Uwielbiam reportaże o ZSRR (ipn. ZSRS).
>„Łzy mosiężnego Lenina. Opowieść o rodzinach Muchosrańska"
>staruszka Polina Iwanowna siedzi przed rozpadającą się chatką pamiętającą cara
>„nie było piękniejszego miejsca do życia niż Muchosrańsk"
>następne trzy strony to badania wskazujące, że Muchosrańsk był drugim najbardziej zanieczyszczonym miasteczkiem po Atomopizdziecku
>lasek, plaża, jeziorko świecące po nocach
>„może i bił, pił i zdradzał, ale jaki był przystojny za młodu"
>rozdział o historii zwalczania przemocy domowej w ZSRR (dwa plakaty i kampania, że w USA to biją żony i czarnych)
>zabrudzony przez gołębie pomnik krasnoarmiejca
>„jak brat mój Sierioża wrócił z Berlina, przywiózł po zegarku dla każdego"
>obecnie prawnuk Sierioży wykrwawia się pod Czirnojibawką
>rozdział o sile realnej wynagrodzeń w fabryce socjalizmu i czarnym rynku za Chruszczowa
>przed chatką przechodzi Wowa z powiększonym zestawem wad rozwojowym (jego matkę ewakuowano z Czarnobyla za późno)
>„myśmy naprawdę wierzyli, że mieszkamy w najlepszym państwie, w mirie analogow niet"
>nadżarta kwaśnym deszczem gipsowa figura oddziału, który w Afganie zmienił się w Gruz 200 w rekordowym czasie
>„na wieść o śmierci Leonida Iljicza mój Artem zachlał się na śmierć z radości"
>opis wizyty Jelcyna w Muchosrańsku (pijany dyrygował resztkami ludowej orkiestry im. Majakowskiego)
>„chcieliśmy dobrze"
>notka: Polina Iwanowna zmarła na zapalenie płuc dwa miesiące po wizycie autorki
>750 stron, 250 to bibliografia
>nominacja do Pulitzera, trzy pomniejsze nagrody, 7,1 na Lubimy Fleksować Się Mistrzem i Małgorzatą
