўлиб қолгани аниқ, юрагининг қолганиям узилди).
Суд тартибига биноан айбланувчига сўнгги сўз берилди. Унинг жавобидан нафақат яқинларининг, барча тўпланганнинг юраги пораланди: “Қани эди, бугунгидек ҳамманинг эътибори менда бўлганида эди, менинг сўзларим аввалдан ҳам аҳамиятли бўлганида эди? Қанийди, сенинг дардинг нима, нимани истайсан, деб мендан олдинроқ бирор марта сўрашганида эди – мен бугун бу ерда ўтирмаган, онажоним отам ва мендан айрилмаган бўларди... Мен бугунгидек кунни 15 йилдан бери кутдим!”
Бутун залга сукунат чўмди, пашша учса эшитиладиган.
У эса имкониятни бой бергиси келмагандек, бундай фурсат бошқа келмайдигандек, падарининг руҳидан ва юз берган фожеада ўзини айблаб, шундоғам қовурилиб ётган онасидан кечирим сўрагандек, я
Deleted19.05.202523:57
19.05.202503:33
Qizlajonla bilaslami man vashe bo'yanishni bilmasdim🥹
Bo'yansam ham xato, o'zimga yarashmaydigan makiyaj qilardim😕
Ammoo bitta kanal topvoldim SUPER😍😍
Silagayam etmoqchiman tez o'tvolila🤓👇🏻
@makiyaj_trendi
Bo'yansam ham xato, o'zimga yarashmaydigan makiyaj qilardim😕
Ammoo bitta kanal topvoldim SUPER😍😍
Silagayam etmoqchiman tez o'tvolila🤓👇🏻
@makiyaj_trendi
12.05.202504:05
📝Фаросатли она. (Ҳикоя)
Зиннура опа тунги навбатчиликдан ҳориб - чарчаб уйига яёв қайтаётганди, прокуратура ёнида хаёлга ботиб турган қизига кӯзи тушди- ю, юраги бирдан ҳовлиқиб, жони ҳалқумига келгандай буғила бошлади. Зумда қизининг ёнида пайдо бӯлди. Ранглари оқарган онасини кӯриб у ҳам ӯзини йӯқотди.
- Ойижон, сизга нима бӯлди? Мазангиз яхшими?- у онасини қӯлларидан тутиб йӯл бӯйидаги ӯриндиққа ӯтирғизди. Сумкачасидан бутилкачадаги сувни олиб онасига тутди. Яна жажжигина елпиғичи билан онасини елпий бошлади. Пешонасидаги терларни артди. Юзларини юзларига босди.
- Ойижон, чарчадингизми? Беморларингиз уйқу беришмадими?
У онасига чунон меҳрибонлик кӯрсатардики, онасининг ичига кириб кетгиси келарди.
- Ҳа, бироз чарчабман шекилли. Ӯзинг нега бу ерда турибсан, тинчликдами?- онаси хомушланиб сӯради.
- Куёвингиздан ажрашаман.
- Балким онаси ёмондир?
- Қаердан биласиз?
- Куёвим онасини беҳад ҳурмат қилади. Ғашинг келган. Шундайми?
Зайнура лабларини тишлаб, юзини онасидан терс ӯгирди. Ва йиғлаб юборди.
- Қайнанам ммани урди.
- Урди. Сани - я. Биламан, қайнананг яхши аёл эмас, - деди атайлаб Зиннура опа қизидаги ҳолатни билиш учун.
Зайнуранинг кӯзлари чақнаб кетди. Онасининг бағрига бошини қӯйди. Онаси унинг сочларини силади.
- Ойижон, қайнанам ростан ҳам урди.
- Ростан ҳам урдиларми? Қандай қилиб урдилар , таёқ биланми ёки супурги биланми?
Зиннура опа қизига жиддий тикилди.
- Пашшани ҳайдайман деб атай мани сочиқ билан тушурдилар.
- Қаерингга туширдилар?
- Тиззамга?
- Қонадими?
- Ойи, устимдан куляпсизми?
- Дарди борга қулоқ тутиш керак. Гапир, яна уйингда санга ёқмаган нима ишлар бӯляпти?
- Куёвингизни ман билан иши йӯқ. Ишдан келади- да онасини бағрига босади. Кечгача ота - онаси билан гаплашиб ӯтиради. Онасига атаб бир нималар кӯтариб келади.
- Тӯғрисини гапир фақат. Озгина ёлғончилигинг бор сани. Сангаям ӯша бир нималардан берадиларми?
- Ҳмм.
- Қайнананг санга қаттиқ гапирадиларми?
- Ҳммм, баъзан жиддий насиҳат қиладилар? Ривоятлар айтиб берадилар. Манга ёқмайди, - энди Зайнура ҳам аста ӯзига кела бошлади ва менсимайгина гапираётган қайнонасини озгина бӯлса ҳам сизлашга ӯтди. - Мани яхши кӯрмайдилар. Кейин...
- Тушунаман, қизим, санга жуда кӯп нарсалар ёқмайди. Тӯғри гап яратган Оллоҳга ёқади. Хӯп, қизим, айтчи, эрталаб барвақт турасанми? Қайнона - қайнатангга нонушта тайёрлайсанми? Кийимларини ювиб, дазмоллаб қӯясанми? Оёқ - кийимларини артиб қӯясанми? Улардан дуо оласанми ҳар саҳар? Ёки фақат характерингни кӯрсатасанми? Яхши томонларинг кӯп бӯлганда, ёмон ҳислатингни кӯрсатишинг керакми? Бор нарсани пишириш қийинми? Ӯтин қаламасанг кӯзингни ачиштириб. Тандирнинг ёнига бормасанг. Уят эмасми?
Зайнура тош қотди. Ҳозиргина қудасини ёмон деб эди. Онаси яна давом этди
- Хӯш, айт -чи, кимни судга бермоқчисан? Сани пашша ҳайдаш баҳонасида урган қайнонангними ёки меҳрини ҳам санга, ҳам ота - онасига тақсимлаётган эрингними?
Зиннура опа атрофга қаради - ю, иссиқ ҳавода ҳеч ким кӯринмаганига амин бӯлгач, бағрига бошини қӯйиб ӯтирган қизининг ӯнг қӯлига ачитибгина шапати туширди.
Зайнура сапчиб ӯрнидан туриб кетди.
- Воой, ойижон, нима бӯлди сизга?
Нега урдингиз, демоқчи эди, айтолмади.
- Оғридими? Қӯлингга қӯнган пашшани ҳайдамоқчи бӯлдим, - ҳижолатомуз қизига қаради.
- Оғриган йӯқ, ойижон. Хавотир олманг.
- Юр, энди, мани ҳам урганим учун қайнананг билан қӯшиб судга бергин. Ҳамма билсин, мани қизим қанчалик ақллилигини.
- Ойижон...
- Ойижон...,- у қизининг гапини бир карра такрорлади. - Ойижон, дейсан мани. Ойингдаман. Ҳали аҳволимни кӯриб ӯтаканг ёрилди. Йиғлашга ҳам тайёр эдинг. Онангдаман, онангман. Лекин қайнанангни ёмон кӯрасан. У аёлни кечиришга ҳаддинг сиғмайди. Тирноқ остидан кир қидирасан, шундоқми? Туққан боласидан рашк қиласан. Қайнана ҳам она, болам. Мӯлчоқдай болачаларингни бувиси. Сан ӯшаларни эурриёдини бағрингга босяпсан; эркалатяпсан. Қайнананг оқила аёл. Ҳали сандан нолиганини бировдан ҳам , оғзидан ҳам эшитмадим. Айбингни ошкора қилмайди. Сан жуда эркасан, лекин ақлинг тӯкис. Эрка бӯл, лекин ақл билан иш тут, қизим.Санга ишонаман. Қайнанангга айтдингми, қаерга боришингни?
Зиннура опа тунги навбатчиликдан ҳориб - чарчаб уйига яёв қайтаётганди, прокуратура ёнида хаёлга ботиб турган қизига кӯзи тушди- ю, юраги бирдан ҳовлиқиб, жони ҳалқумига келгандай буғила бошлади. Зумда қизининг ёнида пайдо бӯлди. Ранглари оқарган онасини кӯриб у ҳам ӯзини йӯқотди.
- Ойижон, сизга нима бӯлди? Мазангиз яхшими?- у онасини қӯлларидан тутиб йӯл бӯйидаги ӯриндиққа ӯтирғизди. Сумкачасидан бутилкачадаги сувни олиб онасига тутди. Яна жажжигина елпиғичи билан онасини елпий бошлади. Пешонасидаги терларни артди. Юзларини юзларига босди.
- Ойижон, чарчадингизми? Беморларингиз уйқу беришмадими?
У онасига чунон меҳрибонлик кӯрсатардики, онасининг ичига кириб кетгиси келарди.
- Ҳа, бироз чарчабман шекилли. Ӯзинг нега бу ерда турибсан, тинчликдами?- онаси хомушланиб сӯради.
- Куёвингиздан ажрашаман.
- Балким онаси ёмондир?
- Қаердан биласиз?
- Куёвим онасини беҳад ҳурмат қилади. Ғашинг келган. Шундайми?
Зайнура лабларини тишлаб, юзини онасидан терс ӯгирди. Ва йиғлаб юборди.
- Қайнанам ммани урди.
- Урди. Сани - я. Биламан, қайнананг яхши аёл эмас, - деди атайлаб Зиннура опа қизидаги ҳолатни билиш учун.
Зайнуранинг кӯзлари чақнаб кетди. Онасининг бағрига бошини қӯйди. Онаси унинг сочларини силади.
- Ойижон, қайнанам ростан ҳам урди.
- Ростан ҳам урдиларми? Қандай қилиб урдилар , таёқ биланми ёки супурги биланми?
Зиннура опа қизига жиддий тикилди.
- Пашшани ҳайдайман деб атай мани сочиқ билан тушурдилар.
- Қаерингга туширдилар?
- Тиззамга?
- Қонадими?
- Ойи, устимдан куляпсизми?
- Дарди борга қулоқ тутиш керак. Гапир, яна уйингда санга ёқмаган нима ишлар бӯляпти?
- Куёвингизни ман билан иши йӯқ. Ишдан келади- да онасини бағрига босади. Кечгача ота - онаси билан гаплашиб ӯтиради. Онасига атаб бир нималар кӯтариб келади.
- Тӯғрисини гапир фақат. Озгина ёлғончилигинг бор сани. Сангаям ӯша бир нималардан берадиларми?
- Ҳмм.
- Қайнананг санга қаттиқ гапирадиларми?
- Ҳммм, баъзан жиддий насиҳат қиладилар? Ривоятлар айтиб берадилар. Манга ёқмайди, - энди Зайнура ҳам аста ӯзига кела бошлади ва менсимайгина гапираётган қайнонасини озгина бӯлса ҳам сизлашга ӯтди. - Мани яхши кӯрмайдилар. Кейин...
- Тушунаман, қизим, санга жуда кӯп нарсалар ёқмайди. Тӯғри гап яратган Оллоҳга ёқади. Хӯп, қизим, айтчи, эрталаб барвақт турасанми? Қайнона - қайнатангга нонушта тайёрлайсанми? Кийимларини ювиб, дазмоллаб қӯясанми? Оёқ - кийимларини артиб қӯясанми? Улардан дуо оласанми ҳар саҳар? Ёки фақат характерингни кӯрсатасанми? Яхши томонларинг кӯп бӯлганда, ёмон ҳислатингни кӯрсатишинг керакми? Бор нарсани пишириш қийинми? Ӯтин қаламасанг кӯзингни ачиштириб. Тандирнинг ёнига бормасанг. Уят эмасми?
