Палітыка без падману
Ніяк не магу зразумець навошта ўсьцяж журналістамі і аналітыкамі выкарыстоўваюцца наступныя звароты: "рэжым баіцца", "Лукашэнка хутка сыйдзе", "рэжым панікуе", "ці ўратуюць рэжым рэпрэсіі, ідэалогія, вертыкаль" і так далей, у тым жа духу?
На каго разлічаны такія загалоўкі і пасылы. Хаця выдавалася 5 года - гэта нямалы тэрмін, які павінен неяк уплываць на палітычныя дыягназы. Тым ня менш...
Узгаданая "аналітычная афарбоўка" ніякім чынам не паказвае рэальнасьць, а стварае нейкую казачную ілюзіі. Зразумела, што ў час рылсаў, шотсаў і клікбэйтаў сэнс не мае ніякага значэньня, а толькі форма. І чым больш дзіўная, скандальная форма, ці словазварот, тым "больш сэнсу", ці лепей сказаць "антысэнсу".
І вось укладаюць аудыторыі "цудоўныя звароты" ў іх голавы, а яна і верыць у тое, што Лукашэнку хутка канец, вось вось і ён збегне зь Беларусі, альбо "героі-чыноўнікі" арыштуюць дыктатара, бо ўнутры сьпее змова.
А потым мы ўсе здзіўляемся, чаму людзі пачакаўшы некалькі месяцаў, жудасна расчароўваюцца і перастаюць верыць апазіцыі і адмаўляюцца ў далейшым удзельнічаць у палітыцы? Бо усе вышэй узгаданае умацоўвае "веру" у тое, што палітыкі і аналітыкі - падманваюць.
У сваю чаргу, перыяд крытычнага супрацьстаяньня, стварэньне ілюзій, якія вядуць да расчараванасьці найбольш разбуральная сіла ўнутры апазіцыі, бо апераваньне ілюзіямі, адмыслова неадэкватная ацэнка сітуацыі - гэта па-сутнасьці палітычнае ашуканства, за якое людзі расплочваюцца жыцьцем і здароў’ем.
Менавіта так адбылося ў 20-21 годзе, паверыўшы ў тое, што рэжыму канец і трэба толькі пачакаць, пакуль ён сам сабой разваліцца, частка грамадства ўсё паставілі на "мірны карнавал-пратэст", перамовы - і прайграла.
Наступна, "аналітыкі і палітыкі" паабяцалі, што яшчэ трошачкі і недзе ў вясну-восень 2021 году Лукашэнка ўцячэ й зноў людзі без перасьцярогаў праяўлялі сваю актыўнасьць і падпалі пад жудасны ціск.
А калі, пасьля пратэстаў засталася спаленая зямля, самым распаўсюджаным тлумачэньнем "экспертаў-палітыкаў" было: "мы акзваецца не даацанілі неадэкватнасьць рэжыму". Як жа так? А на чым базаваліся вашыя ацэнкі? Можа на аналізе дзеяньняў рэжыму на працягу 25 год?
І зараз, гэтыя ж эксперты-палітыкі працягваюць прадаваць паветра, у тым ліку і для "заходнікаў".
Не гледзячы на тое, што прайшло пяць год з 2020, і 31 год з 1994, на медыя рэсурсах амаль пад капірку аднолькавыя тытулы: рэжым баіцца, Лукашэнку канец, рэжым неэфектыўны, сістэма ў крызісе, Лукашэка не ведае, што рабіць".
З чаго такія "высновы" і галоўнае навошта?
Відавочна ж, што на сеньняшні дзень, што ў справе ўтрыманьня ўлады (фактычна пажыцьцева) створана вельмі эфектыўная сістэма: простая, прымітыўная і брутальная - мэта, якой утрымаць Лукашэнку пры ўладзе максімальна доўга і стварэць умовы для яе бясьпечнай перадачы".
Ніякіх унутраных пагроз не існуе, апазіцыя-20, таксама не стварае рэальнай пагрозы. Раздражняе - магчыма, але гэта не пагроза.
Усе больш менш сур’езныя антысістэмныя ініцыятывы зьнішчаны і дыскрэдытаваныя.
Узровень адтоку і дэфіцыту рэсурсаў у структурах 20/20 значна большы, чым у рэжымных. Напрыклад, за 2.5 год у так званы "кабінет" не прышоў ніводны эканаміст, не была створана эфектыўная сістэма бясьпекі, наадварот яе падставы цалкам былі разбураныя.
Зараз увогуле ўсе зьвялося да "культурніцкай дзейнасьці", ну і замежных турнэ. У сваю чаргу немалыя фінансавыя патокі за гэтыя ж 5 год не прынесьлі ніякага відавочнага палітычнага выніку.
І пры гэтым "аналітыкі", "эксперты" гавораць пра неэфектыўнасьць сістэмы, пра нейкую яе хісткасьць.
Так, існаваньне рэжыму адбываецца Беларусі і грамадства, яно дэградуе і вынішчаецца, але гэта ну ніяк не азначае, што ўлада нестабільна, а яе структуры (адміністрыцыйна-рэпрэсіўны апарат) недзеяздольны.
Кантроль, ідэалагія, рэпрэсіі, агентурная дзейнасьць, прапаганда - робяць сваю справу: усьцяж зачышчаюць прастору і дэскрыдэтуюць апазіцыю.
Як мне падаецца, грамадства павінна ведаць (як унутры Беларусі, так і замяжой) праўду, адносна таго што:
