«9 красавіка заведзена справа за стварэнне і публікацыю 28.05.2024 відэа «Вясна прыйдзе» на YouTube-канале «Viasna96».

Яшчэ дзве справы ўзбудзілі 20 і 24 лютага — за ўдзел у перадачы «Палітбомонд» на YouTube-канале «6TV Bielarus», які рашэннем старшыні КДБ ад 29.11.2023 г. прызнаны «экстрэмісцкім фармаваннем».

Маё хадайніцтва аб допыце праз відэасувязь было адхілена. Беларускае заканадаўства, маўляў, не прадугледжвае магчымасці такога фармату допыту для падазраваных. Мне прапанавана з’явіцца ў Следчы камітэт да 5 мая.

Усе пастановы падпісаны капітанам юстыцыі Сямёнцавым І.В. і ўзгоднены начальнікам Гомельскага РАСК палкоўнікам юстыцыі Вараб’ёвым Д.Е. Копія таксама накіравана пракурору Гомельскага раёна Аляксандру Шынкарову.

Па тым жа эпізодзе з «Палітбомондам» крымінальная справа ўзбуджаная і супраць 74-гадовага в.а. старшыні Аб'яднанай грамадзянскай партыі (АГП) Уладзіміра Шанцава».

«Гэтае пытанне не ўрэгулявана на дастатковым узроўні Крымінальна-працэсуальным кодэксам і заканадаўствам аб адвакатуры, калі размова не ідзе аб непаўналетнім абвінавачаным. Як адзначалася, у выпадку адабрання падпіскі аб неразгалошванні адвакат наогул нічога не можа паведаміць нікому без дазволу следчага і ці суддзі пад пагрозай крымінальнага пераследу. У іншых выпадках адвакаты вымушаныя максімальна скарачаць зносіны з блізкімі падабароннага, каб не быць абвінавачанымі ў парушэнні, якое можа пацягнуць іх выключэнне з адвакатуры».

«Я не магу сказаць, што я тут, што магу цалкам адчуваць гэтую радасць, таму што я прывязаны да сваіх родных і блізкіх, якія знаходзяцца ўдалечыні ад мяне. Быццам бы не так далёка — але ўсё ж такі практычна недасягальна, і мне няма з кім падзяліцца гэтай радасцю. Таму гэта ўсяго толькі цень радасці».

«Пасля вызвалення ў лістападзе 2024-га айчым вырашыў з'ехаць – стаміўся глядзець на рэпрэсіі і беззаконне. Ды і зразумеў, што спакойна жыць у гэтай краіне яму не дадуць, і наступны тэрмін толькі справа часу. Тры месяцы ён чакаў, пакуль зробяць візу, і з дапамогай каманды эвакуацыі BYSOL з'ехаў у Польшчу.

Настрой у Дзяніса цяпер добры, галоўным чынам праз тое, што цяпер можна не баяцца. У бліжэйшых планах у яго легалізавацца, знайсці працу і пачаць новае жыццё.

Але паколькі ён ехаў з адной валізкай і яшчэ доўгі час будзе чакаць легалізацыі, мы хочам папрасіць у вас дапамогі. Дзянісу патрэбныя грошы на жыллё, нейкія бытавыя выдаткі, магчымасць звярнуцца да лекара».

«Калі я вызваліўся, ціск на нас не скончыўся. Праз тры тыдні мяне зноў затрымалі і пасадзілі на 15 сутак за «экстрэмізм». Пасля гэтага мы канчаткова вырашылі з'язджаць. Стала зразумела, што жыць спакойна не дадуць, кожны дзень быў у стрэсе і страху. Мы баяліся любога званка, кожнай машыны, якая праязджае, нікому не давяралі.

Некалькі тыдняў таму мы ўсе разам выехалі з Беларусі. Узялі з сабой дзве валізкі самага неабходнага (у асноўным гэта дзіцячае адзенне, лекі, крыху нашых рэчаў) і паехалі.

Цяпер мы жывём у шэлтары, шукаем кватэру, думаем, як і што рабіць далей. Хочам знайсці жыллё, працу, уладкаваць дзяцей у садок і школу і наладзіць далейшае жыццё».

«Мне здавалася, што я досыць хутка магу інтэгравацца ў грамадства, калектывы. У тым ліку я разлічваў на сваю хуткую адаптацыю ў іншай дзяржаве і да іншага менталітэту. Але ўсё аказалася не зусім так вясёлкава».

«Вікторыя з моманту знаходжання ў СІЗА-3 Гомеля распачала бестэрміновую галадоўку! Гэта будзе яе шостая галадоўка ў зняволенні, гэтым разам — да канца: альбо мы даможамся яе вызвалення, альбо яна загіне».

«Жадання і патрэбы ў камунікаванні з прадстаўнікамі незаконных уладаў ці спецслужбаў Беларусі ў мяне няма».