◻️یک تجربه برای صاحبان عقول سلیم
🍃اجازه دهید که تجربه ام را برایتان بازگو کنم...
من هم مثل شما غرق در مشغولیتها و کارهایم بودم، پیوسته در انتظار وقتی بودم که روحم را جلا بخشم و قلبم را تغذیه نمایم تا اینکه روز را به پایان بردم و به نیتم نرسیدم. به همین دلیل این کار را در نَفْسَم به امروز و فردا می‌اندازم باشد که وقتی برایش بیابم.
🍂چه بسا کسی را مشاهده می‌کنم که مشغول تلاوت آیات قرآن است پس قلبم در شوق قرآن خودم می‌سوزد و اشکهایم جاری می‌شود، اما می‌گویم: ای نَفْسْ سخت نگیر؛ زیرا تو مشغول لهو یا باطل نیستی بلکه مشغول طاعت، نیکی، دعوت و خیر هستی.
🍂 روزها همین گونه با عذرتراشی‌های بی پایان می‌گذرد...
🍂 احساس می‌کنم که ایمانم ضعیف گردیده و بر غفلتم افزوده می‌شود و کماکان به نَفْسَمْ می‌گویم: نگران نباش چون تو عذر داری و پروردگارت از حال و احوالت و مشغولیت هایت آگاه است.
🍂 روزی شگفت زده شدم آنگاه که در قول الله متعال تأمل کردم که میفرماید:
﴿عَلِمَ أَنْ سَيَكُونُ مِنْكُمْ مَرْضَىٰ ۙ وَآخَرُونَ يَضْرِبُونَ فِي الْأَرْضِ يَبْتَغُونَ مِنْ فَضْلِ اللهِ ۙ وَآخَرُونَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ الله﴾ [مزمل:20]
«الله می‌داند که کسانی از شما بیمار می‌شوند، و گروهی دیگر برای جستجوی روزی و به دست آوردن نعمت الله در زمین مسافرت می‌کنند، و دسته‌ی دیگر در راه الله می‌جنگند.»
🍂 بله پروردگارا، تو از حال و احوال، بیماریها، مشغولیتها و سفرهایشان باخبر بودی و از تنگنا و سختی حالشان در جنگ با دشمن شان آگاهی داشتی، اما با این حال، به چه چیزی آنها را توصیه نمودی؟
الله متعال می فرماید: (فَاقْرَءُوا مَا تَيَسَّرَ مِنْه)
آن مقدار که برایتان ممکن است و توانائی دارید قرآن بخوانید.
عجب!!
🍂 پروردگارمان به آنان اجازه داده که نماز را جمع کنند بلکه حتی آن را قصر نمایند و در ماه رمضان روزه را افطار کنند، اما ترتیل خواندن کلام پروردگارشان را قطع نکنند.
🍂 پس من چه عذری دارم؟ و عذر تو چیست؟
انگار که آن را برای اولین بار می‌خوانم اما چه کار کنم؟ چرا که من واقعا وقتی نمی‌یابم...
🍂 در روزهایم، اعمال، همسر، کار، نشستن با خانواده و اعمال بسیار دیگری تامل کردم... افزون بر آن در عمل و وظایف خودم بیرون از خانه تامل کردم. و البته خواندن پست‌های دوستان در فیسبوک و واتساپ و... را هم فراموش نمی‌کنم، سپس با خستگی تسلیم خواب می‌شوم!
🍂 از شما چیزی را پنهان نمی‌کنم. بسیار از خودم خجالت می‌کشم. آیا معقول است که برای همه این چیزها وقت داشته باشم اما برای تلاوت قرآن روزانه ام، نیم ساعت وقت نداشته باشم؟
🍂 در این هنگام دانستم که چه بسیار به خودم دروغ می گویم...
🍂 پس تصمیمی قاطعانه گرفتم که مسیر زندگی‌ام را تغییر داد و روشنایی را بار دیگر به زندگی‌ام برگرداند.
🍂 هرگاه خواستم قرآنم را به دست بگیرم سِیلی از عذر و بهانه‌ها به سراغم آمد...اما قول الله متعال در برابر چشمانم، چون خورشید تابیدن گرفت که: (فَاقْرَءُوا مَا تَيَسَّرَ مِنْهُ)
🍂 هرگاه که مشغولیت هایم، مرا غرق خود می‌کرد نمی‌دانستم کدامشان برایم بهتر است.
در این هنگام قول الله متعال در ذهنم تداعی نمود که: (هُوَ خَيْرٌ مِمَّا يَجْمَعُونَ) این بهتر از چیزهائی است که (از حطام دنیا) گرد می‌آورند (و روی همدیگر می‌گذارند).
🍂 بنابراین برادر و خواهر عزیزم، منتظر نباش که کارهایت را به پایان ببری تا وقتی برای تلاوت قرآن بیابی؛ بلکه با قرآن آغاز کن تا الله عزوجل با برکت نهادن در اوقات، اعمال، تلاش و نیرویت، تو را گرامی دارد...
🍂 آیا قول پروردگارت را نشنیده ای که میفرماید: (إقْرَأْ وَرَبُّكَ الْأَكْرَمُ) بخوان! پروردگار تو بزرگوارتر و بخشنده‌تر است (از آنچه تو می‌انگاری)
🍂 در حقیقت ما نیازمند وقت نیستیم، بلکه نیازمند اراده‌ای راستین و همراهی صالح می‌باشیم.
از الله متعال خواستارم که این قرآن را بهار دلهایمان گرداند.
#منقول
📝به راستی عذر و بهانه ما برای دوری از قرآن چیست؟ چرا برای همه کار وقت داریم، اما برای تلاوت، تدبر و تفکر در آیات قرآن وقت نداریم؟ ما از قرآن دوری می‌کنیم، پس راه رسیدن به هدایت و تشخیص حق از باطل چگونه حاصل خواهد شد؟
╔═════✩｡:•
🆔️ @Raha_sahadat
╚═════───.•:｡✩