Зайнура тош қотди. Ҳозиргина қудасини ёмон деб эди. Онаси яна давом этди
- Хӯш, айт -чи, кимни судга бермоқчисан? Сани пашша ҳайдаш баҳонасида урган қайнонангними ёки меҳрини ҳам санга, ҳам ота - онасига тақсимлаётган эрингними?
Зиннура опа атрофга қаради - ю, иссиқ ҳавода ҳеч ким кӯринмаганига амин бӯлгач, бағрига бошини қӯйиб ӯтирган қизининг ӯнг қӯлига ачитибгина шапати туширди.
Зайнура сапчиб ӯрнидан туриб кетди.
- Воой, ойижон, нима бӯлди сизга?
Нега урдингиз, демоқчи эди, айтолмади.
- Оғридими? Қӯлингга қӯнган пашшани ҳайдамоқчи бӯлдим, - ҳижолатомуз қизига қаради.
- Оғриган йӯқ, ойижон. Хавотир олманг.
- Юр, энди, мани ҳам урганим учун қайнананг билан қӯшиб судга бергин. Ҳамма билсин, мани қизим қанчалик ақллилигини.
- Ойижон...
- Ойижон...,- у қизининг гапини бир карра такрорлади. - Ойижон, дейсан мани. Ойингдаман. Ҳали аҳволимни кӯриб ӯтаканг ёрилди. Йиғлашга ҳам тайёр эдинг. Онангдаман, онангман. Лекин қайнанангни ёмон кӯрасан. У аёлни кечиришга ҳаддинг сиғмайди. Тирноқ остидан кир қидирасан, шундоқми? Туққан боласидан рашк қиласан. Қайнана ҳам она, болам. Мӯлчоқдай болачаларингни бувиси. Сан ӯшаларни эурриёдини бағрингга босяпсан; эркалатяпсан. Қайнананг оқила аёл. Ҳали сандан нолиганини бировдан ҳам , оғзидан ҳам эшитмадим. Айбингни ошкора қилмайди. Сан жуда эркасан, лекин ақлинг тӯкис. Эрка бӯл, лекин ақл билан иш тут, қизим.Санга ишонаман. Қайнанангга айтдингми, қаерга боришингни?
04.05.202511:59
бир четида оёғини пастга осилтирган кўйи унга терс ўгирилиб ўтирарди. Эри кириб келганини эшитган бўлса-да, миқ этмади. Лаб бурганча тек ўтираверди.
— Ҳа, нима бўлди? — сўради Матлаб хотинига яқин келиб. — Халтачадагилар нима? Қаёққа отландинг?
Муҳаррам жавоб бермади. Икки-уч йўталиб олиш билангина чекланди.
— Бирор гап бўлдими? — сўрашда давом этди Матлаб. — Гапирсанг-чи! Оғзингга толқон солволганмисан?
— Ҳа, толқон солволганман, энам берворганакан, нимайди? — кутилмаганда эри томон юзланиб қичқирди Муҳаррам. — Баъзилар қаёқдаги қилтириқларминан дон олишиб юрганда мен оғзимга толқон солмай бало соламанми?
— Нима? Ким дон олишибди? Қайси қилтириқ? Менга қара, нега халтача тўлдирволдинг? Бирор гап бўлдими? Қаерга отландинг?
— Уйимга, — деди кўзини лўқ қилиб Муҳаррам. — Ойимникига!
— Нега? Тинчликми?
Муҳаррам жавоб бериш ўрнига бирпас эрига жим тикилиб турди. Кейин эса кўзларида ёш ғилтиллади.
— Ўша қилтириқлардан менинг қаерим кам? — йиғи аралаш сўзлана бошлади у. — Гапиринг! Тағин Заҳрога суюнчилабсиз. Нима, мақтангингиз келдими? Ҳамма ўйнашингиз борлигини билиб қўйсин дедингизми?..
Матлаб ҳеч нарсага тушунмай, елка қисди-ю, Муҳаррамнинг икки елкасидан тутди.
— Жинни бўлганмисан? — деди у ҳовлининг уёқ-буёғига ўғринча кўз ташлаб қўйиб. — Қанақа ўйнаш? Ким? Ўйлаб гапиряпсанми? Ким айтди сенга бунақа гапни?
— Ким айтарди? Заҳро-да! — деди Муҳаррам эрининг қўлларини елкасидан зарда аралаш олиб ташлаб. — Айтворибсиз-ку бошқасини топволганингизни! Бутун маҳаллани бошига кўтариб «Ана, эринг янгисини топволганмиш» деб бақирди. Устимдан кула-кула уйига кириб кетди.
Матлаб жавоб беришга шошилмади. Бир муддат хотинига сирли қараб турди-да, беихтиёр кулиб юборди.
Вой, Заҳро шайтон-эй, — дея қотиб-қотиб куларди Матлаб. Одамини топиб айтибман-ку-а? Вой қурмағур-эй!.
Кулинг, кўмганда кулсангиз ажабмас! Муҳаррам баттар тутоқиб сўридан пастга тушди ва қўлига халтачани олди. Ана энди кули-иб ўтираверасиз! Мен Кетаман!.
Матлаб астойдил йўлга отланган хотинини билагидан маҳкам сиқиб тўхтатди. Кўзидан томоғига қадар оқиб тушган ёшларни кафтига артиб куч билан сўрига ўтқазди.
Сен Заҳроникига кириб бор гапни суриштирмадингми? сўради у. Гапир, хотин, суриштирмадингми?!
Мен ердан чиққан қўзиқоринмасман. Суриштирмасам ҳам ҳаммасини айтиб бўлди ўша Заҳронгиз!
Биринчидан, у менинг Заҳроммас. Иккинчидан, гапни тушуниб ана ундан кейин бировни айблагин-да!
Ҳа, мен шунақа овсарман. эрини жеркиб берди Муҳаррам. Аллакимлар бошқасини топволиб ялло қилсаям, тушунмай аҳмоқ бўлиб юравераман.
Ахир, мен музлаткичнинг янгисини топдим дегандим Заҳрога! тоқати тоқ бўлаёзган Матлаб бор овозда бақирди. Эшитяпсанми, музлаткич!?. Ўзингмасмидинг янги чиққан музлаткич топинг деб қулоғимни қоматга келтирган? Сенмасмидинг эски музлаткич шалдираб қулоқни қоматга келтиряпти деб нолиган?. Мен аҳмоқ янгисини топибман-у, Заҳрога айтибман. Сен ишдан қайтгунимча хурсанд бўлиб ўтиргин дебман!
Нима? Музлаткич? сергак тортиб аста ортга тисланди Муҳаррам. Қани музлаткич?
Ҳализамон опкеб қолишади. деди Матлаб дарвоза томон ишора қилиб. Шунинг учун сал эртароқ келувдим ишдан.
Ростданми? Бир неча дақиқа ичида Муҳаррамнинг зардасидан асар ҳам қолмагандек эди. Йиғи аралаш кулимсираганча эрига қаттиқроқ тикилди. Ростдан музлаткичми? Бегона аёлмасми?
Эсинг жойидами? деди Матлаб қўл силтаб. Қанақа аёл? Я-янги музлаткич, хотин! Охирги модадагиси-и!
Аёлнинг кўнгли ипакдан-да нозикроқ дейишгани шу экан. Ярим кун давомида кўнгилдан кечирилган аламлар, қалбни кемира-кемира кемтик қилаёзган фарёд бир зумда туман каби тарқалиб, Муҳаррамнинг юзини майин табассум чулғади. Аммо барибир нигоҳларида ёввойи қўрқув зоҳир эди. Худди шу қўрқув аёлни ҳушёр туришга ундади. Муҳаррам кўкси дағ-дағ титраб эрининг елкасига бош қўйди ва худди шу титроқ исканжасида шивирлади:
Бекор ташвиш тортибсиз! Менга уйимиздаги шалдироқ музлаткич ҳам бўлаверарди! Тешиб чиқмасди! Сиз мени ташлаб кетмасангиз бўлдийди!. Раҳмат сизга, азизим, раҳмат! Борингизга шукр! Мен овсар хотинингизни кечиринг!
Олимжон ҲАЙИТ
🌸 @Solixa_Ayol 🌸
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
👇👇👇 БОСИНГ!
https://t.me/+SirEm-hvsXrdKMKK
— Ҳа, нима бўлди? — сўради Матлаб хотинига яқин келиб. — Халтачадагилар нима? Қаёққа отландинг?
Муҳаррам жавоб бермади. Икки-уч йўталиб олиш билангина чекланди.
— Бирор гап бўлдими? — сўрашда давом этди Матлаб. — Гапирсанг-чи! Оғзингга толқон солволганмисан?
— Ҳа, толқон солволганман, энам берворганакан, нимайди? — кутилмаганда эри томон юзланиб қичқирди Муҳаррам. — Баъзилар қаёқдаги қилтириқларминан дон олишиб юрганда мен оғзимга толқон солмай бало соламанми?
— Нима? Ким дон олишибди? Қайси қилтириқ? Менга қара, нега халтача тўлдирволдинг? Бирор гап бўлдими? Қаерга отландинг?
— Уйимга, — деди кўзини лўқ қилиб Муҳаррам. — Ойимникига!
— Нега? Тинчликми?
Муҳаррам жавоб бериш ўрнига бирпас эрига жим тикилиб турди. Кейин эса кўзларида ёш ғилтиллади.
— Ўша қилтириқлардан менинг қаерим кам? — йиғи аралаш сўзлана бошлади у. — Гапиринг! Тағин Заҳрога суюнчилабсиз. Нима, мақтангингиз келдими? Ҳамма ўйнашингиз борлигини билиб қўйсин дедингизми?..
Матлаб ҳеч нарсага тушунмай, елка қисди-ю, Муҳаррамнинг икки елкасидан тутди.
— Жинни бўлганмисан? — деди у ҳовлининг уёқ-буёғига ўғринча кўз ташлаб қўйиб. — Қанақа ўйнаш? Ким? Ўйлаб гапиряпсанми? Ким айтди сенга бунақа гапни?
— Ким айтарди? Заҳро-да! — деди Муҳаррам эрининг қўлларини елкасидан зарда аралаш олиб ташлаб. — Айтворибсиз-ку бошқасини топволганингизни! Бутун маҳаллани бошига кўтариб «Ана, эринг янгисини топволганмиш» деб бақирди. Устимдан кула-кула уйига кириб кетди.
Матлаб жавоб беришга шошилмади. Бир муддат хотинига сирли қараб турди-да, беихтиёр кулиб юборди.
Вой, Заҳро шайтон-эй, — дея қотиб-қотиб куларди Матлаб. Одамини топиб айтибман-ку-а? Вой қурмағур-эй!.
Кулинг, кўмганда кулсангиз ажабмас! Муҳаррам баттар тутоқиб сўридан пастга тушди ва қўлига халтачани олди. Ана энди кули-иб ўтираверасиз! Мен Кетаман!.
Матлаб астойдил йўлга отланган хотинини билагидан маҳкам сиқиб тўхтатди. Кўзидан томоғига қадар оқиб тушган ёшларни кафтига артиб куч билан сўрига ўтқазди.
Сен Заҳроникига кириб бор гапни суриштирмадингми? сўради у. Гапир, хотин, суриштирмадингми?!
Мен ердан чиққан қўзиқоринмасман. Суриштирмасам ҳам ҳаммасини айтиб бўлди ўша Заҳронгиз!
Биринчидан, у менинг Заҳроммас. Иккинчидан, гапни тушуниб ана ундан кейин бировни айблагин-да!
Ҳа, мен шунақа овсарман. эрини жеркиб берди Муҳаррам. Аллакимлар бошқасини топволиб ялло қилсаям, тушунмай аҳмоқ бўлиб юравераман.
