آواز سرخ | سلمان ساکت
19.04.202516:02
🎧پوشهٔ شنیداری سخنرانی دکتر سلمان ساکت در پنجاه و نهمین نشست نقد و بررسی کتاب
📕«حنجرهٔ زخمی جویبار»
پردیس کتاب مشهد
۲۹ فروردین‌ماه ۱۴۰۴
🔺برای شنیدن سایر سخنرانی‌ها به این لینک مراجعه کنید.
#سخنرانی
@Avaze_Sorkh
instagram.com/Salmansaket.Official
@Pardis_Ketab_Media
@pardis_ketab
📕«حنجرهٔ زخمی جویبار»
پردیس کتاب مشهد
۲۹ فروردین‌ماه ۱۴۰۴
🔺برای شنیدن سایر سخنرانی‌ها به این لینک مراجعه کنید.
#سخنرانی
@Avaze_Sorkh
instagram.com/Salmansaket.Official
@Pardis_Ketab_Media
@pardis_ketab
14.04.202518:48
سرافراز باد آن درخت همایون
استاد نازنین جناب آقای دکتر فتاحی، استاد پیشکسوت و نامدار رشتهٔ کتابداری (به عمد این نام را به کار می‌برم چون آن را بیش از نام «علم اطلاعات و دانش‌شناسی» دوست می‌دارم)، امروز قدم بر دیدگانم نهادند و به‌رغم آنکه اصرار کرده بودم که من به دیدار ایشان بروم، به دفترم در دانشکدهٔ ادبیات و علوم انسانی آمدند و کتاب ارزنده‌ای را هدیه دادند.
ساعتی به گفتگو گذشت که مانند همیشه از خاطرات شیرین و نگاه باز و رویکرد امیدوارانهٔ ایشان لذت بردم.
برای این استاد فرزانه و همسر دانشمندشان، سرکار خانم دکتر پری‌رخ شادمانی و سلامتی آرزومندم.
سلمان ساکت
۲۵ فروردین‌ماه ۱۴۰۴
@Avaze_Sorkh
instagram.com/Salmansaket.Official
استاد نازنین جناب آقای دکتر فتاحی، استاد پیشکسوت و نامدار رشتهٔ کتابداری (به عمد این نام را به کار می‌برم چون آن را بیش از نام «علم اطلاعات و دانش‌شناسی» دوست می‌دارم)، امروز قدم بر دیدگانم نهادند و به‌رغم آنکه اصرار کرده بودم که من به دیدار ایشان بروم، به دفترم در دانشکدهٔ ادبیات و علوم انسانی آمدند و کتاب ارزنده‌ای را هدیه دادند.
ساعتی به گفتگو گذشت که مانند همیشه از خاطرات شیرین و نگاه باز و رویکرد امیدوارانهٔ ایشان لذت بردم.
برای این استاد فرزانه و همسر دانشمندشان، سرکار خانم دکتر پری‌رخ شادمانی و سلامتی آرزومندم.
سلمان ساکت
۲۵ فروردین‌ماه ۱۴۰۴
@Avaze_Sorkh
instagram.com/Salmansaket.Official
Пераслаў з:
مرکز آثار مفاخر و اسناد دانشگاه فردوسی مشهد
07.04.202518:34
فراخوان پنجمین دورۀ «جایزۀ ادبی استاد محمّد قهرمان»
مرکز آثار مفاخر و اسناد دانشگاه فردوسی مشهد با همکاری گروه زبان و ادبیات فارسی، با هدف گسترش و اعتلای زبان و ادب پارسی و نیز به منظور پاسداشت یاد و خاطرۀ پژوهشگر و شاعر برجسته و فرزانۀ خراسانی و رئیس اسبق كتابخانۀ دانشکدۀ ادبيات و علوم انسانی، «استاد محمّد قهرمان»، مراسم اعطای پنجمین دورهٔ جایزۀ ادبی «استاد محمّد قهرمان» را برگزار خواهد کرد.
علاقه‌مندان می‌توانند با توجه به آیین‌نامۀ این جایزه آثار خود را اعم از کتاب یا رسالۀ مقاطع تحصیلات تکمیلی که در حوزۀ ادبیات دورۀ صفویه، سبک هندی و شعر و آثار استاد محمد قهرمان، در سال ۱۴۰۲ یا ۱۴۰۳ منتشر يا دفاع شده باشد، تا پایان فروردین‌ماه ۱۴۰۴ به دبیرخانۀ این جایزه ارسال نمایند.
گفتنی است، جایزۀ نخستین دورۀ این مراسم به آقای دکتر سعید شفیعیون، مصحح کتاب تذکرۀ نفایس‌المآثر اثر کامی قزوینی، تعلق گرفته و در دومین دوره، کتاب رسائل طغرای مشهدی به تصحیحِ سید محمد صاحبی اثرِ شایستۀ تقدیر شده است. جایزهٔ سومین دوره به خانم دکتر فاطمه رضوی برای نگارشِ رسالهٔ «وسعت مشرب: صلح و آزادگی؛ رشد و دگردیسی یک اندیشه در سبک هندی» اهدا شده و در چهارمین دوره، کتاب کلیات اشعار وقاری طبسی، تصحیحِ دکتر علیرضا فرجامی اثرِ برگزیده و کتاب کلیات اشرف مازندرانی، تصحیحِ دکتر هومن یوسفدهی، اثرِ شایستۀ تقدیر شده‌اند و از پایان‌نامۀ خانم زهرا سالاری با عنوان «بوطیقای شعر لهجه (مطالعۀ موردی اشعار استاد محمّد قهرمان)» به‌عنوان اثر شایستۀ دریافتِ لوح سپاس، تقدیر گردیده است.
نشانی دبیرخانه: خراسان رضوی، مشهد، میدان پارک، پردیس دانشگاه فردوسی مشهد، مرکز آثار مفاخر و اسناد دانشگاه فردوسی مشهد کد پستی: ۹۱۷۷۹۴۸۹۷۴
تلفن: ۵-۳۸۸۰۲۶۴۱-۰۵۱
رایانامه: Mafakher@um.ac.ir
@mafakherferdowsi
مرکز آثار مفاخر و اسناد دانشگاه فردوسی مشهد با همکاری گروه زبان و ادبیات فارسی، با هدف گسترش و اعتلای زبان و ادب پارسی و نیز به منظور پاسداشت یاد و خاطرۀ پژوهشگر و شاعر برجسته و فرزانۀ خراسانی و رئیس اسبق كتابخانۀ دانشکدۀ ادبيات و علوم انسانی، «استاد محمّد قهرمان»، مراسم اعطای پنجمین دورهٔ جایزۀ ادبی «استاد محمّد قهرمان» را برگزار خواهد کرد.
