روزنوشته‌های سمیه توحیدلو
به یاد وبلاگ قدیمی‌ام «بر ساحل سلامت»
بیشتر از جامعه می‌نویسم و جامعه‌شناسی اقتصادی.
از کتاب‌هایی که می‌خوانم یا می‌شنوم.
ارائه‌ها یا یادداشت‌های گاه و بیگاه را هم می‌گذارم شاید به درد خورد.
سمیه توحیدلو
smtohidlou@gmail.com
بیشتر از جامعه می‌نویسم و جامعه‌شناسی اقتصادی.
از کتاب‌هایی که می‌خوانم یا می‌شنوم.
ارائه‌ها یا یادداشت‌های گاه و بیگاه را هم می‌گذارم شاید به درد خورد.
سمیه توحیدلو
smtohidlou@gmail.com
Рэйтынг TGlist
0
0
ТыпПублічны
Вертыфікацыя
Не вертыфікаваныНадзейнасць
Не надзейныРазмяшчэнне
МоваІншая
Дата стварэння каналаDec 06, 2023
Дадана ў TGlist
Apr 16, 2025Прыкрепленая група
Рэкорды
21.04.202523:59
456Падпісчыкаў20.04.202518:02
33Індэкс цытавання20.04.202523:59
519Ахоп 1 паста20.04.202523:59
519Ахоп рэкламнага паста20.04.202511:35
7.00%ER20.04.202518:02
115.85%ERRПераслаў з:
یادداشت‌ها | فاطمه بهروزفخر
20.04.202503:37
فاطمه حسونه عزیزم سلام
مارکز کتابی دارد به نام «زنده‌ام که روایت کنم».
هر بار که خبر شهادت اهالی غزه را می‌شنویم با خودمان فکر می‌کنیم که شما، هرکدام می‌توانید موضوع صفحات کتابی باشید با عنوان «می‌میرم تا روایت کنم».
شهادت مردمان این جغرافیا، امتداد روایتی است که ساخته‌اید؛ روایتی که نمی‌خواهید خاموش بماند و ایستاده و پیوسته باشد تا روز آزادی.
شما، یکی از همان‌هایی بودید که پیش از شهادت، روایت کردید و پس از آن، خودتان بخشی از این روایت شدید.
«روحت را بر کف دستت بگذار و راه برو» فقط نام یک مستند نیست؛ توصیفی‌ست از زندگی مردم غزه.
مستندی که قرار است در جشنواره کن به نمایش درآید اما فیلمبردار آن، یعنی شما، پیش از اکران، همراه با ده نفر از اعضای خانواده‌تان در غزه به شهادت رسیدید.
شما از نخستین روزهای جنگ دوربین‌تان را دست گرفتید تا نسل‌کشی را ثبت کنید. دوربین شما، سلاح‌تان بود.
روایت، تنها ابزاری است که از مرزها، سانسور و خاکستر عبور می‌کند و شما این را خوب می‌دانستید فاطمه عزیز!
شما یادمان دادید و مطمئن‌مان کردید روایت، بازی با کلمات نیست؛ ایستادن میانه آتش است.
به‌سلامت رفیق عزیز ما.
ما از یادت نمی‌کاهیم.
مارکز کتابی دارد به نام «زنده‌ام که روایت کنم».
هر بار که خبر شهادت اهالی غزه را می‌شنویم با خودمان فکر می‌کنیم که شما، هرکدام می‌توانید موضوع صفحات کتابی باشید با عنوان «می‌میرم تا روایت کنم».
شهادت مردمان این جغرافیا، امتداد روایتی است که ساخته‌اید؛ روایتی که نمی‌خواهید خاموش بماند و ایستاده و پیوسته باشد تا روز آزادی.
شما، یکی از همان‌هایی بودید که پیش از شهادت، روایت کردید و پس از آن، خودتان بخشی از این روایت شدید.
«روحت را بر کف دستت بگذار و راه برو» فقط نام یک مستند نیست؛ توصیفی‌ست از زندگی مردم غزه.
مستندی که قرار است در جشنواره کن به نمایش درآید اما فیلمبردار آن، یعنی شما، پیش از اکران، همراه با ده نفر از اعضای خانواده‌تان در غزه به شهادت رسیدید.
