#9
U yana yiqildi. Bu safar umuman qaytib tura olmaydigan darajada yiqildi. Umuman kuchi qolmagan, faqat og'riqlarni sezardi. Lekin boshini biroz ko'tararkan, uning ko'zlaridagi olov kamera tasvirida yaqqol ko'rinardi. Hozir o'rnidan turib, oldinga qadam bosa olsa, uni orzusidagi hayot, sovg'a-salomlar va eng asosiysi ancha vaqtdan beri orzu qilib yurgan mashinasi kutib turardi. Ustiga-ustak bularning barchasi ota-onasining ko'z o'ngida, ular muvaffaqiyatni kutishardi. U shularni ko'z oldiga keltirgancha, ming mashaqqat bilan o'rnidan turdi. Atigi 3-4 qadam va u barchasiga, ayniqsa, orzusidagi mashinaga erishdi... Bularni tasvirga muhrlayotgan ota-ona esa o'zida yo'q xursand, cheksiz baxt, faxr tuyg'usini his qilib, farzandlarini quchgancha, takrorlashardi: "O'g'limiz birinchi qadamlarini tashlayapti".
Abubakir Fozilov