علاقه‌مندان می‌توانند با توجه به آیین‌نامۀ این جایزه آثار خود را اعم از کتاب یا رسالۀ مقاطع تحصیلات تکمیلی که در حوزۀ ادبیات دورۀ صفویه، سبک هندی و شعر و آثار استاد محمد قهرمان، در سال ۱۴۰۲ یا ۱۴۰۳ منتشر يا دفاع شده باشد، تا پایان فروردین‌ماه ۱۴۰۴ به دبیرخانۀ این جایزه ارسال نمایند.
گفتنی است، جایزۀ نخستین دورۀ این مراسم به آقای دکتر سعید شفیعیون، مصحح کتاب تذکرۀ نفایس‌المآثر اثر کامی قزوینی، تعلق گرفته و در دومین دوره، کتاب رسائل طغرای مشهدی به تصحیحِ سید محمد صاحبی اثرِ شایستۀ تقدیر شده است. جایزهٔ سومین دوره به خانم دکتر فاطمه رضوی برای نگارشِ رسالهٔ «وسعت مشرب: صلح و آزادگی؛ رشد و دگردیسی یک اندیشه در سبک هندی» اهدا شده و در چهارمین دوره، کتاب کلیات اشعار وقاری طبسی، تصحیحِ دکتر علیرضا فرجامی اثرِ برگزیده و کتاب کلیات اشرف مازندرانی، تصحیحِ دکتر هومن یوسفدهی، اثرِ شایستۀ تقدیر شده‌اند و از پایان‌نامۀ خانم زهرا سالاری با عنوان «بوطیقای شعر لهجه (مطالعۀ موردی اشعار استاد محمّد قهرمان)» به‌عنوان اثر شایستۀ دریافتِ لوح سپاس، تقدیر گردیده است.
نشانی دبیرخانه: خراسان رضوی، مشهد، میدان پارک، پردیس دانشگاه فردوسی مشهد، مرکز آثار مفاخر و اسناد دانشگاه فردوسی مشهد کد پستی: ۹۱۷۷۹۴۸۹۷۴
تلفن: ۵-۳۸۸۰۲۶۴۱-۰۵۱
رایانامه: Mafakher@um.ac.ir
@mafakherferdowsi
29.03.202523:33
نغمهٔ اولیاء (۲۹)
ابوالحسن خرقانی گفت:
کار چون شیر است، چون دست به گردنش فرا کنی چون روباه شود.
تذکرة‌الاولیاء، ۷۵۸/۱
#سخن_ماندگار
@Avaze_Sorkh
instagram.com/Salmansaket.Official
ابوالحسن خرقانی گفت:
کار چون شیر است، چون دست به گردنش فرا کنی چون روباه شود.
تذکرة‌الاولیاء، ۷۵۸/۱
#سخن_ماندگار
@Avaze_Sorkh
instagram.com/Salmansaket.Official
28.03.202513:47
نغمهٔ قدسی (۲۷)
إِنَّ اللَّهَ لَا يُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ
(توبه، آیهٔ ۱۲۰)
خدای تباه نکند مزد نیکوکاران.
(ترجمهٔ رشیدالدّین میبدی)
بی‌گمان خدا پاداش نیکوکاران را تباه نمی‌سازد.
(ترجمهٔ کمال‌الدّین غراب)
#نغمه_های_قدسی
@Avaze_Sorkh
instagram.com/Salmansaket.Official
إِنَّ اللَّهَ لَا يُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ
(توبه، آیهٔ ۱۲۰)
خدای تباه نکند مزد نیکوکاران.
(ترجمهٔ رشیدالدّین میبدی)
بی‌گمان خدا پاداش نیکوکاران را تباه نمی‌سازد.
(ترجمهٔ کمال‌الدّین غراب)
#نغمه_های_قدسی
@Avaze_Sorkh
instagram.com/Salmansaket.Official
27.03.202513:47
نغمهٔ قدسی (۲۶)
أَتَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَ تَنْسَوْنَ أَنْفُسَكُمْ
(بقره، آیهٔ ۴۴)
مردمان را به نیکی می‌فرمایید و خویش را فروگذارید و نفرمایید؟
(ترجمهٔ رشیدالدّین میبدی)
آیا مردمان را فرمان به نیکی می‌دهید و خود را از یاد می‌برید؟
(ترجمهٔ کمال‌الدّین غراب)
#نغمه_های_قدسی
@Avaze_Sorkh
instagram.com/Salmansaket.Official
أَتَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَ تَنْسَوْنَ أَنْفُسَكُمْ
(بقره، آیهٔ ۴۴)
مردمان را به نیکی می‌فرمایید و خویش را فروگذارید و نفرمایید؟
(ترجمهٔ رشیدالدّین میبدی)
آیا مردمان را فرمان به نیکی می‌دهید و خود را از یاد می‌برید؟
(ترجمهٔ کمال‌الدّین غراب)
#نغمه_های_قدسی
@Avaze_Sorkh
instagram.com/Salmansaket.Official
14.04.202509:30
ذرّه‌ای گر نیک‌نامی بایدت
در همه کاری تمامی بایدت
مصیبت‌نامه، ص ۲۲۳
روز بزرگداشت عطار نیشابوری گرامی باد.
#سخن_ماندگار
@Avaze_Sorkh
instagram.com/Salmansaket.Official
در همه کاری تمامی بایدت
مصیبت‌نامه، ص ۲۲۳
روز بزرگداشت عطار نیشابوری گرامی باد.
