کمی حرف خودمانی با دوستان عزیز متقاضی المپیاد آموزش پزشکی
شما اکنون در موقعیت یک دانشجوی مستعد علوم پزشکی در وهله اول که قصد شرکت در المپیاد را دارید باید توانمندی‌های نرمی مانند مدیریت زمان، مدیریت استرس، زندگی چندبعدی، تفکر انتقادی و تحلیلی را در خود رشد و ارتقا بدید یا حداقل ایجاد کنید که بعدا بتونید به اون تکیه کنید.
المپیاد در ابتدا با همین هدف بنا شد که فراگیر رشته‌های علوم پزشکی مقداری از کوریکولوم درسی رسمی خودش خارج بشه و همزمان برای توانمندسازی خود و تقویت مهارت‌های نرم تلاش کنه، اما متاسفانه کم کم با سیاست‌های اشتباه به سمت صرفا عینی شدن رفت و از اهداف خوب و کاربردی‌اش فاصله گرفت و به کسب عنوان و مدال و درج در رزومه رسید؛
کاملا رک و بدون کلیشه بخوام در یک کلام بگم به قدری تعداد راه‌های کسب شهرت دانشجویی، عناوین جذاب و رزومه بسیار است که المپیاد در برابرشان عددی محسوب نمی‌شود.
پس خودمونو فریب ندیم و از این فضای مسموم رقابت افراطی که در دانشگاه‌ها و سراسر کشور من‌جمله دوره‌های پولی، تضمین قبولی و کسب مدال، کسب شهرت، تدریس کامل منابع و هزار مورد دیگر در تبلیغات و ... دور بشیم، بهترین راه این است که گوشه‌ای در این ایران بزرگ در کتابخانه، اتاق خوابکاه یا خانه یا هرجای دیگر که حس راحتی داریم بدون حاشیه بنشینیم و عمیق بخوانیم و مهارت‌های تفکر سطح بالای خودمون رو به حدی برسونیم که در بزنگاه‌های آینده به دردمان بخورد.
هیچ شهرت خاصی از مدال المپیاد و رزومش کسب نمیشه، ده روز بعد از کسب مدال هیچکسی اصلا نمیدونه شما دانشجوی چی بودین؛ چه بسا برای کسب این مدال یک‌سری امور رو هم فدا کردی که به نظرم نه تنها نبردی بلکه باختی چون نقطه اصلی دامنه بود نه قله؛
همه چیزمونو توی دامنه کوه به جا نزاریم برای رسیدن به قله، اون ور قله خبری نیست، موفق کسیه که حتی اگر صعود هم نکرد راهو پیدا کنه برای خودش نه وابسته دیگران باشه.
حالا آیا اگر کسی مدال به دست بیاره چیز بدیه؟ اصلا، بسیار هم عالی و بینظیره، ولی به شرطی که باهاش حرف میزنی بتونه بگه این المپیاد چی به من اضافه کرده توی این مسیر.
از تمام دانشجویان دغدغه‌مند خواهشمندم این پیام را دست همکلاسی‌ها و دوستانشون برسونند.
امید قیسوندی، دانشجوی پزشکی و کارشناسی ارشد آموزش پزشکی