شما از نخستین روزهای جنگ دوربین‌تان را دست گرفتید تا نسل‌کشی را ثبت کنید. دوربین شما، سلاح‌تان بود.
روایت، تنها ابزاری است که از مرزها، سانسور و خاکستر عبور می‌کند و شما این را خوب می‌دانستید فاطمه عزیز!
شما یادمان دادید و مطمئن‌مان کردید روایت، بازی با کلمات نیست؛ ایستادن میانه آتش است.
به‌سلامت رفیق عزیز ما.
ما از یادت نمی‌کاهیم.
Пераслаў з:
سیاست‌گذاری اجتماعی
18.04.202508:25
دولت‌ها استارت‌آپ نیستند!
این عنوان یادداشتی است از ماریانا مازوکاتو و راینر کتل که در ۱۰ آپریل ۲۰۲۵ در پروجکت سندیکیت منتشر شده است. از مازوکاتو کتاب‌های «دولت کارآفرین» و «ارزش همه چیز» به فارسی ترجمه شده است. بخش‌هایی از یادداشت را در ادامه می‌خوانید:
در سراسر جهان دولت‌ها در تلاش‌اند که تصویری استارت‌آپی از خود خلق کنند. نهضت کارایی دولت (DOGE) ایلان ماسک در آمریکا و اره برقی خاویر میلی در آرژانتین نمونه‌هایی از این نوع است. اما مسئله این است که دولت‌ها و کسب‌وکارها اهداف بسیار متفاوتی دارند. اگر سیاست‌گذاران عمومی از بنیانگذاران کسب‌وکارها تقلید کنند توانایی خود را برای مقابله با چالش‌های پیچیدۀ اجتماعی از دست می‌دهند.
برای استارتآپها، بالاترین اولویت تکرار سریع، اختلال مبتنی‌بر فناوری، و بازدهی مالی برای سرمایه‌گذاران است. موفقیت آنها به حل یک مشکل معیّن با یک محصول واحد یا در یک سازمان بستگی دارد. اما دولت‌ها باید با مسائل پیچیده و درهم‌تنیده‌ای مانند فقر، سلامت عمومی، و امنیت ملی مقابله کنند. هر چالش مستلزم همکاری در بخش‌های مختلف و برنامه‌ریزی بلندمدت دقیق است. ایدۀ تضمین منافع کوتاه‌مدت در هر یک از این زمینه‌ها اساساً منطقی نیست.
برخلاف استارتآپها دولت‌ها باید از دستورات قانونی حمایت کنند، ارائۀ خدمات ضروری را تضمین کنند، و مبتنی‌بر قانون عمل کنند. معیارهایی نظیر سهم بازار برای دولت بی‌معنا است، زیرا دولت به‌جای تلاش برای «برنده‌شدن» باید بر گسترش فرصت‌ها تمرکز کند. باید بلندمدت فکر کند و به ساختارهای چابک و انعطاف‌پذیر دست یابد. اعمال منطق استارت‌آپی برای خدمات عمومی می‌تواند به راه‌حل‌های تکه‌تکه‌ای منجر شود که به تشدید ناکارآمدی‌های موجود منجر می‌شود.
فرآیندی که در چارچوب آن دولت‌ها یاد می‌گیرند تا نتایج بهتری به‌دست آورند بسیار متفاوت از یک استارت‌آپ است. به‌جای پذیرش کورکورانۀ فرهنگ استارت‌آپی، دولت‌ها باید تلاش‌های پیشین برای مدرن‌سازی و اصلاح خدمات عمومی را واکاوی کنند. درس‌های زیادی برای یادگیری وجود دارد:
اولاً، بخش دولتی به یک بنیان جدید در اقتصاد نیاز دارد. تأکید مدل غالب «کارایی» اغلب خروجی‌ها (چند وعدۀ غذایی مدرسه یارانه‌ای است؟) را با نتایج (غذاها چقدر مغذی و پایدار یا محلی بودند؟) اشتباه می‌گیرد و بر دوگانگی بسیار ساده‌شدۀ عمومی-خصوصی مبتنی است. نتیجه، اتکای بیش‌ازحد به اکتشاف‌های سطحی مانند تجزیه و تحلیل هزینه-فایده است که لزوماً پیشرفت به سمت نتایج سیستمی مطلوب را اندازه‌گیری نمی‌کند.
