"نشر بیدگل" 群组最新帖子
13.01.202513:21
چاپ دوم منتشر شد...
عادت طبیعی و انسانی ما این است که همواره به زندگی‌ای امیدوار باشیم که سرشار از شادی و لذت است و لاغیر. هر لحظه در جست‌وجوی راهی هستیم تا از هرگونه احساس ناخوشایندی طفره برویم. اما تنها در صورتی می‌توانیم با تمام وجود در یک مسیر معنوی اصیل قدم بگذاریم که بدانیم این رؤیا هرگز محقق نمی‌شود و به درکی پایدار از آن برسیم. اگر تصوری از این واقعیت نداشته باشیم، برایمان دشوار خواهد بود که به سمت گشایش در تمامیت زندگی حرکت کنیم. در عوض، همچنان عادت‌هایی را دنبال خواهیم کرد که ما را نسل‌اندرنسل و در طول زمان در ناخشنودی و اضطرابی مستمر نگه می‌دارند.
(به استقبال ناخوانده‌ها، پما چودرون، ترجمۀ نگار شاطریان)
عادت طبیعی و انسانی ما این است که همواره به زندگی‌ای امیدوار باشیم که سرشار از شادی و لذت است و لاغیر. هر لحظه در جست‌وجوی راهی هستیم تا از هرگونه احساس ناخوشایندی طفره برویم. اما تنها در صورتی می‌توانیم با تمام وجود در یک مسیر معنوی اصیل قدم بگذاریم که بدانیم این رؤیا هرگز محقق نمی‌شود و به درکی پایدار از آن برسیم. اگر تصوری از این واقعیت نداشته باشیم، برایمان دشوار خواهد بود که به سمت گشایش در تمامیت زندگی حرکت کنیم. در عوض، همچنان عادت‌هایی را دنبال خواهیم کرد که ما را نسل‌اندرنسل و در طول زمان در ناخشنودی و اضطرابی مستمر نگه می‌دارند.
(به استقبال ناخوانده‌ها، پما چودرون، ترجمۀ نگار شاطریان)
无法访问
媒体内容
媒体内容
12.01.202514:01
چاپ نهم منتشر شد...
الکترا: به خود بالیدی که چون مال بسیار داری کسی هستی. اما دارایی اندکی در کنارت می‌ماند. توانگری نه، نیکنامی است که می‌پاید. زیرا نام نیک هماره ماندگار است و پلیدی را می‌راند. توانگری نارواست و با بدکرداران می‌ماند. چون گلی اندک زمانی شکوفاست و سپس برباد می‌رود.
درام‌پردازان یونانی یک اسطوره را به صور بسیار متفاوت و متنوعی به کار می‌برند. در میان تراژدی‌های موجود، روایت‌های مختلفی از اسطورۀ «الکترا» موجود است که توسط آیسخولوس، سوفوکل و اوریپید نقل شده‌اند. از قیاس میان سه روایت معلوم می‌شود که هر درام‌پرداز، این اسطوره را متناسب با نیازهای روایی خویش تغییر داده و پرورانده است. نمایشنامۀ حاضر، روایت اوریپید از این اسطوره است. این نمایشنامه، نمونه‌ای آشکار از بینامتنیت در دنیای درام است. زیرا مبتنی بر روایت آیسخولوس از این اسطوره در اورستیاست و البته پاسخی است به این اثرِ پیش از خود.
(الکترا، اوریپید، ترجمۀ غلامرضا شهبازی)
الکترا: به خود بالیدی که چون مال بسیار داری کسی هستی. اما دارایی اندکی در کنارت می‌ماند. توانگری نه، نیکنامی است که می‌پاید. زیرا نام نیک هماره ماندگار است و پلیدی را می‌راند. توانگری نارواست و با بدکرداران می‌ماند. چون گلی اندک زمانی شکوفاست و سپس برباد می‌رود.
درام‌پردازان یونانی یک اسطوره را به صور بسیار متفاوت و متنوعی به کار می‌برند. در میان تراژدی‌های موجود، روایت‌های مختلفی از اسطورۀ «الکترا» موجود است که توسط آیسخولوس، سوفوکل و اوریپید نقل شده‌اند. از قیاس میان سه روایت معلوم می‌شود که هر درام‌پرداز، این اسطوره را متناسب با نیازهای روایی خویش تغییر داده و پرورانده است. نمایشنامۀ حاضر، روایت اوریپید از این اسطوره است. این نمایشنامه، نمونه‌ای آشکار از بینامتنیت در دنیای درام است. زیرا مبتنی بر روایت آیسخولوس از این اسطوره در اورستیاست و البته پاسخی است به این اثرِ پیش از خود.