Ахир, мен музлаткичнинг янгисини топдим дегандим Заҳрога! тоқати тоқ бўлаёзган Матлаб бор овозда бақирди. Эшитяпсанми, музлаткич!?. Ўзингмасмидинг янги чиққан музлаткич топинг деб қулоғимни қоматга келтирган? Сенмасмидинг эски музлаткич шалдираб қулоқни қоматга келтиряпти деб нолиган?. Мен аҳмоқ янгисини топибман-у, Заҳрога айтибман. Сен ишдан қайтгунимча хурсанд бўлиб ўтиргин дебман!
Нима? Музлаткич? сергак тортиб аста ортга тисланди Муҳаррам. Қани музлаткич?
Ҳализамон опкеб қолишади. деди Матлаб дарвоза томон ишора қилиб. Шунинг учун сал эртароқ келувдим ишдан.
Ростданми? Бир неча дақиқа ичида Муҳаррамнинг зардасидан асар ҳам қолмагандек эди. Йиғи аралаш кулимсираганча эрига қаттиқроқ тикилди. Ростдан музлаткичми? Бегона аёлмасми?
Эсинг жойидами? деди Матлаб қўл силтаб. Қанақа аёл? Я-янги музлаткич, хотин! Охирги модадагиси-и!
Аёлнинг кўнгли ипакдан-да нозикроқ дейишгани шу экан. Ярим кун давомида кўнгилдан кечирилган аламлар, қалбни кемира-кемира кемтик қилаёзган фарёд бир зумда туман каби тарқалиб, Муҳаррамнинг юзини майин табассум чулғади. Аммо барибир нигоҳларида ёввойи қўрқув зоҳир эди. Худди шу қўрқув аёлни ҳушёр туришга ундади. Муҳаррам кўкси дағ-дағ титраб эрининг елкасига бош қўйди ва худди шу титроқ исканжасида шивирлади:
Бекор ташвиш тортибсиз! Менга уйимиздаги шалдироқ музлаткич ҳам бўлаверарди! Тешиб чиқмасди! Сиз мени ташлаб кетмасангиз бўлдийди!. Раҳмат сизга, азизим, раҳмат! Борингизга шукр! Мен овсар хотинингизни кечиринг!
Олимжон ҲАЙИТ
🌸 @Solixa_Ayol 🌸
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
👇👇👇 БОСИНГ!
https://t.me/+SirEm-hvsXrdKMKK
27.04.202512:04
- Ие нимага бизнинг қишлоққа кетяпмиз? - деди Азиза эрига қараб. - Уйдагилар билан хайрлашиб кетайлик. - Зўрсиз-да, дадажониси, қаранг, бизникига кириб, хайрлашиб кетиш, менинг хаёлимгаям келмапти-я. Улар хуш-хандон чақчақлашиб кириб боришганда Алишернинг қайнонаси ош дамлаб ўтирган экан. - Буни қаранглар, шу бугун кўнглим бир нимани сезувди-я, - деди у жилмайиб. - Қани, ўтиринглар... Алишер ошни еб бўлгунча Азиза Тошкентга кетишаётгани, йўл-йўлакай хайрлашгани киришгани ҳақида мақтаниб ўтирди. Ошдан кейин бир пиёладан чой ичишгач, Алишер аста ўрнидан турди. - Ойижон, сизда икки оғиз гапим бор эди. - Майли, болам, майли, - дея қайнонаси уни бошқа хонага етаклади. Алишер унга охирги кунларда бўлиб ўтган воқеаларни, Азизанинг кундан-кунга ўзгариб бораётганини ётиғи билан тушунтиргач: - Уйда уришиб сўкай десам, ойим қўймасдилар. Ортиқча гап-сўз кўпаймасин, дедим. Шунинг учун ўзингиз ўстирган қиз, феъл-атворини ўзингиз яхши биласиз, беш-олти кун олиб ўтирсангиз, насиҳат қилсангиз, қўни-қўшнилар билан муомалани яхшилашни ўрганса, ҳадеб ойимнинг юзига сапчийвермаса, деб шу ёққа олиб келавердим - деди. Қайнонаси устидан муздек сув қуйилгандек туриб қолди. Сўнг унинг елкасига қоқди: - Раҳмат, болам. Қизимнинг сал ақлини киргизиб, кейин ўзим олиб бориб қўяман, - деди. - Бўлмаса, мен кетдим. Уларга кетганимни айтиб қўярсиз, - дея Алишер ташқарига чиқди-да, уйига жўнади. Кириб борганида йиғлайверганидан онасининг кўзлари шишиб кетганди. У Алишерни кўриб, анқайиб қолди. Сўнг юз-кўзларига ваҳима ифодаси сачради: - Вой, тинчликми? Нимага қайтиб келдинг?! Болалар қани? Нима бўлди?! - Ҳеч нима бўлмади, уларни онасиникига ташлаб келдим. - Йўқ, мени алдаяпсан? Бир балога йўлиққанга ўхшайсан. Қани тур-чи, ҳалокатга учрадингми? Ўзим ҳам ўйловдим-а, ичим оғримаслиги керак деб, аммо бу кўнгил ўлгурга гоҳида буюриб бўлмас экан. Тошкентга кетяпман, деб мендан маслаҳатсиз, жўнаб қолганингни эшитгач, жудаям ҳафа бўлиб кетдим. Наҳотки, шу бола менинг ўғлим бўлса?.. деб озгина мунғайдим-да, болам... Алишер кулимсираб онасининг ёнига ўтирди. Елкаларидан қучоқлаб олди. - Ойижон, сизга айтмай, ўртоғимникига бормайман-у! Тунов куни Халима хола кириб кетгандан кейин келинингиз билан ораларингда бўлиб ўтган гапни эшитдим. Билсам, Азиза ўзгариб қолибди. Шунақа ўзгариб кетдингми, деб шу ерда уришиб – сўкай десам, яна баттар сиқилиб қоласизми, деб ўйладим. Ўйлаб-ўйлаб онасиникига олиб бориб қўйишга қарор қилдим. Онаси озгина насиҳат қилсин. Ана ундан кейин олиб келиб беради. - Вой, болам-ей, қудаларимниям безовта қилибсан-да... – Агар жанжаллашиб ташлаб келганимда, безовта бўлишарди. Ҳозир улар безовта эмас. Қўяверинг. Қани, яна иккаламиз қолдик. Бир қайнатма шўрва солиб беринг. Сизнинг овқатларингизни соғиндим.
Эртасига ишга қайтган Алишер уйга яқинлашганда кўнгли ажабтовур ҳаприқиб кетди. Эшиги олдида қайнисининг машинаси турарди. Ичкарига кирди. Азиза яна аввалгидек гул-гул яшнаб ҳовлида елиб- югуриб хизмат қилаётган, ичкарида меҳмонхонада икки қуда ҳангомалашиб ўтиришарди. Алишерга кўзи тушиши билан Азиза ёлғондан аразлагандек хўмрайиб қўйди. – Тошкентга саёҳат қандай ўтди? - деди Алишер унга яқинлашиб. - Ҳеч қачон эсимдан чиқмайдиган қилиб тарбия бердингиз менга, - дея жилмайди Азиза...
Тамом
🌸 @Solixa_Ayol 🌸
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
👇👇👇 БОСИНГ!
https://t.me/+SirEm-hvsXrdKMKK
Эртасига ишга қайтган Алишер уйга яқинлашганда кўнгли ажабтовур ҳаприқиб кетди. Эшиги олдида қайнисининг машинаси турарди. Ичкарига кирди. Азиза яна аввалгидек гул-гул яшнаб ҳовлида елиб- югуриб хизмат қилаётган, ичкарида меҳмонхонада икки қуда ҳангомалашиб ўтиришарди. Алишерга кўзи тушиши билан Азиза ёлғондан аразлагандек хўмрайиб қўйди. – Тошкентга саёҳат қандай ўтди? - деди Алишер унга яқинлашиб. - Ҳеч қачон эсимдан чиқмайдиган қилиб тарбия бердингиз менга, - дея жилмайди Азиза...
Тамом
🌸 @Solixa_Ayol 🌸
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
👇👇👇 БОСИНГ!
https://t.me/+SirEm-hvsXrdKMKK
09.05.202504:32
📝Мардликда эркакдан ўзган аёл
Бомдод намозини адо этиб чиққан Шамсия опа қишлоқдан келаётган йиғи товушини эшитиб, сергакланди. Ким қазо қилибди экан, деган хаёл ўйда маҳалладаги кексаларни бир-бир хаёлдан ўтказди. Дарвозахонадан чиқиб ён-атрофига қулоқ тутиб овоз қайси томондан келаётганини яна бир бор текширган бўлди. Уфқ бўзариб қуёш уйқудан бош кўтариб, борлиқ яна бир кунга пешвоз чиқаркан, қишлоқда ҳам ҳаёт қайнай бошлади. Тонг отганини билдириб бири қўйиб, бири олиб маъраётган қўй-қўзи, сигир-бузоқлар, ким ўзарга мусобақа қилаётгандек қичқираётган хўрозларнинг овози азахонадан таралаётган мотам товушини босиб кетди чоғи, энди айтиб-айтиб йиғлаётганларнинг овози олисдан, элас-элас келаётганди. Шамсия опа, “ҳалироқ қишлоқнинг кайвонилари чиқиб, таъзияга бориб келишни айтади. Бизнинг қишлоқдан эмас, шекилли”, деган ўй уйга кирган ҳам эди, ташқирида укасининг “Илҳом” деб чақиргани эшитилди. Тонг-саҳардан укасининг келиши бежизга бўлмаслигини сезган опанинг кўнгли “шув” этди-ю, кутилмаган меҳмонга хуш чеҳра билан ошиқди: - Шавкат, кел укажон. - Шамсия опа танасидаги енгил титроқни босиш учун кавушини оёғига ила туриб, укасига бир талай гапларни гапириб ташлади. - Ассалому алайкум опа. Яхшимисизлар? Жияним, неваралар омонми?-Шавкат опасига яқинлашди-да, хиёл эгилиб сўрашди. - Ваалайкум салом, укагинам. Шукр, биз соғ-саломатсиз. Ўзларинг, келин- болалар соғ-омонми? Тинч юрибсизларми? Янги келинчак қандай, кўникиб кетдими?- Шамсия опа авваллари бўлса, бирма-бир, номма-ном укасининг ҳамма болаларини сўраб суриштирар, келинининг соғлиги, оёғи оғриётган оғримаётганлиги, қаерда оёқ оғриқни даволайдиган дўхтир ёхуд табиб чиққанини , кимлар бориб шифо топганини албатта айтиб ўтарди. Аммо ҳозир укасининг саҳарда кириб келиши, боз устига кимнингдир қазо қилгани бу одатини батамом хаёлидан чиқариб ташлади. – Тинчликми, Шавкатжон, кимдир қазо қилган кўринади?- Шавкат жавоб ўрнига кўзларини олиб қочди: - Опа... Илҳом кўринмайди?.. - Укасининг саволга жавоб бериш ўрнига ўғлини сўрагани онанинг юрагини чиқариб юборди: - Нимага гапни айлантирасан!? Мен сендан ким вафот этганини сўрадим! Жиянинг ишлари билан сафарга кетганини биласан-ку! Келин оғироёқ,унга пича кечроқ туришни ўзим айтганман. Сен келмасингдан олдин, кириб уни уйғотмоқчи бўлиб турувдим. Ўликнинг юки оғир дейдилар. Сен нимага ҳакка гўнг титмай келдинг?! Гапни айлантирмай, тўғрисини айт қўй-да!- Шамсия опа шу гапларни гапира туриб оғзи қуруқшаб, қўл оёғи титраб кетди. Шавкат опасининг асабий бўлиб қолганини, ҳаётда кўп ноҳақликларга дуч келавериб, аламзада, қўрс ва асабий бўлиб қолганини биларди. Шунинг учун унинг гапини оғир олмади. Фақат ўзи олиб келган хабарни қандай айтишни билмай, саросимада қолди: - Опажон, бир оғиз сўраб ҳам бўлмайдими? Ё манга ўз опамникига азонда келиш, жигарларимнинг аҳволидан хабар олиш мумкин эмасми?- Шамсия опа, “яна мижғовланишни бошладингми?” дегандай укасига ўқрайиб қаради.- Опажон... Дарров ваҳима қилманг-да бундоқ... Айтмоқчи эдимки... - Э, гапир гапирадиган бўлсанг! Латтачайнамай ҳар бало бўлгур!- Энди опанинг ғазаби буткул тошиб кетди. - Илҳомнинг дадаси бандачилик қип қўйипти опа... Шунга Илҳомга қўнғироқ қиласизми, ҳарқалай отаси, сўнгги йўлга кузатишга...- Шавкатнинг гапи оғзида қолди: - Ўлибдими?! Охири ўлибдими у худобехабар?! Мени ҳар куни бепичоқ сўйиб, болаларимнинг кўзларини ёшлаб, тоғасининг эшигида хор қилиб, ўлибдими у?! Ҳа ўларкан, бундай Худонинг манга раҳми келиб эртароқ ўлиб кетса бўлмасмиди?! Ўша бетавфиқнинг касрига қолиб, етти ой бағримда кўтариб юрган, ҳали дунёга келмаган гўдакларим нобуд бўлганди. У ўз фарзандини ўлдирганди, энди ўлибдими?! Лекин мен уни ўлиб қутулсин, демагандим. У узоқ яшасин, узоқ хор-зорликда умр кечирсин, менинг болаларим, ёлғизгина ўғлим, биттагина қизим ўша беоқибат отасининг оғир дамларида керак бўлсин, дегандим. Барибир ўлиб қутулибди-да.- Шамсия опа ҳовли ўртасидаги чорпояга ўтириб қолди. Ёшли кўзларини укасига тикди: - Шавкат, сен бу хабарни менга етказгани келдингми ё Илҳомжонни таъзияга чақиртиришга келдингми?- Ука опасидан кўзларини олиб қочди: - Опа... амакилари келишувди...
