حافظ خوانی - رضا ضیاء
شرح و تفسیر اشعار حافظ
با محمدرضا ضیاء
ارتباط:
@mohamadrezazia
نشانی کانال تلگرام:
https://t.me/oragheparishan
با محمدرضا ضیاء
ارتباط:
@mohamadrezazia
نشانی کانال تلگرام:
https://t.me/oragheparishan
Рэйтынг TGlist
0
0
ТыпПублічны
Вертыфікацыя
Не вертыфікаваныНадзейнасць
Не надзейныРазмяшчэнне
МоваІншая
Дата стварэння каналаЛип 25, 2021
Дадана ў TGlist
Лист 26, 2024Прыкрепленая група
Пераслаў з:
نشر نو
25.03.202510:05
«در راه پیشرفت فرهنگ باید کوشید و نخستین قدمْ ترکِ کهنه‌پرستی است.» (پرویز ناتل‌خانلری)
«آقاى دكتر پرویز ناتل‌خانلرى قريب صد كتاب و مقاله دربارۀ زبان و ادبيات فارسى تأليف و ترجمه كرد. ”ديوان حافظ“ تصحيح او از معتبرترين نسخه‌هاى ديوان حافظ است كه تاكنون به چاپ رسيده. تأليف دستور زبان فارسى و تاريخ زبان فارسى و تصحيح و چاپ دورۀ ”سمک عيار“ از ديگر كارهاى مهم او است. دكتر خانلرى شاعرى توانا بود كه به سبک قديم و نو شعر مى‌سرود. ”شعر عقاب“ او از زيباترين شعرهاى معاصر است كه در دفتر شعر او به‌نام ”ماه در مرداب“ به چاپ رسيده و يک بار هم اميركبير آن را منتشر كرد. دكتر خانلرى پسر خردسالى داشت كه به سرطان خون مبتلا شد و با همه كوششى كه در مداواى او صورت گرفت، سرانجام اين طفل معصوم از دنيا رفت و دكتر خانلرى و همسر دانشمندش عزادار شدند. خانم دكتر زهرا خانلرى (كيا) تا آخر عمر در ماتم فرزند خود لباس سياه مى‌پوشيد.» (عبدالرحیم جعفری، «در جست‌وجوی صبح»، ص ۷۹۸ و ۷۹۹)
پرویز ناتل‌خانلری، زادهٔ ۲۹ اسفند ۱۲۹۲، در تهران، در یک خانوادۀ مازندرانی که در عصر قاجار شغل دیوانی داشتند، زاده شد. نام‌خانوادگی خانلری برگرفته از لقب جدش خانلرخان، نویسندۀ «سفرنامۀ میرزا خانلرخان»، است. جد او، میرزا احمد مازندرانی، نخست عنوان خانلرخان و سپس لقب اعتصام‌الملک گرفت. میرزا خانلرخان اعتصام‌الملک، تا پایان عمر، مشاغلی در وزارت امور خارجه داشت و مدیرکل وزارت خارجه بود.
پرویز ناتل‌خانلری تحصیلات ابتدایی را در مدرسهٔ سَن‌لوئی تهران و مدرسهٔ ثروت گذراند. درس‌های دورهٔ اول دبیرستان را به‌صورت متفرقه امتحان داد و هنگام ورود به دارالفنون برای دورهٔ دوم متوسطه، به تشویق بدیع‌الزمان فروزانفر که آن زمان معلم دارالفنون بود، رشتهٔ ادبی را انتخاب کرد. سپس وارد دانشسرای عالی شد و در سال ۱۳۱۴ خورشیدی دانشنامهٔ کارشناسی زبان و ادبیات فارسی را از دانشکدهٔ ادبیات دانشگاه تهران دریافت کرد. پس از گذراندن دورهٔ آموزشیِ نظام‌وظیفه، از سال ۱۳۱۵ به خدمت وزارت فرهنگ درآمد و مدتی دبیر دبیرستان‌های رشت بود. سپس، ضمن تدریس در دبیرستان‌ها، دورهٔ دکتری زبان و ادبیات فارسی را گذراند.