(الکترا، اوریپید، ترجمۀ غلامرضا شهبازی)
无法访问
媒体内容
媒体内容
11.01.202513:32
منتشر شد...
در روزی بزرگ راهسپاريم؛ اما از فروغ
سوزنی به ما نشسته، تنها
يک سوزن.
روزی بزرگ آرام‌آرام در اصالت ما دست می‌برد
تا شانه رفته‌رفته به پس رود؛
که تنها از دور، از دور تواناييم
در شناختن شانه‌ی خود، که همين پرندگان هوا
بر آن فرود می‌آيند،
و در شناختن دست‌های خود، دست‌های
بريده ی خود،
که همين پرندگان هوا هستند.
در روزی بزرگ به تو می‌رسم، به شانه‌ی تو
دست می‌زنم، که به پس بنگری و ببينی
که نمی‌خندم.
(القصه، بیژن الهی)
در روزی بزرگ راهسپاريم؛ اما از فروغ
سوزنی به ما نشسته، تنها
يک سوزن.
روزی بزرگ آرام‌آرام در اصالت ما دست می‌برد
تا شانه رفته‌رفته به پس رود؛
که تنها از دور، از دور تواناييم
در شناختن شانه‌ی خود، که همين پرندگان هوا
بر آن فرود می‌آيند،
و در شناختن دست‌های خود، دست‌های
بريده ی خود،
که همين پرندگان هوا هستند.
در روزی بزرگ به تو می‌رسم، به شانه‌ی تو
دست می‌زنم، که به پس بنگری و ببينی
که نمی‌خندم.
(القصه، بیژن الهی)
无法访问
媒体内容
媒体内容
11.01.202507:28
در حالی که فیلم‌های تمام ژانرها از زیرمتن‌های رمانتیک استفاده می‌کنند، شمار زیادی از موزیکال‌ها نیز حول عشق و رمانس ساخته شده‌اند. پیوند میان موسیقی و عشق هیچ تعجبی ندارد، به‌ویژه با توجه به استفادۀ فرهنگی جهان غرب از موسیقی به عنوان واسطه‌ای برای سخن گفتن با روح یا قلب.
(ژانرهای سینمایی: از شمایل‌شناسی تا ایدئولوژی، بری کیت گرانت، ترجمۀ شیوا مقانلو)
©video: The Umbrellas of Cherbourg, 1964, Directed by Jacques Demy
(ژانرهای سینمایی: از شمایل‌شناسی تا ایدئولوژی، بری کیت گرانت، ترجمۀ شیوا مقانلو)
©video: The Umbrellas of Cherbourg, 1964, Directed by Jacques Demy
10.01.202514:34
به زودی منتشر می‌شود...
صور می‌دمند و بهار دمیده...
من به سیاهی‌ی پوستم کمی بد کردم که بوسه پذیرفتم
و به مویم که اسبها به زبان، به لیس، یکسو کرده‌اند
به اتاقم که دری دارد
چه عالی‌ست اتاقی که دری دارد
دری که می‌توان گشود و شنید که صور می‌دمند
و اکنون باد، ازان در، میاید و موی مرا به سوی دگر می‌خواباند
متأسفم اسبها
ازان نگاه، ازان زبان ساکت سرخ مؤدب
و این دری‌ست که باد به هم نمی‌زند، همیشه باز می‌کند.
(القصه، بیژن الهی)
صور می‌دمند و بهار دمیده...
من به سیاهی‌ی پوستم کمی بد کردم که بوسه پذیرفتم
و به مویم که اسبها به زبان، به لیس، یکسو کرده‌اند
به اتاقم که دری دارد
چه عالی‌ست اتاقی که دری دارد
دری که می‌توان گشود و شنید که صور می‌دمند
و اکنون باد، ازان در، میاید و موی مرا به سوی دگر می‌خواباند
متأسفم اسبها
ازان نگاه، ازان زبان ساکت سرخ مؤدب
و این دری‌ست که باد به هم نمی‌زند، همیشه باز می‌کند.
