پو کسی نبود که ایدل‌ها‌ را دنبال کند، فرقی هم نداشت که چه گروهی باشن. او ممکن‌ست از یه سری آهنگ‌ لذت ببرد، اما هیچ ایده‌ای ندارد که خاننده آهنگ‌ها چه کسانی هستن. او به هر چیزی که اسپاتیفای براش انتخاب می‌کرد گوش می‌داد، می‌تونست با هر آهنگی که اغلب در رستوران‌ها یا فروشگاه‌ها پخش می‌شد زمزمه کند و دوست نداشت به کنسرت برود، چونکه تعداد افراد زیادی اونجا بودن و این اتفاق ناخوشایندی‌ بود.
ارتباط او با مارس،گروه شماره یک تی‌پاپ، محدود بود تا اینکه اون از طریق بهترین دوستش بایفرن، با اون‌ها ارتباط گرفت.