#سخن_ماندگار
@Avaze_Sorkh
instagram.com/Salmansaket.Official
01.04.202506:17
دیدار نوروزی با استادان
دیروز صبح فرصتی دست داد و همراه پدر به منظور دیدار نوروزی به خانهٔ استاد دکتر محمّدرضا شفیعی کدکنی رفتیم. گروهی از علاقه‌مندان و شیفتگان استاد نیز حضور داشتند که این دیدار را جذاب‌تر کرده بود. بویژه حضور استاد دکتر پورنامداریان برای من مصداق این شعر بود که:
بر بوی پسته آمد و بر شکّر اوفتاد
استاد مانند همیشه با روی گشوده و گرمی و صمیمیت تمام از مهمانان استقبال می‌کردند. بیش از یک ساعتی در خدمت استاد بودیم و به فراخور پرسش‌هایی که مطرح می‌شد، پاسخ‌های اغلب کوتاه ایشان را می‌شنیدیم.
در دقایقی که به‌طور اختصاصی با استاد شفیعی کدکنی گفتگو کردم، خبر انتشار رباعیات استاد قهرمان را در آیندهٔ نزدیک به ایشان دادم که ضمن اظهار خرسندی، بسیار تشویق کردند.
همچنین از وضعیت دانشگاه فردوسی مشهد و گروه ادبیات پرسیدند و تأکید کردند که مشهد باید «مرکزیت فرهنگی» خود را حفظ کند.
همچنین فرصتی دست داد تا چند دقیقه‌ای هم با استاد پورنامداریان سخن بگویم و از ایشان بخواهم تا با سفر به مشهد فرصت دیدار با دوستدارانشان را در این شهر فراهم کنند.
پریشب نیز به اتفاق خانواده و جناب دکتر ایرانی خدمت استاد دکتر علی اشرف صادقی رسیدیم و ساعاتی را در خدمت ایشان و همسر گرامی و فرزند برومندشان بودیم.
استاد صادقی همچون همیشه با حافظهٔ سرشار خود، خاطرات جذابی را از استادان برجسته و ممتاز زبان و ادبیات فارسی از جمله زنده‌یادان مجتبی مینوی، دکتر ابوالقاسمی، دکتر یزدگردی و … نقل کردند.
برای این سه استاد برجسته و دیگر ستون‌های فرهنگی و علمی این سرزمین از خداوند متعال سلامتی و طول عمر با عزّت آرزومندم.
سلمان ساکت
۱۲ فروردین‌ماه ۱۴۰۴
@Avaze_Sorkh
instagram.com/Salmansaket.Official
دیروز صبح فرصتی دست داد و همراه پدر به منظور دیدار نوروزی به خانهٔ استاد دکتر محمّدرضا شفیعی کدکنی رفتیم. گروهی از علاقه‌مندان و شیفتگان استاد نیز حضور داشتند که این دیدار را جذاب‌تر کرده بود. بویژه حضور استاد دکتر پورنامداریان برای من مصداق این شعر بود که:
بر بوی پسته آمد و بر شکّر اوفتاد
استاد مانند همیشه با روی گشوده و گرمی و صمیمیت تمام از مهمانان استقبال می‌کردند. بیش از یک ساعتی در خدمت استاد بودیم و به فراخور پرسش‌هایی که مطرح می‌شد، پاسخ‌های اغلب کوتاه ایشان را می‌شنیدیم.
در دقایقی که به‌طور اختصاصی با استاد شفیعی کدکنی گفتگو کردم، خبر انتشار رباعیات استاد قهرمان را در آیندهٔ نزدیک به ایشان دادم که ضمن اظهار خرسندی، بسیار تشویق کردند.
همچنین از وضعیت دانشگاه فردوسی مشهد و گروه ادبیات پرسیدند و تأکید کردند که مشهد باید «مرکزیت فرهنگی» خود را حفظ کند.
همچنین فرصتی دست داد تا چند دقیقه‌ای هم با استاد پورنامداریان سخن بگویم و از ایشان بخواهم تا با سفر به مشهد فرصت دیدار با دوستدارانشان را در این شهر فراهم کنند.
پریشب نیز به اتفاق خانواده و جناب دکتر ایرانی خدمت استاد دکتر علی اشرف صادقی رسیدیم و ساعاتی را در خدمت ایشان و همسر گرامی و فرزند برومندشان بودیم.
استاد صادقی همچون همیشه با حافظهٔ سرشار خود، خاطرات جذابی را از استادان برجسته و ممتاز زبان و ادبیات فارسی از جمله زنده‌یادان مجتبی مینوی، دکتر ابوالقاسمی، دکتر یزدگردی و … نقل کردند.
برای این سه استاد برجسته و دیگر ستون‌های فرهنگی و علمی این سرزمین از خداوند متعال سلامتی و طول عمر با عزّت آرزومندم.
سلمان ساکت
۱۲ فروردین‌ماه ۱۴۰۴
@Avaze_Sorkh
instagram.com/Salmansaket.Official
29.03.202513:47
نغمهٔ قدسی (۲۸)
وَ أَحْسِنْ كَمَا أَحْسَنَ اللَّهُ إِلَيْكَ
(قصص، آیهٔ ۷۷)
و نیکویی کن چنان‌که الله با تو نیکویی کرد.
(ترجمهٔ رشیدالدّین میبدی)
نیکی کن، همان‌گونه که خدای بر تو نیکی کرده است.
(ترجمهٔ کمال‌الدّین غراب)
#نغمه_های_قدسی
@Avaze_Sorkh
instagram.com/Salmansaket.Official
وَ أَحْسِنْ كَمَا أَحْسَنَ اللَّهُ إِلَيْكَ
(قصص، آیهٔ ۷۷)
و نیکویی کن چنان‌که الله با تو نیکویی کرد.
(ترجمهٔ رشیدالدّین میبدی)
نیکی کن، همان‌گونه که خدای بر تو نیکی کرده است.
(ترجمهٔ کمال‌الدّین غراب)
#نغمه_های_قدسی
@Avaze_Sorkh
instagram.com/Salmansaket.Official
28.03.202511:33
در کنار جناب دبیری‌نژاد
سرپرست موزه‌های هنرهای معاصر تهران
در رویداد «شب در موزه با پیکاسو» (۷ فروردین‌ماه ۱۴۰۴)
***
جناب دبیری‌نژاد را از چند سال پیش می‌شناسم، فردی علاقه‌مند، آگاه و دلسوز در حوزهٔ موزه‌داری که در چهاردهمین نشست از سلسله‌نشست‌های تخصصی در موزهٔ دانشگاه فردوسی مشهد (۲۴ آبان‌ماه ۱۴۰۰) با موضوع «موزه به‌مثابهٔ رسانه»، به‌صورت مجازی میزبان ایشان بودیم.