Бомдод намозини адо этиб чиққан Шамсия опа қишлоқдан келаётган йиғи товушини эшитиб, сергакланди. Ким қазо қилибди экан, деган хаёл ўйда маҳалладаги кексаларни бир-бир хаёлдан ўтказди. Дарвозахонадан чиқиб ён-атрофига қулоқ тутиб овоз қайси томондан келаётганини яна бир бор текширган бўлди. Уфқ бўзариб қуёш уйқудан бош кўтариб, борлиқ яна бир кунга пешвоз чиқаркан, қишлоқда ҳам ҳаёт қайнай бошлади. Тонг отганини билдириб бири қўйиб, бири олиб маъраётган қўй-қўзи, сигир-бузоқлар, ким ўзарга мусобақа қилаётгандек қичқираётган хўрозларнинг овози азахонадан таралаётган мотам товушини босиб кетди чоғи, энди айтиб-айтиб йиғлаётганларнинг овози олисдан, элас-элас келаётганди. Шамсия опа, “ҳалироқ қишлоқнинг кайвонилари чиқиб, таъзияга бориб келишни айтади. Бизнинг қишлоқдан эмас, шекилли”, деган ўй уйга кирган ҳам эди, ташқирида укасининг “Илҳом” деб чақиргани эшитилди. Тонг-саҳардан укасининг келиши бежизга бўлмаслигини сезган опанинг кўнгли “шув” этди-ю, кутилмаган меҳмонга хуш чеҳра билан ошиқди: - Шавкат, кел укажон. - Шамсия опа танасидаги енгил титроқни босиш учун кавушини оёғига ила туриб, укасига бир талай гапларни гапириб ташлади. - Ассалому алайкум опа. Яхшимисизлар? Жияним, неваралар омонми?-Шавкат опасига яқинлашди-да, хиёл эгилиб сўрашди. - Ваалайкум салом, укагинам. Шукр, биз соғ-саломатсиз. Ўзларинг, келин- болалар соғ-омонми? Тинч юрибсизларми? Янги келинчак қандай, кўникиб кетдими?- Шамсия опа авваллари бўлса, бирма-бир, номма-ном укасининг ҳамма болаларини сўраб суриштирар, келинининг соғлиги, оёғи оғриётган оғримаётганлиги, қаерда оёқ оғриқни даволайдиган дўхтир ёхуд табиб чиққанини , кимлар бориб шифо топганини албатта айтиб ўтарди. Аммо ҳозир укасининг саҳарда кириб келиши, боз устига кимнингдир қазо қилгани бу одатини батамом хаёлидан чиқариб ташлади. – Тинчликми, Шавкатжон, кимдир қазо қилган кўринади?- Шавкат жавоб ўрнига кўзларини олиб қочди: - Опа... Илҳом кўринмайди?.. - Укасининг саволга жавоб бериш ўрнига ўғлини сўрагани онанинг юрагини чиқариб юборди: - Нимага гапни айлантирасан!? Мен сендан ким вафот этганини сўрадим! Жиянинг ишлари билан сафарга кетганини биласан-ку! Келин оғироёқ,унга пича кечроқ туришни ўзим айтганман. Сен келмасингдан олдин, кириб уни уйғотмоқчи бўлиб турувдим. Ўликнинг юки оғир дейдилар. Сен нимага ҳакка гўнг титмай келдинг?! Гапни айлантирмай, тўғрисини айт қўй-да!- Шамсия опа шу гапларни гапира туриб оғзи қуруқшаб, қўл оёғи титраб кетди. Шавкат опасининг асабий бўлиб қолганини, ҳаётда кўп ноҳақликларга дуч келавериб, аламзада, қўрс ва асабий бўлиб қолганини биларди. Шунинг учун унинг гапини оғир олмади. Фақат ўзи олиб келган хабарни қандай айтишни билмай, саросимада қолди: - Опажон, бир оғиз сўраб ҳам бўлмайдими? Ё манга ўз опамникига азонда келиш, жигарларимнинг аҳволидан хабар олиш мумкин эмасми?- Шамсия опа, “яна мижғовланишни бошладингми?” дегандай укасига ўқрайиб қаради.- Опажон... Дарров ваҳима қилманг-да бундоқ... Айтмоқчи эдимки... - Э, гапир гапирадиган бўлсанг! Латтачайнамай ҳар бало бўлгур!- Энди опанинг ғазаби буткул тошиб кетди. - Илҳомнинг дадаси бандачилик қип қўйипти опа... Шунга Илҳомга қўнғироқ қиласизми, ҳарқалай отаси, сўнгги йўлга кузатишга...- Шавкатнинг гапи оғзида қолди: - Ўлибдими?! Охири ўлибдими у худобехабар?! Мени ҳар куни бепичоқ сўйиб, болаларимнинг кўзларини ёшлаб, тоғасининг эшигида хор қилиб, ўлибдими у?! Ҳа ўларкан, бундай Худонинг манга раҳми келиб эртароқ ўлиб кетса бўлмасмиди?! Ўша бетавфиқнинг касрига қолиб, етти ой бағримда кўтариб юрган, ҳали дунёга келмаган гўдакларим нобуд бўлганди. У ўз фарзандини ўлдирганди, энди ўлибдими?! Лекин мен уни ўлиб қутулсин, демагандим. У узоқ яшасин, узоқ хор-зорликда умр кечирсин, менинг болаларим, ёлғизгина ўғлим, биттагина қизим ўша беоқибат отасининг оғир дамларида керак бўлсин, дегандим. Барибир ўлиб қутулибди-да.- Шамсия опа ҳовли ўртасидаги чорпояга ўтириб қолди. Ёшли кўзларини укасига тикди: - Шавкат, сен бу хабарни менга етказгани келдингми ё Илҳомжонни таъзияга чақиртиришга келдингми?- Ука опасидан кўзларини олиб қочди: - Опа... амакилари келишувди...
29.04.202503:59
📝Мулоҳаза
МЕНИ ҲАМ ЭШИТИНГ!
Бу сарлавҳани бежизга қўймадим. Одатда, биз қайнона-келин мавзусида деярли келинларни жабрдийда сифатида кўриб, доим уларни оқлаймиз. Дарҳақиқат, эзилган ва эзилаётган келинлар жамиятимизда кўп. Аммо ўша вазиятларда қайнонани ҳам эшитиб кўринг-да! Унинг гаплари ҳам ҳақ бўлиб кўринади. Келинг, мана бу икки қўшни қайнона сўзларига қулоқ тутайлик. Дарвоқе, келинлари уларни “золим” қайнона сифатида кўришади!
Ёши каттароқ қайнона шундай дейди:
– Шу кенжа келинимни келин қилиб олганимга салкам ўн йил бўлди. Ҳалигача уй тутумини билиб ололмаган. Бир нарсани ўргатсанг, яна ўша хатони такрорлайверади. Бундан олдин учта келин қилганман. Бирон марта сен-менга бормай, нима ўргатсам, дарҳол ўшани қулоғига илиб, доим “Хўп бўлади”, дейишган. Буниси эса ўла қолсаям, “Хўп!” демайди. Майли, буларни қўйиб турайлик. Бир нарса десанг, гап қайтаргани-гап қайтарган, ўзиникини маъқуллагани-маъқуллаган. Бир куни бозордан қайтяпман. Қўлимда иккита оғир сумка. Рўзғорга харажат қилиб келаётган эдим. Кўча бошида невараларимни кўриб: “Бор, онангни чақир, сумкаларимни кўтаришиб юборсин”, дедим. Улар уйга югуриб кетишди. Бироздан сўнг катта неварам – 2-синфда ўқийдиган боласини чиқариб юборибди. У кўтара олармиди? “Ие, онанг чиқсин, дедим-у”, деб қайта юбордим. Бир пайт келин ғўдранганча келяпти. “Нега ўзингиз келавермайсиз?” десам, “Кир юваётгандим”, дейди қовоғини уйиб. Шу айтишиб турганимизнинг устига қизим келиб қолди. Энди у роса йиғласа, денг. “Шуларнинг қорнини ўйлаб, ёшингиз катта бўлган ҳолда харажатларни бисёр қилиб келсангиз-у, югуриб келиб, қўлингиздан олмаса...” дейди бирам. Мен ўз қизим шу вазиятга гувоҳ бўлиб қолганидан хафаман, холос. Энди доим ўйланиб юради-да. Яна бир гап айтсам, зора бировларга ибрат бўлса. Ўша бозорликларни қилиб келсам, бошқа келинларим жой-жойига қўйишарди дарров. Шу кенжамиз эса қўл теккизмайди, харажатлар келтириб қўйган жойимда қолиб кетади. Кейин хафа бўлиб кетаман-да, ахир. Меҳнатингни қадрламаса, қайрилиб ҳам қарамаса...
Шу ерига келганда ёшроқ қайнона суҳбатга қўшилди:
– Мен ҳам бир нарсани қаттиқ хоҳлайман: бир жойдан келсанг-да, келинларинг пешвоз чиқиб: “Ассалому алайкум! Яхши бориб келдингизми? Чарчамадингизми?” деса... Агар шунақа дейишса, жуда қувониб кетаман. Ўзимни қадрли эканман, деб ҳис қиламан. Афсуски, икки келиним ҳам ундай қилишмайди. Ўзим келиб, ўзим овоз бераман “Мен келдим”, деб...
