مروری به زبان ساده میکنم تا درک بهتری شکل بگیره. همان‌گونه که دوستان اشاره کردند، هیچ حداقل و حداکثری برای پروتکل تعریف نشده است.
نخست به این پرسش پاسخ می‌دهیم که لایتنینگ چیست؟ لایتنینگ یک پروتکل لایه دوم بر روی زنجیره بلاکچین بیتکوین است که بر پایه مفهومی به نام HTLC بنا شده است. در این پروتکل، شما بیتکوین را روی زنجیره قفل میکنید و سپس با طرف مقابل یک پیمان بی‌نیاز به اعتماد می‌بندید.
به عنوان مثال، قبل از به وجود آمدن فروشگاه‌های زنجیره‌ای، بقالی دفتر نسیه‌ای داشت که افراد محلی از بقال خرید می‌کردند و در آن دفتر نوشته می‌شد و در نهایت، وقتی سرپرست خانواده دستمزد خود را می‌گرفت، این بدهی‌ها پرداخت می‌شد.
حالا همان دفتر قرارداد نسیه در عمل به مانند یک کانال آب عمل میکنه. ویژگی این کانال‌ها به گونه‌ای است که می‌توانند به یکدیگر متصل شوند و این ویژگی در پروتکل به نام روتینگ شناخته می‌شود.
این کانال‌های آب، نمونه‌های گوناگونی دارند، مانند پرایوت و پابلیک. در کانال پابلیک، مانند کانال‌های فاضلاب شهری، همه کانال‌ها به هم متصل هستند. حال تصور کنید که در این منطقه شهری شما یک دریاچه مصنوعی دارید. برای تخلیه آب دریاچه، نیاز به گنجایشی بیش از گنجایش کانال‌های شهری دارید که در عمل شدنی نیست و باعث آب‌گرفتی و خسارت معابر می‌شود.
در حالت دیگر، دریاچه شما بیرون از منطقه خانگی است و یک کانال بزرگ صنعتی پرایوت از دریاچه شما، مستقیم به رودخانه کشیده شده است. در این حالت، به نظر می‌رسد پروتکل لوله‌کشی به خوبی کار خود را انجام می‌دهد.
حالا به طور واضح‌تر توضیح می‌دهم: شما با نود B بیتکوین را بر روی زنجیره قفل کرده‌اید (پیمان یا قرارداد بسته‌اید)، بنابراین شما هم نود A محسوب می‌شوید. شما و نود B می‌توانید به تعداد فراوان معامله‌ای مانند دفتر نسیه بقالی انجام دهید و بعد از مدتی که قرارداد (چنل) را نیاز نداشتید، تسویه‌حساب کنید و ببندید.
حالا این چنل بین نود A و B می‌خواهد معامله‌ای با نود C انجام دهد. در اینجا، مانند چنل‌های آب‌شهری، باید از مسیر فرعی گذر کند (روتینگ) تا به مقصد برسد. اگر ظرفیت این مسیر فرعی مناسب نباشد، انتقال با مشکل مواجه خواهد شد.