برای ایشان در مسئولیت جدید - همچون مسئولیت‌های پیشین - موفقیت و کامیابی آرزومندم.
سلمان ساکت
۸ فروردین‌ماه ۱۴۰۴
#عکس
#معرفی_چهره
@Avaze_Sorkh
instagram.com/Salmansaket.Official
سرپرست موزه‌های هنرهای معاصر تهران
در رویداد «شب در موزه با پیکاسو» (۷ فروردین‌ماه ۱۴۰۴)
***
جناب دبیری‌نژاد را از چند سال پیش می‌شناسم، فردی علاقه‌مند، آگاه و دلسوز در حوزهٔ موزه‌داری که در چهاردهمین نشست از سلسله‌نشست‌های تخصصی در موزهٔ دانشگاه فردوسی مشهد (۲۴ آبان‌ماه ۱۴۰۰) با موضوع «موزه به‌مثابهٔ رسانه»، به‌صورت مجازی میزبان ایشان بودیم.
برای ایشان در مسئولیت جدید - همچون مسئولیت‌های پیشین - موفقیت و کامیابی آرزومندم.
سلمان ساکت
۸ فروردین‌ماه ۱۴۰۴
#عکس
#معرفی_چهره
@Avaze_Sorkh
instagram.com/Salmansaket.Official
26.03.202523:43
نغمهٔ اولیاء (۲۶)
جنید گفت:
علم آن است که قدرِ خویش بدانی.
تذکرة‌الاولیاء، ۴۵۸/۱
#سخن_ماندگار
@Avaze_Sorkh
instagram.com/Salmansaket.Official
جنید گفت:
علم آن است که قدرِ خویش بدانی.
تذکرة‌الاولیاء، ۴۵۸/۱
#سخن_ماندگار
@Avaze_Sorkh
instagram.com/Salmansaket.Official
17.04.202504:31
اتفاقِ کتاب
هر کتاب حاصل یک «اتفاق» است، اتفاقی در ذهن نویسنده / مترجم یا اتفاقی در پیرامون او که تحت تأثیرش قرار داده است (بدیهی است که با آن دسته از کتاب‌هایی که برای نان و نام و امتیاز نوشته می‌شوند کاری ندارم).
بیان این اتفاق - آنچنان که در میان نویسندگان غربی رایج است - کمتر در مقدّمه‌ها و پیشگفتارهای کتاب‌های فارسی دیده می‌شود.
این اتفاق اغلب از ذهن و ضمیر صاحب اثر فراتر نمی‌رود، شاید از آن رو که نویسنده / مترجم آن اتفاق را چندان مهم نمی‌داند یا می‌اندیشد که برای مخاطبش اهمیّتی ندارد. امّا اگر مهم نبود، پس چرا ذهن و ضمیر او را مدتی - کم یا زیاد - به خود مشغول کرده تا به نوشتن دست یازد؟ و یا مخاطب را به خواندن وادارد؟
شاید هم خواننده را محرم نمی‌داند؛ بالاخره در ایران، تجربه‌ها و اندیشه‌های افراد، اغلب باید پنهان و دور از داوری دیگران قرار داشته باشد!
دلایل دیگری هم می‌توان برشمرد، امّا هدف از این یادداشت چیز دیگری است.
این روزها به لطف برگزاری پنجاه و نهمین نشست جمع‌های پردیس کتاب و به یُمن حضور استاد دکتر پورنامداریان در مشهد، کتاب تازهٔ ایشان را که دربارهٔ سپهری است و «حنجرهٔ زخمی جویبار» نام دارد، می‌خوانم.
کتاب با مقدّمه‌ای آغاز می‌شود که «مقدّمه» نام ندارد، بلکه عنوان «اشاره» بر پیشانی آن نقش بسته است و این «اشاره»، شرح آن اتفاقی است که حاصلش نوشتن دربارهٔ شعر سپهری شده است.
در بخشی از این «اشارهٔ» شیرین و صمیمی آمده است:
آنچه باعث شد دربارهٔ شعر سپهری کتابی بنویسم، در درجهٔ اوّل کتاب حجم سبز بود. این کتاب را در روزگاری که هر یکی دو هفته یک بار از روستایی در ملایر - که در آن معلم بودم - به تهران می‌آمدم تا در بعضی کلاس‌های دانشگاه تهران شرکت کنم، خریدم: شامگاهی که باران نم‌نمکی می‌آمد از یکی از دکه‌های روزنامه‌فروشی جلوی دانشگاه تهران. خریدن این کتاب نه به خاطر اسم سهراب سپهری بود - که آن وقت چندان شهرتی نداشت - و نه به خاطر آشناییم با شعر او بود. جلد خاکستری کتاب و عنوان کتاب که با رنگ سبز براق در گوشهٔ پایین سمت چپ کتاب با حروف درشت نوشته شده بود، بیابان برهوتی را می‌مانست که در گوشه‌ای از آن واحه‌ای سبز تو را به امید و استراحت می‌خواند. در گرفتاری‌های آن روز همین جلد کتاب بود که وسوسه‌ام کرد، کتاب را بردارم و در سر و صدای چراغ طوری بازش کنم. نخستین شعر بر صفحه‌ای سفید و تقریباً کمی متخلخل، با دو سطر زیر از پایین صفحه شروع شده بود:
شب سرشاری بود
رود از پای صنوبرها، تا فراترها می‌رفت …
🔺ادامهٔ متن را در فایل پیوست بخوانید.
سلمان ساکت
۲۸ فروردین‌ماه ۱۴۰۴
#معرفی_کتاب
@Avaze_Sorkh
instagram.com/Salmansaket.Official
هر کتاب حاصل یک «اتفاق» است، اتفاقی در ذهن نویسنده / مترجم یا اتفاقی در پیرامون او که تحت تأثیرش قرار داده است (بدیهی است که با آن دسته از کتاب‌هایی که برای نان و نام و امتیاز نوشته می‌شوند کاری ندارم).