Шу сўзларни айтар экан, қайнона бечоранинг кўзларидан тирқираб ёш чиқиб кетди. Рости, жуда раҳмим келди. Битта чиройли сўз кимни ўлдирибди?! Кулган юз, ширин калом... Бежизга гўзал хулқ эгаси жаннатнинг олий даражотларига хулқининг гўзаллиги даражасида кўтарилиб боради, дейилмаган ҳадисларда. Яна бир ҳадисда қиёмат куни тарозида энг оғир келадиган нарса гўзал хулқ экани айтилган.
Пайғамбаримиз Муҳаммад алайҳиссалом ҳақларида Аллоҳ таоло у зотни мақтаб Қуръони Каримда бундай марҳамат қилади: “Ва, албатта, Сиз улкан хулқдасиз” (Қалам сураси, 4-оят).
Ҳурматли келинлар, ҳушёр бўлинг, имкониятдан фойдаланинг, икки дунёда даражангизни кўтариб олинг, мақталган банда бўлинг. Зеро, ҳамма келинлар-да бундай имкониятга эга эмаслар! Бундан ташқари, қайтар дунёни ҳам унутманг!
Зуҳрахон ҲАМДАМОВА,
“Мўминалар” журнали муҳаррири
🌸 @Solixa_Ayol 🌸
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
👇👇👇 БОСИНГ!
https://t.me/+SirEm-hvsXrdKMKK
МЕНИ ҲАМ ЭШИТИНГ!
Бу сарлавҳани бежизга қўймадим. Одатда, биз қайнона-келин мавзусида деярли келинларни жабрдийда сифатида кўриб, доим уларни оқлаймиз. Дарҳақиқат, эзилган ва эзилаётган келинлар жамиятимизда кўп. Аммо ўша вазиятларда қайнонани ҳам эшитиб кўринг-да! Унинг гаплари ҳам ҳақ бўлиб кўринади. Келинг, мана бу икки қўшни қайнона сўзларига қулоқ тутайлик. Дарвоқе, келинлари уларни “золим” қайнона сифатида кўришади!
Ёши каттароқ қайнона шундай дейди:
– Шу кенжа келинимни келин қилиб олганимга салкам ўн йил бўлди. Ҳалигача уй тутумини билиб ололмаган. Бир нарсани ўргатсанг, яна ўша хатони такрорлайверади. Бундан олдин учта келин қилганман. Бирон марта сен-менга бормай, нима ўргатсам, дарҳол ўшани қулоғига илиб, доим “Хўп бўлади”, дейишган. Буниси эса ўла қолсаям, “Хўп!” демайди. Майли, буларни қўйиб турайлик. Бир нарса десанг, гап қайтаргани-гап қайтарган, ўзиникини маъқуллагани-маъқуллаган. Бир куни бозордан қайтяпман. Қўлимда иккита оғир сумка. Рўзғорга харажат қилиб келаётган эдим. Кўча бошида невараларимни кўриб: “Бор, онангни чақир, сумкаларимни кўтаришиб юборсин”, дедим. Улар уйга югуриб кетишди. Бироздан сўнг катта неварам – 2-синфда ўқийдиган боласини чиқариб юборибди. У кўтара олармиди? “Ие, онанг чиқсин, дедим-у”, деб қайта юбордим. Бир пайт келин ғўдранганча келяпти. “Нега ўзингиз келавермайсиз?” десам, “Кир юваётгандим”, дейди қовоғини уйиб. Шу айтишиб турганимизнинг устига қизим келиб қолди. Энди у роса йиғласа, денг. “Шуларнинг қорнини ўйлаб, ёшингиз катта бўлган ҳолда харажатларни бисёр қилиб келсангиз-у, югуриб келиб, қўлингиздан олмаса...” дейди бирам. Мен ўз қизим шу вазиятга гувоҳ бўлиб қолганидан хафаман, холос. Энди доим ўйланиб юради-да. Яна бир гап айтсам, зора бировларга ибрат бўлса. Ўша бозорликларни қилиб келсам, бошқа келинларим жой-жойига қўйишарди дарров. Шу кенжамиз эса қўл теккизмайди, харажатлар келтириб қўйган жойимда қолиб кетади. Кейин хафа бўлиб кетаман-да, ахир. Меҳнатингни қадрламаса, қайрилиб ҳам қарамаса...
Шу ерига келганда ёшроқ қайнона суҳбатга қўшилди:
– Мен ҳам бир нарсани қаттиқ хоҳлайман: бир жойдан келсанг-да, келинларинг пешвоз чиқиб: “Ассалому алайкум! Яхши бориб келдингизми? Чарчамадингизми?” деса... Агар шунақа дейишса, жуда қувониб кетаман. Ўзимни қадрли эканман, деб ҳис қиламан. Афсуски, икки келиним ҳам ундай қилишмайди. Ўзим келиб, ўзим овоз бераман “Мен келдим”, деб...
Шу сўзларни айтар экан, қайнона бечоранинг кўзларидан тирқираб ёш чиқиб кетди. Рости, жуда раҳмим келди. Битта чиройли сўз кимни ўлдирибди?! Кулган юз, ширин калом... Бежизга гўзал хулқ эгаси жаннатнинг олий даражотларига хулқининг гўзаллиги даражасида кўтарилиб боради, дейилмаган ҳадисларда. Яна бир ҳадисда қиёмат куни тарозида энг оғир келадиган нарса гўзал хулқ экани айтилган.
Пайғамбаримиз Муҳаммад алайҳиссалом ҳақларида Аллоҳ таоло у зотни мақтаб Қуръони Каримда бундай марҳамат қилади: “Ва, албатта, Сиз улкан хулқдасиз” (Қалам сураси, 4-оят).
Ҳурматли келинлар, ҳушёр бўлинг, имкониятдан фойдаланинг, икки дунёда даражангизни кўтариб олинг, мақталган банда бўлинг. Зеро, ҳамма келинлар-да бундай имкониятга эга эмаслар! Бундан ташқари, қайтар дунёни ҳам унутманг!
Зуҳрахон ҲАМДАМОВА,
“Мўминалар” журнали муҳаррири
🌸 @Solixa_Ayol 🌸
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
👇👇👇 БОСИНГ!
https://t.me/+SirEm-hvsXrdKMKK
18.05.202503:09
📝КЎР ОТАНИНГ КЎНГЛИ…
(Бўлган воқеа)
Мирзалининг бармоқлари болалигидаёқ узун-узун бўлгани боис онаси раҳматли Жўрахон хола “Болам гармончи бўлса керак”, деб ўйларди. Шуни айтиб жамики қўшниларга мақтанишни ҳам канда қилмасди. Бахтга қарши Мирзали гармончи бўлмади. Мактабни аранг тугатди-ю, ёмон болаларга қўшилиб, киссавурлик йўлига кирди. Худонинг берган куни туман марказига бориб тиқилинч автобусларнинг йўлини пойлайдиган бўлди. Жўрахон хола ҳам, отаси Қўчқор ота ҳам қариб қолишганди. Насиҳат-танбеҳ билан Мирзалини бу йўлдан қайтара олишмади. Бунинг ўрнига милицияга тушса, йиғлаб-сиқтаб, милиционерларга ёлвориб ёлғиз ўғилни балодан қутқараверишди…
Йиллар ўтиб, Жўрахон хола рихлат қилди. Олтмиш йил бирга яшаб суяниб қолган эканми, йиғлай-йиғлай, Қўчқор отанинг кўзи кўрмай қолди. Мирзали эса ҳар куни эрта тонгда уйғонарди-ю, кўзи ожиз отани дуо қилишга ундарди. Дўқларди, пўписа қиларди, бақир-чақир қилиб бўлса-да, дуони оларди ва яна ўша қалтис кўча томон йўл соларди.
— Ишқилиб, олгин-у, олдирмагин, — дея дуо қиларди Қўчқор ота ўғлини гарчи бу дуоси нақадар нотўғри, ширк, номақбул ва даҳшатлилигини билса-да. — Ёлғиз фарзандим, ахир! Қандай қилиб қарғайман? Уйи куйиб кетмайдими қарғасам? Худойим, ўзинг ҳаммасини кўриб турибсан. Мирзалимнинг ишига кушойиш бергин! Кўнглини вайрон қилмагин!..
Ҳақиқатан, беш вақт намоз ўқиб, маҳалла мачитида катта-ю кичикка насиҳат қиладиган Қўчқор ота учун бу дуолар ўлимдан баттарроқ эди. Сўқир кўзлари дунёни кўрмаса-да, пулини билиб-билмай Мирзалига олдириб қўйиб, дод-вой қилаётган, киссавурни астойдил қарғаётган одамларни қалбан кўриб турар, шу сабабли миясига шу ўйлар ҳар ўрлаганда, беихтиёр “қарғишларинг ўзларингга урсин илойим! Боламни қарғаган тилларинг узилиб тушсин”, дея ғудраниб оларди. Ҳатто, кимдир “туман марказидаги автобусда фалончи шунча пулини киссавурга олдириб қўйибди”, деб қолса, Қўчқор ота бардош қила олмай, шу даврани тарк этарди. Ёлғиз, Оллоҳдан тилаб-тилаб олган Мирзалисини шунчалар севар, ардоқларди…
Мана, бугун ҳам ҳар кунгидек тонг отди. Мирзали уйғонмай, Қўчқор ота мачитга чиқиб жамоа билан бирга бомдод намозини ўқиди. Уни қариялардан бири уйигача етаклаб келиб, ортига қайтди. Қўчқор ота эса одатига кўра пайпаслана-пайпаслана бориб, газда чой қайнатди. Ҳассасини олдинга чўзган кўйи даҳлизга кирди-да, нон, Мирзали хуш кўрадиган шоколад конфетларни олиб ҳовлидаги сўрига дастурхон ёзди. Баҳорнинг ёқимли ҳавоси юзларига урилиб, пича кайфи чоғлангандек туйилди. Чой қайнай бошлаганини динг қулоқлари эшитди дегунча, айвон тўсқичларини ушлаганча бориб чой дамлади. Чойнакни бир қўлига ушлаган ҳолда жуда эҳтиёткорлик билан ортга қайтди. Одамнинг кўзлари кўрмай қолса, мўлжални қўллари, қалб кўзи билан бемалол тўғри оладиган бўлиб қоларкан. Қўлидаги қайноқ чой тўла чойнакни сўридаги дастурхон четига аниқ қўя билди. Ана энди Мирзалини уйғотса бўларди.
Қўчқор ота ортга ўгирилди-да, ҳассасини олдинга чўзди. Шу йўл билан Мирзали ухлайдиган хонани мўлжалга олиш пайида бўлди. Аммо икки қадам юрмай, кўча эшик тарафдан оёқ товушлари эшитилди-ю, Қўчқор ота таққа тўхтади. Қария бу ўғлининг оёқ товушлари эканини қалбан сезди.
— Мирзалижон, — деди аста ортга тисланиб сўри четига суянаркан. — Уйдамасмидинг, болам? Сенга нонушта тайёрлаб қўйгандим. Қаердайдинг, қўзим?
Қандайдир чекимлик таъсирида кўзлари қизариб, ранги оқаринқираган киссавур ўғил масхараомуз тиржайганча отасига яқинлашди.
— Кўр бўлибам тинчитмас экансиз-да, бобой?!. — дея ҳиринглади Мирзали. — Уйдаманми, гўрдаманми, нима ишингиз бор?..
Бу ҳақоратлардан Қўчқор отанинг дили оғриди. Аммо сездирмади. Ҳассасини икки кафти орасига олди-ю, бош эгди.
— Нонушта қилволгин, болам, — такрорлади ота бош кўтармай. — Чойинг совиб қолмасин!
— Ичмайман! — бақирди Мирзали отасига яқинлашиб. — Гапингиз борми?
— Гапим йўқ, ўғлим, — деди Қўчқор ота хиёл титраб. — Кўчага оч қоринминан чиқмагин девдим-да!