(القصه، بیژن الهی)
无法访问
媒体内容
媒体内容
10.01.202508:31
کار برای دو عامل متفاوت یعنی افراد و جوامع ضروری است. من اگر می‌خواهم آب و غذا و زندگی آبرومندانه‌ای داشته باشم باید کار کنم، اما جامعۀ من هم در کلیت خود باید برای پرورش خوراک، فراهم آوردن نوشیدنی، تولید محصولات مصرفی و ارائۀ خدمات اساسی کار کند، تا همه‌مان بتوانیم زنده بمانیم و زندگی حداقل آبرومندانه‌ای (با هر تعریفی) داشته باشیم. بنابراین، کار ضرورتی اجتماعی است به این معنا که همۀ جوامع وظایف مشخصی دارند و اگر آن جامعه بخواهد موجودیتش را حفظ کند لازم است آن وظایف انجام شوند. این موضوع دربارۀ اهمیت و ضرورت کار فردی هم صدق می‌کند، اما نکته‌ای در آن وجود دارد: افراد برای بقا و برای داشتن زندگی قابل قبول باید کار کنند، اما دلیل نمی‌شود که آنچه برای رسیدن به چنین زیستی انجام می‌دهند از همۀ جهات ضرورت اجتماعی داشته باشد.
(فلسفۀ کار، ریموند گویس، ترجمۀ کیوان سررشته)
(فلسفۀ کار، ریموند گویس، ترجمۀ کیوان سررشته)
无法访问
媒体内容
媒体内容
09.01.202514:45
به زودی منتشر می‌شود...
اينک خزان های پی در پی
از هم برگ‌های جوان می خواهند!
می‌توانستيم توانستن را به برگ‌ها بياموزيم
تا افتادن نيز توانستن باشد.
(القصه، بیژن الهی)
اينک خزان های پی در پی
از هم برگ‌های جوان می خواهند!
می‌توانستيم توانستن را به برگ‌ها بياموزيم
تا افتادن نيز توانستن باشد.
(القصه، بیژن الهی)
无法访问
媒体内容
媒体内容
09.01.202508:37
چاپ دوم منتشر شد...
فکر می‌کنم استعداد زندگی کردن دارم. شاید دلیل اینکه سعی می‌کنم از چیزهای کوچیک بیشترین استفاده رو بکنم اینه که چیز بهتری می‌خوام. اما به‌نظر من استعداد واقعی زندگی کردن خاصیت آفرینندگی داره و خیلی خوشحالم که چنین استعدادی به من داده شده. ترجیح می‌دم یه زندگی درجه‌یک رو تجربه کنم تا اینکه یه تصویر درجه‌دو رو نقاشی کنم.
(سابرینا، ساموئل تیلور، ترجمۀ محمد فتحی سردهایی)
فکر می‌کنم استعداد زندگی کردن دارم. شاید دلیل اینکه سعی می‌کنم از چیزهای کوچیک بیشترین استفاده رو بکنم اینه که چیز بهتری می‌خوام. اما به‌نظر من استعداد واقعی زندگی کردن خاصیت آفرینندگی داره و خیلی خوشحالم که چنین استعدادی به من داده شده. ترجیح می‌دم یه زندگی درجه‌یک رو تجربه کنم تا اینکه یه تصویر درجه‌دو رو نقاشی کنم.
(سابرینا، ساموئل تیلور، ترجمۀ محمد فتحی سردهایی)
无法访问
媒体内容
媒体内容
08.01.202514:32
چاپ سی‌ویکم منتشر شد...
همه می‌دانند که برای روییدن نیلوفر به گِل‌ولای نیاز است. اگرچه آن گِل‌ولای بدبوست اما رایحۀ نیلوفر بسیار دلنشین است. اگر آن گِل‌ولای نباشد، نیلوفر شکوفا نمی‌شود. شما نمی‌توانید بر روی سنگ مرمر نیلوفر برویانید. این گُل بدون گِل‌ولای نمی‌تواند شکوفا شود.
هنگامی که ناامیدی شما را به زانو درمی‌آورد به هرجا که بنگرید تنها رنج را می‌بینید و احساس می‌کنید که در بدترین شرایط هستید، اما باید به یاد بیاوریم که رنج نوعی گِل‌ولای است که برای خلق لذت و شادی به آن نیاز داریم. بدون رنج شادکامی معنا ندارد.
(نیلوفر و مرداب، تیچ نات هان، ترجمۀ علی امیرآبادی)
همه می‌دانند که برای روییدن نیلوفر به گِل‌ولای نیاز است. اگرچه آن گِل‌ولای بدبوست اما رایحۀ نیلوفر بسیار دلنشین است. اگر آن گِل‌ولای نباشد، نیلوفر شکوفا نمی‌شود. شما نمی‌توانید بر روی سنگ مرمر نیلوفر برویانید. این گُل بدون گِل‌ولای نمی‌تواند شکوفا شود.
