Το εικονιζόμενο συγγραφικό έργο ανήκει στο Βρετανό παραδοσιοκράτη στοχαστή Robert Filmer, στον απόηχο του αγγλικού εμφυλίου πολέμου (1642) όπου είδε την αξία του μοναρχικού θεσμού να κατακριμνίζεται εν μέσω της επέλασης του κοινωνικοδιαλυτικού ιδεολογήματος της φιλελεύθερης συναίνεσης. Για την παραδοσιοκρατική διανόηση και κοσμοαντίληψη η ουσία της μοναρχίας είναι πολύ βαθύτερη από εκείνη ενός απλού θεσμικού μηχανισμού κρατικής διοίκησης. Ό Βασιλεύς συμβολίζει τον πατέρα της εθνοφυλετικής κοινότητας και η σχέση του με τους υπηκόους του αγγίζει το πατρικό επίπεδο, ενσαρκώνοντας την οργανική κοινωνική ενότητα. Ως εκ τούτου λαμβάνει το δικαίωμα άσκησης εξουσίας εκ Θεού και οποιαδήποτε αμφισβήτηση του παραδοσιακού τύπου πολιτικής νομιμοποίησης αντιβαίνει τους φυσικούς νόμους. Η φιλελεύθερη, δήθεν διαφωτιστική, ιδεοληψία αναγνωρίζει στις κατώτερες κάστες την ικανότητα συμμετοχής στη λήψη αποφάσεων και συνεπώς εισήγαγε τη φθοροποιά ιδέα του εξισωτισμού στο συλλογικό ασυνείδητο του λευκού ανθρώπου. Σταδιακά η αναφερόμενη κοσμοθεωρία παρείγαγε και άλλες πληβειακές εκλάμψεις σκέψης οπως η αντιφυσική αντίληψη περί φυλετικής ισότητας, η εξομοίωση των φύλων. Το σύνολο αυτών των θεωρημάτων έχουν φυσικά ως κοινό δοχείο δοχείο προέλευσης την πολιτική ισότητα και τη συναίνεση αντί της φυσικής επιβολής της ισχύος και κεντρικό άξονα την ουμανιστική ερμηνεία του κόσμου. Η επίδραση της Θείας Πρόνοιας αμφισβητείται και εκδιώκεται από το εγκόσμιο βασίλειο με αποτέλεσμα τη βύθιση του στην ηθική παρακμή και τον κοινωνικό κατακερματισμό. Συμπερασματικά, στην εποχή της νεωτερικότητας τα δημιουργήματα θέλουν να επικαθορίζουν την τύχη του δημιουργού και οι ανίσχυροι τις τύχες των πραγματικά ισχυρών, λαμβάνοντας δύναμη από τη συνεχή υποχώρηση τους. Η τελική επίπτωση η ολοένα αυξανόμενη πνευματική και ηθική απίσχανση της λευκής φυλής.