درس دوم این است که «تنوع» یک دارایی است، نه تمرین درستی سیاسی. طی قرن گذشته، بخش عمومی برای همگانی‌بودن تلاش کرد: خدمات باید در شهرهای کوچک به همان اندازۀ شهرهای ثروتمندتر خوب و قابل دسترس باشند. اما نحوۀ ارائه این خدمات نیز مهم است. ایجاد یک بخش عمومی مطلوب به نیروی کار متنوع‌تر، آموزش مداوم، دیدگاه‌های تحلیلی متعدد، و مجموعه‌ای از مداخلات نیاز دارد؛ هیچ گلولۀ جادویی وجود ندارد.
سوم، بخش عمومی باید بین توانایی‌های سیاسی، سیاست‌گذاری، و اجرایی خود تعادل ایجاد کند. دولت‌ها چیزی فراتر از ماشین‌های اداری هستند. آنها به رهبری سیاسی، احساس هدف، و توانایی تنظیم سیاست‌ها نیاز دارند. اغلب اوقات، اصلاحات بخش عمومی بر کارایی تکنوکراتیک تمرکز می‌کند، و ضرورت بیان و اجرای چشم‌اندازی برای جلب حمایت عمومی را نادیده می‌گیرد.
برای تجهیز بخش عمومی به ظرفیت مورد نیاز برای مقابله با چالش‌های معاصر، دولت‌ها -و آنچه «دولت‌های کارآفرین» نامیده‌ایم- باید شش قابلیت را پرورش دهند که آنها را قادر به یادگیری و سازگاری می‌کند. ۱. آگاهی استراتژیک یعنی توانایی شناسایی فعالانۀ چالش‌ها و فرصت‌های نوظهور، ۲. انعطاف‌پذیری دستورکار به‌طوری‌که بتوان اولویت‌ها را در هنگام مواجهه با بحران‌ها متعادل کرد. ۳. ائتلاف‌سازی و مشارکت به‌طوری‌که بخش عمومی بتواند همکاری بین بخش‌ها و جوامع را تقویت کند. ۴. تغییر خود یعنی به‌روزرسانی مستمر مهارت‌های سازمان‌های دولتی، ساختارهای سازمانی، و مدل‌های عملیاتی. این مستلزم قابلیت بعدی است. ۵. ارزیابی و حل مسئله در ارائۀ خدمات عمومی. و ۶. نیاز بخش عمومی به ابزارها و نهادهای نتیجه‌گرا.
دولت‌ها نباید مانند استارتآپها اداره شوند، زیرا اهداف بسیار متفاوتی را دنبال می‌کنند، به حوزه‌های مختلف پاسخ می‌دهند، و در زمان‌بندی‌های کاملاً متفاوتی عمل می‌کنند. سیاست‌گذاران به‌جای تعقیب سراب درۀ سیلیکون باید بر ایجاد ساختارها و قابلیت‌هایی تمرکز کنند که دولت‌ها را قادر می‌سازد پاسخگو، انعطاف‌پذیر، و مؤثر باشند. اصلاحات باید ریشه در درک عمیق پویایی بخش عمومی داشته باشد، نه در تمایل به تقلید از یونیکورن‌هایی که به‌دنبال اختلال (disruption) بزرگ بعدی هستند!
@omidi_reza
این عنوان یادداشتی است از ماریانا مازوکاتو و راینر کتل که در ۱۰ آپریل ۲۰۲۵ در پروجکت سندیکیت منتشر شده است. از مازوکاتو کتاب‌های «دولت کارآفرین» و «ارزش همه چیز» به فارسی ترجمه شده است. بخش‌هایی از یادداشت را در ادامه می‌خوانید:
در سراسر جهان دولت‌ها در تلاش‌اند که تصویری استارت‌آپی از خود خلق کنند. نهضت کارایی دولت (DOGE) ایلان ماسک در آمریکا و اره برقی خاویر میلی در آرژانتین نمونه‌هایی از این نوع است. اما مسئله این است که دولت‌ها و کسب‌وکارها اهداف بسیار متفاوتی دارند. اگر سیاست‌گذاران عمومی از بنیانگذاران کسب‌وکارها تقلید کنند توانایی خود را برای مقابله با چالش‌های پیچیدۀ اجتماعی از دست می‌دهند.