بیان این اتفاق - آنچنان که در میان نویسندگان غربی رایج است - کمتر در مقدّمه‌ها و پیشگفتارهای کتاب‌های فارسی دیده می‌شود.
این اتفاق اغلب از ذهن و ضمیر صاحب اثر فراتر نمی‌رود، شاید از آن رو که نویسنده / مترجم آن اتفاق را چندان مهم نمی‌داند یا می‌اندیشد که برای مخاطبش اهمیّتی ندارد. امّا اگر مهم نبود، پس چرا ذهن و ضمیر او را مدتی - کم یا زیاد - به خود مشغول کرده تا به نوشتن دست یازد؟ و یا مخاطب را به خواندن وادارد؟
شاید هم خواننده را محرم نمی‌داند؛ بالاخره در ایران، تجربه‌ها و اندیشه‌های افراد، اغلب باید پنهان و دور از داوری دیگران قرار داشته باشد!
دلایل دیگری هم می‌توان برشمرد، امّا هدف از این یادداشت چیز دیگری است.
این روزها به لطف برگزاری پنجاه و نهمین نشست جمع‌های پردیس کتاب و به یُمن حضور استاد دکتر پورنامداریان در مشهد، کتاب تازهٔ ایشان را که دربارهٔ سپهری است و «حنجرهٔ زخمی جویبار» نام دارد، می‌خوانم.
کتاب با مقدّمه‌ای آغاز می‌شود که «مقدّمه» نام ندارد، بلکه عنوان «اشاره» بر پیشانی آن نقش بسته است و این «اشاره»، شرح آن اتفاقی است که حاصلش نوشتن دربارهٔ شعر سپهری شده است.
در بخشی از این «اشارهٔ» شیرین و صمیمی آمده است:
آنچه باعث شد دربارهٔ شعر سپهری کتابی بنویسم، در درجهٔ اوّل کتاب حجم سبز بود. این کتاب را در روزگاری که هر یکی دو هفته یک بار از روستایی در ملایر - که در آن معلم بودم - به تهران می‌آمدم تا در بعضی کلاس‌های دانشگاه تهران شرکت کنم، خریدم: شامگاهی که باران نم‌نمکی می‌آمد از یکی از دکه‌های روزنامه‌فروشی جلوی دانشگاه تهران. خریدن این کتاب نه به خاطر اسم سهراب سپهری بود - که آن وقت چندان شهرتی نداشت - و نه به خاطر آشناییم با شعر او بود. جلد خاکستری کتاب و عنوان کتاب که با رنگ سبز براق در گوشهٔ پایین سمت چپ کتاب با حروف درشت نوشته شده بود، بیابان برهوتی را می‌مانست که در گوشه‌ای از آن واحه‌ای سبز تو را به امید و استراحت می‌خواند. در گرفتاری‌های آن روز همین جلد کتاب بود که وسوسه‌ام کرد، کتاب را بردارم و در سر و صدای چراغ طوری بازش کنم. نخستین شعر بر صفحه‌ای سفید و تقریباً کمی متخلخل، با دو سطر زیر از پایین صفحه شروع شده بود:
شب سرشاری بود
رود از پای صنوبرها، تا فراترها می‌رفت …
🔺ادامهٔ متن را در فایل پیوست بخوانید.
سلمان ساکت
۲۸ فروردین‌ماه ۱۴۰۴
#معرفی_کتاب
@Avaze_Sorkh
instagram.com/Salmansaket.Official
14.04.202507:07
ارزش و اهمیّت مصیبت‌نامه
مصیبت‌نامه _ پس از منطق‌الطیر _ مهم‌ترین و برجسته‌ترین اثر عطّار است. این اهمیّت و برجستگی از دو جهت است:
۱. از منظر «عرفانی» چراکه عطّار در این منظومه «به جهان‌هایی از تجربهٔ عرفانی دست یافته است که در دیگر آثار او یا نیست یا اگر باشد به این گسترش و ژرفایی خود را نشان نمی‌دهد.»
۲. از دیدگاه اجتماعی و از نظر «ثبت مسائل زندگی توده‌های شهری و روستایی و تصویر غم‌ها و شادی‌های ایشان.»
عقلای مجانین در این منظومه جایگاه ویژه‌ای دارند. «تجاوز دلیرانهٔ» عاقلان دیوانه‌نما به «تابوهای حاکم بر جامعه و تاریخ» در مصیبت‌نامه به اوج خود رسیده تا آنجا که «در ادبیات ملل اسلامی نظیری برای آن دیده نشده است.»
(برگرفته از مقدّمهٔ استاد شفیعی کدکنی بر مصیبت‌نامه)
برای نمونه گفتگوی جسورانهٔ دیوانه‌ای با خداوند را بخوانید و از جسارت و باریک‌بینی او و عطّار لذت ببرید:
آن یکی دیوانه سر افراشته
سر به سوی آسمان برداشته
خوش زفان بگشاد و گفت: «ای کردگار!
گر تو را نگرفت دل زین کار و بار،
دل مرا بگرفت، تا چندت ازین؟
دل نشد سیر، ای خداوندت*، ازین؟
مصیبت‌نامه، ص ۳۴۲
* ای خداوندت: ای خداوند، تو را.
روز بزرگداشت عطار نیشابوری فرخنده باد.
سلمان ساکت
۲۵ فروردین‌ماه ۱۴۰۴
@Avaze_Sorkh
instagram.com/Salmansaket.Official
مصیبت‌نامه _ پس از منطق‌الطیر _ مهم‌ترین و برجسته‌ترین اثر عطّار است. این اهمیّت و برجستگی از دو جهت است:
۱. از منظر «عرفانی» چراکه عطّار در این منظومه «به جهان‌هایی از تجربهٔ عرفانی دست یافته است که در دیگر آثار او یا نیست یا اگر باشد به این گسترش و ژرفایی خود را نشان نمی‌دهد.»
۲. از دیدگاه اجتماعی و از نظر «ثبت مسائل زندگی توده‌های شهری و روستایی و تصویر غم‌ها و شادی‌های ایشان.»
عقلای مجانین در این منظومه جایگاه ویژه‌ای دارند. «تجاوز دلیرانهٔ» عاقلان دیوانه‌نما به «تابوهای حاکم بر جامعه و تاریخ» در مصیبت‌نامه به اوج خود رسیده تا آنجا که «در ادبیات ملل اسلامی نظیری برای آن دیده نشده است.»
