آیا مُـردنِ آدم‌ها
اخطار نیست؟
چرا آدم‌ها خود را به گاوآهنِ فلسفه می‌بندند؟ 
چه چیز جز ما در این مزرعه درو می‌شود
چه چیز ؟
من از پیچیده‌شدن در میانِ کلمات نفرت دارم
چه چیز ما را از این توهّم ــ زنده بودن ــ
از این توهّم‌ ــ مُردن ــ نجات خواهد داد؟
شهرام شیدایی

گاهی اوقات برای درک حقیقت باید به قعر تیره‌بختی‌ها برویم، درست همان‌طور که برای دیدن ستاره‌ها در روز روشن هم باید به قعر چاه رفت.

واتسلاو هاول- قدرت‌ بی‌قدرتان

«روز اولی که اومدم دانشگاه با خودم کیف آوردم، ورق سفید آوردم، دیکشنری آوردم. گفتم حتما الان باید برم و درس بخونم. فکر می‌کردم درس که می‌خونم بعد از چهار سال یک کسی می‌شم، یه کاره‌ای می‌شم و میام به مردم خدمت می‌کنم، اما الان خیلی برام تغییر کرده. یه تقسیم‌بندی از آدما دارم: آدما یا منن یا دیگرانن، یعنی یه نفر منه، بقیه دیگرانن. فردیتم برام خیلی عمیق شده، دیگه برام مهم نیست که مردم چی می‌گن، چی می‌خوان از دانشجو. من به اون چیزی که می‌خواستم رسیدم. فهمیدم که دانشجو اونی نیست که مردم می‌گن. حتی اونی که دانشجوا هم می‌گن نیست، اونی که استادا هم می‌گن نیست. اونیه که خودش باور می‌کنه.»