(Бўлган воқеа)
Мирзалининг бармоқлари болалигидаёқ узун-узун бўлгани боис онаси раҳматли Жўрахон хола “Болам гармончи бўлса керак”, деб ўйларди. Шуни айтиб жамики қўшниларга мақтанишни ҳам канда қилмасди. Бахтга қарши Мирзали гармончи бўлмади. Мактабни аранг тугатди-ю, ёмон болаларга қўшилиб, киссавурлик йўлига кирди. Худонинг берган куни туман марказига бориб тиқилинч автобусларнинг йўлини пойлайдиган бўлди. Жўрахон хола ҳам, отаси Қўчқор ота ҳам қариб қолишганди. Насиҳат-танбеҳ билан Мирзалини бу йўлдан қайтара олишмади. Бунинг ўрнига милицияга тушса, йиғлаб-сиқтаб, милиционерларга ёлвориб ёлғиз ўғилни балодан қутқараверишди…
Йиллар ўтиб, Жўрахон хола рихлат қилди. Олтмиш йил бирга яшаб суяниб қолган эканми, йиғлай-йиғлай, Қўчқор отанинг кўзи кўрмай қолди. Мирзали эса ҳар куни эрта тонгда уйғонарди-ю, кўзи ожиз отани дуо қилишга ундарди. Дўқларди, пўписа қиларди, бақир-чақир қилиб бўлса-да, дуони оларди ва яна ўша қалтис кўча томон йўл соларди.
— Ишқилиб, олгин-у, олдирмагин, — дея дуо қиларди Қўчқор ота ўғлини гарчи бу дуоси нақадар нотўғри, ширк, номақбул ва даҳшатлилигини билса-да. — Ёлғиз фарзандим, ахир! Қандай қилиб қарғайман? Уйи куйиб кетмайдими қарғасам? Худойим, ўзинг ҳаммасини кўриб турибсан. Мирзалимнинг ишига кушойиш бергин! Кўнглини вайрон қилмагин!..
Ҳақиқатан, беш вақт намоз ўқиб, маҳалла мачитида катта-ю кичикка насиҳат қиладиган Қўчқор ота учун бу дуолар ўлимдан баттарроқ эди. Сўқир кўзлари дунёни кўрмаса-да, пулини билиб-билмай Мирзалига олдириб қўйиб, дод-вой қилаётган, киссавурни астойдил қарғаётган одамларни қалбан кўриб турар, шу сабабли миясига шу ўйлар ҳар ўрлаганда, беихтиёр “қарғишларинг ўзларингга урсин илойим! Боламни қарғаган тилларинг узилиб тушсин”, дея ғудраниб оларди. Ҳатто, кимдир “туман марказидаги автобусда фалончи шунча пулини киссавурга олдириб қўйибди”, деб қолса, Қўчқор ота бардош қила олмай, шу даврани тарк этарди. Ёлғиз, Оллоҳдан тилаб-тилаб олган Мирзалисини шунчалар севар, ардоқларди…
Мана, бугун ҳам ҳар кунгидек тонг отди. Мирзали уйғонмай, Қўчқор ота мачитга чиқиб жамоа билан бирга бомдод намозини ўқиди. Уни қариялардан бири уйигача етаклаб келиб, ортига қайтди. Қўчқор ота эса одатига кўра пайпаслана-пайпаслана бориб, газда чой қайнатди. Ҳассасини олдинга чўзган кўйи даҳлизга кирди-да, нон, Мирзали хуш кўрадиган шоколад конфетларни олиб ҳовлидаги сўрига дастурхон ёзди. Баҳорнинг ёқимли ҳавоси юзларига урилиб, пича кайфи чоғлангандек туйилди. Чой қайнай бошлаганини динг қулоқлари эшитди дегунча, айвон тўсқичларини ушлаганча бориб чой дамлади. Чойнакни бир қўлига ушлаган ҳолда жуда эҳтиёткорлик билан ортга қайтди. Одамнинг кўзлари кўрмай қолса, мўлжални қўллари, қалб кўзи билан бемалол тўғри оладиган бўлиб қоларкан. Қўлидаги қайноқ чой тўла чойнакни сўридаги дастурхон четига аниқ қўя билди. Ана энди Мирзалини уйғотса бўларди.
Қўчқор ота ортга ўгирилди-да, ҳассасини олдинга чўзди. Шу йўл билан Мирзали ухлайдиган хонани мўлжалга олиш пайида бўлди. Аммо икки қадам юрмай, кўча эшик тарафдан оёқ товушлари эшитилди-ю, Қўчқор ота таққа тўхтади. Қария бу ўғлининг оёқ товушлари эканини қалбан сезди.
— Мирзалижон, — деди аста ортга тисланиб сўри четига суянаркан. — Уйдамасмидинг, болам? Сенга нонушта тайёрлаб қўйгандим. Қаердайдинг, қўзим?
Қандайдир чекимлик таъсирида кўзлари қизариб, ранги оқаринқираган киссавур ўғил масхараомуз тиржайганча отасига яқинлашди.
— Кўр бўлибам тинчитмас экансиз-да, бобой?!. — дея ҳиринглади Мирзали. — Уйдаманми, гўрдаманми, нима ишингиз бор?..
Бу ҳақоратлардан Қўчқор отанинг дили оғриди. Аммо сездирмади. Ҳассасини икки кафти орасига олди-ю, бош эгди.
— Нонушта қилволгин, болам, — такрорлади ота бош кўтармай. — Чойинг совиб қолмасин!
— Ичмайман! — бақирди Мирзали отасига яқинлашиб. — Гапингиз борми?
— Гапим йўқ, ўғлим, — деди Қўчқор ота хиёл титраб. — Кўчага оч қоринминан чиқмагин девдим-да!
09.05.202503:59
— Нега индамайсан? Жавоб бер деяпман сенга?!
— Барибир тушунмайсиз.
— Нимани тушунмайман?
— Ойижон, мен бола бўлиб, уйингизда шўхлик қилиб, ўз хоҳишимча ўйнаганимни билмайман. Ҳаддим сиғиб, биронта ўртоғимни бу уйга олиб киролган эмасман. Эшик орқасида туфлимни ечиб қўлимга олиб, ундан кейин уйга қадам босаман. Қўлимдан столга тўкилган нон увоғига хам безовталаниб қарайсиз. Ахир ҳамма нарса ҳам эви билан-да.
— Вой тентаг-ей, онангнинг уй тозалашга вақти йўқлигини биласан. Ўзингга осон бўлсин, дейман. Ахлат бошингга чиқса, яхшимиди?
— Майли, ивирсиса, тозалайман. Ўртоқларимникига бораман. Овқат еймиз, ўйинга тушамиз, чекамиз. Уй, албатта, тўполон бўлади. Яна айланиб борганимизда ҳаммаси саришта.
— Онасининг бошқа иши йўкдир.
— Нега йўқ бўлар экан, ишлайди. Барибир тушунмайсиз, ойижон.
Уй одамга нима учун керак...
— Ивирситиш учунми?
— Шунақа пайти ҳам. бўлади-да. Одам кирмаса, қисилиб ўтириб овқат есанг, эҳтиёт бўлиб юрсанг... Қўйинг, ойижон, барибир тушунмайсиз.
— Сен жуда тушуниб қолибсан.
— Болангизнинг ўйинчоқларини йиғиштирмасангиз, эрингизнинг ивирсиғини
тозаламасангиз... Ахир бу қанақа уй?!
Иқболхон индаёлмай қолди. Жаҳл билан кийиниб, чамадонини кўтарди. Тўлқин шошиб кийинди-да, эшикни қулфлаб, онаси кетидан югурди. Иқболхон такси кутарди. Тўлқин унинг қўлидан чамадонни олди. То аэропортга боргунча ҳам иккисидан садо чиқмади. Самолётга чиқиш олдидангина Иқболхон ўғлини ўпиб:
— Эҳтиёт бўлиб ўтир, — деб тайинлади.
Йўлда ҳам, мажлисларда ҳам, кўчада ҳам бу суҳбат унинг хаёлидан кўтарилмас, ўтган умрига синчиклаб ақл билангина эмас, руҳан етук юрак билан қарашга ундарди. «Болангизнинг ўйинчоғини йиғиштирмасангиз, эрингизнинг ивирсиғини тозаламасангиз...» Бу икки жумла Иқболхоннинг қулоғидан кетмас, ҳар эшитилганда вужуди азобдан сесканар, ўзи тан олишга қўрқиб, қалбига кўмиб юборган бу таъна тоши.унга ўзи кутгандан кўра даҳшат билан урилган
эди.
Иқболхон аспирантурада ўқиётган вақтида турмушга чикди. Эри Йўлдошали ҳам аспирант эди. Орадан бир йил ўтар-ўтмас Тўлқин туғилди. Йўлдошали диссертациясини ёқлаб олди, аммо Иқболхонники чўзилиб кетди. Унинг туни ҳам, куни ҳам ўғлига банд эди. У калласидаги гапларни қоғозга туширишга вақт тополмай юрганида, Йўлдошали ярим кечагача газета, китоб титиб ўтирар, кечаси чала-ярим ухлаган Иқболхон эрталаб эрига нонушта тайёрлаганида
Йўлдошали бамайлихотир соқолини олиб, атир ҳидини бурқситиб, столга келиб ўтирарди.
Ҳаммадан ҳам илмий ишининг орқага сурилиб кетаётганлиги Иқболхоннинг асабини бузар, баъзан қаҳрини эрига сочиб қоларди. Буни Йўлдошали тушунарди. Лекин хотинига қандай ёрдам беришни билмасди. Кечаси ўғли йиғласа, Иқболхондан аввал туриб қўлига олар, уйнинг у бошидан бу бошига қанча юрмасин, бола тинчимас, ҳатто дўриллаган овози билан алла ҳам айтиб кўрар, лекин чақалоқ биғиллагани биғиллаган эди. Охир Иқболхоннинг ўзи зарда билан туриб келиб, болани қўлига оларди. Йўлдошали нима қилишини билмай, она-бола олдида серрайиб турарди. Таги қуруқланган чақалоқ пишиллаб ухлагандан кейин Иқболхоннинг юзига майин табассум ёйиларди. Йўлдошали бўлса хотиржам бориб, ўрнига ётарди...
Тўлқин ёшига тўлганида яслига беришди. Иқболхон қолиб кетган ишини изига тушириб олгунча анча қийналди. Лекин тиш-тирноғи билан ёпишди. Бир йил ўтгач, диссертациясини ҳимоя қилиб олди. Уйига меҳмон тўлди. Дўстлари унинг шаънига қадаҳ кўтаришди. Домлалари Иқболхоннинг ишидан мамнун бўлишди. У энди институтда дарс берарди. Тўлқиннинг ҳам унга оғири тегмайдиган бўлиб қолган. Яслидан олиб келиб овқатлантириб қўйса, уйнинг бир бурчагида ўйинчоғини ўйнаб ўтираверади. Иқболхон дарсдан кела солиб, уй юмушларига уннаб кетар, кечаси ўғлини ухлатиб қўйиб, дарсга тайёрланар эди. Бу вақтда Йўлдошалининг докторлик иши охирлашиб қолаёзган эди. Иқболхон унга ҳам ҳавас, ҳам ҳасад билан қарарди. Бир вақтлар ўзи билан теппа-тенг бўлган эри, мана, яқинда доктор бўлади. Иқболхоннинг бўлса рўзғор, боласидан ортган озгина вақти дарсга тайёрланишга зўрға етарди. Буни ўйлаган кезларида кўзига уйи уни домига тортаётган аждаҳодек совуқ кўриниб кетар, кичкина юмуш ҳам малол келарди.
— Барибир тушунмайсиз.
— Нимани тушунмайман?
