Мир сегодня с "Юрий Подоляка"

Труха⚡️Україна

Паглядзець

Николаевский Ванёк

Паглядзець

Мир сегодня с "Юрий Подоляка"

Паглядзець

Труха⚡️Україна

Паглядзець

Николаевский Ванёк

Паглядзець

فریبا خادمی

این کانال در خصوص جمع‌آوری و انتشار آثار صوتی، تصویری، تألیفات و اشعار فریبا خادمی فعالیت می‌کند و زیر نظر ادمین اداره می‌گردد.

Рэйтынг TGlist

ТыпПублічны

Вертыфікацыя

Не вертыфікаваны

Надзейнасць

Не надзейны

Размяшчэнне

МоваІншая

Дата стварэння каналаКвіт 01, 2020

Дадана ў TGlist

Січ 04, 2025

Я ўладальнік канала

Гісторыя змяненняў

Статыстыка Тэлеграм-канала فریبا خادمی

Падрабязней

Падпісчыкаў

1 988

24 гадз.00%Тыдзень

1-0.1%Месяц

15-0.7%

Індэкс цытавання

0

Згадкі0Рэпостаў на каналах0Згадкі на каналах0

Сярэдняе ахоп 1 паста

373

12 гадз.3140%24 гадз.3730%48 гадз.6690%

Узаемадзеянне (ER)

2.14%

Рэпостаў8Каментары0Рэакцыі0

Узаемадзеянне па ахопу (ERR)

0%

24 гадз.0%Тыдзень

0.01%Месяц0%

Ахоп 1 рэкламнага паста

373

1 гадз.00%1 – 4 гадз.00%4 - 24 гадз.00%

Падрабязней

Падключыце нашага бота да канала і даведайцеся пол аўдыторыі гэтага канала.

Усяго пастоў за 24 гадзіны

0

Дынаміка

Апошнія публікацыі ў групе "فریبا خادمی"

Усе пасты

19.03.202511:57

❤️

نوروز بمانی، دوست خوبم!

❤️

@fariba_khademi

Пераслаў з:

SEPEHR-E MEHR | سپهرِ مِهر

18.03.202513:28

https://youtu.be/f5AomErBIXE?si=J2NvEYjjGSMzKfPQ

12.03.202517:08

❤️

تشنه می نالد که کو آب گوار
آب هم نالد که کو آن آب خوار ؟

مولانا

آن کس که خود را پاک می داند ،
آن کس که به زعم خویش گناهی نکرده ،
آن که در اوهام خویش از تیرگی می گریزد ، خویش را محروم می سازد .

نیاز، تنها راه اتصال به روح است و این نیاز ،مسیری است برای نادانان ،
برای فقیران ، برای گناهکاران و بیماران و ناامیدان

خدا آنان را می جوید !

و تویی که به اندوخته هایت ، به دانش هایت، به سال های عبادت و بندگی ات مفتخری، بدان که محرومی !

هر گناه و خطا و از دست دادنی آدمی را به میدان تواضع و بیچارگی پرتاب می کند تا با ( علمتنا ) شستشو یابد.

ناامیدی را خدا گردن زده است
چون گنه مانند طاعت آمده است

مولانا

شب خوش دوستان نازنینم
❤️

@fariba_khademi

Пераслаў з:

SEPEHR-E MEHR | سپهرِ مِهر

15.02.202510:51

موسسهٔ فرهنگی سپهرِ مهر با همکاری گروه زبان و ادبیات فارسیِ خانهٔ اندیشمندانِ علوم انسانی برگزار می‌کند:

✳️ سلسله نشست‌های ماهانهٔ صبحِ امید ✳️

سخنران:
دکتر ایرج شهبازی

موضوع نشست نهم و آخر: «مراقبت از رابطۀ عاشقانه»

شعر خوانی:
خانم فریبا خادمی

اجرای موسیقی سنتی توسط هنرمندان گرامی:
صابر سوری؛ نوازندۀ عود
امیرفرهنگ حاتمی؛ نوازندۀ تار
فرهاد احمدی؛ نوازندۀ سازهای کوبه‌ای

مدیر علمی نشست:
دکتر مهرداد رحمانی

🗓 دوشنبه، ششم اسفندماه ۱۴۰۳، ساعت ۱۶:۳۰

🏡 خیابان نجات‌اللهی (ویلا)، نبش خیابان ورشو، خانهٔ اندیشمندان علوم انسانی، سالن فردوسی

🔹برنامه به صورت حضوری برگزار می گردد.

🔹ورود برای عموم آزاد و رایگان است.

🔹 فایل صوتی جلسه در کانال قرار خواهد گرفت.

