‌ ‌عزیزترینم

‌ ೄ᮫🩷
گاهی فکر می‌کنم که شاید ما برای یکدیگر خلق نشده‌ایم، چون فاصله‌ها و سکوت‌ها میان ما بیشتر از هر چیزی که بتوانم بیان کنم، بزرگ شده‌اند. دلم همیشه برای حضورت تنگ می‌شود، اما همیشه احساس می‌کنم که دست من از تو کوتاه است. نگاه‌هایم پر از سوالاتی است که هیچ وقت جوابی برایشان نمی‌یابم. تو که نیستی، زندگی‌ام مثل دریاچه‌ای بی‌باد و آرام است که در عمقش، بی‌صدا دردهایی را پنهان کرده. دلتنگی‌هایم به یک کشتی بی‌پاروی تبدیل شده‌اند که در طوفان غم‌هایم شناورند. شاید در آینده‌ای دور، روزی دیگر، همه چیز درست شود، اما الآن، تنها چیزی که دارم، یاد توست. دلم می‌خواهد همه این فاصله‌ها یک روز از میان برداشته شوند، اما گاهی می‌ترسم که آن روز دیگر دیر باشد.

با دل شکسته از طرف یار قدیمیِ تو