هنگامی که ناامیدی شما را به زانو درمی‌آورد به هرجا که بنگرید تنها رنج را می‌بینید و احساس می‌کنید که در بدترین شرایط هستید، اما باید به یاد بیاوریم که رنج نوعی گِل‌ولای است که برای خلق لذت و شادی به آن نیاز داریم. بدون رنج شادکامی معنا ندارد.
(نیلوفر و مرداب، تیچ نات هان، ترجمۀ علی امیرآبادی)
无法访问
媒体内容
媒体内容
08.01.202508:35
در تمامی جهان، رشد اقتصادی و تغییرات زیادی که همراه با آن بوده است، روش‌های زندگی را در این دوره دگرگون کرده. آموزش عمومی در بیشتر جهان ارائه شده است و درنتیجه اکثر مردم در اغلب کشورها به مقدمات سوادآموزی دسترسی دارند. خدمات بهتر بهداشتی، پزشکی و آموزشی و افزایش فرصت‌های کار دستمزدی، مردم را از روستاها جلب کرده و باعث شده است تعداد فزاینده‌ای از افراد در شهرها ساکن شوند.
همچنان که خانواده‌ها با دنیای شهری سازگار می‌شدند، که در آن مزد زنان به اندازۀ مزد مردان حیاتی بود، شهرنشینی روابط جنسیتی را دگرگون کرد. نقش زنان در حکومت، آموزش، پزشکی و علم افزایش یافته است. اما برابری جنسیتیِ حقیقی، همانند برابری اقتصادی، هنوز آرمانی دست‌نیافتنی به نظر می‌رسد.
(این جهان گذرا: تاریخچۀ بشریت، دیوید کریسچن، ترجمۀ مزدا موحد)
همچنان که خانواده‌ها با دنیای شهری سازگار می‌شدند، که در آن مزد زنان به اندازۀ مزد مردان حیاتی بود، شهرنشینی روابط جنسیتی را دگرگون کرد. نقش زنان در حکومت، آموزش، پزشکی و علم افزایش یافته است. اما برابری جنسیتیِ حقیقی، همانند برابری اقتصادی، هنوز آرمانی دست‌نیافتنی به نظر می‌رسد.
(این جهان گذرا: تاریخچۀ بشریت، دیوید کریسچن، ترجمۀ مزدا موحد)
无法访问
媒体内容
媒体内容
06.01.202508:31
بی‌مانندی داستایفسکی محدود به این نمی‌شود که به نحوی تک‌گویه دربارۀ ارزش شخص بودن سخن گفته است (سایرین پیش‌تر این کار را کرده‌اند)؛ بی‌مانندی او در توانایی‌اش برای تجسم و ترسیم انضمامی و هنریِ شخص در مقام دیگری، در مقام شخصی دیگر است، بدون اینکه او را به شخصی غنایی تبدیل کند یا با صدای خودش تلفیقش کند و در عین حال او را به یک واقعیت ذهنی شیءشده فرو نمی‌کاهد. جهان‌بینی داستایفسکی اولین جهان‌بینی نبود که شخص بودن را ارزشمند دانست، بلکه جهان‌بینی او برای نخستین‌بار انگارۀ هنری شخصی دیگر، انگارۀ شخص‌های متعدد مستقل، را که در وحدت رخدادی روحانی گرد هم آمده‌اند در رمان‌هایش تحقق بخشید.
(مسائل بوطیقای داستایوفسکی، میخاییل باختین، ترجمۀ نصراله مرادیانی)
(مسائل بوطیقای داستایوفسکی، میخاییل باختین، ترجمۀ نصراله مرادیانی)
无法访问
媒体内容
媒体内容
04.01.202514:37
چاپ نهم منتشر شد...
حق هیچوقت با اکثریت نیست. تأکید می‌کنم، هیچوقت! این یکی از اون دروغ‌های مرسومه که انسانِ آزاده و فکور باید علیه‌ش بشوره. اون‌هایی که اکثریت رو در یک کشور تشکیل می‌دن کی‌ها هستن؟ عقلا یا سفها؟ فکر می‌کنم در این باره باید موافق باشیم که، در حال حاضر، در سراسر دنیا اکثریت وحشتناک و سرکوب‌گر سفها اطرافمون رو گرفته‌ن. ولی، مرده‌شور، یقیناً هرگز درست نیست که سفها باید بر عقلا حکومت کنن. بله، بله، می‌تونید با داد و قال خفه‌م کنین، حقیقت رو نمی‌تونین انکار کنین. اکثریت قدرت داره...بدبختانه... ولی حق با اکثریت نیست. حق با من و چندتای دیگه‌س. حق همیشه با اقلیته.