برای استارتآپها، بالاترین اولویت تکرار سریع، اختلال مبتنی‌بر فناوری، و بازدهی مالی برای سرمایه‌گذاران است. موفقیت آنها به حل یک مشکل معیّن با یک محصول واحد یا در یک سازمان بستگی دارد. اما دولت‌ها باید با مسائل پیچیده و درهم‌تنیده‌ای مانند فقر، سلامت عمومی، و امنیت ملی مقابله کنند. هر چالش مستلزم همکاری در بخش‌های مختلف و برنامه‌ریزی بلندمدت دقیق است. ایدۀ تضمین منافع کوتاه‌مدت در هر یک از این زمینه‌ها اساساً منطقی نیست.
برخلاف استارتآپها دولت‌ها باید از دستورات قانونی حمایت کنند، ارائۀ خدمات ضروری را تضمین کنند، و مبتنی‌بر قانون عمل کنند. معیارهایی نظیر سهم بازار برای دولت بی‌معنا است، زیرا دولت به‌جای تلاش برای «برنده‌شدن» باید بر گسترش فرصت‌ها تمرکز کند. باید بلندمدت فکر کند و به ساختارهای چابک و انعطاف‌پذیر دست یابد. اعمال منطق استارت‌آپی برای خدمات عمومی می‌تواند به راه‌حل‌های تکه‌تکه‌ای منجر شود که به تشدید ناکارآمدی‌های موجود منجر می‌شود.
فرآیندی که در چارچوب آن دولت‌ها یاد می‌گیرند تا نتایج بهتری به‌دست آورند بسیار متفاوت از یک استارت‌آپ است. به‌جای پذیرش کورکورانۀ فرهنگ استارت‌آپی، دولت‌ها باید تلاش‌های پیشین برای مدرن‌سازی و اصلاح خدمات عمومی را واکاوی کنند. درس‌های زیادی برای یادگیری وجود دارد:
اولاً، بخش دولتی به یک بنیان جدید در اقتصاد نیاز دارد. تأکید مدل غالب «کارایی» اغلب خروجی‌ها (چند وعدۀ غذایی مدرسه یارانه‌ای است؟) را با نتایج (غذاها چقدر مغذی و پایدار یا محلی بودند؟) اشتباه می‌گیرد و بر دوگانگی بسیار ساده‌شدۀ عمومی-خصوصی مبتنی است. نتیجه، اتکای بیش‌ازحد به اکتشاف‌های سطحی مانند تجزیه و تحلیل هزینه-فایده است که لزوماً پیشرفت به سمت نتایج سیستمی مطلوب را اندازه‌گیری نمی‌کند.
درس دوم این است که «تنوع» یک دارایی است، نه تمرین درستی سیاسی. طی قرن گذشته، بخش عمومی برای همگانی‌بودن تلاش کرد: خدمات باید در شهرهای کوچک به همان اندازۀ شهرهای ثروتمندتر خوب و قابل دسترس باشند. اما نحوۀ ارائه این خدمات نیز مهم است. ایجاد یک بخش عمومی مطلوب به نیروی کار متنوع‌تر، آموزش مداوم، دیدگاه‌های تحلیلی متعدد، و مجموعه‌ای از مداخلات نیاز دارد؛ هیچ گلولۀ جادویی وجود ندارد.
سوم، بخش عمومی باید بین توانایی‌های سیاسی، سیاست‌گذاری، و اجرایی خود تعادل ایجاد کند. دولت‌ها چیزی فراتر از ماشین‌های اداری هستند. آنها به رهبری سیاسی، احساس هدف، و توانایی تنظیم سیاست‌ها نیاز دارند. اغلب اوقات، اصلاحات بخش عمومی بر کارایی تکنوکراتیک تمرکز می‌کند، و ضرورت بیان و اجرای چشم‌اندازی برای جلب حمایت عمومی را نادیده می‌گیرد.
