"اون مرد سولون نیست سوریا، سولون خیلی وقته که اینجا نیست"
با اشک هایی که بعد از ۳سال دوباره سراغش اومده بودن به گوشه ی اتاق ساکت بیمارستان خیره شده بود و زیر لب زمزمه میکرد
"اون چهره، اون لبخند، اون نگاه، دقیقا سولون بود...ولی یه تفاوت بزرگ وجود داشت...اون سلام کرد، سولون نمیتونست... صدایی برای سلام کردن نداشت:)"