(دشمن مردم، هنریک ایبسن، ترجمۀ بهزاد قادری)
حق هیچوقت با اکثریت نیست. تأکید می‌کنم، هیچوقت! این یکی از اون دروغ‌های مرسومه که انسانِ آزاده و فکور باید علیه‌ش بشوره. اون‌هایی که اکثریت رو در یک کشور تشکیل می‌دن کی‌ها هستن؟ عقلا یا سفها؟ فکر می‌کنم در این باره باید موافق باشیم که، در حال حاضر، در سراسر دنیا اکثریت وحشتناک و سرکوب‌گر سفها اطرافمون رو گرفته‌ن. ولی، مرده‌شور، یقیناً هرگز درست نیست که سفها باید بر عقلا حکومت کنن. بله، بله، می‌تونید با داد و قال خفه‌م کنین، حقیقت رو نمی‌تونین انکار کنین. اکثریت قدرت داره...بدبختانه... ولی حق با اکثریت نیست. حق با من و چندتای دیگه‌س. حق همیشه با اقلیته.
(دشمن مردم، هنریک ایبسن، ترجمۀ بهزاد قادری)
无法访问
媒体内容
媒体内容
04.01.202508:23
منتشر شد...
آیا کار، به آن معنایی که ما می‌شناسیم، دیگر دارد از بین می‌رود؟ اگر این‌طور است، چرا چنین مسئله‌ای باید برایمان مهم باشد؟ در این کتاب موجز و درعین‌حال جامع، ریموند گویس با بهره‌گیری از تحلیل نظری، تأملات تاریخی، روایت‌های شخصی و شرح و تفسیر اجتماعی می‌کوشد به این پرسش‌ها پاسخ دهد. او با مروری بر فهم ما از کار و خاستگاه آن در تولید صنعتی، به بررسی مشوق‌ها و فشارهایی می‌پردازد که جوامع با استفاده از آنها انسان‌ها را به کار‌کردن وامی‌دارند و نشان می‌دهد که وجدان کاری چه تأثیر پرقدرتی بر زندگی بسیاری از ما دارد. گویس همچنین به‌سراغ معضل دیرینۀ نارضایتی از کار می‌رود و از سوی دیگر به رشد ظاهراً برگشت‌ناپذیر بیکاری در نتیجۀ ماشینی‌شدن می‌پردازد. در این مسیر می‌بینیم که چگونه مفهوم کار در طول تاریخ تغییر کرده است، رابطۀ ما با آن چه فرازوفرودهایی داشته و چطور در بخش عمدۀ سیر حیات بشر، کار بخشی جدایی‌ناپذیر از زندگی و گاهی تمام معنای آن بوده است.
(فلسفۀ کار، ریموند گویس، ترجمۀ کیوان سررشته)
آیا کار، به آن معنایی که ما می‌شناسیم، دیگر دارد از بین می‌رود؟ اگر این‌طور است، چرا چنین مسئله‌ای باید برایمان مهم باشد؟ در این کتاب موجز و درعین‌حال جامع، ریموند گویس با بهره‌گیری از تحلیل نظری، تأملات تاریخی، روایت‌های شخصی و شرح و تفسیر اجتماعی می‌کوشد به این پرسش‌ها پاسخ دهد. او با مروری بر فهم ما از کار و خاستگاه آن در تولید صنعتی، به بررسی مشوق‌ها و فشارهایی می‌پردازد که جوامع با استفاده از آنها انسان‌ها را به کار‌کردن وامی‌دارند و نشان می‌دهد که وجدان کاری چه تأثیر پرقدرتی بر زندگی بسیاری از ما دارد. گویس همچنین به‌سراغ معضل دیرینۀ نارضایتی از کار می‌رود و از سوی دیگر به رشد ظاهراً برگشت‌ناپذیر بیکاری در نتیجۀ ماشینی‌شدن می‌پردازد. در این مسیر می‌بینیم که چگونه مفهوم کار در طول تاریخ تغییر کرده است، رابطۀ ما با آن چه فرازوفرودهایی داشته و چطور در بخش عمدۀ سیر حیات بشر، کار بخشی جدایی‌ناپذیر از زندگی و گاهی تمام معنای آن بوده است.
(فلسفۀ کار، ریموند گویس، ترجمۀ کیوان سررشته)