خانلری از دوران دانشجویی با مطبوعات همکاری می‌کرد و اشعار و نوشته‌هایش در مجلّهٔ «مهر» انتشار می‌یافت. در خاطراتش از جمعی از ادیبان نامدار آن زمان همچون محمدتقی بهار، غلامرضا رشیدیاسمی، و سعید نفیسی یاد می‌کند که در دفتر مجلّهٔ «مهر» گرد می‌آمدند و مشهور به ادبای سبعه (هفتگانه) بودند. در مقابل آنان، به چهار نفر از جوانان نوگرا و دانش‌آموختۀ اروپا یعنی صادق هدایت، مجتبی مینوی، بزرگ علوی و مسعود فرزاد اشاره می‌کند که در «کافهٔ رزنوار»، در خیابان لاله‌زار نو، جمع می‌شدند و به گروه ربعه (چهارگانه) مشهور شده بودند و خانلری در حدود سال ۱۳۱۵ با آنان نیز آشنایی یافت.
از مهم‌ترین خدمات خانلری به فرهنگ ایرانی، تأسیس بنیاد فرهنگ ایران با جلب همکاری عده‌ای از پژوهشگران بود که در سال ۱۳۴۴ آغاز به کار کرد. بنیاد فرهنگ ایران در مدت فعالیت خود بیش از سیصد عنوان کتاب منتشر کرد که اغلب آنها متون و پژوهش‌های مهمی در جنبه‌های مختلف ادبی و تاریخی و علمی بود. ریاست بنیاد فرهنگ از ابتدای تأسیس تا ۱۳۵۷ بر عهدهٔ خانلری بود. خانلری ریاست فرهنگستان ادب و هنر ایران و مدتی نیز مدیرکلیِ سازمان پیکار با بی‌سوادی را برعهده داشت.
خانلری در جوانی در شاعری گرایش‌هایی مشابه نیما یوشیج داشت، اما به این نتیجه رسید که عروض فارسی ظرفیت‌های گسترده‌ای دارد و آنچه نیازمند تغییر و تحول است زبان شعر است که باید امروزی شود. مجموعهٔ اشعارش با نام «ماه در مرداب» در سال ۱۳۴۳ انتشار یافت و بارها تجدیدچاپ شد.
«آقاى دكتر پرویز ناتل‌خانلرى قريب صد كتاب و مقاله دربارۀ زبان و ادبيات فارسى تأليف و ترجمه كرد. ”ديوان حافظ“ تصحيح او از معتبرترين نسخه‌هاى ديوان حافظ است كه تاكنون به چاپ رسيده. تأليف دستور زبان فارسى و تاريخ زبان فارسى و تصحيح و چاپ دورۀ ”سمک عيار“ از ديگر كارهاى مهم او است. دكتر خانلرى شاعرى توانا بود كه به سبک قديم و نو شعر مى‌سرود. ”شعر عقاب“ او از زيباترين شعرهاى معاصر است كه در دفتر شعر او به‌نام ”ماه در مرداب“ به چاپ رسيده و يک بار هم اميركبير آن را منتشر كرد. دكتر خانلرى پسر خردسالى داشت كه به سرطان خون مبتلا شد و با همه كوششى كه در مداواى او صورت گرفت، سرانجام اين طفل معصوم از دنيا رفت و دكتر خانلرى و همسر دانشمندش عزادار شدند. خانم دكتر زهرا خانلرى (كيا) تا آخر عمر در ماتم فرزند خود لباس سياه مى‌پوشيد.» (عبدالرحیم جعفری، «در جست‌وجوی صبح»، ص ۷۹۸ و ۷۹۹)
پرویز ناتل‌خانلری، زادهٔ ۲۹ اسفند ۱۲۹۲، در تهران، در یک خانوادۀ مازندرانی که در عصر قاجار شغل دیوانی داشتند، زاده شد. نام‌خانوادگی خانلری برگرفته از لقب جدش خانلرخان، نویسندۀ «سفرنامۀ میرزا خانلرخان»، است. جد او، میرزا احمد مازندرانی، نخست عنوان خانلرخان و سپس لقب اعتصام‌الملک گرفت. میرزا خانلرخان اعتصام‌الملک، تا پایان عمر، مشاغلی در وزارت امور خارجه داشت و مدیرکل وزارت خارجه بود.
