جمهوری‌خواهان، با توجه به منابع محدود و کمبود تجهیزات، تلاش کردند تا با استفاده از استحکامات موجود در منطقه از ورود ارتش ملی‌گرا جلوگیری کنند. در این نبرد، علاوه بر نیروهای منظم، گروه‌های داوطلب نیز حضور داشتند که شامل کارگران، دانشجویان و فعالان سیاسی بودند.

نبرد به شدت خونین بود و هر دو طرف تلفات سنگینی دادند. ملی‌گرایان توانستند تا حدودی پیشروی کنند، اما نتوانستند دانشگاه را به‌طور کامل تصرف کنند. این نبرد تا اکتبر ۱۹۳۶ ادامه داشت و در نهایت به محاصره مادرید تبدیل شد، که برای ماه‌ها ادامه یافت. در طول این مدت، شهر مادرید تحت فشار شدید بود و مردم آن در شرایط سختی زندگی می‌کردند.

این نبرد نه تنها به عنوان یک نقطه عطف در جنگ داخلی اسپانیا شناخته می‌شود، بلکه نشان‌دهنده عزم و اراده مردم جمهوری‌خواه بود که در برابر ارتش فرانکو مقاومت می‌کردند. اما در نهایت، سیوداد یونیورسیتاریا یکی از نخستین جبهه‌های مقاومت در جنگ بود که مسیر طولانی‌تر و خونینی را پیش‌روی مادرید قرار داد.

برگرفته از پیج پسغامبر و تاریخ و اندیشه

نبرد سیوداد یونیورسیتاریا (Ciudad Universitaria) یکی از مهم‌ترین و خونین‌ترین درگیری‌ها در ابتدای محاصره مادرید در جنگ داخلی اسپانیا بود. این نبرد از ۲۸ سپتامبر ۱۹۳۶ آغاز شد و به مدت چند روز ادامه داشت، در حالی که نیروهای جمهوری‌خواه در حال دفاع از مادرید در برابر ارتش ملی‌گرای فرانسیسکو فرانکو بودند.

سیوداد یونیورسیتاریا، یا همان دانشگاه مادرید، به یکی از خطوط دفاعی کلیدی جمهوری‌خواهان تبدیل شد. این منطقه که در غرب مادرید قرار داشت، شامل ساختمان‌های دانشگاه و بخش‌هایی از محوطه وسیع آن بود که در آن زمان به یک دژ دفاعی تبدیل شده بود. در آنجا، جمهوری‌خواهان به شدت در تلاش بودند تا مانع از پیشروی نیروهای ملی‌گرا شوند.

ارتش ملی‌گرای فرانکو در تلاش بود تا به سرعت به مادرید وارد شود و این شهر را که قلب جمهوری‌خواهان بود، تصرف کند. نیروهای فرانکو برای رسیدن به مرکز مادرید باید از طریق سیوداد یونیورسیتاریا عبور می‌کردند، و به همین دلیل این نبرد اهمیت ویژه‌ای داشت.