✅ فایل صوتی نشست اول
✅ فایل صوتی نشست دوم
✅ فایل صوتی نشست سوم
✅ فایل صوتی نشست چهارم
✅ فایل صوتی نشست پنجم
✅ فایل صوتی نشست ششم
✅ فایل صوتی نشست هفتم
✅ فایل صوتی نشست هشتم

🌲خانهٔ اندیشمندان علوم انسانی
🌲موسسهٔ فرهنگی هنری سپهرِ مهر

#ایرج_شهبازی
#صبح_امید
#عشق
#رابطه_عاشقانه
#مراقبت

🆔 @irajshahbazi
🆔 @iranianhht
🆔 @sepehr_mehr

13.02.202517:06

https://youtu.be/-4XhNxdE1WI?si=wE8xNFFDf61l5Mev

13.02.202509:42

❤️

قرآن ،
خواندنی

❤️

@fariba_khademi

13.02.202505:09

❤️

زآن یار دلنوازم شکری است با شکایت

بشنو تو این حکایت....
این راه بی نهایت...

برگو کجای ماندی ؟
ای کوکب هدایت ...

❤️

@fariba_khademi

Выдалена15.02.202511:37

12.02.202505:17

توجه ، توجه

سلام دوستان عزیزم
با عذرخواهی فراوان به اطلاع می رساند جلسات سبک زندگی با ادبیات و مثنوی خوانی فردا 25 بهمن برگزار
نمی شود ،
لطفا به دوستان دیگر نیز اطلاع دهید ،
باسپاس و عذرخواهی مجدد

فریبا خادمی

Пераслаў з:

مهرداد رحمانی

04.02.202515:37

هر شب و هر سَحر تو را من به دعا بخواستم
مولانای عاشقِ دعاخو
✍ مهرداد رحمانی

دعا نزد مولانا با دیگران فرق دارد.

مولانا عاشق بود و عاشق به هر بهانه‌ای وصال معشوق را می‌طلبد. دعا نزد مولانا چنین بهانه‌ای است... بهانه‌ای عاشقانه.

دعا برای مولانا تنها یک عمل نیست که گاه‌گاه از او سر زند. دعا برای او ریسمانی است که او را از خود بیرون کشد تا برِ دوست رساند.

کلیدِ حاجت خلقانْ بدان شده‌ست دعا
که جانِ جانِ دعایی و نورِ آمینی
«دیوان شمس، غزل ۳۰۶۳»

و این ریسمان نه از او جدا، که در جان او آویزان است... ذرّه ذرّه‌ی وجود مولانا ریسمان است؛ ریسمان دعا.

گویی جان مولانا و ریسمان دعا در همدیگر سرشته‌اند؛ این خوی آن گرفته و آن خوی این...
تا جایی که می‌گفت:

زِ بس دعا که بکَردم دعا شُدست وجودم
که هر که بیند رویَم، دعا به خاطرش آرَد
«دیوان شمس، غزل ۹۰۳»

پس نزد مولانا خودِ دعا مهم است نه رد و قبول آن. مولانا فراسوی اجابت، تمنّای گفتگو دارد... گفتگویی عاشقانه با دوست...

ای اَخی دَست از دعا کردن مَدار
با اجابت یا رَدِ اویَت چه کار؟
«مثنوی، دفتر ششم»
*رَد را بدون تشدید بخوانید.

اگرچه که می‌دانست همین که دعا رخ می‌دهد، خود نشان اجابت است و تا لبّیک دوست نباشد، کسی به دعا نخواهد نشست...

چون بنده آید در دعا او در نهان آمین کند
آمین او آنست کو اندر دعا ذوقش دهد.
«غزلیات شمس، غزل ۵۲۸»

برای دعا منافعی برشمرده‌اند:

دعا خاطرِ پراکنده‌ی آدمی را جمع می‌کند،
دعا به وجود آدمی یکرنگی می‌بخشد،
در دعا، آدمی خلوص خویش را باز می‌یابد.
و چنین خلوصی اگر لحظات او را فتح کند، عقده‌های روحش یک به یک گشوده خواهند شد. ناگاه چشم باز می‌کند و خود را با همه‌ی جهان در آشتی می‌بیند.

این‌ها همه هست، اما مولانا نفع‌جو نیست. مقصود او از هر چیزی، چه دعا چه غیر دعا، در جوارِ دوست بودن است.
مقصود او، از خود مُردن و در او زنده شدن است.

نه زِ چَپْشان چاره بود و نه زِ راست
حیله ها چون مُرد، هنگامِ دُعاست
«مثنوی، دفتر سوم»

اصلا مولانا به همین دلیل دعا را دوست دارد؛ چون دعا اعتراف به عجز است. به شکست ترفندها و چاره‌‌جویی‌ها، منیّت و خودبینی‌ها.

این حال برای مولانا خواستنی است. حالی غریب که در ژرفایش بشارتی نهفته است...
بی‌چاره شو تا چاره‌گر از راه رسد.
دردمند شو تا درمانگر از راه رسد.
و ویرانه شو تا آبادگر از راه رسد.

دست اِشکسته بَرآور در دعا
سوی اِشکسته پَرد فضلِ خدا
«مثنوی، دفتر پنجم»

زبانِ حال مولانا آن است که ای دوست، من از صید تو ناتوانم، تو مگر آیی و مرا بِبَری... مرا در دام محبّت خویش افکنی...

و مولانا تمامِ خویش را درمی‌بازد،
و یکسره از خویش برمی‌خیزد؛ تا جا برای او باز شود...