(برگرفته از مقدّمهٔ استاد شفیعی کدکنی بر مصیبت‌نامه)
برای نمونه گفتگوی جسورانهٔ دیوانه‌ای با خداوند را بخوانید و از جسارت و باریک‌بینی او و عطّار لذت ببرید:
آن یکی دیوانه سر افراشته
سر به سوی آسمان برداشته
خوش زفان بگشاد و گفت: «ای کردگار!
گر تو را نگرفت دل زین کار و بار،
دل مرا بگرفت، تا چندت ازین؟
دل نشد سیر، ای خداوندت*، ازین؟
مصیبت‌نامه، ص ۳۴۲
* ای خداوندت: ای خداوند، تو را.
روز بزرگداشت عطار نیشابوری فرخنده باد.
سلمان ساکت
۲۵ فروردین‌ماه ۱۴۰۴
@Avaze_Sorkh
instagram.com/Salmansaket.Official
30.03.202520:33
بیا که تُرکِ فلک خوانِ روزه غارت کرد
هلالِ عید به دورِ قدح اشارت کرد
ثوابِ روزه و حجِ قبول آن کس بُرد
که خاکِ میکدهٔ عشق را زیارت کرد
عید فطر بر همگان مبارک و فرخنده.
سلمان ساکت
۱۱ فروردین‌ماه ۱۴۰۴
برابر با ۱ شوّال ۱۴۴۶
@Avaze_Sorkh
instagram.com/Salmansaket.Official
هلالِ عید به دورِ قدح اشارت کرد
ثوابِ روزه و حجِ قبول آن کس بُرد
که خاکِ میکدهٔ عشق را زیارت کرد
عید فطر بر همگان مبارک و فرخنده.
سلمان ساکت
۱۱ فروردین‌ماه ۱۴۰۴
برابر با ۱ شوّال ۱۴۴۶
@Avaze_Sorkh
instagram.com/Salmansaket.Official
29.03.202505:39
غنی در نگاه فیّاض
(به مناسبت سالروز درگذشت دکتر غنی)
دکتر قاسم غنی اهل سبزوار و از رجال فرهنگی و سیاسی عصر پهلوی بود. او در دانشگاه آمریکایی بیروت پزشکی خوانده بود و طبیبی حاذق به‌شمار می‌آمد. با این همه دل در گرو فرهنگ ایران و ادبیات فارسی داشت. با تاریخ و فرهنگ یونان و روم و تاریخ اروپای قرون وسطی به‌خوبی آشنا بود. همچنین در تاریخ هنر نقاشی و نقد آثار هنرمندان این رشته صاحب‌نظر بود. به موسیقی دلبستگی داشت و از دوستداران کلنل وزیری به‌شمار می‌آمد.
یکی از بهترین سرگذشت‌نامه‌های او به قلم دکتر علی‌اکبر فیّاض _ مؤسس و نخستین رئیس دانشکدهٔ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد _ نوشته شده است. او شیفتهٔ دکتر غنی بود و بسیاری از موفقیت‌های خود را مرهون عنایت‌ها و محبت‌های آن مرد بزرگ می‌دانست.
نوشتهٔ دکتر فیّاض نخستین‌بار در مقدّمهٔ کتاب «بحثی در تصوف» (خردادماه ۱۳۳۱) منتشر شده است.
در بخش‌هایی از این نوشتهٔ زیبا و دلنشین آمده است:
🔸یک برخورد با دکتر غنی برای هرکسی کافی بود که یک عمر او را دوست بدارد، ولی با معاشرت بیشتر کار انسان با او کم‌کم از تحسین به اعجاب می‌رسید. قریحهٔ سرشار و کولتور [= فرهنگ] وسیع او، انسان را دچار حیرت و شگفتی می‌کرد (کارنامهٔ فیّاض، ص ۲۵۷).
🔸دکتر غنی روح فوق‌العاده موزون و با اعتدالی داشت. عقل و احساس و عمل در روح او بسیار هماهنگ بود … غالباً یک موضوع را از دو یا سه جنبهٔ مختلف آن نگاه می‌کرد. در مسائل علمی جنبهٔ زیبایی و در مسائل هنری جنبهٔ علمی را فراموش نمی‌کرد (کارنامهٔ فیّاض، ص ۲۵۷).
🔸در نامه‌هایی که می‌نوشت لحنش غالباً غمناک بود: از گذشتهٔ خوش و دوستان روحانی خود با تأسف و حسرت یاد می‌کرد.
از ناهنجاری وضع سیاسی ایران و نفاق و ناروزنی‌های رجال سیاست و اخلال‌گری هوچی‌ها می‌نالید (کارنامهٔ فیّاض، ص ۲۶۲)
***
می‌دانیم که دکتر غنی در فروردین‌ماه* ۱۳۳۱ در شهر اوکلند (ایالت کالیفرنیا) بدرود حیات گفت و پیکرش در قبرستانی نزدیک سانسفرانسیسکو به خاک سپرده شد.
دکتر فیّاض با عنایت به این امر، نوشتهٔ خود را با عبارت زیر به پایان برده است که از یک‌سو نمودار ارادتش نسبت به دکتر غنی است و از سوی دیگر بزرگی و وسعت نظر آن «طبیب ادیب» را نشان می‌دهد:
اکنون آن مرد بزرگ در ساحل سانفرانسیسکو در کنار اقیانوس آرام خفته است، دو دریا در پهلوی هم.
*زنده‌یاد ایرج افشار در نادره‌کاران (ص ۷۸) روز درگذشت دکتر غنی را ۱۰ فروردین‌ماه نوشته است امّا در اغلب منابع از جمله دانشنامهٔ زبان و ادب فارسی (۴/ ۷۳۶) نهم فروردین‌ماه ذکر شده است.