— Ойижон, мен бола бўлиб, уйингизда шўхлик қилиб, ўз хоҳишимча ўйнаганимни билмайман. Ҳаддим сиғиб, биронта ўртоғимни бу уйга олиб киролган эмасман. Эшик орқасида туфлимни ечиб қўлимга олиб, ундан кейин уйга қадам босаман. Қўлимдан столга тўкилган нон увоғига хам безовталаниб қарайсиз. Ахир ҳамма нарса ҳам эви билан-да.
— Вой тентаг-ей, онангнинг уй тозалашга вақти йўқлигини биласан. Ўзингга осон бўлсин, дейман. Ахлат бошингга чиқса, яхшимиди?
— Майли, ивирсиса, тозалайман. Ўртоқларимникига бораман. Овқат еймиз, ўйинга тушамиз, чекамиз. Уй, албатта, тўполон бўлади. Яна айланиб борганимизда ҳаммаси саришта.
— Онасининг бошқа иши йўкдир.
— Нега йўқ бўлар экан, ишлайди. Барибир тушунмайсиз, ойижон.
Уй одамга нима учун керак...
— Ивирситиш учунми?
— Шунақа пайти ҳам. бўлади-да. Одам кирмаса, қисилиб ўтириб овқат есанг, эҳтиёт бўлиб юрсанг... Қўйинг, ойижон, барибир тушунмайсиз.
— Сен жуда тушуниб қолибсан.
— Болангизнинг ўйинчоқларини йиғиштирмасангиз, эрингизнинг ивирсиғини
тозаламасангиз... Ахир бу қанақа уй?!
Иқболхон индаёлмай қолди. Жаҳл билан кийиниб, чамадонини кўтарди. Тўлқин шошиб кийинди-да, эшикни қулфлаб, онаси кетидан югурди. Иқболхон такси кутарди. Тўлқин унинг қўлидан чамадонни олди. То аэропортга боргунча ҳам иккисидан садо чиқмади. Самолётга чиқиш олдидангина Иқболхон ўғлини ўпиб:
— Эҳтиёт бўлиб ўтир, — деб тайинлади.
Йўлда ҳам, мажлисларда ҳам, кўчада ҳам бу суҳбат унинг хаёлидан кўтарилмас, ўтган умрига синчиклаб ақл билангина эмас, руҳан етук юрак билан қарашга ундарди. «Болангизнинг ўйинчоғини йиғиштирмасангиз, эрингизнинг ивирсиғини тозаламасангиз...» Бу икки жумла Иқболхоннинг қулоғидан кетмас, ҳар эшитилганда вужуди азобдан сесканар, ўзи тан олишга қўрқиб, қалбига кўмиб юборган бу таъна тоши.унга ўзи кутгандан кўра даҳшат билан урилган
эди.
Иқболхон аспирантурада ўқиётган вақтида турмушга чикди. Эри Йўлдошали ҳам аспирант эди. Орадан бир йил ўтар-ўтмас Тўлқин туғилди. Йўлдошали диссертациясини ёқлаб олди, аммо Иқболхонники чўзилиб кетди. Унинг туни ҳам, куни ҳам ўғлига банд эди. У калласидаги гапларни қоғозга туширишга вақт тополмай юрганида, Йўлдошали ярим кечагача газета, китоб титиб ўтирар, кечаси чала-ярим ухлаган Иқболхон эрталаб эрига нонушта тайёрлаганида
Йўлдошали бамайлихотир соқолини олиб, атир ҳидини бурқситиб, столга келиб ўтирарди.
Ҳаммадан ҳам илмий ишининг орқага сурилиб кетаётганлиги Иқболхоннинг асабини бузар, баъзан қаҳрини эрига сочиб қоларди. Буни Йўлдошали тушунарди. Лекин хотинига қандай ёрдам беришни билмасди. Кечаси ўғли йиғласа, Иқболхондан аввал туриб қўлига олар, уйнинг у бошидан бу бошига қанча юрмасин, бола тинчимас, ҳатто дўриллаган овози билан алла ҳам айтиб кўрар, лекин чақалоқ биғиллагани биғиллаган эди. Охир Иқболхоннинг ўзи зарда билан туриб келиб, болани қўлига оларди. Йўлдошали нима қилишини билмай, она-бола олдида серрайиб турарди. Таги қуруқланган чақалоқ пишиллаб ухлагандан кейин Иқболхоннинг юзига майин табассум ёйиларди. Йўлдошали бўлса хотиржам бориб, ўрнига ётарди...
Тўлқин ёшига тўлганида яслига беришди. Иқболхон қолиб кетган ишини изига тушириб олгунча анча қийналди. Лекин тиш-тирноғи билан ёпишди. Бир йил ўтгач, диссертациясини ҳимоя қилиб олди. Уйига меҳмон тўлди. Дўстлари унинг шаънига қадаҳ кўтаришди. Домлалари Иқболхоннинг ишидан мамнун бўлишди. У энди институтда дарс берарди. Тўлқиннинг ҳам унга оғири тегмайдиган бўлиб қолган. Яслидан олиб келиб овқатлантириб қўйса, уйнинг бир бурчагида ўйинчоғини ўйнаб ўтираверади. Иқболхон дарсдан кела солиб, уй юмушларига уннаб кетар, кечаси ўғлини ухлатиб қўйиб, дарсга тайёрланар эди. Бу вақтда Йўлдошалининг докторлик иши охирлашиб қолаёзган эди. Иқболхон унга ҳам ҳавас, ҳам ҳасад билан қарарди. Бир вақтлар ўзи билан теппа-тенг бўлган эри, мана, яқинда доктор бўлади. Иқболхоннинг бўлса рўзғор, боласидан ортган озгина вақти дарсга тайёрланишга зўрға етарди. Буни ўйлаган кезларида кўзига уйи уни домига тортаётган аждаҳодек совуқ кўриниб кетар, кичкина юмуш ҳам малол келарди.
29.04.202503:59
📝сусамбил эртаги
Тўйдан олдинги учрашувда йигитнинг "М" харфи ёзилган резинка тапочкада келганини кўрди, оддий, камбағал йигит!
Тақдир бир эканми, йўллари туташди.
Онаси насиҳат қилди: "Эрни эр қиладиган ҳам, қаро ер қиладиган ҳам хотин... Шу болани бирини икки қилиш ҳам сенинг қўлингда!"...
Меҳнатнинг конига тушди, онаси сепига қўшиб берган тикув машинасида чок босди, пашшахона, ёстиқ жилд, кўрпаликлар астарлади, бозорга обориб ўзи йўлакларда юриб сотишга вақти етмади...
Эри бозорга чиқди!
Ўн йил- қорни тикув машинасига тиқиладиган даражага боргунча, ҳомиладор ҳолатида ҳам, қучоғидаги боласи ипини қўлида чувайдиган" "бола-бозор" ҳолатда ҳам тикув иши қилди.
Елкаларига ямоқлар солиб кийим кийди, ранги ўчгунча, тўкилиб сўтилгунча битта кийимини иккита қилмай " белбоққа ёлчимаган бўзчидек" ўзини ясатмайдиган чевархон бўлди...
Бири икки бўлди, эри бозордан дўкон қилди. Энди хотинининг "қўл иши" нимас Хитой, Туркия молларини сотадиган дўкондор бўлди!
Ўн беш йилда дўконлар сони ҳам иккита-ю, эри "ишбоши" бўлди, машиналар қўш-қўш, уйлар қўш-қўш бўлди.
"Энди оёқни узатсам бўлар" деб турганда, эрининг оқибатини кўрди: кундоши борлигини билди...
Ўша аёлнинг ўзи келиб жанжал қилди: "статистикада бир эркакка тўртта аёл тўғри келиши-ю, суннат, баъзи аёллар эрни ўз мулкидек кўриши, эрда кундошнинг ҳаққи борлигини ўйлаб кўрмаслигу, биринчи иккинчи, учинчини хаққини еб зулм қилиши" ни бир нафасда айтиб улгурди!
Ҳа...
Хотинлар ҳам кўпайиб, онаси айтгандек"эрини Бирини Икки қилиш"и энди қиёмига етиб келибди...
Аёл индамасдан чордоқдаги тикув машинасини судраб чиқди, орқалади-ю уйни кундошига ташлаб чиқиб кетди: йўлакка бир пайтлар учрашувга эри кийиб чиққан" М" ҳарфи ёзилган резинка шиппакни қолдириб кетди...
Ummu Zaynab Ummu
🌸 @Solixa_Ayol 🌸
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
👇👇👇 БОСИНГ!
https://t.me/+SirEm-hvsXrdKMKK
Тўйдан олдинги учрашувда йигитнинг "М" харфи ёзилган резинка тапочкада келганини кўрди, оддий, камбағал йигит!
Тақдир бир эканми, йўллари туташди.
Онаси насиҳат қилди: "Эрни эр қиладиган ҳам, қаро ер қиладиган ҳам хотин... Шу болани бирини икки қилиш ҳам сенинг қўлингда!"...
Меҳнатнинг конига тушди, онаси сепига қўшиб берган тикув машинасида чок босди, пашшахона, ёстиқ жилд, кўрпаликлар астарлади, бозорга обориб ўзи йўлакларда юриб сотишга вақти етмади...
Эри бозорга чиқди!
Ўн йил- қорни тикув машинасига тиқиладиган даражага боргунча, ҳомиладор ҳолатида ҳам, қучоғидаги боласи ипини қўлида чувайдиган" "бола-бозор" ҳолатда ҳам тикув иши қилди.
Елкаларига ямоқлар солиб кийим кийди, ранги ўчгунча, тўкилиб сўтилгунча битта кийимини иккита қилмай " белбоққа ёлчимаган бўзчидек" ўзини ясатмайдиган чевархон бўлди...
Бири икки бўлди, эри бозордан дўкон қилди. Энди хотинининг "қўл иши" нимас Хитой, Туркия молларини сотадиган дўкондор бўлди!
Ўн беш йилда дўконлар сони ҳам иккита-ю, эри "ишбоши" бўлди, машиналар қўш-қўш, уйлар қўш-қўш бўлди.
"Энди оёқни узатсам бўлар" деб турганда, эрининг оқибатини кўрди: кундоши борлигини билди...
Ўша аёлнинг ўзи келиб жанжал қилди: "статистикада бир эркакка тўртта аёл тўғри келиши-ю, суннат, баъзи аёллар эрни ўз мулкидек кўриши, эрда кундошнинг ҳаққи борлигини ўйлаб кўрмаслигу, биринчи иккинчи, учинчини хаққини еб зулм қилиши" ни бир нафасда айтиб улгурди!
Ҳа...
Хотинлар ҳам кўпайиб, онаси айтгандек"эрини Бирини Икки қилиш"и энди қиёмига етиб келибди...
Аёл индамасдан чордоқдаги тикув машинасини судраб чиқди, орқалади-ю уйни кундошига ташлаб чиқиб кетди: йўлакка бир пайтлар учрашувга эри кийиб чиққан" М" ҳарфи ёзилган резинка шиппакни қолдириб кетди...
Ummu Zaynab Ummu
🌸 @Solixa_Ayol 🌸
Яхшилик учун яқинларингиз билан баҳам кўринг!
👇👇👇 БОСИНГ!
https://t.me/+SirEm-hvsXrdKMKK
19.05.202512:42
📝МЕХРСИЗЛИК КУРБОНЛАРИ .
( Ёхуд эри, кайнонаси зулмига чидолмай узи ва кизалоклари жонига касд килган ожиза аёл хакида.)
Комила чекка бир кишлокнинг оддий оиласида камол топди. Эсини танибдики, икки опаси, икки акаси билан бирга далада мехнат килишади. Мактабга хам куп катори бордию лекин купинча дарсларга катнамасди. Отаси намозхон, ута рашкчи, жахлдор булгани учун хеч ким ботиниб унга карши бир суз дейолмасди. Отаси доим "киз бола уйидан чикмаслиги керак, укиши шарт эмас.