برای تجهیز بخش عمومی به ظرفیت مورد نیاز برای مقابله با چالش‌های معاصر، دولت‌ها -و آنچه «دولت‌های کارآفرین» نامیده‌ایم- باید شش قابلیت را پرورش دهند که آنها را قادر به یادگیری و سازگاری می‌کند. ۱. آگاهی استراتژیک یعنی توانایی شناسایی فعالانۀ چالش‌ها و فرصت‌های نوظهور، ۲. انعطاف‌پذیری دستورکار به‌طوری‌که بتوان اولویت‌ها را در هنگام مواجهه با بحران‌ها متعادل کرد. ۳. ائتلاف‌سازی و مشارکت به‌طوری‌که بخش عمومی بتواند همکاری بین بخش‌ها و جوامع را تقویت کند. ۴. تغییر خود یعنی به‌روزرسانی مستمر مهارت‌های سازمان‌های دولتی، ساختارهای سازمانی، و مدل‌های عملیاتی. این مستلزم قابلیت بعدی است. ۵. ارزیابی و حل مسئله در ارائۀ خدمات عمومی. و ۶. نیاز بخش عمومی به ابزارها و نهادهای نتیجه‌گرا.
دولت‌ها نباید مانند استارتآپها اداره شوند، زیرا اهداف بسیار متفاوتی را دنبال می‌کنند، به حوزه‌های مختلف پاسخ می‌دهند، و در زمان‌بندی‌های کاملاً متفاوتی عمل می‌کنند. سیاست‌گذاران به‌جای تعقیب سراب درۀ سیلیکون باید بر ایجاد ساختارها و قابلیت‌هایی تمرکز کنند که دولت‌ها را قادر می‌سازد پاسخگو، انعطاف‌پذیر، و مؤثر باشند. اصلاحات باید ریشه در درک عمیق پویایی بخش عمومی داشته باشد، نه در تمایل به تقلید از یونیکورن‌هایی که به‌دنبال اختلال (disruption) بزرگ بعدی هستند!
@omidi_reza
19.04.202514:34
فرزندآوری و اشتغال
🔹در جامعه تحصیل‌کرده با زنان فعال و جویای کار، وقتی چنین آماری وجود داشته باشد؛ نمی‌توان انتظار نرخ بالای زاد وولد را داشت. مادری تجربه بسیار سختیست. همه امکان‌های همراهی با مادر هم مسدود شده است. آنچه برجای مانده صرفا زمینه‌هاییست برای حذف زنان از فعالیت اقتصادی. حتی به لحاظ فرهنگی کارفرمای مرد ضرورت مرخصی زایمان را نمی‌داند و ترجیح می‌دهد زنان متاهل و در استانه فرزندآوری را استخدام نکند. از سویی مخارج بالای نگهداری فرزندان و حذف مهدهای دولتی عملا عامل بروز چنین آماری می‌شود.
🔹در جامعه‌ای که رو به سالمندی می‌رود و زنان تحصیل‌کرده و دانشگاهی می‌توانند حضور باکیفیت اقتصادی داشته باشند؛ مرسوم‌ترین سیاست خانه‌نشینی زنان و حذف ایشان از مخرج کسر اشتغال یا همان جمعیت فعال است. چیزی که در سنوات آتی مشکلات بزرگی می‌آفریند.
#تأملات
#روزنوشته‌های_سمیه_توحیدلو
@smtohidloo
https://t.me/dmag_ir/296
🔹در جامعه تحصیل‌کرده با زنان فعال و جویای کار، وقتی چنین آماری وجود داشته باشد؛ نمی‌توان انتظار نرخ بالای زاد وولد را داشت. مادری تجربه بسیار سختیست. همه امکان‌های همراهی با مادر هم مسدود شده است. آنچه برجای مانده صرفا زمینه‌هاییست برای حذف زنان از فعالیت اقتصادی. حتی به لحاظ فرهنگی کارفرمای مرد ضرورت مرخصی زایمان را نمی‌داند و ترجیح می‌دهد زنان متاهل و در استانه فرزندآوری را استخدام نکند. از سویی مخارج بالای نگهداری فرزندان و حذف مهدهای دولتی عملا عامل بروز چنین آماری می‌شود.