پرویز ناتل‌خانلری تحصیلات ابتدایی را در مدرسهٔ سَن‌لوئی تهران و مدرسهٔ ثروت گذراند. درس‌های دورهٔ اول دبیرستان را به‌صورت متفرقه امتحان داد و هنگام ورود به دارالفنون برای دورهٔ دوم متوسطه، به تشویق بدیع‌الزمان فروزانفر که آن زمان معلم دارالفنون بود، رشتهٔ ادبی را انتخاب کرد. سپس وارد دانشسرای عالی شد و در سال ۱۳۱۴ خورشیدی دانشنامهٔ کارشناسی زبان و ادبیات فارسی را از دانشکدهٔ ادبیات دانشگاه تهران دریافت کرد. پس از گذراندن دورهٔ آموزشیِ نظام‌وظیفه، از سال ۱۳۱۵ به خدمت وزارت فرهنگ درآمد و مدتی دبیر دبیرستان‌های رشت بود. سپس، ضمن تدریس در دبیرستان‌ها، دورهٔ دکتری زبان و ادبیات فارسی را گذراند.
خانلری از دوران دانشجویی با مطبوعات همکاری می‌کرد و اشعار و نوشته‌هایش در مجلّهٔ «مهر» انتشار می‌یافت. در خاطراتش از جمعی از ادیبان نامدار آن زمان همچون محمدتقی بهار، غلامرضا رشیدیاسمی، و سعید نفیسی یاد می‌کند که در دفتر مجلّهٔ «مهر» گرد می‌آمدند و مشهور به ادبای سبعه (هفتگانه) بودند. در مقابل آنان، به چهار نفر از جوانان نوگرا و دانش‌آموختۀ اروپا یعنی صادق هدایت، مجتبی مینوی، بزرگ علوی و مسعود فرزاد اشاره می‌کند که در «کافهٔ رزنوار»، در خیابان لاله‌زار نو، جمع می‌شدند و به گروه ربعه (چهارگانه) مشهور شده بودند و خانلری در حدود سال ۱۳۱۵ با آنان نیز آشنایی یافت.
از مهم‌ترین خدمات خانلری به فرهنگ ایرانی، تأسیس بنیاد فرهنگ ایران با جلب همکاری عده‌ای از پژوهشگران بود که در سال ۱۳۴۴ آغاز به کار کرد. بنیاد فرهنگ ایران در مدت فعالیت خود بیش از سیصد عنوان کتاب منتشر کرد که اغلب آنها متون و پژوهش‌های مهمی در جنبه‌های مختلف ادبی و تاریخی و علمی بود. ریاست بنیاد فرهنگ از ابتدای تأسیس تا ۱۳۵۷ بر عهدهٔ خانلری بود. خانلری ریاست فرهنگستان ادب و هنر ایران و مدتی نیز مدیرکلیِ سازمان پیکار با بی‌سوادی را برعهده داشت.
خانلری در جوانی در شاعری گرایش‌هایی مشابه نیما یوشیج داشت، اما به این نتیجه رسید که عروض فارسی ظرفیت‌های گسترده‌ای دارد و آنچه نیازمند تغییر و تحول است زبان شعر است که باید امروزی شود. مجموعهٔ اشعارش با نام «ماه در مرداب» در سال ۱۳۴۳ انتشار یافت و بارها تجدیدچاپ شد.
Увайдзіце, каб разблакаваць больш функцый.