سلمان ساکت
۹ فروردین‌ماه ۱۴۰۴
@Avaze_Sorkh
instagram.com/Salmansaket.Official
(به مناسبت سالروز درگذشت دکتر غنی)
دکتر قاسم غنی اهل سبزوار و از رجال فرهنگی و سیاسی عصر پهلوی بود. او در دانشگاه آمریکایی بیروت پزشکی خوانده بود و طبیبی حاذق به‌شمار می‌آمد. با این همه دل در گرو فرهنگ ایران و ادبیات فارسی داشت. با تاریخ و فرهنگ یونان و روم و تاریخ اروپای قرون وسطی به‌خوبی آشنا بود. همچنین در تاریخ هنر نقاشی و نقد آثار هنرمندان این رشته صاحب‌نظر بود. به موسیقی دلبستگی داشت و از دوستداران کلنل وزیری به‌شمار می‌آمد.
یکی از بهترین سرگذشت‌نامه‌های او به قلم دکتر علی‌اکبر فیّاض _ مؤسس و نخستین رئیس دانشکدهٔ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد _ نوشته شده است. او شیفتهٔ دکتر غنی بود و بسیاری از موفقیت‌های خود را مرهون عنایت‌ها و محبت‌های آن مرد بزرگ می‌دانست.
نوشتهٔ دکتر فیّاض نخستین‌بار در مقدّمهٔ کتاب «بحثی در تصوف» (خردادماه ۱۳۳۱) منتشر شده است.
در بخش‌هایی از این نوشتهٔ زیبا و دلنشین آمده است:
🔸یک برخورد با دکتر غنی برای هرکسی کافی بود که یک عمر او را دوست بدارد، ولی با معاشرت بیشتر کار انسان با او کم‌کم از تحسین به اعجاب می‌رسید. قریحهٔ سرشار و کولتور [= فرهنگ] وسیع او، انسان را دچار حیرت و شگفتی می‌کرد (کارنامهٔ فیّاض، ص ۲۵۷).
🔸دکتر غنی روح فوق‌العاده موزون و با اعتدالی داشت. عقل و احساس و عمل در روح او بسیار هماهنگ بود … غالباً یک موضوع را از دو یا سه جنبهٔ مختلف آن نگاه می‌کرد. در مسائل علمی جنبهٔ زیبایی و در مسائل هنری جنبهٔ علمی را فراموش نمی‌کرد (کارنامهٔ فیّاض، ص ۲۵۷).
🔸در نامه‌هایی که می‌نوشت لحنش غالباً غمناک بود: از گذشتهٔ خوش و دوستان روحانی خود با تأسف و حسرت یاد می‌کرد.
از ناهنجاری وضع سیاسی ایران و نفاق و ناروزنی‌های رجال سیاست و اخلال‌گری هوچی‌ها می‌نالید (کارنامهٔ فیّاض، ص ۲۶۲)
***
می‌دانیم که دکتر غنی در فروردین‌ماه* ۱۳۳۱ در شهر اوکلند (ایالت کالیفرنیا) بدرود حیات گفت و پیکرش در قبرستانی نزدیک سانسفرانسیسکو به خاک سپرده شد.
دکتر فیّاض با عنایت به این امر، نوشتهٔ خود را با عبارت زیر به پایان برده است که از یک‌سو نمودار ارادتش نسبت به دکتر غنی است و از سوی دیگر بزرگی و وسعت نظر آن «طبیب ادیب» را نشان می‌دهد:
اکنون آن مرد بزرگ در ساحل سانفرانسیسکو در کنار اقیانوس آرام خفته است، دو دریا در پهلوی هم.
*زنده‌یاد ایرج افشار در نادره‌کاران (ص ۷۸) روز درگذشت دکتر غنی را ۱۰ فروردین‌ماه نوشته است امّا در اغلب منابع از جمله دانشنامهٔ زبان و ادب فارسی (۴/ ۷۳۶) نهم فروردین‌ماه ذکر شده است.
سلمان ساکت
۹ فروردین‌ماه ۱۴۰۴
@Avaze_Sorkh
instagram.com/Salmansaket.Official
28.03.202511:32
پیکاسو در تهران
موزهٔ هنرهای معاصر تهران در نمایشگاهی با عنوان «پیکاسو در تهران»، ۶۶ اثر از پابلو پیکاسو (۱۸۸۱- ۱۹۷۳م.)، هنرمند برجسته و نامدار اسپانیایی را به نمایش گذاشته است.
بی‌تردید این رویداد ارزشمند، در کنار انتصاب جناب رضا دبیری‌نژاد به سرپرستی این موزه در روزهای پایانی سال گذشته، روزهای خوبی را برای این موزه نوید می‌دهد و علاقه‌مندان و دلبستگان آثار هنری فاخر را امیدوار می‌سازد.
یادآوری می‌کنم که موزهٔ هنرهای معاصر تهران، مهم‌ترین موزهٔ هنر مدرن و معاصر ایران و دربردارندهٔ یکی از گران‌بهاترین مجموعه‌های هنر نوگرا در جهان است.
اگر در پایتخت هستید یا تا پایان اردیبهشت‌ماه به تهران سفر می‌کنید، دیدن نمایشگاه «پیکاسو در تهران» را از دست ندهید.
سلمان ساکت
۸ فروردین‌ماه ۱۴۰۴
#عکس
@Avaze_Sorkh
instagram.com/Salmansaket.Official
موزهٔ هنرهای معاصر تهران در نمایشگاهی با عنوان «پیکاسو در تهران»، ۶۶ اثر از پابلو پیکاسو (۱۸۸۱- ۱۹۷۳م.)، هنرمند برجسته و نامدار اسپانیایی را به نمایش گذاشته است.
بی‌تردید این رویداد ارزشمند، در کنار انتصاب جناب رضا دبیری‌نژاد به سرپرستی این موزه در روزهای پایانی سال گذشته، روزهای خوبی را برای این موزه نوید می‌دهد و علاقه‌مندان و دلبستگان آثار هنری فاخر را امیدوار می‌سازد.
یادآوری می‌کنم که موزهٔ هنرهای معاصر تهران، مهم‌ترین موزهٔ هنر مدرن و معاصر ایران و دربردارندهٔ یکی از گران‌بهاترین مجموعه‌های هنر نوگرا در جهان است.
اگر در پایتخت هستید یا تا پایان اردیبهشت‌ماه به تهران سفر می‌کنید، دیدن نمایشگاه «پیکاسو در تهران» را از دست ندهید.