🔹در جامعه‌ای که رو به سالمندی می‌رود و زنان تحصیل‌کرده و دانشگاهی می‌توانند حضور باکیفیت اقتصادی داشته باشند؛ مرسوم‌ترین سیاست خانه‌نشینی زنان و حذف ایشان از مخرج کسر اشتغال یا همان جمعیت فعال است. چیزی که در سنوات آتی مشکلات بزرگی می‌آفریند.
#تأملات
#روزنوشته‌های_سمیه_توحیدلو
@smtohidloo
https://t.me/dmag_ir/296
14.04.202510:17
نرخ اشتغال و بیکاری در زمستان ۱۴۰۳ به گواهی درگاه مرکز آمار
⬇️⬇️⬇️
#نگاهی_به_آمار
#اشتغال_و_بیکاری
⬇️⬇️⬇️
#نگاهی_به_آمار
#اشتغال_و_بیکاری
13.04.202512:44
لوگوی وبلاگ قدیمی اثری از دوست ارزشمندم ساما @samousavia بوده است.
Пераслаў з:
انجمن جامعه شناسی ایران
13.04.202509:51
💢گزارش نشست جامعه‌شناسی اقتصادی و گونه شناسی بازارها
14 دیماه 1403
گزارش: محسن سلیمی امان آباد
گروه اقتصادی انجمن جامعه شناسی ایران مورخ چهاردهم دی ماه وبینار «جامعه شناسی اقتصادی و گونه شناسی بازارها» را با ارائه خانم دکتر سمیه توحیدلوعضو هیات علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی برگزار کرد.
در پیش درآمد وبینار دبیر نشست دکتر مینا شیروانی ناغانی، گفت: جامعه‌شناسی اقتصادی به‌طور بنیادی تلاش می‌کند که نشان دهد چگونه عوامل اجتماعی، از جمله فرهنگ، نهاد قدرت و نابرابری، بر فعالیت‌های اقتصادی تأثیر می‌گذارند. در این راستا، علاوه بر بررسی اثرات عوامل اجتماعی بر فرآیندهای اقتصادی، جامعه‌شناسی اقتصادی به‌طور متقابل به مطالعه چگونگی تأثیر فعالیت‌های اقتصادی بر ساختارهای اجتماعی، هویت‌ها و رفتارهای فردی و جمعی می‌پردازد.
در این حوزه، گونه‌شناسی بازار به‌عنوان یکی از مهم‌ترین موضوعات مورد توجه قرار می‌گیرد. بازارها، به‌عنوان مکان‌های اصلی برای مبادله کالاها و خدمات، نقش حیاتی و اساسی در شکل‌دهی به فرآیندهای اجتماعی و اقتصادی دارند. از منظر جامعه‌شناسی اقتصادی، تحلیل بازارها حائز اهمیت است چرا که این بازارها نه تنها محلی برای خرید و فروش هستند، بلکه تأثیرات گسترده‌ای بر ساختار اجتماعی و توزیع منابع در سطح کلان دارند. با این حال، باید توجه داشت که بازارها یکسان نیستند و تنوع زیادی دارند.
به عبارت دیگر، انواع مختلف بازارها وجود دارند که معیارهای طبقه‌بندی متفاوتی دارند. این تنوع در بازارها، چه از لحاظ نوع کالا و خدمات، ساختار بازار، شکل مالکیت، جغرافیای بازار، یا میزان تنظیم‌گری آن، موجب می‌شود که این بازارها در عملکرد و تأثیرات خود بر جامعه و اقتصاد تفاوت‌های قابل‌توجهی داشته باشند.
ادامه این گزارش را روی وب سایت انجمن جامعه شناسی ایران بخوانید.
@iran_sociology
#انجمن_جامعه_شناسی_ایران
با حمایت انجمن جامعه شناسی، از فرهنگ و فرهیختگی حمایت کنید
14 دیماه 1403
گزارش: محسن سلیمی امان آباد
گروه اقتصادی انجمن جامعه شناسی ایران مورخ چهاردهم دی ماه وبینار «جامعه شناسی اقتصادی و گونه شناسی بازارها» را با ارائه خانم دکتر سمیه توحیدلوعضو هیات علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی برگزار کرد.