و چه منظره‌ای...

دهان او به دعا می‌جنبد اما خداست که می‌گوید.

آن دعایِ بی‌خودانْ خودْ دیگرَست
آن دعا زو نیست، گفتِ داورَست
آن دعا حق می‌کند چون او فناست
آن دعا و آن اجابت از خداست
«مثنوی، دفتر سوم»

این بار اوست که هم دعا می‌کند و هم اجابت... و مولانا هست اما نیست...

و خدای مولانا از این هم کریم‌تر است...

کَرم او را ببینید که «بی هیچ دعاگویی، عالم شده پرآمین»..
که ناگفته دعا استجابت می‌کند و به انتظار دعا نمی‌ماند. او دل‌ها را هر دمی گشایش می‌دهد.

ای دعا ناگفته از تو مُستجاب
داده دِل را هر دَمی صد فتحِ باب
«مثنوی، دفتر پنجم»

@mehrdad_rahmani4

04.02.202509:06

❤️

بانگ ديوان گله بان اشقیاست
بانگ سلطان پاسبان اولیاست

نگهم دار ای معين

مولانا
❤️
@fariba_khademi

03.02.202507:19

❤️

ای خمشی مغز منی
پرده آن نغز منی

کمتر فضل خمشی
کش نبود خوف و رجا

مولانا
❤️
@fariba_khademi

31.01.202506:45

❤️
می خواهم فقط باشم
کلمات نمی گذارند.
این واژگان ،که حروفی عاشقند.

چه کنم با عشق ؟
که ع عاشق ش است و ش عاشق ق ؟
چه کنم میان این همه عاشق و معشوق؟
میان این ربط جاودانه حروف و اضداد ؟

شاید بسنده باشد این شعر و گاه گاه ،
این بیچارگی از ادامه ،
این عجز مقدس .

شاید مرا بس است آهی و بویی .

آدینه است و تقدس آخرین روز هفته ،
خوش بادی ای سکوت ،
خوش بادی ای سکون ،
خوش بادی ای آن که دگر هیچ نامی بر تو نخواهم گذاشت .

فريبا خادمی

❤️

@fariba_khademi

Пераслаў з:

مهرداد رحمانی

29.01.202515:50

مولانا و یأس
✍ مهرداد رحمانی

شاهِ لاتأسو علَی ما فاتَکُم
کی شَود از قدرتشْ مطلوبْ گُم
(مولانا، مثنوی، دفتر ششم)

مصرع اول می‌گوید که خدا آن پادشاهی است که فرموده: «نومید نشوید و غم مخورید از آنچه از دست رفته است...»

اما همگی به تجربه فهمیده‌ایم که چه یأس‌ها؛ که در دل‌های آدمیان سر می‌زند؛ در از دست رفتن مطلوب‌ها، یا نرسیدن به مقصودها.

چه هراس‌ها و چه نگرانی‌ها که آدمی را در بر می‌گیرند، روح و تنش را می‌فشارند و در نهایت به چاه نااُمیدی می‌افکنند.

مولانا هم تلخی این هراس‌ها را چشیده، او خزیدن در چاه یأس‌ها را زیسته،
ولی گویی از آن سوی روشنایی بیرون جهیده، که از زبان خدا می‌گوید:

«نترسید! بشارت بر شما باد که هیچ مطلوبی نیست که در قلمروِ قدرت او گم شود و از کف رود».

مولانای صبح‌خو در آثارش قند مکرری دارد که «سوی نومیدی مرو، امّیدهاست». او چندین بار هم به بشارت گوارای «لاتأسوا» اشاره کرده که معنایش این است: «مأیوس مشو».

مثلا از زبان خدا می‌گوید:

اگر شُد سود و سرمایه چه غمگینی چو من هستم
برآور سر زِ جودِ من که لاتأسوا نِمودَسْتم
«مولانا، دیوان شمس، غزل ۱۴۲۰»

اما گویی ماجرا ژرف‌تر ازین است.
درست است که مولانا، آدمی را از غلطیدن در کوی نومیدی برحذر می‌دارد، اما او خود در اعماق تاریک یأس‌ها نوری یافته.

نوری ماوراء همهٔ نورها... نور ِ او....او

در چشم مولانا، نااُمیدان و ترسیدگان در نزدیک‌ترین فاصله از خداوندند.

چرا که ترس و یأس، عمیق‌ترینِ عجزها و شکستگی‌هاست....
و او همواره نزد شکستگانست...

گویی خدا درست پشت پردهٔ یأس؛ درست پشت پردهٔ ترس آن‌هاست، اما آن‌ها او را نمی‌بینند.

و این همان سرّی است که در جهان مولانا، خدا در «خفا و پنهانی» به مأیوسان شربتی می‌دهد که اگر امیدواران از آن باخبر شوند، از حسرتش خواهند سوخت.

شربتی داری که پنهانی به نومیدان دهی
تا فغان برناوَرد از حسرتش، اُمیدوار
«مولانا، دیوان شمس، غزل ۷۱۹»

@mehrdad_rahmani4