JK

@NERO_BURA

توده‌اي مانند سنگي پولادین جاي‌گرفته در مکاني پایین‌تر از حلق و بالاتر از مري که نفس را با سخت‌تر کردن تنفس به تنگنا مي‌کشاند و سبب ايجاد دردي سهمگین در قفسه‌ي سینه ميشود، استخوان‌ـهایي قفسي شکل که بال‌ـهاي آزادهٔ قلب را به زنجیر کشیده‌اند و آن را در کالبدي بي‌مصرف مجبور به پمپاژِ گالن گالن خون برای امتداد این زندگي نكبت‌بار میکنند.

دردي لاعلاج، دردي بي‌درمان براي وصف قِشاع. دردي که سیمي خاردار را به حول گردن مي‌كشد و خود را در حوزه‌اي به نزدیکيِ قلب نشان مي‌دهد، دردي مانند وزنه‌اي سنگین که باشد اهرامِ‌مصر از آن سبک‌تر. آنجاست که دردي از جنس پوچ بر دردِ اسارتِ قلب مي‌افزاید و شگفتا ز قوت و قدرت قلب که در تنگناي شب، مابین امواج جهنميِ دریاي افسارگسیختهٔ غم، پارو مي‌زند و این پیکر چشم دریده را زنده نگه مي‌دارد که اي‌کاش ز حرکت مي‌ايستاد اگرچه ذاتي معطوف از استقلال دارد. فشاري که آن سنگ به جان وارد مي‌کند فشاري یك طرف و مثالي براي نقض قانون نیروي کنش و واکنش. فشاري که انسان را ز هر اعمالي فارغ و به گوشه‌اي خارج از روتینِ زندگي در این دنیا مي‌کشد... فشاري که قلب در قبالش فقط میتواند زنده بماند تا زماني که زنده زنده جان بدهد.
گریه و اشك در این بیماری حرام و همین به حُزنت جان مي‌دهد، براي شکستنِ این بغضِ سنگ‌شده، پُتک‌ـها مي‌شکنند و پولادـها سر به گریبان مي‌برند، و در اینجا فقط خداست که باید به دادمان برسد؛.. در اینجا که منم.

@NERO_BURA | حقیقت