ده چنل مرتب رو انتخاب می‌کنم و بعد این متن رو خط می‌زنم که فوروارد نکنید دیگه؛🧳

قشنگ ترینش رو هم صائب تبریزی گفته:

زندگی من/آنتوان چخوف،صفحه ۳۵.

توصیف شگفت انگیز گلی ترقی از تنها چیزی که از قهرمان داستانش در داستان بازی ناتمام مانده؛

مولانا/دیوان شمس.

اخوان در شعر نو، به‌ویژه در قالب نیمایی، بسیار تأثیرگذار بود. او زبان کهن پارسی را با واژگان و مفاهیم امروزی درآمیخت و به شعرش حال‌وهوایی حماسی و گاه عاشقانه بخشید. مضامین شعرهایش اغلب شامل حسرت به گذشته، انتقاد از وضعیت جامعه، و تأمل در زندگی و مرگ است. او به اساطیر و تاریخ ایران هم علاقه زیادی داشت و از آن‌ها در آثارش بهره می‌برد، مثلاً در شعر معروف «زمستان».

از مجموعه‌های مهم شعر او می‌توان به این‌ها اشاره کرد:
«زمستان»: یکی از معروف‌ترین آثارش که نمادی از سرمای اجتماعی و سیاسی زمانه‌اش است.

«آخر شاهنامه»: تأملی بر پایان‌ها و سرنوشت انسان‌ها.

«از این اوستا»: ترکیبی از شعر و اندیشه‌های عمیق فلسفی.

شعر «زمستان» شاید شناخته‌شده‌ترین اثر او باشد. در این شعر، اخوان با تصاویری سرد و تلخ، فضای خفقان و ناامیدی را به تصویر می‌کشد:

سلامت را نمی‌خواهند پاسخ گفت
سرها در گریبان است
کسی سر بر نیارد کرد پاسخ گفتن و دیدار یاران را

این شعر نمادی از دوران پس از کودتا و سرکوب‌های سیاسی است.

برای تو،هانیه.

مولانا/دیوان شمس.

مهدی اخوان ثالث یکی از برجسته‌ترین شاعران معاصر ایران است که در ۱۰ اسفند ۱۳۰۷ در شهر مشهد به دنیا آمد و در ۴ شهریور ۱۳۶۹ در تهران درگذشت. او با تخلص «م. امید» شناخته می‌شود و از چهره‌های مهم شعر نو فارسی به شمار می‌رود. اخوان در شعرهایش به مسائل اجتماعی، سیاسی و انسانی توجه ویژه‌ای داشت و سبک خاص خودش را با ترکیب زبان پارسی کهن و نو خلق کرد.

اخوان ثالث در خانواده‌ای متوسط و مذهبی بزرگ شد. او از کودکی به شعر و ادبیات علاقه داشت و تحصیلات ابتدایی و متوسطه‌اش را در مشهد گذراند. مدتی به کارهایی مثل معلمی و کار در اداره ثبت مشغول شد، اما زندگی‌اش با شعر و ادبیات گره خورده بود. در دهه‌های ۱۳۲۰ و ۱۳۳۰ به تهران آمد و در محافل ادبی حضور یافت. او همچنین به دلیل فعالیت‌های سیاسی‌اش چند بار بازداشت شد، از جمله پس از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲.

واعظ قزوینی/غزلیات.

زندگی من/آنتوان چخوف،صفحه ۵۳.