درودبرشما
فردوسی چمبره یاحلقه گمشده!!!
روزبزرگداشت حکیم فردوسی بزرگ برهمه ایرانیان،خجسته باد!
هر ملت یاکشوری دارای زبانی رسمی و فرهنگ و ادبیاتی است که هویت خودرابرآن استوارمیسازد.
دراین میان،بزرگترین سخنسرا وسخنگوی اثرگذارخودرابنام شاعرملی برگزیده وبجهانیان بازمیشناساند!
درمیان کشورهای کهن مانند چین دوفو۷۷۰م،درانگلستان،سخنسرای ملی،شکسپیر۱۶۱۶م
در فرانسه ویکتورهوگو۱۸۸۵یاشارل بودلر۱۸۶۷،درآلمان
ولفگانگ گوته۱۸۳۲،شاعران ملی شمرده میشوندکه همگی درسه،چهارسده پیش زاده شده اند!
لیک،
درکشورمافردوسی بزرگ
زاده۳۲۹قمری یامهشیدی،
از گذشته های نه چندان دور یعنی بااندیشه وپژوهش سخنوران وادیبان وسازگاری یاتوافق همه بزرگان وروشنفکران مشروطه خواه،
بنام چامه سرا، سخنور یا شاعروسخنسرای ملی شناخته میشود.
اگرچه اورا
توان گفت که ازدیدگاه کمی وکیفی بزرگترین سخنورپارسی است
ولی،جایگاه اوازیک سراینده وشاعربسیارفراتر ووالاتراست!
ازینروی،
اوراحقیست بزرگ برگردن نه تنها پارسی زبانان که برگردن همه ایرانیان باهر زبان،دین ومذهب قومیتی!
چراکه،
دههادلیل آشکارداریم که براستی اوتنهاشاعرملی ایران است ومابگونه گزیده ومختصربه کمی ازآنهامیپردازیم!
فردوسی بزرگ به جزاینکه،
زبان رسمی چندین صدساله ِپارسی راکه میرفت،
زیرسلطه وچیرگیِ خلیفگان عرب اموی وعباسی،نابودشود،نجات دادوباپخش وشناساندن استوره های کهن و فرهنگ ملی وباستانی،
میهن ما ایران را زنده کردبلکه
او بمانندمعماری بزرگ،
سازه فرهنگ وادب کهن
ایران راازگزندبیگانگان وفرهنگ بیگانه رهایش ونجات داد
وبراستی،احیاگر هویت وچیستی ایرانیان بود!
ازیرا،حکومت خلفاکه
همه تلاشش این بودکه ایرانیان راازگذشته خویش بگسلد وجداکند تاهویت کهن باستانی وفرهنگ درخشان پیش از اسلام،
ازفرهنگ وزبان اوستایی تافرهنگ وزیان پارسی میانه یاپهلوی
وحتی زبان پارسی دری رابه بوته فراموشی بسپارند!
در،اینجابودکه
فردوسی بزرگ،بسان پهلوان وابرانسان استوره ای خود
چون مردان مرد،رستم نامدار،
ایستادورستموارانه همه وجودش را،مال وجان وعمروزندگیش رابرای اهداف والای خودفداکردوبه مانندزنجیره و چمبره یاحلقه گمشده ای گردیدکه
ایران ویران گمشده وایرانیان نژند وافسرده رابه گذشته تابنده و باشکوه خویش پیوندمیزد!
فردوسی ارجمندورایومند،
باگذشت،جانبازی وفداکاری وبه جان خریدن همه سخنیها،تاسه هاوخطرها ،نه تنهازبان وفرهنگ ملی ماراازخطرویرانی رهاندوملیت وهویت ماراازنابودی نجات دادبلکه
بابه یادگارگذاردن گنجینه بسیارارزشمندش یعنی شاهنامهِ ورجاوند،
راه بن بستی که ایرانیان درآن گمگشته و سرگردان شده بودندرابازکردوافق تازه ای رابه روی آنهاگشودتابازدوباره
ایرانیان خودرابازیابی و بازسازی کنندوغرورپایمال شده خودرابدست آورند واززیر یوغ ستمها،حقارت وسرشکستگی وخواری وپستی ونیزسستی همگانی که درپی ستمکاری خلفا وکشتاروجنایتهای اشغالگران ایجاد شده بود،نجات یابند.
شاهنامه به ماآموخت که ایرانی!
خودرافراموش مکن!
پدران و نیاکان تو،
بگفته هگل فیلسوف آلمانی،معماران تاریخ نوین وسازندگان تمدن واصول انسانی
ومهرازان مدنیت وشهرآیینی در تاریخ
برپایه خِرد وفروغ
ونوروروشنایی بوده اند،درآن هنگامی که بسیاری ازملل یا نبودندویادر ددمنشی و وحشیگری میزیستند!(عقل درتاریخ هگل-ترجمه حمیدعنایت)
باری!
بیگمان،وظیفه هرایرانی،
بزرگداشت فردوسی بزرگ،
پاسداست وآموختن شاهنامه سِترگ،
و به کاربستن آموزه های ارزشمندفردوسی است،چنانکه
انگلیسی زبانان، آفرینه ها وآثاربرجامانده شکسپیررا،
فرانسویان هوگووبودلر وخانه اورا در پاریس
وآلمانیها،
گوته وشیللر
و مجموعه سنتی وایمار وخانه ها
وآثارشان رابه جان،
دوست میدارند،نگاهبانی میکنندوبرای شناخت آنهاوپخش ونشروترجمه آفرینه هاو آثارشان
درهمه مراکزآموزشی وآکادمیک جهانی،رسانه ها
ودرسینما،تئاتر،رسانه های گروهی وبه یاری دانش ارتباطات،اینترنت ودیگرنرم افزارهای فضای مجازی و...تلاشهانموده وهزینه های بسیارکرده وآنهاراارج مینهندتابرای فرهنگ بشری جاودانه بمانند!
ای کاش مانیزدرباره یگانه پیشوای ملی خودفردوسی بزرگ و گنج بجانهاده او شاهنامه سترگ ،اینگونه سردوبیتفاوت نبودیم واینهمه کوتاهی نمی نمودیم!!!
درپایان چندبیت از شاهنامه که نشانگرجهانشناخت،cosmology
یاجهانبینی فردوسی بزرگ وگیهانشناخت باستانی ما است وبسان گوهرهایی سفته،
میدرخشندرابه پیشگاه شما ایرانیِ داناونژاده،
اندیشمندوآزاده،
پیشکش میکنم!
مکن بد که بینی به فرجام، بد
ز بد گردد اندر جهان، نام بد
نگر تا چه کاری؟ همان بدروی
سخن هرچه گویی,همان بشنوی
تو تا زنده ای,سوی نیکی گرای
مگر کام یابی به دیگر سرای…
سپنتامهر
⚜️~❀࿐❁🩷🩵❁࿐~❀⚜️
@shaahnaame_baastaan