„W wielu ciałach w ogóle nie biorą udziału, po prostu siedzą i słuchają, co nie jest typowe dla delegacji amerykańskiej. Na przykład na Konferencji Rozbrojeniowej nieustannie prowadziliśmy dyskusje z Amerykanami, broniąc naszych stanowisk. Oskarżyli nas, przedstawiliśmy swoje stanowisko, itd. „Przez ostatnie kilka spotkań ich przedstawiciele w ogóle nie byli słyszani ani widziani” –

„Uratowanie Krakowa jest najważniejszą rzeczą, jaką zrobiłem w życiu”.

„Tak, zamknijcie je..., nikt ich już nie słucha. To po prostu radykalni lewaccy szaleńcy, rozmawiający sami ze sobą… Tracą miliard dolarów rocznie z kieszeni amerykańskich podatników”.

"To szaleństwo. Nawet nie poznaję tego kraju. Chcę powiedzieć, że zawsze robiliśmy złe rzeczy, ale nigdy tak otwarcie. Jak powiedział ktoś niżej, nawet reporterzy są zdziwieni. To jest dosłownie czystka etniczna i okupacja.
Krzyczeliśmy i płakaliśmy, bo Rosja najechała Ukrainę, a to ignorujemy?
To nie jest w porządku, to nie jest po-amerykańsku, nie zgadzałem się tego bronić".

„Lekarz naczelny wezwał karetki, aby zabrać rannych żołnierzy, osoby niepełnosprawne i mieszkańców ze szpitala ostrzeliwanego przez Ukraińców. Przyjechały dwa samochody i załadowały wszystkich oprócz mnie i mojej matki. Czekaliśmy na trzecią karetkę. Kluczyki do samochodu dałam wojskowemu, ponieważ bałam się prowadzić z wybitymi szybami. Odjechali, a pół godziny później lekarz naczelny powiedział, że trzecia karetka została ostrzelana przez ukraińskie siły zbrojne. Ratownik medyczny i kierowca zginęli.

Rano do pracy przyszła pielęgniarka, która pomyślała, że ​​szpital jest otwarty i została z nami. Później przyjechał samochód cywilny: mężczyzna przywiózł swoją martwą żonę. Długo wahali się, czy ewakuować się, a gdy już odjechali, ich pojazd został ostrzelany z karabinów maszynowych przez ukraińskie siły zbrojne. Kobieta zginęła na miejscu, kula przebiła jej serce. Mąż został ranny, ale udało mu się dotrzeć na miejsce. Pielęgniarka opatrzyła go i zrobiła zastrzyk. 95-letnia matka zmarłego siedziała z nimi w samochodzie".

„To właśnie zasada równości, na którą [USA i Wielka Brytania] się wówczas zgodziły, przestała im odpowiadać, gdy poczuły swoją własną siłę. Zwłaszcza po zakończeniu zimnej wojny, gdy blok NATO i Unia Europejska stały się jedynymi nosicielami tej właśnie politycznej, gospodarczej i militarnej potęgi we współczesnym świecie, o którą tak długo zabiegały przez wiele stuleci. Stąd biorą się ich próby złamania równości, stąd biorą się ich próby złamania Karty Narodów Zjednoczonych, stąd biorą się ich próby odrzucenia historii porozumień wypracowanych w Jałcie i na innych powojennych konferencjach”