سلمان ساکت
۸ فروردین‌ماه ۱۴۰۴
#عکس
@Avaze_Sorkh
instagram.com/Salmansaket.Official
26.03.202513:47
نغمهٔ قدسی (۲۵)
إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الْإِحْسَان
(نحل، آیهٔ ۹۰)
الله تعالی به راستکاری می‌فرماید و به نیکوکاری.
(ترجمهٔ رشیدالدّین میبدی)
همانا خداوند به دادگری و نیک‌ورزی فرمان می‌دهد.
(ترجمهٔ کمال‌الدّین غراب)
#نغمه_های_قدسی
@Avaze_Sorkh
instagram.com/Salmansaket.Official
إِنَّ اللَّهَ يَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الْإِحْسَان
(نحل، آیهٔ ۹۰)
الله تعالی به راستکاری می‌فرماید و به نیکوکاری.
(ترجمهٔ رشیدالدّین میبدی)
همانا خداوند به دادگری و نیک‌ورزی فرمان می‌دهد.
(ترجمهٔ کمال‌الدّین غراب)
#نغمه_های_قدسی
@Avaze_Sorkh
instagram.com/Salmansaket.Official
15.04.202509:12
پنجاه و نهمین نشست نقد و بررسی کتاب
📕حنجرهٔ زخمی جویبار
با حضور و سخنرانی:
دکتر تقی پورنامداریان(مؤلّف)
دکتر محمود فتوحی
دکتر سلمان ساکت(دبیر نشست)
🗓جمعه ۲۹ فروردین‌ماه ۱۴۰۴
🕗 ساعت ۱۰ صبح
📍 شعبۀ مرکزی پردیس کتاب مشهد
(بین ابن‌سینای ۴ و ۶)و لایو در اینستاگرام پردیس کتاب📳
#جمعه_های_پردیس_کتاب #پردیس_کتاب
#اطلاع_رسانی
@Avaze_Sorkh
instagram.com/Salmansaket.Official
@Pardis_Ketab_Media
@pardis_ketab
📕حنجرهٔ زخمی جویبار
با حضور و سخنرانی:
دکتر تقی پورنامداریان(مؤلّف)
دکتر محمود فتوحی
دکتر سلمان ساکت(دبیر نشست)
🗓جمعه ۲۹ فروردین‌ماه ۱۴۰۴
🕗 ساعت ۱۰ صبح
📍 شعبۀ مرکزی پردیس کتاب مشهد
(بین ابن‌سینای ۴ و ۶)و لایو در اینستاگرام پردیس کتاب📳
#جمعه_های_پردیس_کتاب #پردیس_کتاب
#اطلاع_رسانی
@Avaze_Sorkh
instagram.com/Salmansaket.Official
@Pardis_Ketab_Media
@pardis_ketab
Пераслаў з:مرکز آثار مفاخر و اسناد دانشگاه فردوسی مشهد
07.04.202518:34
تمدید مهلت فراخوان پنجمین دورهٔ جایزهٔ ادبی استاد محمّد قهرمان
@mafakherferdowsi
@mafakherferdowsi
30.03.202513:47
نغمهٔ قدسی (۲۹)
وَ مَنْ يَكْسِبْ إِثْمًا فَإِنَّمَا يَكْسِبُهُ عَلَىٰ نَفْسِهِ
(نسا، آیهٔ ۱۱۱)
و هرکه بزه کند، آن بزه بر تن خویش کند.
(ترجمهٔ رشیدالدّین میبدی)
و هرکس دست به گناهی بزند، تنها بر زیان خویش چنین کرده است.
(ترجمهٔ کمال‌الدّین غراب)
#نغمه_های_قدسی
@Avaze_Sorkh
instagram.com/Salmansaket.Official
وَ مَنْ يَكْسِبْ إِثْمًا فَإِنَّمَا يَكْسِبُهُ عَلَىٰ نَفْسِهِ
(نسا، آیهٔ ۱۱۱)
و هرکه بزه کند، آن بزه بر تن خویش کند.
(ترجمهٔ رشیدالدّین میبدی)
و هرکس دست به گناهی بزند، تنها بر زیان خویش چنین کرده است.
(ترجمهٔ کمال‌الدّین غراب)
#نغمه_های_قدسی
@Avaze_Sorkh
instagram.com/Salmansaket.Official
28.03.202523:33
نغمهٔ اولیاء (۲۸)
ابوالعباس قصاب گفت:
دنیا مُردارِ گنده است و گنده‌تر از او دلی است که خدای تعالی آن دل را به عشق دنیا مبتلا کرده است.
تذکرة‌الاولیاء، ۶۹۷/۱
#سخن_ماندگار
@Avaze_Sorkh
instagram.com/Salmansaket.Official
ابوالعباس قصاب گفت:
دنیا مُردارِ گنده است و گنده‌تر از او دلی است که خدای تعالی آن دل را به عشق دنیا مبتلا کرده است.
تذکرة‌الاولیاء، ۶۹۷/۱
#سخن_ماندگار
@Avaze_Sorkh
instagram.com/Salmansaket.Official
27.03.202523:43
نغمهٔ اولیاء (۲۷)
ابوسلیمان دارانی گفت:
هرچیزی را زیوری است و زیورِ صدقْ خشوع است.
تذکرة‌الاولیاء، ۲۷۸/۱
#سخن_ماندگار
@Avaze_Sorkh
instagram.com/Salmansaket.Official
ابوسلیمان دارانی گفت:
هرچیزی را زیوری است و زیورِ صدقْ خشوع است.
تذکرة‌الاولیاء، ۲۷۸/۱
#سخن_ماندگار
@Avaze_Sorkh
instagram.com/Salmansaket.Official
25.03.202523:43
نغمهٔ اولیاء (۲۵)
ذوالنّون مصری گفت:
دوستی با کسی کن که به تغیّر تو متغیّر نگردد.
تذکرة‌الاولیاء، ۱۴۹/۱
#سخن_ماندگار
@Avaze_Sorkh
instagram.com/Salmansaket.Official
ذوالنّون مصری گفت:
دوستی با کسی کن که به تغیّر تو متغیّر نگردد.
تذکرة‌الاولیاء، ۱۴۹/۱
#سخن_ماندگار
@Avaze_Sorkh
instagram.com/Salmansaket.Official
Паказана 1 - 24 з 59
Увайдзіце, каб разблакаваць больш функцый.