در پیش درآمد وبینار دبیر نشست دکتر مینا شیروانی ناغانی، گفت: جامعه‌شناسی اقتصادی به‌طور بنیادی تلاش می‌کند که نشان دهد چگونه عوامل اجتماعی، از جمله فرهنگ، نهاد قدرت و نابرابری، بر فعالیت‌های اقتصادی تأثیر می‌گذارند. در این راستا، علاوه بر بررسی اثرات عوامل اجتماعی بر فرآیندهای اقتصادی، جامعه‌شناسی اقتصادی به‌طور متقابل به مطالعه چگونگی تأثیر فعالیت‌های اقتصادی بر ساختارهای اجتماعی، هویت‌ها و رفتارهای فردی و جمعی می‌پردازد.
در این حوزه، گونه‌شناسی بازار به‌عنوان یکی از مهم‌ترین موضوعات مورد توجه قرار می‌گیرد. بازارها، به‌عنوان مکان‌های اصلی برای مبادله کالاها و خدمات، نقش حیاتی و اساسی در شکل‌دهی به فرآیندهای اجتماعی و اقتصادی دارند. از منظر جامعه‌شناسی اقتصادی، تحلیل بازارها حائز اهمیت است چرا که این بازارها نه تنها محلی برای خرید و فروش هستند، بلکه تأثیرات گسترده‌ای بر ساختار اجتماعی و توزیع منابع در سطح کلان دارند. با این حال، باید توجه داشت که بازارها یکسان نیستند و تنوع زیادی دارند.
به عبارت دیگر، انواع مختلف بازارها وجود دارند که معیارهای طبقه‌بندی متفاوتی دارند. این تنوع در بازارها، چه از لحاظ نوع کالا و خدمات، ساختار بازار، شکل مالکیت، جغرافیای بازار، یا میزان تنظیم‌گری آن، موجب می‌شود که این بازارها در عملکرد و تأثیرات خود بر جامعه و اقتصاد تفاوت‌های قابل‌توجهی داشته باشند.
ادامه این گزارش را روی وب سایت انجمن جامعه شناسی ایران بخوانید.
@iran_sociology
#انجمن_جامعه_شناسی_ایران
با حمایت انجمن جامعه شناسی، از فرهنگ و فرهیختگی حمایت کنید
Пераслаў з:
جامعه‌شناسی اقتصادی و توسعه
13.04.202509:51
🔰📌گروه جامعه‌شناسی اقتصادی انجمن جامعه شناسی ایران برگزار می‌کند:
📍جامعه‌شناسی اقتصادی و گونه شناسی بازارها
🎙سخنران: دکتر سمیه توحیدلو
باحضور:
دکتر علی اصغر سعیدی
تسهیلگر وبینار:
دکتر میناشیروانی ناغانی
#جامعه‌شناسی_اقتصادی_سیاسی
#گونه_شناسی_باژارها
📌زمان برگزاری وبینار:
جمعه 14 دیماه
ساعت 7 تا 9 شب
لینک برگزاری وبینار:
https://meet.google.com/ngg-necd-vzc
💠لینک گروه #کتابخوانی
https://t.me/+w7cRgHsZZRYzMDI0
🌐جامعه‌شناسی اقتصادی و توسعه
@sociology_development_economic
📍جامعه‌شناسی اقتصادی و گونه شناسی بازارها
🎙سخنران: دکتر سمیه توحیدلو
باحضور:
دکتر علی اصغر سعیدی
تسهیلگر وبینار:
دکتر میناشیروانی ناغانی
#جامعه‌شناسی_اقتصادی_سیاسی
#گونه_شناسی_باژارها
📌زمان برگزاری وبینار:
جمعه 14 دیماه
ساعت 7 تا 9 شب
لینک برگزاری وبینار:
https://meet.google.com/ngg-necd-vzc
💠لینک گروه #کتابخوانی
https://t.me/+w7cRgHsZZRYzMDI0
🌐جامعه‌شناسی اقتصادی و توسعه
@sociology_development_economic
Увайдзіце, каб разблакаваць больш функцый.