Тенги чикса, текин бериш керак. Аёлни вазифаси уй ишлари, бола чака. Эрининг измидан чиккан аёл дузахийдир", деган сузларни куп такрорларди.
Опаларини турмушга узатишди. Канча ғавғолар булди уларни оиласида. Йиглаб келишди ота остонасига. Ота хатто кизлар дардига кулок солмади. Хайдаб юборди. "Энди уйимга бегонасизлар. Эринг ул деса уласан, тур деса, турасан, бошка уйимга кузингни ёшлатиб келма, деди. Онаси, янгалари хам отасининг соясидан калтираб туришади. Акалари хам отасидан колишмайди. Бечора онаси бу тошбагир ота дастидан адойи тамом булган. Шундай хаётга куниккан. Бировга "чурк" этмайди. Комила мактабни тугатди. Лекин орзунинг кучасига хам йуламади. Нима фойда орзу килишдан? Отаси коллеж ёки лицейга укишга куярмиди? Ёки тикувчига шогирдликка куярмиди? Яхшиям онасидан жияк тикишни урганди. Тукишни урганди. Китобни яширинча укийди.
Отаси куриб колса, бакириб ташлайди. Бор мол- холларга кара, деб.
Отасининг узок бир кариндошидан совчи келганида отаси уйлаб хам утирмай, розилик берди. Бир огиз Комиладан сурашмади. Комила сурашга ботинолмади. Онасининг айтишича, йигитнинг исми Саид, кули гул уста экан. Отаси билан бирга устачилик киларкан.
- Хунарли йигит кулида хор булмайсан, кизим, - она кизини багрига босиб, унга бахт тилади.
Хеч вакт утмай, оддийгина туй килиб Комилани узатишди. Бир томондан кизгина отасининг зулмидан кутулганига хурсанд булди. Энди эрига эркалик килади. Эри унга ширин cузлар гапириб, кунглини кутаради. Бирга шахарга чикишади, дукон айланишади...
Ховлида катта овсини бор экан. Бир кизи, бир угли булиб, узига оро бериб юрадиган кухликкина жувон экан. Эри билан жуда апок- чапок, орастагина аёл. Кайнакаси хам ёмон йигитга ухшамайди. Кайнонаси отасига ухшаган жахлдор экан. Доимо ковогидан кор ёгиб туради. Хамиша нимадандир
норози. Кайнотаси узи билан узи. Бир шиша арок булса, оламни унутади. Хушёрлигида тирнок ичидан кир кидириб, хаммани асабига уйнаб юради. Кайнопаси кушни туманга келин булган экан. Эри Саид ёмон йигитга ухшамайди. Колганини вакт курсатади.
Кечкурун Комила палов дамлади. Тузи паст булибди деб, кайнонаси захрини сочди. Эртасига шурва солувди, ёгини куп солибсан деб, келинчакни дилини хуфтон килди. Комила хонасига кириб, бир йиглаб олди. Овсини кунглини кутарди.
- Комилахон, сиз эътибор берманг, ойим узлари шунака. Тилдаги захарларини хар куни бир кишига сочиб турмасалар, кунгиллари жойига тушмайди. Сиз эрингизни кунглини топинг. Айёрлик килинг, - деди кувлик билан.
Исми Латофат булган бу катта келин поликлиникада хамшира булиб ишларкан. Комила эрини кузига каролмайди-ю айёрликни каердан билсин? Яна эри онасининг измидан чикмайдиган йигит булса... Ойлик маошини тийинигача онасини кулига топширади. Комила аста-секинлик билан бу оила шароитига куника бошлади. Онаси янгалари билан уч ой деганда уйига мехмон булиб
келишди. Унгача узи кайнонаси ва эри билан ота уйига бориб келганди. Кайнонаси одмигина кийинган ойиси ва янгаларига нописанд каради. Бироз утирди-ю келинининг уйидан чикиб кетди. Бу хурматсизликдан онасининг кунгли огринди, лекин индамади.
- Кизим, энди шу ер сенинг оиланг. Булар сенинг оила аъзоларинг. Хурматларини жойига куй. Гап кайтарма. Уйга гап ташима, - она кизи билан хайрлашаётганида шуларни насихат килиб кетди.
Комиланинг хомиладорлик даври жуда кийин кечди. Овкат ейолмас, хатто ичган сувини кайт киларди. Энг ёмони ошхонага киролмай колди. Ёг ва пиёздог хидига чидолмасди. Хаёлига бирон киши овкат пишириб берса-ю, у маза килиб еса. Кундан-кунга мадорсизланиб, боши айланадиган булди. Келинининг бу холатини куриб, кайнонанинг жон-пони чикиб кетди.
( Ёхуд эри, кайнонаси зулмига чидолмай узи ва кизалоклари жонига касд килган ожиза аёл хакида.)
Комила чекка бир кишлокнинг оддий оиласида камол топди. Эсини танибдики, икки опаси, икки акаси билан бирга далада мехнат килишади. Мактабга хам куп катори бордию лекин купинча дарсларга катнамасди. Отаси намозхон, ута рашкчи, жахлдор булгани учун хеч ким ботиниб унга карши бир суз дейолмасди. Отаси доим "киз бола уйидан чикмаслиги керак, укиши шарт эмас.
Тенги чикса, текин бериш керак. Аёлни вазифаси уй ишлари, бола чака. Эрининг измидан чиккан аёл дузахийдир", деган сузларни куп такрорларди.
Опаларини турмушга узатишди. Канча ғавғолар булди уларни оиласида. Йиглаб келишди ота остонасига. Ота хатто кизлар дардига кулок солмади. Хайдаб юборди. "Энди уйимга бегонасизлар. Эринг ул деса уласан, тур деса, турасан, бошка уйимга кузингни ёшлатиб келма, деди. Онаси, янгалари хам отасининг соясидан калтираб туришади. Акалари хам отасидан колишмайди. Бечора онаси бу тошбагир ота дастидан адойи тамом булган. Шундай хаётга куниккан. Бировга "чурк" этмайди. Комила мактабни тугатди. Лекин орзунинг кучасига хам йуламади. Нима фойда орзу килишдан? Отаси коллеж ёки лицейга укишга куярмиди? Ёки тикувчига шогирдликка куярмиди? Яхшиям онасидан жияк тикишни урганди. Тукишни урганди. Китобни яширинча укийди.
Отаси куриб колса, бакириб ташлайди. Бор мол- холларга кара, деб.
Отасининг узок бир кариндошидан совчи келганида отаси уйлаб хам утирмай, розилик берди. Бир огиз Комиладан сурашмади. Комила сурашга ботинолмади. Онасининг айтишича, йигитнинг исми Саид, кули гул уста экан. Отаси билан бирга устачилик киларкан.
- Хунарли йигит кулида хор булмайсан, кизим, - она кизини багрига босиб, унга бахт тилади.
Хеч вакт утмай, оддийгина туй килиб Комилани узатишди. Бир томондан кизгина отасининг зулмидан кутулганига хурсанд булди. Энди эрига эркалик килади. Эри унга ширин cузлар гапириб, кунглини кутаради. Бирга шахарга чикишади, дукон айланишади...
Ховлида катта овсини бор экан. Бир кизи, бир угли булиб, узига оро бериб юрадиган кухликкина жувон экан. Эри билан жуда апок- чапок, орастагина аёл. Кайнакаси хам ёмон йигитга ухшамайди. Кайнонаси отасига ухшаган жахлдор экан. Доимо ковогидан кор ёгиб туради. Хамиша нимадандир
норози. Кайнотаси узи билан узи. Бир шиша арок булса, оламни унутади. Хушёрлигида тирнок ичидан кир кидириб, хаммани асабига уйнаб юради. Кайнопаси кушни туманга келин булган экан. Эри Саид ёмон йигитга ухшамайди. Колганини вакт курсатади.
Кечкурун Комила палов дамлади. Тузи паст булибди деб, кайнонаси захрини сочди. Эртасига шурва солувди, ёгини куп солибсан деб, келинчакни дилини хуфтон килди. Комила хонасига кириб, бир йиглаб олди. Овсини кунглини кутарди.
- Комилахон, сиз эътибор берманг, ойим узлари шунака. Тилдаги захарларини хар куни бир кишига сочиб турмасалар, кунгиллари жойига тушмайди. Сиз эрингизни кунглини топинг. Айёрлик килинг, - деди кувлик билан.
Исми Латофат булган бу катта келин поликлиникада хамшира булиб ишларкан. Комила эрини кузига каролмайди-ю айёрликни каердан билсин? Яна эри онасининг измидан чикмайдиган йигит булса... Ойлик маошини тийинигача онасини кулига топширади. Комила аста-секинлик билан бу оила шароитига куника бошлади. Онаси янгалари билан уч ой деганда уйига мехмон булиб
келишди. Унгача узи кайнонаси ва эри билан ота уйига бориб келганди. Кайнонаси одмигина кийинган ойиси ва янгаларига нописанд каради. Бироз утирди-ю келинининг уйидан чикиб кетди. Бу хурматсизликдан онасининг кунгли огринди, лекин индамади.
- Кизим, энди шу ер сенинг оиланг. Булар сенинг оила аъзоларинг. Хурматларини жойига куй. Гап кайтарма. Уйга гап ташима, - она кизи билан хайрлашаётганида шуларни насихат килиб кетди.
Комиланинг хомиладорлик даври жуда кийин кечди. Овкат ейолмас, хатто ичган сувини кайт киларди. Энг ёмони ошхонага киролмай колди. Ёг ва пиёздог хидига чидолмасди. Хаёлига бирон киши овкат пишириб берса-ю, у маза килиб еса. Кундан-кунга мадорсизланиб, боши айланадиган булди. Келинининг бу холатини куриб, кайнонанинг жон-пони чикиб кетди.
Deleted10.05.202516:37
Reposted from:Тех канл Жаннат
ТК
10.05.202507:33
Ёш бир жувон ўз қилмишига яраша кўп йиллик қамоқ жазосига маҳкум этилган эди, аммо у умрини бандиликда ўтказишга рози бўлмай, турмадан қочиш йўлларини излай бошлади. Шу мақсадда у турма ходимларидан бири билан дўстлашиб олди. Бу ходимнинг вазифаси вафот этган маҳбусларни турма яқинидаги қабристонга элтиб дафн этишдан иборат эди. Агар турмадагилардан кимдир ҳаётдан кўз юмса, у дастлаб махсус ўрнатилган катта қўнғироқни чалиб, маҳбусларни ораларидан яна бири жон таслим қилганидан огоҳ этарди. Сўнг марҳумнинг танасини махсус хонага элтиб, тобутга жойлар эди. Ундан кейин турмахона идорасига бориб, тегишли ҳужжатларни тўлдирар, сўнг қайтиб келиб, тобутни махсус машинасига ортиб, қабристонга олиб бориб кўмар эди. Буларни аниқлаб олган маҳбус аёл турмадан қочишнинг айёрона режасини ўйлаб чиқди ва янги дўстига айтиб, қочишга ёрдам беришини сўради. Режага кўра, кейинги сафар қўнғироқ чалинганида, аёл дарҳол тобутхонага бориб, жасад солинган тобут ичига кириб олиши, дўсти – турма ходими идорада ҳужжатларни тўлдириб келгач, бу тобутни олиб чиқиб дафн этиши лозим эди. Қабристонга элтиш ва дафн маросимлари бошқа назоратчилар иштирокида амалга оширилиши сабабли, аёл бу паллаларда «миқ» этмай, жон сақлаб ётиши, дўсти эса тунда келиб, тобутни қазиб олиши ва уни озод этиши лозим эди.
Log in to unlock more functionality.
