آدم‌ها خیلی جالبن،
در طول این سه ماه دو تا آدمی رو دیدم که عمیقا از من خوششون نمیاد، بعد از سلام و چطوری؟ کامنتشون این بود: چقدر چاق و تپل شدی!
من عموما آدمی نیستم که بابت کامنت آدم‌ها بابت ظاهرم برنجم. چون متاسفانه هیچوقت برام مهم نبوده که شبیه عرف جامعه باشم، چاق شدم، خیلی چاق شدم،لاغر شدم، موهام رو کوتاه کردم، موهام یکی درمیون سفید بوده به مدت دوسال، چادری بودم و هی نظر شنیدم، کشف حجاب کردم و هی کامنت شنیدم و هیچ‌کدوم باعث نشده ظاهرم رو به میل کسی تغییر بدم.( اگر به زور حجاب داشتن در جامعه رو از این مبحث جدا کنیم.)
امروز وقتی وارد فضا شدم و دقیقا با یه آدم روبرو شدم که سالهاست ندیدمش. صریح و جدی گفت: تپلی شدی.
در اون لحظه دقیقا فکر کردم: اوه، خدای من، چقدر عجیب! چقدر عجیب!
دور شدم و با سایرین بقیه‌ی روز رو گذروندم. سایرینی که هیچوقت درمورد رنگ لباس و چاقی و لاغری و حتی شال هم نظر نداده و نمی‌دیم در این بیست سال.
ماجرای چاقی یه مثاله، می‌تونستم یه پسر باشم که کچل شده، یه زن باشم که بابت رنج زندگی به جای چاق شدن لاغر شده، فرقی نمی‌کنه، ممکن بود آرایش نداشته باشم و اون آدم بگه لب‌هات ترک داره، یا ممکن بود لاغر باشم و یهو با موهای جوگندمی من روبرو شه و بگه:تو این سن چقدر موی سفید.
مهم نیست.
مهم اینه که به نظرم آدم‌ها به عمد برای رنجوندنت اقدام می‌کنند.
> یکی از خود شما
@Ruzmaregi
